Μοῦ ἔκανε ἐντύπωση πῶς ἕνας ταπεινὸς λογισμὸς κάνει ἀμέσως την Χάρη τοῦ Θεοῦ νὰ ἐνεργεῖ.
Εἶχε ἔρθει στὸ Καλύβι ἕνα ξένο γατάκι. Τὸ καημένο, φαίνεται , κάτι εἶχε φάει ποὺ τὸ πείραξε καὶ ζητοῦσε βοήθεια. Χτυπιόταν ἀπὸ τὸν πόνο καὶ πεταγόταν σὰν τὸ χταπόδι, ὅταν τὸ χτυπούν… Τὸ λυπόμουν ποὺ τὸ ἔβλεπα σ’ αὐτὴν τὴν κατάσταση, ἀλλὰ δὲν μποροῦσα νὰ κάνω τίποτε. Τὸ σταύρωνα, τὸ ξανασταύρωνα, τίποτε!
«Βρὲ ταλαίπωρε, λέω τότε στὸν ἑαυτό μου, βλέπεις τὰ χάλια σου; Τόσα χρόνια καλόγερος, οὔτε ἕνα γατὶ δὲν μπορεὶς νὰ βοηθήσης!». Μόλις ἐλεεινολόγησα τὸν ἑαυτό μου, ἐκεῖ ποὺ τὸ γατάκι κόντευε νὰ ψοφήση , ἀμέσως συνῆλθε. Ἦρθε κοντά μου, μοῦ ἔγλειφε τὰ πόδια καὶ ἔκανε χαρούμενο ὄμορφες τοῦμπες…
Τί δύναμη ἔχει ἡ ταπείνωση! Γι’ αὐτὸ λέει: «Ἐν τῇ ταπεινώσει ἡμῶν ἐμνήσθη ἡμῶν ὁ Κύριος».
Ἔχω προσέξει ὅτι ἕνας ταπεινὸς λογισμὸς κάνει τὸν ἄνθρωπο νὰ λάμπει, νὰ ἀκτινοβολεῖ. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος παίρνει ὅλο τὸ σφάλμα πάνω του, τὸν λούζει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ.
Ἦρθε προχτὲς ἕνας γιατρὸς ποὺ ἔχει πολλὰ παιδιὰ καὶ μοῦ εἶπε: «Πάτερ μου, ἔχω πολλὴ ὑπερηφάνεια καὶ γίνεται αἰτία ἡ δική μου ὑπερηφάνεια νὰ κάνουν ἀταξίες τὰ παιδιά». Καὶ τὸ ἔλεγε αὐτὸ μπροστὰ στὰ παιδιά του καὶ τὰ μάτια του ἦταν βουρκωμένα, ἀλλὰ τὸ πρόσωπό του ἔλαμπε!
Τὸ ἴδιο πρόσεξα πρὸ ἡμερῶν καὶ ἐδῶ. Ἤρθαν μερικὲς ἀδελφὲς νὰ συζητήσουμε. Εἴπαμε διάφορα˙ ἀναγκάστηκα νὰ τὶς μαλώσω πολύ. Μία ἀπὸ αὐτὲς δὲν βοηθήθηκε καθόλου˙ κρύα ἦρθε, κρύα ἔφυγε˙ μόνον ἐκεῖ πέρα ἔλεγε τὰ κουσούρια τῶν ἄλλων χαρτὶ καὶ καλαμάρι – βλέπεις, ὅποιος δὲν κάνει δουλειὰ στὸν ἑαυτό του, ἔχει αὐτὸ τό ..χάρισμα! Μία ἄλλη στριμώχθηκε, μέχρι ποὺ ἔκλαψε . Ταπεινώθηκε , ἀλλὰ μετὰ ἔλαμπε τὸ πρόσωπό της. Βλέπετε τί κάνει ἕνας ταπεινὸς λογισμὸς μὲ συντριβή! Ἀμέσως πάνε ὅλα τὰ κουσούρια στὴν ἄκρη, τακτοποιεῖται ὁ ἄνθρωπος καὶ ἀκτινοβολεῖ τὸ πρόσωπό του˙ ἐνῶ μὲ ἕναν λογισμὸ ὑπερήφανο ἢ βλάσφημο σκοτεινιάζει.
Ὅσο ἀνεβάζει πνευματικὰ τὴν ψυχή μας ἕνας πολὺ ταπεινὸς λογισμὸς ποὺ θὰ φέρει γιὰ μιὰ στιγμὴ ὁ ἄνθρωπος, δὲν τὴν ἀνεβάζουν χρόνια ὁλόκληρα ἀγῶνες ὑπερφυσικοί.
Γέροντα, ἂν κάποιος εἶναι ὑπερήφανος καὶ βάλη ἕναν ταπεινὸ λογισμό , θὰ τὸν βοηθήση ὁ Θεός;
Ἐμ, ἂν βάλει ἕναν ταπεινὸ λογισμὸ δὲν θὰ εἶναι ὑπερήφανος˙ θὰ εἶναι ταπεινὸς καὶ θὰ τὸν βοηθήσει ὁ Θεός. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι τρεπτὸς˙ πάει μία ἀπὸ ‘δῶ – μιὰ ἀπὸ ‘κεῖ, ἀνάλογα μὲ τὸ τί λογισμὸ ἔχει. Ὁ ὑπερήφανος , ἂν βάλη ἕναν ταπεινὸ λογισμό , βοηθιέται. Καὶ ὁ ταπεινός , ἂν φέρει ἕναν ὑπερήφανο λογισμό , παύει νὰ εἶναι ταπεινός. Εἶναι κανεὶς σὲ καλὴ πνευματικὴ κατάσταση; Ἂν ὑπερηφανευθεῖ , τὸν ἐγκαταλείπει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ φθάνει σὲ ἄσχημη κατάσταση. Εἶναι σὲ ἄσχημη κατάσταση, γιατί ἔκανε λ.χ. κάποιο σφάλμα; Ἂν συναισθανθεῖ τὸ σφάλμα του καὶ μετανοήσει εἰλικρινά, ἔρχεται ἡ ταπείνωση καὶ φθάνει σὲ καλὴ κατάσταση, γιατί ἡ ταπείνωση φέρνει τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ.
Ἀλλά, γιὰ νὰ γίνει ἡ ταπείνωση μόνιμη κατάσταση στὸν ἄνθρωπο, ὥστε νὰ παραμείνει μέσα του ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, χρειάζεται δουλειὰ πνευματική.
