Ας μισήσουμε, αδελφοί, αυτή τη μάταια ζωή, και ας ποθήσουμε μόνο τον Χριστό, τον άγιο. Δεν ξέρουμε, αδελφοί, σε ποια ώρα θα συμβεί ο θάνατός μας. Κανείς από μας δεν γνωρίζει την ώρα ή τη μέρα του χωρισμού. Ξαφνικά μάλιστα, καθώς εμείς βαδίζουμε και χαιρόμαστε αμέριμνα τις απολαύσεις στη γη, έρχεται το πρόσταγμα να πάρουν την ψυχή από το σώμα· και αναχωρεί ο αμαρτωλός απ’ αυτό τον κόσμο τη μέρα που δεν το περιμένει, ενώ η ψυχή του είναι γεμάτη αμαρτίες και δεν έχει παρρησία.

Άγιος Εφραίμ ο Σύρος

Σημεία προκοπής της ψυχής είναι α) Πλούτος προσευχής, β) Το να μη υπερηφανευόμαστε και να παραβλέπουμε τα ελαττώματα του πλησίον μας, γ) Το να επιθυμούμε να εξέλθουμε από το σώμα, δ) Το να υπομένουμε μετά χαράς όλα τα λυπηρά και ε) Το να ευχαριστούμε και δοξολογούμε το Θεό για όλα! (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)

“Ένας γέροντας – διηγήθηκε ο αββάς Κασσιανός – πού ασκήτευε στην έρημο, παρακάλεσε το Θεό να του δώσει τούτο το χάρισμα: Όταν γίνεται πνευματική συζήτηση, να μη νυστάζει ποτέ, όταν όμως κανείς αργολογεί ή κατακρίνει, τότε να τον παίρνει ο ύπνος, για να μη μολύνονται τ΄ αυτιά του με τέτοιο δηλητήριο. Και πραγματικά, του έδωσε ο Θεός αυτό που ζητούσε.
Έλεγε λοιπόν αυτός ο γέροντας, πώς ο διάβολος είναι διασώστης της αργολογίας και αντίπαλος κάθε πνευματικής διδαχής. Επιβεβαίωνε μάλιστα το λόγο του με τούτο το παράδειγμα:
– Μια φορά, καθώς μιλούσα για ψυχωφελή ζητήματα σε κάποιους αδελφούς, τόσο πολύ νύσταξαν, πού δεν μπορούσαν ούτε τα βλέφαρά τους να κουνήσουν. Κι εγώ τότε, θέλοντας να φανερώσω πώς αυτό συμβαίνει από δαιμονική ενέργεια, άρχισα ν΄ αργολογώ. Στη στιγμή ξενύσταξαν κι έγιναν ολόχαροι! Αναστέναξα και τους είπα: «Δέστε, αδελφοί μου! Όσο μιλούσαμε για ουράνια πράγματα, τα μάτια όλων σας τα έκλεινε ο ύπνος. Μόλις όμως ακούστηκαν λόγια μάταια, όλοι ξενυστάξατε και ακούγατε πρόθυμα. Σας παρακαλώ λοιπόν, αδελφοί, να συναισθανθείτε την ενέργεια του πονηρού δαίμονα, κι έτσι να είστε προσεκτικοί και να φυλάγεστε από το νυσταγμό, κάθε φορά πού κάνετε ή ακούτε κάτι πνευματικό».” (Γεροντικό)

Αν η σάρκα προσελκύει κάτι από την κακία, και αν ακόμη το χωματένιο σώμα παρασύρει τον νου προς τα κάτω, ε¬νώ προχωρεί προς τα επάνω, ή τουλάχιστον έχει δημιουργηθεί για να πορεύεται προς τα επάνω, όμως η θεία εικόνα ας απομακρύνει πάλι την λάσπη και ας αναγκάσει την σάρκα που είναι υποταγμένη στον ίδιο ζυγό να στραφεί προς τα επάνω. (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)

Όπως το μικρό παιδί αδιαφορεί για τα ρούχα που θα του φορέσουν, έτσι κι ο χριστιανός είναι νήπιο εν Χριστώ, πρέπει ν’ αδιαφορεί για την ποικιλία, την ποιότητα και την εμφάνιση των ρούχων που στολίζουν το φθαρτό σώμα του. Ως πιο καλό και άφθαρτο ρούχο πρέπει να λογαριάζει τον Χριστό. Η εξεζητημένη αμφίεση είναι το είδωλο των τέκνων του κόσμου τούτου.(Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)

Για μας, που σταθερά και ακλόνητα πιστεύουμε στην πρόνοια του Θεού, ακόμα και η χειρότερη αναποδιά δεν είναι παρά μια κίνηση του χεριού Εκείνου, του Κυρίου μας, που δεν κουράζεται ποτέ να ελκύει τον άνθρωπο στο δικό Του δρόμο προς την αιωνιότητα. Και δεν κουράζεται ποτέ να δείχνει αυτό το δρόμο. (Όσιος Μακάριος της Όπτινας)

Έρχονται πολύ δύσκολες μέρες αλλά με την χάρη του Θεού και τον αγιασμό της Εκκλησίας δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτε. (Γέροντας Γαβριήλ Τσάφος)

Μη ζητάς να σε τιμούν οι άνθρωποι. Όποιος ζητάει την τιμή, φεύγει απ’ αυτόν η τιμή. Όποιος αποφεύγει την τιμή, η τιμή τον ακολουθεί και γίνεται κήρυκας της ταπεινώσεως του. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)

Όταν πικραίνεσαι και αγανακτείς, έστω μόνο με τη σκέψη, χαλάς την πνευματική ατμόσφαιρα. Εμποδίζεις το Άγιο Πνεύμα να ενεργήσει και επιτρέπεις στο διάβολο να μεγαλώσει το κακό. Εσύ πάντοτε να προσεύχεσαι, να αγαπάς και να συγχωρείς, διώχνοντας από μέσα σου κάθε κακό λογισμό. (Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης)

Το να αστοχεί κάποιος στα δόγματα είτε σε μικρά είτε σε μεγάλα, είναι το ίδιο διότι ο νόμος του Θεού αθετείται και στις δύο περιπτώσεις. (Άγιος Ταράσιος πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως)

Το «μη κρίνετε» επιβάλλεται ειδικά στον άνθρωπο, γιατί δεν έχει την ικανότητα να βλέπει τα πράγματα όπως είναι στην πραγματικότητα. Ο ίδιος, ως ατελής, είναι πάντοτε υπεύθυνος των δικών του λαθών και σφαλμάτων. Επομένως τα συμπεράσματά του θα είναι λανθασμένα και ατελή. (Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός)

Ο έπαινος ανήκει σ’ εκείνον που εργάζεται μέσα του, στην καρδιά του για τον Θεό. Σ’ εκείνον που τα κάνει όλα συνειδητά και δεν τον νοιάζει η γνώμη ή η δόξα των ανθρώπων. Εμείς όμως επιδιώκουμε τη δόξα των ανθρώπων και όχι του Θεού της δόξας. Επιδιώκουμε επίγεια ανταπόδοση, τιμές κλπ. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)

Πρόστρεχε στον Χριστό, παρακαλώντας Τον δυνατά, επίμονα και ακατάπαυστα, όπως ο τυφλός τότε, στην Ιεριχώ: «Ιησού, υιὲ Δαβίδ, ελέησόν με!». Κι’ Εκείνος, όπως τότε, θα σε ρωτήσει μυστικά: « Τί σοι θέλεις ποιήσω;». Εσύ, ο τυφλός στην ψυχή, θα πεις: «Κύριε, ίνα αναβλέψω». Ο Χριστός, βλέποντας την πίστη σου, τη μετάνοιά σου, τη ζέση της ικεσίας σου, θα σε σπλαχνιστεί και θα σε θεραπεύσει, χαρίζοντας στην ψυχή σου το φως. (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

Όποιος ζει στο παρελθόν, είναι σαν τον πεθαμένο. Όποιος ζει στο μέλλον με τη φαντασία του, είναι αφελής, γιατί το μέλλον είναι μόνο του Θεού. Η χαρά του Χριστού βρίσκεται μόνο στο παρόν. Στο αιώνιο παρόν του Θεού. (Γερόντισσα Γαβριηλία Παπαγιάννη)

Γνώριζε ότι χωρίς πειρασμούς, βρίσκεσαι μακριά από το δρόμο του Θεού και δεν περπατάς στα ίχνη των αγίων. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)

Πρέπει να είμαστε άνθρωποι της χάριτος και όποιος μας πλησιάζει να ξεκουράζεται. Να τους βλέπουμε όλους ανώτερους, όσες αδυναμίες και αν παρουσιάζουν. Να μη φερόμαστε με σκληρότητα, άλλα πάντοτε να έχουμε στη σκέψη μας ότι είναι και ο άλλος του αυτού προορισμού. (Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής)

Ο άνθρωπος προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις, ακόμη και στις καθημερινές δραστηριότητες του, να επιτύχει το τέλειο. Και αυτό αποτελεί μία μαρτυρία για την δυνατότητα που έχει δώσει ο Θεός στον άνθρωπο για την προσωπική του τελειοποίηση και ολοκλήρωση ως ψυχοσωματικής οντότητας και υπάρξεως. (Γέροντας Εφραίμ Βατοπαιδινός)

Τί ωραίο πράγμα είναι η νηστεία! Αρκεί να νηστεύει κάποιος με πρόγραμμα. Όποιος δεν κάνει υπακοή στο θέμα της νηστείας, χάνεται. Έτσι κι εσύ, να κάνεις υπακοή και να μην κάνεις τα δικά σου θελήματα ούτε στη νηστεία. (Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης)

Αυτός που ελπίζει στον Κύριο, βαδίζει ήρεμος στον αγώνα της ζωής του και διανύει τον δρόμο αυτό δίχως το άγχος των μεριμνών. Εργάζεται ακατάπαυστα το αγαθό, το ευάρεστο και τέλειο, τα δε έργα του τα ευλογεί ο Θεός. Σπέρνει ευλογημένα και λαμβάνει πλούσιους τους καρπούς των κόπων του. Έχει θάρρος στον Κύριο και δεν παρεκτρέπεται από τους πειρασμούς που τον κυκλώνουν. Στις δοκιμασίες της ζωής δεν παραιτείται, αλλά ελπίζει, διότι εκεί που τα πράγματα φαίνονται αδύνατα, ο Θεός φανερώνει τη διέξοδο. Μέσω της πίστης προσδοκά και την ελπίδα της δικαιοσύνης. (Άγιος Νεκτάριος επίσκοπος Πενταπόλεως)

Στις δύσκολες, λοιπόν, στιγμές μη φωνάζουμε μόνο «πού είσαι, Κύριε», αλλά ας έχουμε υπομονή, ελπίδα, καρτερία. «Ιδού, εγώ μεθ’ υμών είμι πάσας τας ημέρας της ζωής υμών» (Ματθ. κη ‘, 20) υποσχέθηκε ο Κύριος. Να το νιώθουμε, να το ζούμε ότι ο Κύριος είναι κοντά μας. Γιατί, αν το λέμε μόνο με τα χείλη, δεν έχει αξία. Αν δεν το ζει κανείς αυτό και εύκολα καταβάλλεται ή υποχωρεί, τότε και τον Κύριο προσβάλλει και ο ίδιος αποδεικνύεται αδύναμος και ασυνεπής. Γιατί, πού θα δείξει ο πιστός ότι ανήκει σ’ Εκείνον, ότι πειθαρχεί στη φωνή Του και υπακούει στο θέλημά Του; Εκεί, στη δυσκολία θα δείξει τί είναι, όχι αλλού. Εκεί θα φανεί αν είναι σταθερός, ακμαίος, ηρωικός. (Γέροντας Ευσέβιος Γιαννακάκης)

Η υπομονή στις δοκιμασίες είναι ένα ασφαλές μέσο για να ενωθούμε με τον Θεό. Όσο ο γογγυσμός χωρίζει από τον Θεό, τόσο η υπομονή σφυρηλατεί την ενότητά μας μαζί Του. Αν λοιπόν υπομένεις μ’ ευγνωμοσύνη όλες τις δοκιμασίες για χάρη Του, θα σου ανταποδώσει την αιώνια μακαριότητα. Μέσω της θλίψεως και της υπομονής εισέρχεσαι στον χώρο της αληθινής γνώσεως και καθαρίζεσαι από το πλήθος των αμαρτιών σου. (Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ)

Όπως είναι η καρδιά, έτσι θα είναι και η δωρεά. Αν προσεύχεσαι με πίστη, με ευθύτητα, μ’ όλη σου την καρδιά, με ειλικρίνεια κι όχι με υποκρισία, τότε το δώρο που θα λάβεις από τον Κύριο θα είναι ανάλογο με την πίστη σου, με το βαθμό της καρδιακής σου θέρμης.

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης

Η οργή είναι φυσική ιδιότητα του νου. Και χωρίς οργή ούτε στην καθαρότητα φτάνει ο άνθρωπος, αν δεν οργιστεί εναντίον όλων των πονηρών λογισμών που σπέρνει μέσα του ο διάβολος. Εκείνος που θέλει να φτάσει στη φυσική οργή (δηλ. σ’ εκείνη που στρέφεται εναντίον του διαβόλου και των παθών), κόβει όλα τα θελήματά του μέχρις ότου φτάσει στην κατάσταση του νου του, όπως τη δημιούργησε ο Θεός. (Άγιος Ησαΐας ο Αναχωρητής)

Η συνείδηση είναι ο Θεός του ανθρώπου και ο αλάνθαστος κριτής. Μην ατιμάσεις τη συνείδησή σου όταν άριστα σε συμβουλεύει γιατί αυτή μας δείχνει την θεία και αγγελική γνώμη και μας ελευθερώνει από τους κρυφούς μολυσμούς της καρδιάς και χαρίζει παρρησία στον Θεό όταν έρθει η ώρα να αναχωρήσουμε από εδώ. (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής)

«Ζητείτε και θα λάβετε», είπε ο Χριστός. Αν αυτό που ζητάς είναι καθαρό και για το συμφέρον σου, θα το λάβεις…Αν ζητάς από τον Θεό δύναμη, για να προσεύχεσαι να συγχωρήσει τις αμαρτίες σου, και να βοηθήσει τους άλλους, αυτό είναι καλό και θα σου το δώσει… (Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)

Είναι δύσκολο να καθυποτάξεις τα πάθη, που γίνονται σαν φυσικά μας μέλη. «Νεκρώσατε τα μέλη υμών τα επί της γης» λέει ο Απόστολος. Όταν όμως γρηγορείς διαρκώς, όταν προσεύχεσαι και εγκρατεύεσαι συνέχεια, με τη βοήθεια του Θεού θα κατορθώσεις να τα καθυποτάξεις και να τα ξεριζώσεις. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)

Ξεχνάμε ότι αν εμείς κρίνουμε τους άλλους θα μας κρίνει και εμάς ο Θεός. Ξεχνάμε ότι δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να κρίνουμε τον πλησίον διότι αυτό δεν είναι δική μας υπόθεση αλλά του Θεού, ο οποίος είναι Υπέρτατος Κριτής, ο οποίος μόνος γνωρίζει την καρδιά του ανθρώπου και μπορεί να αποδώσει δικαία κρίση. Εμείς όμως κατακρίνουμε τον πλησίον και πολλές φορές με πολύ βαριά λόγια. Δεν σκεφτόμαστε ότι ο αδελφός μας μπορεί να μετανόησε ήδη και να του αφέθηκε η αμαρτία του, επειδή μετανόησε βαθιά.

Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας

Το καταναγκαστικό δεν είναι σταθερό, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα ρεύματα των υδάτων ή με τα φυτά, τα οποία αποπειράται κανείς να τα συγκρατήσει με την βία. Ενώ, ό,τι δεχόμαστε με την θέλησή μας είναι περισσότερο σταθερό και ασφαλές. Και το ένα ανήκει στον βιαστή, ενώ το άλλο σε μας. Το ένα είναι γνώρισμα της καλοσύνης του Θεού, ενώ το άλλο της τυραννικής εξουσίας. (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)

Ο διάβολος μας πολεμά με τα πάθη και εμείς με την προσοχή στα πονηρά του τεχνάσματα και με τις αρετές· εκείνος μας πολεμά με την γαστριμαργία, την σάρκα και τις ηδονές, εμείς να τον πολεμούμε με τη νηστεία, την αγρυπνία και την προσευχή· εκείνος με τον θυμό, εμείς με την μακροθυμία και την πραότητα. Εκείνος με την βλασφημία, εμείς με την δοξολογία και την προσευχή. Εκείνος με την υπερηφάνεια, το πρώτον του και μεγαλύτερο όπλον, εμείς με την ταπείνωση, τον φοβερότερο εχθρό του. (Γέροντας Ιερώνυμος Σιμωνοπετρίτης)

Όταν η σάρκα μας υποφέρει από διάφορες αρρώστιες, εξασθενεί και νιώθει καταπονημένη και αδύνατη. Όταν αντίθετα είναι υγιής και απολαμβάνει τις σαρκικές απολαύσεις, χαίρεται, αγάλλεται, ξεπερνάει τον εαυτό της. Δεν πρέπει όμως να δίνουμε σημασία στις απατηλές αισθήσεις της σάρκας. (Ιωάννης της Κροστάνδης)

Η μετάνοια πρέπει να γίνεται όχι για τον φόβο της τιμωρίας αλλά διότι αμαρτήσαμε προς τον Θεό. Γλύκανε τη σκέψη σου με λογισμούς παραμυθίας και ελπίδας, τα λόγια σου πύρωσέ τα με τη θέρμη της αγάπης στον Νυμφίο σου. Θυμήσου τα δικά Του παθήματα τα οποία υπέστη για σένα για να μείνεις σταθερός, αφοσιωμένος και ταπεινός. Με ένα καλό λόγο για τον πλησίον σου, υπερασπίζοντάς τον, αγοράζεις τον Παράδεισο.

Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής

Λέγε ακατάπαυστα την ευχή “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με” με τη γλώσσα και με τον νου. Όταν η γλώσσα κουράζεται ας αρχίζει ο νους. Και πάλιν όταν ο νους βαρύνεται, η γλώσσα . Μόνον να μην παύεις. Λοιπόν όταν ευχόμενος κρατάει τον νου του να μην φαντάζεται τίποτα, αλλά προσέχει μόνον στα λόγια της ευχής. (Γέροντας Ιωσήφ Ησυχαστής)

Αντί να σκεπτόμαστε αυτό που μας συμβαίνει και να του δίνουμε προεκτάσεις, να φέρνουμε στον νου μας κάτι από την ζωή του Χριστού και να το κάνουμε ανάλογο με τη δική μας περίπτωση. Τότε παρηγοριόμαστε γι’ αυτό που μας συμβαίνει και συγχρόνως αδολεσχούμε στο όνομα του Χριστού. (Γερ. Θεοσέμνη, Καθηγουμένη Ι.Μ. Χρυσοπηγής Χανίων Κρήτης)

«Η κατάκρισις έχει τόσο μεγάλες παγίδες, που δεν μπορεί να τις φανταστεί ο άνθρωπος· έχει αργολογία, εμπαιγμό, γέλωτα, κραυγή, ψέμα και τόσα άλλα. Από την κατάκριση ξεκινούν όλα τα μεγάλα κακά και θανάσιμα αμαρτήματα». (Γερ. Μακρίνα Βασσοπούλου, Καθηγ. Ι.Μ. Παναγίας Οδηγήτριας Πορταριάς Βόλου)

Η Εκκλησία καλεί τον άνθρωπο στη θέωση, στον αγιασμό και στη σωτηρία και του δίνει μία συγκεκριμένη θεραπευτική μέθοδο, βάσει της οποίας θεραπεύεται διά πολλών αποδείξεων. Αποδείξεις της θεραπευτικής αγωγής της Εκκλησίας είναι οι Άγιοι. Οι Άγιοι οι οποίοι ήταν και αυτοί ασθενείς άνθρωποι, μας είπαν ότι υπάρχουν τρόποι και μέθοδοι με τις οποίες θεραπεύεται ο άνθρωπος. (Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος)

Οι αμαρτίες είναι σαν φίδια, που κατατρώγουν την καρδιά και όλα τα σωθικά του ανθρώπου. Δεν τον αφήνουν να βρει ανάπαυση. Είναι αγκάθια τσουχτερά, που κεντρίζουν διαρκώς τη ψυχή. Οι αμαρτίες είναι πνευματικό σκοτάδι. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)

Στις δύσκολες, λοιπόν, στιγμές μη φωνάζουμε μόνο «πού είσαι, Κύριε», αλλά ας έχουμε υπομονή, ελπίδα, καρτερία. «Ιδού, εγώ μεθ’ υμών είμι πάσας τας ημέρας της ζωής υμών» (Ματθ. κη ‘, 20) υποσχέθηκε ο Κύριος. Να το νιώθουμε, να το ζούμε ότι ο Κύριος είναι κοντά μας. Γιατί, αν το λέμε μόνο με τα χείλη, δεν έχει αξία. Αν δεν το ζει κανείς αυτό και εύκολα καταβάλλεται ή υποχωρεί, τότε και τον Κύριο προσβάλλει και ο ίδιος αποδεικνύεται αδύναμος και ασυνεπής. Γιατί, πού θα δείξει ο πιστός ότι ανήκει σ’ Εκείνον, ότι πειθαρχεί στη φωνή Του και υπακούει στο θέλημά Του; Εκεί, στη δυσκολία θα δείξει τί είναι, όχι αλλού. Εκεί θα φανεί αν είναι σταθερός, ακμαίος, ηρωικός. (Γέροντας Ευσέβιος Γιαννακάκης)

Προσοχή! Ὁ διάβολος, γιὰ νὰ σὲ παγιδέψει, ἄλλαξε τὴν σειρὰ τῶν πραγμάτων καὶ ἔδωσε τὴν ντροπὴ στὴν μετάνοια καὶ τὴν παρρησία στὴν ἁμαρτία ( Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος )

Όποιος κυνηγάει την «ευχή» σαν το χρυσάφι και εκμεταλλεύεται και το λεπτό όλα τα υπερπηδά, τα δέχεται και τα υπομένει. Τότε ο Θεός και η Παναγία τον σκεπάζουν.

Γερόντισσα Μακρίνα , Ι. Μ. Παναγίας Οδηγήτριας Πορταριάς

Δίνοντας χαρά στους άλλους, εσύ τη νιώθεις πρώτα.

Γερόντισσα Γαβριηλία Παπαγιάννη

Ο άνθρωπος χρειάζεται να σκέφτεται συνεχώς ότι η ζωή αυτή, η φθαρτή ζωή, που έχομε όλοι μας και έχομε διάφορα προγράμματα, διάφορες μέριμνες, διάφορα όνειρα, όλα αυτά έρχεται η ώρα που παρέρχονται και φεύγουν. Είμεθα μάρτυρες όλοι μας το πόσον η ζωή, η ζωή μας, φεύγει τόσον ανεπαίσθητα. Και ο καθένας θ’ αναρωτηθεί για τα χρόνια της ζωής του, θα δει ο ίδιος με την πείρα που έχει και ψηλαφεί την όλη κατάσταση, ότι φεύγει τόσον γρήγορα η ζωή του ανθρώπου. (Γέροντας Εφραίμ Βατοπαιδινός)

Γιατί να είσαι καχύποπτος εκεί που δεν υπάρχει έδαφος για υποψία; Τί κακό μπορείς να βρεις όταν μελετάς ή ακούς το λόγο του Θεού, όταν διαβάζεις ή ψάλλεις στην Εκκλησία ή όταν προσεύχεσαι; Ο Θεός είναι η αλήθεια, ο διάβολος είναι ψεύτης, συκοφάντης, αντίδικος· αυτό είναι αρκετό.

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης

Ο άνθρωπος που εύκολα κατηγορεί, το κάνει γιατί συνήθισε να ερευνά τις ξένες πράξεις και σκέψεις παρά τις δικές του. Λησμόνησε τα λόγια της Γραφής «μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε» και το «εν ω κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε». Η τόσο εύκολη συνήθεια της κρίσεως ξένων λόγων και πράξεων είναι ψυχική αρρώστια που προέρχεται από πώρωση της λογικής δυνάμεως του νου, που είναι μάλλον γέννημα του εγωισμού. (Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός)

Η οικογένεια είναι ιερή. Όποιος εγκαταλείπει την οικογένειά του, τον σύντροφο ή τη σύντροφο, τα παιδιά του, τιμωρείται πολύ σκληρά από τον Θεό. Οι γονείς φταίνε που υποφέρουν τα παιδιά, γιατί δεν τα μαθαίνουν να ζουν χριστιανικά κι επειδή οι γονείς δεν ζουν όπως πρέπει, χριστιανικά. (Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης)

Ο άνθρωπος που αγαπάει πνευματικά αισθάνεται προσευχόμενος, ότι βρίσκεται εντός του Θεού και του αδελφού του. Λυπάται όταν δεν πορεύεται καλά ο αδελφός του και προσεύχεται για την πρόοδό του. (Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής)

Ξεκινώντας. Τό ἔνστικτο καθοδηγεῖ. Κύριε, δεῖξε μας τήν ἐλευθερία σου. Πέρα ἀπό τήν φύση. Πέρα ἀπό τήν ὁμοιομορφία τῶν ἐνστίκτων.

Όπως συμβαίνει με τις πόρτες των λουτρών, που όταν ανοίγουν συχνά διώχνουν τη θέρμανση προς τα έξω, το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με την ψυχή: όταν θέλει πολύ συχνά να ανοίγει διάλογο με πολλούς για διάφορα θέματα, έστω και αν για όλα λέει σωστά πράγματα, χάνει ωστόσο τη θέρμη της, η οποία εξαφανίζεται από την πύλη των λόγων. Για αυτό και είναι πολύ ωφέλιμη η σιωπή, όταν χρειάζεται, που δεν είναι βέβαια τίποτα άλλο από μητέρα σοφότατων εννοιών. (Άγιος Διάδοχος Φωτικής)

Ο ταπεινός θεωρεί τον εαυτό του αμαρτωλό και ευτελή και ευκαταφρόνητο. Ψηλαφεί τα φίδια σαν τις ακρίδες. Πλησιάζει τους ανθρώπους, που τον προσέχουν, σαν τον Κύριο. Αλλά και των δαιμόνων η κακία μαραίνεται μπροστά στους ταπεινούς. Αυτό είναι το μεγαλείο της ταπεινοφροσύνης και η δύναμη της, που δέχονται οι άγιοι. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)

Τρεις είναι οι βαθμοί της ταπείνωσης: Ο πρώτος, να υποτάσσεσαι στους μεγαλύτερους και να μην υπερυψώνεσαι στους ίσους. Ο δεύτερος, να υποτάσσεσαι στους ίσους και να μην υπερυψώνεσαι στους μι¬κρότερους. Και ο τρίτος, να υποτάσσεσαι στους μικρότερους και να θεωρείς τον εαυτό σου ίσο με τα ζώα και ανάξιο να συναναστρέφεσαι με ανθρώπους. (Στάρετς Αμβρόσιος)

Μην κρίνεις και μην κατακρίνεις κανέναν, αλλιώς θα κατακριθείς. Μην εξετάζεις ξένες σκέψεις και υποθέσεις, σκάνδαλα και κουτσομπολιά. Πέρνα δίπλα τους αδιάφορος. Ο εχθρός μας διάβολος προσπαθεί να τα σκορπίσει μέσα σου για να σε αποσπάσει από την προσευχή. (Άγιος Σεραφείμ Ρομάντσιωφ της Μονής Γκλινσκ)