Τέχνη εἶναι ν΄ἀνακαλύψεις τὴν ὀμορφιὰ ποὺ ὑπάρχει σὲ ὅλα τὰ πράγματα. (Κωνσταντῖνος Γανωτῆς)
Τέχνη εἶναι ν΄ἀνακαλύψεις τὴν ὀμορφιὰ ποὺ ὑπάρχει σὲ ὅλα τὰ πράγματα. (Κωνσταντῖνος Γανωτῆς)
Πολλὰ ἔχουν γραφτεῖ καὶ εἰπωθεῖ κατὰ καιρούς, ἀπὸ πολλοὺς καὶ διάφορους κύκλους (Ἐκκλησιαστικοὺς καὶ μή), οἱ ὁποῖοι ἐπιχείρησαν νὰ ταυτίσουν τὴν προσωπική τους ἄποψη μὲ τὴν ἄποψη τῆς Ὀρθόδοξής τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας μας, σχετικὰ μὲ τὸ θέμα τῆς ἐφαρμογῆς τῆς θανατικῆς ποινῆς. Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ πραγματικὰ ἰσχύει (καὶ θὰ ἰσχύει μέχρι τῆς συντελείας τοῦ κόσμου), εἶναι ἡ Θεία καὶ αἰώνια καὶ ἀμετάβλητη Θέση τῆς Ἁγίας Γραφῆς (καὶ πιὸ συγκεκριμένα τῆς Καινῆς Διαθήκης), σχετικὰ μὲ τὸ θέμα αὐτό.
Τὸ θεολογικότερο ἴσως μυαλὸ τοῦ 20ου αἰώνα (ὅπως παραδέχονται οἱ περισσότεροι Ἱερεῖς καὶ λαϊκοί τῆς Ἐκκλησίας μας ποὺ τὸν γνώριζαν προσωπικά), ὁ Μακαριστὸς Πατὴρ Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, ἐντόπισε καὶ ἐπεσήμανε μὲ σαφήνεια τὴν ἄποψη τῆς Θεόπνευστης Καινῆς Διαθήκης, ὅπως αὐτὴ παρουσιάζεται μέσα ἀπὸ τὴν πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Στὸ θαυμάσιο βιβλίο του μὲ τίτλο «Ἔχει ἡ Ἐκκλησία ἐξουσίαν ἀφέσεως ἁμαρτιῶν;» (Ἔκδοσις Γ’, Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον Κεχαριτωμένης Θεοτόκου, Τροιζήνα 1996), στὴ σελίδα 15, ὁ Μακαριστὸς Πατὴρ Ἐπιφάνιος ἀναφέρει χαρακτηριστικά:
«Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη βλέπουμε μυριάκις φόνους ἀνθρώπων παραβατῶν, ἀπὸ ἄλλους ἀνθρώπους (ἀπὸ τοὺς Λευΐτες, τὸν Φινεές, τὸν Σαμουήλ, τὸν Ἠλία, τὴν Ἰσραηλιτικὴ Κοινότητα κ.λ.π.). Ἀλλὰ ποιός, πλὴν τοῦ Θεοῦ, ἔχει δικαίωμα θανατώσεως ἀνθρώπων, ἔστω καὶ παραβατῶν; Κανεὶς βεβαίως!
Ὅταν ὅμως Αὐτὸς παρέχει τέτοιο δικαίωμα σὲ κάποιους ἀνθρώπους, ποιὸς μπορεῖ νὰ θεωρήσει αὐτοὺς ὡς σφετεριστὲς θείων δικαιωμάτων; Εἶναι ἁπλῶς ἐκτελεστικὰ ὄργανα τοῦ Θεοῦ καὶ τίποτα ἄλλο.
Ὅταν ὁ Θεός, ὄχι ἁπλὰ ἐπιτρέπει, ἀλλὰ δίνει ἐντολὴ στὴν Κοινότητα τοῦ Ἰσραὴλ νὰ φονεύει διὰ λιθοβολισμοῦ τοὺς παραβάτες τοῦ θείου Νόμου, καὶ ἡ Κοινότητα τὸ κάνει, ποιὸς μπορεῖ νὰ τὴν κατηγορήσει γιὰ σφετερισμὸ θεϊκῶν δικαιωμάτων;
Τὰ ἴδια ἰσχύουν καὶ σήμερα γιὰ τὴν δικαστικὴ ἐξουσία, ἡ ὁποία ἔχει ἀπὸ Θεοῦ (κατὰ τὴν πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολή, Κεφάλαιο 13, Ἐδάφιο 4) τὸ δικαίωμα, νὰ τιμωρεῖ καὶ διὰ θανάτου ἀκόμα ἐκείνους ποὺ πράττουν τὸ κακό».
Ἀνατρέχοντας στὴν Καινὴ Διαθήκη τοῦ μεγάλου Θεολόγου Παναγιώτη Τρεμπέλα, στὴν πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολή, στὴν ἑρμηνευτικὴ ἀπόδοση τοῦ συγκεκριμένου ἐδαφίου, διαβάζουμε τὰ ἑξῆς:
«Θὰ ἔχεις δὲ ἔπαινον ἀπὸ τὸν ἄρχοντα (ὅταν πράττεις τὸ καλό), διότι αὐτὸς εἶναι ὑπηρέτης τοῦ Θεοῦ πρὸς προστασίαν δικήν σου καὶ γιὰ τὸ καλὸ τῶν πολιτῶν. Ἐὰν ὅμως πράττεις τὸ κακό, τότε νὰ φοβᾶσαι. Διότι δὲν φορεῖ ματαίως τὴν μάχαιραν, τὸ σύμβολον αὐτὸ τῆς δικαστικῆς καὶ ἐκτελεστικῆς ἐξουσίας. Τὴν φορεῖ γιὰ νὰ τιμωρεῖ καὶ διὰ θανάτου ἀκόμη κάθε ἄτακτο στοιχεῖο. Διότι εἶναι ὑπηρέτης τοῦ Θεοῦ, ἐκδικητὴς ποὺ ἔχει ἐντολὴ καὶ δικαίωμα νὰ ἐπιβάλλει τιμωρίες σὲ κάθε κακοποιὸ» (Πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολή, Κεφάλαιο 13, Ἐδάφιο 4).
Ἡ σαφήνεια τῶν προαναφερθέντων ἀποτελεῖ ἀναμφίβολα ἀσφαλῆ ὁδηγὸ καὶ δὲν ἀφήνει περιθώριο σὲ κανέναν γιὰ παρερμηνεῖες. Τὸ συμπέρασμα ποὺ προκύπτει εἶναι πώς, ὅταν πρόκειται γιὰ ὕψιστη ἐγκληματικὴ ἐνέργεια, ὅταν γιὰ παράδειγμα πρόκειται γιὰ πράξεις ποὺ ἀφοροῦν τὴν ἀφαίρεση τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς (γιὰ πράξεις ποὺ οἱ ἐγκληματίες δὲν ἔχουν κανένα ἐλαφρυντικό, ὅπως π.χ. συμβαίνει μὲ τὰ ἐγκλήματα τῶν ἐμπόρων ναρκωτικῶν), ἡ ποινὴ γιὰ τοὺς συγκεκριμένους ἐγκληματίες μὲ βάση τὸ Θέλημα τοῦ Θεοῦ (ἀπὸ τὴ στιγμὴ φυσικὰ ποὺ θὰ κριθοῦν ἔνοχοι ἀπὸ τοὺς δικαστές), θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι ἡ θανατική, ὄχι στὰ λόγια, ἀλλὰ ἔμπρακτα.
Διότι ὁ Κύριος γνωρίζει καλύτερα ἀπ’ ὅλους μας, πὼς ἀπὸ τὴν ἐφαρμογὴ τῆς θανατικῆς ποινῆς μόνο ὀφέλη θὰ προκύψουν γιὰ τὴν κοινωνία, ἀφοῦ ἀπὸ τὴ μία θὰ λειτουργήσει ἀποτρεπτικὰ γιὰ ὅσους σκοπεύουν νὰ προβοῦν σὲ ἐγκληματικὲς ἐνέργειες, ἐνῶ ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἐκεῖνοι ποὺ εἶναι ἐθισμένοι στὴ βαριὰ ἐγκληματικότητα θὰ ὑποχρεωθοῦν νὰ ἀναθεωρήσουν τὴ στάση τους, ἐφόσον θὰ κινδυνεύει πλέον διὰ νόμου ἡ ἴδια τους ἡ ζωή.
Καὶ ἐπιπλέον, πὼς οὐσιαστικὰ δὲν εἶναι τὸ κράτος ποὺ θὰ καταδικάσει καὶ θὰ σκοτώσει τὸν ἐγκληματία, ἀλλὰ ὁ ἐγκληματίας εἶναι ἐκεῖνος ποὺ μὲ τὶς πράξεις του θὰ ὑπογράψει τὴ θανατική του καταδίκη, καταδικάζοντας ἀπὸ μόνος του τὸν ἑαυτό του.
Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς
«Κάτω ἀπό τό πρίσμα τῆς εὐαγγελικῆς καί ἱερᾶς παραδόσεως ἡ θανατική ποινή εἶναι ἀντιευαγγελική καί ἀντίχριστη φρικαλεότητα νά φονεύεται ὁ ἁμαρτωλός λόγῳ τῆς ἁμαρτίας. Ἕν προκειμένω καμία ἱερά ἐξέτασις δέ μπορεῖ νά ἀνακηρυχθεῖ ἱερά. Σέ τελευταία ἀνάλυση, ὅλοι οἱ οὑμανισμοί φονεύουν τόν ἁμαρτωλό λόγῳ τῆς ἁμαρτίας, ἐξοντώνουν τόν ἄνθρωπο μαζί μέ τήν ἁμαρτία του. Διότι δέν θέλουν το Θεάνθρωπο, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ μόνη σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καί ἀπό τήν ἁμαρτία καί ἀπό τό θάνατο καί ἀπό τό διάβολο.
Ἐκεῖνος πού δέν εἶναι ὑπέρ τοῦ Θεανθρώπου εἶναι ὡς ἐκ τούτου κατά τοῦ ἀνθρώπου, καί εἶναι ὡς ἐκ τούτου… δολοφόνος τοῦ ἀνθρώπου, καί ἀκόμη εἶναι ὡς ἐκ τούτου καί αὐτόχειρας. […] Μεταχειριζόμενος κατ’ αὐτό τόν τρόπο τόν ἁμαρτωλό, ὁ οὐμανιστικός ἄνθρωπος ἀναπόφευκτα αὐτοκτονεῖ: φονεύει τήν ἴδια τήν ψυχή του, παραδίδει τόν ἑαυτό του στήν κόλαση, σέ αἰώνια συναναστροφή μέ τό διάβολο, αὐτόν τόν ἔκπαλαι “ἀνθρωποκτόνο” (κατά Ἰωάννην 8, 44)».
Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, 1894-1979, Ἄνθρωπος καί Θεάνθρωπος.
Πολλὰ ἔχουν γραφτεῖ καὶ εἰπωθεῖ κατὰ καιρούς, ἀπὸ πολλοὺς καὶ διάφορους κύκλους (Ἐκκλησιαστικοὺς καὶ μή), οἱ ὁποῖοι ἐπιχείρησαν νὰ ταυτίσουν τὴν προσωπική τους ἄποψη μὲ τὴν ἄποψη τῆς Ὀρθόδοξής τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας μας, σχετικὰ μὲ τὸ θέμα τῆς ἐφαρμογῆς τῆς θανατικῆς ποινῆς. Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ πραγματικὰ ἰσχύει (καὶ θὰ ἰσχύει μέχρι τῆς συντελείας τοῦ κόσμου), εἶναι ἡ Θεία καὶ αἰώνια καὶ ἀμετάβλητη Θέση τῆς Ἁγίας Γραφῆς (καὶ πιὸ συγκεκριμένα τῆς Καινῆς Διαθήκης), σχετικὰ μὲ τὸ θέμα αὐτό.
Τὸ θεολογικότερο ἴσως μυαλὸ τοῦ 20ου αἰώνα (ὅπως παραδέχονται οἱ περισσότεροι Ἱερεῖς καὶ λαϊκοί τῆς Ἐκκλησίας μας ποὺ τὸν γνώριζαν προσωπικά), ὁ Μακαριστὸς Πατὴρ Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, ἐντόπισε καὶ ἐπεσήμανε μὲ σαφήνεια τὴν ἄποψη τῆς Θεόπνευστης Καινῆς Διαθήκης, ὅπως αὐτὴ παρουσιάζεται μέσα ἀπὸ τὴν πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Στὸ θαυμάσιο βιβλίο του μὲ τίτλο «Ἔχει ἡ Ἐκκλησία ἐξουσίαν ἀφέσεως ἁμαρτιῶν;» (Ἔκδοσις Γ’, Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον Κεχαριτωμένης Θεοτόκου, Τροιζήνα 1996), στὴ σελίδα 15, ὁ Μακαριστὸς Πατὴρ Ἐπιφάνιος ἀναφέρει χαρακτηριστικά:
«Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη βλέπουμε μυριάκις φόνους ἀνθρώπων παραβατῶν, ἀπὸ ἄλλους ἀνθρώπους (ἀπὸ τοὺς Λευΐτες, τὸν Φινεές, τὸν Σαμουήλ, τὸν Ἠλία, τὴν Ἰσραηλιτικὴ Κοινότητα κ.λ.π.). Ἀλλὰ ποιός, πλὴν τοῦ Θεοῦ, ἔχει δικαίωμα θανατώσεως ἀνθρώπων, ἔστω καὶ παραβατῶν; Κανεὶς βεβαίως!
Ὅταν ὅμως Αὐτὸς παρέχει τέτοιο δικαίωμα σὲ κάποιους ἀνθρώπους, ποιὸς μπορεῖ νὰ θεωρήσει αὐτοὺς ὡς σφετεριστὲς θείων δικαιωμάτων; Εἶναι ἁπλῶς ἐκτελεστικὰ ὄργανα τοῦ Θεοῦ καὶ τίποτα ἄλλο.
Ὅταν ὁ Θεός, ὄχι ἁπλὰ ἐπιτρέπει, ἀλλὰ δίνει ἐντολὴ στὴν Κοινότητα τοῦ Ἰσραὴλ νὰ φονεύει διὰ λιθοβολισμοῦ τοὺς παραβάτες τοῦ θείου Νόμου, καὶ ἡ Κοινότητα τὸ κάνει, ποιὸς μπορεῖ νὰ τὴν κατηγορήσει γιὰ σφετερισμὸ θεϊκῶν δικαιωμάτων;
Τὰ ἴδια ἰσχύουν καὶ σήμερα γιὰ τὴν δικαστικὴ ἐξουσία, ἡ ὁποία ἔχει ἀπὸ Θεοῦ (κατὰ τὴν πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολή, Κεφάλαιο 13, Ἐδάφιο 4) τὸ δικαίωμα, νὰ τιμωρεῖ καὶ διὰ θανάτου ἀκόμα ἐκείνους ποὺ πράττουν τὸ κακό».
Ἀνατρέχοντας στὴν Καινὴ Διαθήκη τοῦ μεγάλου Θεολόγου Παναγιώτη Τρεμπέλα, στὴν πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολή, στὴν ἑρμηνευτικὴ ἀπόδοση τοῦ συγκεκριμένου ἐδαφίου, διαβάζουμε τὰ ἑξῆς:
«Θὰ ἔχεις δὲ ἔπαινον ἀπὸ τὸν ἄρχοντα (ὅταν πράττεις τὸ καλό), διότι αὐτὸς εἶναι ὑπηρέτης τοῦ Θεοῦ πρὸς προστασίαν δικήν σου καὶ γιὰ τὸ καλὸ τῶν πολιτῶν. Ἐὰν ὅμως πράττεις τὸ κακό, τότε νὰ φοβᾶσαι. Διότι δὲν φορεῖ ματαίως τὴν μάχαιραν, τὸ σύμβολον αὐτὸ τῆς δικαστικῆς καὶ ἐκτελεστικῆς ἐξουσίας. Τὴν φορεῖ γιὰ νὰ τιμωρεῖ καὶ διὰ θανάτου ἀκόμη κάθε ἄτακτο στοιχεῖο. Διότι εἶναι ὑπηρέτης τοῦ Θεοῦ, ἐκδικητὴς ποὺ ἔχει ἐντολὴ καὶ δικαίωμα νὰ ἐπιβάλλει τιμωρίες σὲ κάθε κακοποιὸ» (Πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολή, Κεφάλαιο 13, Ἐδάφιο 4).
Ἡ σαφήνεια τῶν προαναφερθέντων ἀποτελεῖ ἀναμφίβολα ἀσφαλῆ ὁδηγὸ καὶ δὲν ἀφήνει περιθώριο σὲ κανέναν γιὰ παρερμηνεῖες. Τὸ συμπέρασμα ποὺ προκύπτει εἶναι πώς, ὅταν πρόκειται γιὰ ὕψιστη ἐγκληματικὴ ἐνέργεια, ὅταν γιὰ παράδειγμα πρόκειται γιὰ πράξεις ποὺ ἀφοροῦν τὴν ἀφαίρεση τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς (γιὰ πράξεις ποὺ οἱ ἐγκληματίες δὲν ἔχουν κανένα ἐλαφρυντικό, ὅπως π.χ. συμβαίνει μὲ τὰ ἐγκλήματα τῶν ἐμπόρων ναρκωτικῶν), ἡ ποινὴ γιὰ τοὺς συγκεκριμένους ἐγκληματίες μὲ βάση τὸ Θέλημα τοῦ Θεοῦ (ἀπὸ τὴ στιγμὴ φυσικὰ ποὺ θὰ κριθοῦν ἔνοχοι ἀπὸ τοὺς δικαστές), θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι ἡ θανατική, ὄχι στὰ λόγια, ἀλλὰ ἔμπρακτα.
Διότι ὁ Κύριος γνωρίζει καλύτερα ἀπ’ ὅλους μας, πὼς ἀπὸ τὴν ἐφαρμογὴ τῆς θανατικῆς ποινῆς μόνο ὀφέλη θὰ προκύψουν γιὰ τὴν κοινωνία, ἀφοῦ ἀπὸ τὴ μία θὰ λειτουργήσει ἀποτρεπτικὰ γιὰ ὅσους σκοπεύουν νὰ προβοῦν σὲ ἐγκληματικὲς ἐνέργειες, ἐνῶ ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἐκεῖνοι ποὺ εἶναι ἐθισμένοι στὴ βαριὰ ἐγκληματικότητα θὰ ὑποχρεωθοῦν νὰ ἀναθεωρήσουν τὴ στάση τους, ἐφόσον θὰ κινδυνεύει πλέον διὰ νόμου ἡ ἴδια τους ἡ ζωή.
Καὶ ἐπιπλέον, πὼς οὐσιαστικὰ δὲν εἶναι τὸ κράτος ποὺ θὰ καταδικάσει καὶ θὰ σκοτώσει τὸν ἐγκληματία, ἀλλὰ ὁ ἐγκληματίας εἶναι ἐκεῖνος ποὺ μὲ τὶς πράξεις του θὰ ὑπογράψει τὴ θανατική του καταδίκη, καταδικάζοντας ἀπὸ μόνος του τὸν ἑαυτό του.
Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς
«Κάτω ἀπό τό πρίσμα τῆς εὐαγγελικῆς καί ἱερᾶς παραδόσεως ἡ θανατική ποινή εἶναι ἀντιευαγγελική καί ἀντίχριστη φρικαλεότητα νά φονεύεται ὁ ἁμαρτωλός λόγῳ τῆς ἁμαρτίας. Ἕν προκειμένω καμία ἱερά ἐξέτασις δέ μπορεῖ νά ἀνακηρυχθεῖ ἱερά. Σέ τελευταία ἀνάλυση, ὅλοι οἱ οὑμανισμοί φονεύουν τόν ἁμαρτωλό λόγῳ τῆς ἁμαρτίας, ἐξοντώνουν τόν ἄνθρωπο μαζί μέ τήν ἁμαρτία του. Διότι δέν θέλουν το Θεάνθρωπο, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ μόνη σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καί ἀπό τήν ἁμαρτία καί ἀπό τό θάνατο καί ἀπό τό διάβολο.
Ἐκεῖνος πού δέν εἶναι ὑπέρ τοῦ Θεανθρώπου εἶναι ὡς ἐκ τούτου κατά τοῦ ἀνθρώπου, καί εἶναι ὡς ἐκ τούτου… δολοφόνος τοῦ ἀνθρώπου, καί ἀκόμη εἶναι ὡς ἐκ τούτου καί αὐτόχειρας. […] Μεταχειριζόμενος κατ’ αὐτό τόν τρόπο τόν ἁμαρτωλό, ὁ οὐμανιστικός ἄνθρωπος ἀναπόφευκτα αὐτοκτονεῖ: φονεύει τήν ἴδια τήν ψυχή του, παραδίδει τόν ἑαυτό του στήν κόλαση, σέ αἰώνια συναναστροφή μέ τό διάβολο, αὐτόν τόν ἔκπαλαι “ἀνθρωποκτόνο” (κατά Ἰωάννην 8, 44)».
Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, 1894-1979, Ἄνθρωπος καί Θεάνθρωπος.
Εάν εμείς, πραγματικά τηρούμε τις εντολές του Χριστού μας, τότε αποδεικνύουμε, ότι τον αγαπάμε, διότι, όπως είπε ο ίδιος «ο αγαπών με τηρεί τας εντολάς μου». Και όταν οι άγιοι Πατέρες ρωτούν «ποίας εντολάς;» απαντούν, «πάσας τας εντολάς». Τότε, θα αποδεικνύουμε, ότι, η Ορθοδοξία μας δεν είναι φιλοσοφία, δεν είναι ρομαντισμός, άλλα, η ίδια η ζωή του Αγίου Πνεύματος, είναι αυτός ο ίδιος ο Χριστός ο «χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας».
(Γέροντας Εφραίμ Βατοπαιδινός)
Όταν η καρδιά σου απαλλαγεί από κάθε μνησικακία, τότε βρίσκεσαι κοντά στην αγάπη. Και όταν η καρδιά σου αποκτήσει την ευλογημένη ειρήνη προς όλους τους ανθρώπους, τότε βρίσκεσαι μπροστά στην πύλη της αγάπης. Η πύλη αυτή όμως, ανοίγεται μόνο από το Άγιο Πνεύμα. (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)
Μην κοιτάς τις αμαρτίες των άλλων αλλά πρόσεχε τη δική σου κακία. Διότι δεν θα δώσεις λόγο για τους άλλους αλλά μόνο για τον εαυτό σου. Δεν υπάρχει ανάγκη να προσέχεις τους άλλους, πώς ζει ο καθένας και ποιες αμαρτίες κάνει. Εσύ πρόσεχε τον εαυτό σου, Ευαρεστείς τον Θεό; Μοιάζει η ζωή σου με την ζωή των αγίων; Ακολουθείς και εσύ την οδό που ακολούθησαν αυτοί στη ζωή τους; Είναι ευχάριστο μπροστά στον Θεό το έργο σου;
(Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ)
Όλων των λαών η ψυχή αισθανόταν πως υπάρχει ο Θεός, αν και δεν ήξεραν να λατρεύουν τον αληθινό Θεό. Το Άγιο Πνεύμα όμως δίδαξε πρώτα τους προφήτες, έπειτα τους αποστόλους, ύστερα τους αγίους πατέρες και επισκόπους μας, κι έτσι έφτασε ως εμάς η αληθινή πίστη. Εμείς γνωρίσαμε τον Κύριο με το Άγιο Πνεύμα. Και όταν Τον γνωρίσαμε, τότε στερεώθηκε σ’ Αυτόν η ψυχή μας.
(Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης)
Ἡ προσευχὴ δίνεται στὸν προσευχόμενο. Ἡ προσευχὴ ποὺ γίνεται μόνο ἀπὸ συνήθεια, χωρὶς καρδιὰ συντετριμμένη γιὰ τὴν ἁμαρτία του, δὲν εἶναι ἀρεστὴ στὸ Θεό. ( Ἅγιος Σιλουανός )
Η ψυχή του χριστιανού πρέπει να είναι πιο καθαρή και από τις ακτίνες του ήλιου. (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)
Η αγάπη αναπαύει και ευφραίνει την καρδιά, ενώ ο φθόνος σκοτώνει και τη ψυχή και το σώμα. Πώς μπορείς να μην αγαπάς όταν παντού ακούς να κηρύσσεται η αγάπη, όταν μόνο ο εχθρός του ανθρώπινου γένους, ο διάβολος, είναι το αιώνιο μίσος; Παντού και πάντα πρέπει να δείχνεις αγάπη. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
Ο πνευματικός άνθρωπος είναι όλος ένας πόνος. Πονάει δηλαδή για καταστάσεις, για ανθρώπους, αλλά ανταμείβεται γι’ αυτόν τον πόνο με θεία παρηγοριά. Νιώθει πόνο, αλλά νιώθει μέσα του θεία παρηγοριά, γιατί κάνει ρίψεις με ευλογίες ο Θεός από τον Παράδεισο στην ψυχή και αγάλλεται ο άνθρωπος από την θεϊκή αγάπη. Αυτή είναι η χαρά, η πνευματική χαρά, που δεν εκφράζεται και πλημμυρίζει την καρδιά.
(Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Οι εντολές είναι τα μέσα εκείνα που ανασύρουν την προσωπικότητά μας από την καταρράκωση και αποδεικνύουν ότι είμαστε λογικά όντα, είμαστε κατ’ εικόνα και ομοίωσιν Αυτού του ιδίου του Θεού.
(Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός)
Στις αμβλώσεις, στην αποποινικοποίηση της μοιχείας, στην καταστροφή της γλώσσας, στο αυτόματο διαζύγιο και σε άλλα αντιχριστιανικά νομοθετήματα. Ακόμα και στο πώς θα φέρουμε περισσότερους τουρίστες, στο πώς θα δημιουργήσουμε γυμνιστικά στρατόπεδα, κανένα κόμμα δεν ήταν αντίθετο. Συνάλλαγμα να φέρουμε, και ας το φέρουμε μ’ οποιοδήποτε τρόπο.
(Γέροντας Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)
Ο Κύριος θέλει να γίνουμε άξιοι και ανδρείοι πολεμιστές, ικανοί να φυλάξουμε τον πλούτο Του, και γι’ αυτό μας αφήνει να πειραζόμαστε. (Όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής)
\”Πήγε κάποτε στον αββά Φήλικα ένας αδελφός, έχοντας μαζί του και μερικούς κοσμικούς. Παρακάλεσε λοιπόν τον αββά να τους πει ωφέλιμο λόγο. Ο γέροντας όμως σώπαινε. Ο αδελφός συνέχισε να τον παρακαλεί ώρα πολλή, οπότε εκείνος τους είπε:
– Θέλετε ν΄ ακούσετε ψυχωφελή λόγο;
– Ναι, αββά, αποκρίθηκαν.
– Δεν υπάρχει πιά λόγος, είπε ο γέροντας. Γιατί όταν οι αδελφοί ρωτούσαν τους γέροντες και έκαναν όσα εκείνοι τους συμβούλευαν, ο Θεός έδινε λόγο, για να ωφεληθούν εκείνοι που ρωτούσαν. Τώρα όμως, επειδή ρωτάνε αλλά δεν εφαρμόζουν όσα ακούνε, πήρε ο Θεός τη χάρη του λόγου από τους γέροντες. Δεν βρίσκουν πιά τι να πούν, γιατί δεν υπάρχει εργάτης της αρετής.
Όταν τον άκουσαν οι επισκέπτες, αναστέναξαν και είπαν:
– Προσευχήσου για μας, αββά.\” (Γεροντικό)
Όταν ο Θεός δεν μας δίνει κάτι που επίμονα ζητούμε, έχει το λόγο Του. Έχει κι ο Θεός τα «μυστικά» Του. Μην κυνηγάμε ν’ αποκτήσουμε αυτό που θέλουμε, αλλά να τ’ αφήνουμε στο θέλημα του Θεού. (Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης)
Αν έφαγες πολύ ή υποχώρησες σε κάποιαν άλλη αδυναμία, μην ταραχθείς, μην προσθέσεις πληγή πάνω στην πληγή. Πάρε με ανδρεία τον δρόμο προς τη διόρθωση και προσπάθησε να διατηρήσεις την ειρήνη της ψυχής.
(Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ)
Εσύ κάνε αυτό που μπορείς· κάνε ό,τι μπορείς, χωρίς ν’ αγχώνεσαι, χωρίς ν’ αγωνιάς, χωρίς να ταλαιπωρείσαι. Αφού κάνεις αυτό που μπορείς και η συνείδησή σου σού καταμαρτυρεί ότι «έκανα ό,τι μπορούσα, μέχρις εδώ! Από εδώ και κάτω δεν μπορώ να κάνω τίποτα!» Τότε παραδίδεις το θέμα, το πρόβλημα, το παιδί σου, την υγεία σου, τα οικονομικά σου, ό,τι έχεις που σε βαραίνει το παραδίδεις στα χέρια του Θεού. Και τότε πράγματι, εκεί ο Θεός εμφανίζεται!
(Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος)
Αν θέλεις να επιτύχεις αυτά που επιθυμείς και ποθείς, εννοώ τα αγαθά του Θεού, και αν θέλεις από άνθρωπος να γίνεις επίγειος άγγελος, αγάπησε τη θλίψη του σώματος, δέξου την κακοπάθεια, και μάλιστα αγάπησε πολύ τους πειρασμούς, επειδή αυτοί πρόκειται να σου γίνουν πρόξενοι κάθε καλού.
(Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)
\”Σε ερώτηση πώς πρέπει να ετοιμαστούμε καλύτερα, για να υποδεχθούμε τον θάνατο, ο Γέρων απάντησε:
– Να ετοιμαστούμε, για να μην πεθάνουμε. Ένα ρητό λέει: “Εάν πεθάνεις, πριν πεθάνεις, δεν θα πεθάνεις όταν πεθάνεις”. Η προετοιμασία μας, που θα πρέπει να γίνεται σε ολόκληρη την ζωή μας, συνίσταται στα εξής τέσσερα σημεία:
α. Να πεθαίνουμε συνεχώς προς την αμαρτία.
β. Να μη θαρρούμε για ό,τι καλό κάναμε στον εαυτό μας και αυτοεπαινούμεθα.
γ. Όσο και να σφάλλουμε, να μην απελπιζώμεθα και
δ. Να γνωρίζουμε ότι ο Θεός παραχωρεί να αμαρτάνουμε, για να ταπεινωθούμε. Αλλιώς δεν μπορούμε να εισέλθουμε στην Βασιλεία των ουρανών. (Γέρων Άνθιμος Αγιαννανίτης)
«Άμα έχουμε τον Χριστό μέσα στην καρδιά μας, και στην κόλαση να μας βάλουν, δεν θα μας πειράξει καθόλου, θα είμαστε ευτυχισμένοι και δεν θα αισθανόμαστε την κόλαση, αφού η χαρά θα είναι μέσα μας».
(Γερ. Θεοσέμνη, Καθηγουμένη Ι.Μ. Χρυσοπηγής Χανίων Κρήτης)
Αγωνίσου να θερμάνεις την καρδιά σου, και θα δεις τότε πως μια θερμή καρδιά χαλιναγωγεί έναν ατίθασο λογισμό. Είναι απαραίτητο να ασκείς βία στον εαυτό σου. Δίχως μόχθο και νοερό αγώνα δεν θα αποκτήσεις τίποτε πνευματικό. ( Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος )
Ο λογισμός κρίνεται. Από τον λογισμό αχρειούμεθα και από τον λογισμό βελτιούμεθα. Ο καλόγηρος δεν έχει πράξη, έχει λογισμό. Ο λογισμός σου πήγε στο όχι καλό; Είσαι υπεύθυνος, είσαι, υπεύθυνος. Θα πεις: Μα και ο λογισμός του άνθρωπου δεν μαζεύεται. Καλά, αλλά όταν φεύγει, μάζεψέ τον πάλι, μάζεψέ τον πάλι.
(Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης)
Η θεία χάρις μας διδάσκει το δικό μας χρέος. Για να την προσελκύσουμε, θέλει αγάπη, λαχτάρα. Η χάρις του Θεού θέλει θείο έρωτα. (Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης)
Με την υπομονή και την ευχαριστία στις θλίψεις της ζωής, φανερώνουμε υπακοή στο θεϊκό Του θέλημα.
(Άγιος Ιννοκέντιος Μητροπολίτης)
Προσέχετε και την άκαιρη λύπη, δημιουργείται ύστερα από έναν δίκαιο έλεγχο. Η υπερβολική θλίψη για όλα αυτά είναι του πειρασμού. Μία είναι η αληθινή θλίψη. Αυτή που δημιουργείται, όταν γνωρίσουμε καλά την άθλια κατάσταση της ψυχής μας. Όλες οι άλλες θλίψεις δεν έχουν καμιά σχέση με τη χάρη του Θεού. (Άγιος Νεκτάριος επίσκοπος Πενταπόλεως)
Ο διάβολος κατόρθωσε με την κακία του, με την πονηρία του, με την πίεση, με την τέχνη του να επικράτηση στην σκέψη και στην επιθυμία των ανθρώπων.
(Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης)
Δεν καταστρέφει ο πλούτος, ούτε η φτώχεια, αλλά η κακή προαίρεση που δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει, όπως πρέπει, το κάθε ένα από αυτά. Η προθυμία φέρνει προθυμία και όπως ακριβώς η φωτιά, με όσα περισσότερα ξύλα τροφοδοτείται, τόσο περισσότερο δυναμώνει, έτσι και η προθυμία. Η κακία και η αρετή δεν είναι αποτέλεσμα της φύσεως, αλλά της προαιρέσεως.
Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος
Όταν σας έρχονται λογισμοί, μη προσπαθείτε να τους διώξετε ανοίγοντας ένα λογικό διάλογο μαζί τους. Χτυπάτε τους πάνω στην Πέτρα. Πέτρα είναι ο Χριστός. Το όνομά Του. Η προσευχή του Ιησού. Δεν είναι στο χέρι σας, να μη τους δεχθείτε. Τους λογισμούς τους διώχνει μόνο το όνομα του Ιησού.
(Στάρετς Βαρσανούφιος)
Η πίστη είναι ένα πνευματικό στόμα. Όσο πιο ελεύθερα ανοίγει, τόσο μεγαλύτερο είναι το ποτάμι απ’ όπου εισέρχονται σ’ αυτό θα θεία νάματα. Άσε το στόμα αυτό ανοιχτό. Μην αφήνεις την αμφιβολία και την απιστία να σφραγίσουν ερμητικά τα χείλη σου, γιατί τότε ο θησαυρός των ευλογιών του Θεού θα είναι απρόσιτος σε σένα.
(Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
Οι άνθρωποι όμως, αφότου έβγαλαν από τη γη το χρυσάφι, το ασήμι και τα πολύτιμα πετράδια και αφότου έφτιαξαν ρούχα μαλακά και περιττά και αφότου απέκτησαν άλλα παρόμοια πράγματα, που αποτελούν αιτίες πολέμων και επαναστάσεων και τυραννικών καθεστώτων, κυριεύθηκαν από παράλογη υπεροψία. Έτσι, δεν δείχνουν ευσπλαχνία στους δυστυχισμένους συνανθρώπους τους και δεν θέλουν ούτε με τα περίσσια τους να δώσουν στους άλλους τα αναγκαία. Τι βαναυσότητα! Τι σκληρότητα! Δεν σκέφτονται, αν όχι τίποτ’ άλλο πως η φτώχεια και ο πλούτος, η ελευθερία και η δουλεία και τ’ άλλα παρόμοια εμφανίστηκαν στο ανθρώπινο γένος μετά την πτώση των πρωτοπλάστων, σαν αρρώστιες που εκδηλώνονται μαζί με την κακία και που είναι δικές της επινοήσεις.
( Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
Να εξομολογείσαι τακτικά και καλά, γιατί και Πατριάρχης να είσαι, αν δεν εξομολογείσαι δεν σώζεσαι.
(Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης)
Ο κενόδοξος δείχνει ότι είναι πιστός, ενώ είναι ειδωλολάτρης. Φαινομενικά μεν σέβεται τον Θεό, αλλά στην πραγματικότητα επιζητεί να αρέσει στους ανθρώπους και όχι στον Θεό. Κενόδοξος είναι κάθε επιδεικτικός άνθρωπος. Του κενόδοξου η νηστεία είναι χωρίς μισθό και η προσευχή άκαιρη και άστοχη. Διότι και τα δύο τα κάνει για τον ανθρώπινο έπαινο.
(Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
Εάν εμείς, πραγματικά τηρούμε τις εντολές του Χριστού μας, τότε αποδεικνύουμε, ότι τον αγαπάμε, διότι, όπως είπε ο ίδιος «ο αγαπών με τηρεί τας εντολάς μου». Και όταν οι άγιοι Πατέρες ρωτούν «ποίας εντολάς;» απαντούν, «πάσας τας εντολάς». Τότε, θα αποδεικνύουμε, ότι, η Ορθοδοξία μας δεν είναι φιλοσοφία, δεν είναι ρομαντισμός, άλλα, η ίδια η ζωή του Αγίου Πνεύματος, είναι αυτός ο ίδιος ο Χριστός ο «χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας».
(Γέροντας Εφραίμ Βατοπαιδινός)
Όταν η καρδιά σου απαλλαγεί από κάθε μνησικακία, τότε βρίσκεσαι κοντά στην αγάπη. Και όταν η καρδιά σου αποκτήσει την ευλογημένη ειρήνη προς όλους τους ανθρώπους, τότε βρίσκεσαι μπροστά στην πύλη της αγάπης. Η πύλη αυτή όμως, ανοίγεται μόνο από το Άγιο Πνεύμα. (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)
Μην κοιτάς τις αμαρτίες των άλλων αλλά πρόσεχε τη δική σου κακία. Διότι δεν θα δώσεις λόγο για τους άλλους αλλά μόνο για τον εαυτό σου. Δεν υπάρχει ανάγκη να προσέχεις τους άλλους, πώς ζει ο καθένας και ποιες αμαρτίες κάνει. Εσύ πρόσεχε τον εαυτό σου, Ευαρεστείς τον Θεό; Μοιάζει η ζωή σου με την ζωή των αγίων; Ακολουθείς και εσύ την οδό που ακολούθησαν αυτοί στη ζωή τους; Είναι ευχάριστο μπροστά στον Θεό το έργο σου;
(Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ)
Όλων των λαών η ψυχή αισθανόταν πως υπάρχει ο Θεός, αν και δεν ήξεραν να λατρεύουν τον αληθινό Θεό. Το Άγιο Πνεύμα όμως δίδαξε πρώτα τους προφήτες, έπειτα τους αποστόλους, ύστερα τους αγίους πατέρες και επισκόπους μας, κι έτσι έφτασε ως εμάς η αληθινή πίστη. Εμείς γνωρίσαμε τον Κύριο με το Άγιο Πνεύμα. Και όταν Τον γνωρίσαμε, τότε στερεώθηκε σ’ Αυτόν η ψυχή μας.
(Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης)
Ἡ προσευχὴ δίνεται στὸν προσευχόμενο. Ἡ προσευχὴ ποὺ γίνεται μόνο ἀπὸ συνήθεια, χωρὶς καρδιὰ συντετριμμένη γιὰ τὴν ἁμαρτία του, δὲν εἶναι ἀρεστὴ στὸ Θεό. ( Ἅγιος Σιλουανός )
Η ψυχή του χριστιανού πρέπει να είναι πιο καθαρή και από τις ακτίνες του ήλιου. (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)
Η αγάπη αναπαύει και ευφραίνει την καρδιά, ενώ ο φθόνος σκοτώνει και τη ψυχή και το σώμα. Πώς μπορείς να μην αγαπάς όταν παντού ακούς να κηρύσσεται η αγάπη, όταν μόνο ο εχθρός του ανθρώπινου γένους, ο διάβολος, είναι το αιώνιο μίσος; Παντού και πάντα πρέπει να δείχνεις αγάπη. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
Ο πνευματικός άνθρωπος είναι όλος ένας πόνος. Πονάει δηλαδή για καταστάσεις, για ανθρώπους, αλλά ανταμείβεται γι’ αυτόν τον πόνο με θεία παρηγοριά. Νιώθει πόνο, αλλά νιώθει μέσα του θεία παρηγοριά, γιατί κάνει ρίψεις με ευλογίες ο Θεός από τον Παράδεισο στην ψυχή και αγάλλεται ο άνθρωπος από την θεϊκή αγάπη. Αυτή είναι η χαρά, η πνευματική χαρά, που δεν εκφράζεται και πλημμυρίζει την καρδιά.
(Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Οι εντολές είναι τα μέσα εκείνα που ανασύρουν την προσωπικότητά μας από την καταρράκωση και αποδεικνύουν ότι είμαστε λογικά όντα, είμαστε κατ’ εικόνα και ομοίωσιν Αυτού του ιδίου του Θεού.
(Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός)
Στις αμβλώσεις, στην αποποινικοποίηση της μοιχείας, στην καταστροφή της γλώσσας, στο αυτόματο διαζύγιο και σε άλλα αντιχριστιανικά νομοθετήματα. Ακόμα και στο πώς θα φέρουμε περισσότερους τουρίστες, στο πώς θα δημιουργήσουμε γυμνιστικά στρατόπεδα, κανένα κόμμα δεν ήταν αντίθετο. Συνάλλαγμα να φέρουμε, και ας το φέρουμε μ’ οποιοδήποτε τρόπο.
(Γέροντας Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)
Ο Κύριος θέλει να γίνουμε άξιοι και ανδρείοι πολεμιστές, ικανοί να φυλάξουμε τον πλούτο Του, και γι’ αυτό μας αφήνει να πειραζόμαστε. (Όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής)
\”Πήγε κάποτε στον αββά Φήλικα ένας αδελφός, έχοντας μαζί του και μερικούς κοσμικούς. Παρακάλεσε λοιπόν τον αββά να τους πει ωφέλιμο λόγο. Ο γέροντας όμως σώπαινε. Ο αδελφός συνέχισε να τον παρακαλεί ώρα πολλή, οπότε εκείνος τους είπε:
– Θέλετε ν΄ ακούσετε ψυχωφελή λόγο;
– Ναι, αββά, αποκρίθηκαν.
– Δεν υπάρχει πιά λόγος, είπε ο γέροντας. Γιατί όταν οι αδελφοί ρωτούσαν τους γέροντες και έκαναν όσα εκείνοι τους συμβούλευαν, ο Θεός έδινε λόγο, για να ωφεληθούν εκείνοι που ρωτούσαν. Τώρα όμως, επειδή ρωτάνε αλλά δεν εφαρμόζουν όσα ακούνε, πήρε ο Θεός τη χάρη του λόγου από τους γέροντες. Δεν βρίσκουν πιά τι να πούν, γιατί δεν υπάρχει εργάτης της αρετής.
Όταν τον άκουσαν οι επισκέπτες, αναστέναξαν και είπαν:
– Προσευχήσου για μας, αββά.\” (Γεροντικό)
Όταν ο Θεός δεν μας δίνει κάτι που επίμονα ζητούμε, έχει το λόγο Του. Έχει κι ο Θεός τα «μυστικά» Του. Μην κυνηγάμε ν’ αποκτήσουμε αυτό που θέλουμε, αλλά να τ’ αφήνουμε στο θέλημα του Θεού. (Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης)
Αν έφαγες πολύ ή υποχώρησες σε κάποιαν άλλη αδυναμία, μην ταραχθείς, μην προσθέσεις πληγή πάνω στην πληγή. Πάρε με ανδρεία τον δρόμο προς τη διόρθωση και προσπάθησε να διατηρήσεις την ειρήνη της ψυχής.
(Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ)
Εσύ κάνε αυτό που μπορείς· κάνε ό,τι μπορείς, χωρίς ν’ αγχώνεσαι, χωρίς ν’ αγωνιάς, χωρίς να ταλαιπωρείσαι. Αφού κάνεις αυτό που μπορείς και η συνείδησή σου σού καταμαρτυρεί ότι «έκανα ό,τι μπορούσα, μέχρις εδώ! Από εδώ και κάτω δεν μπορώ να κάνω τίποτα!» Τότε παραδίδεις το θέμα, το πρόβλημα, το παιδί σου, την υγεία σου, τα οικονομικά σου, ό,τι έχεις που σε βαραίνει το παραδίδεις στα χέρια του Θεού. Και τότε πράγματι, εκεί ο Θεός εμφανίζεται!
(Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος)
Αν θέλεις να επιτύχεις αυτά που επιθυμείς και ποθείς, εννοώ τα αγαθά του Θεού, και αν θέλεις από άνθρωπος να γίνεις επίγειος άγγελος, αγάπησε τη θλίψη του σώματος, δέξου την κακοπάθεια, και μάλιστα αγάπησε πολύ τους πειρασμούς, επειδή αυτοί πρόκειται να σου γίνουν πρόξενοι κάθε καλού.
(Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)
\”Σε ερώτηση πώς πρέπει να ετοιμαστούμε καλύτερα, για να υποδεχθούμε τον θάνατο, ο Γέρων απάντησε:
– Να ετοιμαστούμε, για να μην πεθάνουμε. Ένα ρητό λέει: “Εάν πεθάνεις, πριν πεθάνεις, δεν θα πεθάνεις όταν πεθάνεις”. Η προετοιμασία μας, που θα πρέπει να γίνεται σε ολόκληρη την ζωή μας, συνίσταται στα εξής τέσσερα σημεία:
α. Να πεθαίνουμε συνεχώς προς την αμαρτία.
β. Να μη θαρρούμε για ό,τι καλό κάναμε στον εαυτό μας και αυτοεπαινούμεθα.
γ. Όσο και να σφάλλουμε, να μην απελπιζώμεθα και
δ. Να γνωρίζουμε ότι ο Θεός παραχωρεί να αμαρτάνουμε, για να ταπεινωθούμε. Αλλιώς δεν μπορούμε να εισέλθουμε στην Βασιλεία των ουρανών. (Γέρων Άνθιμος Αγιαννανίτης)
«Άμα έχουμε τον Χριστό μέσα στην καρδιά μας, και στην κόλαση να μας βάλουν, δεν θα μας πειράξει καθόλου, θα είμαστε ευτυχισμένοι και δεν θα αισθανόμαστε την κόλαση, αφού η χαρά θα είναι μέσα μας».
(Γερ. Θεοσέμνη, Καθηγουμένη Ι.Μ. Χρυσοπηγής Χανίων Κρήτης)
Αγωνίσου να θερμάνεις την καρδιά σου, και θα δεις τότε πως μια θερμή καρδιά χαλιναγωγεί έναν ατίθασο λογισμό. Είναι απαραίτητο να ασκείς βία στον εαυτό σου. Δίχως μόχθο και νοερό αγώνα δεν θα αποκτήσεις τίποτε πνευματικό. ( Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος )
Ο λογισμός κρίνεται. Από τον λογισμό αχρειούμεθα και από τον λογισμό βελτιούμεθα. Ο καλόγηρος δεν έχει πράξη, έχει λογισμό. Ο λογισμός σου πήγε στο όχι καλό; Είσαι υπεύθυνος, είσαι, υπεύθυνος. Θα πεις: Μα και ο λογισμός του άνθρωπου δεν μαζεύεται. Καλά, αλλά όταν φεύγει, μάζεψέ τον πάλι, μάζεψέ τον πάλι.
(Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης)
Η θεία χάρις μας διδάσκει το δικό μας χρέος. Για να την προσελκύσουμε, θέλει αγάπη, λαχτάρα. Η χάρις του Θεού θέλει θείο έρωτα. (Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης)
Με την υπομονή και την ευχαριστία στις θλίψεις της ζωής, φανερώνουμε υπακοή στο θεϊκό Του θέλημα.
(Άγιος Ιννοκέντιος Μητροπολίτης)
Προσέχετε και την άκαιρη λύπη, δημιουργείται ύστερα από έναν δίκαιο έλεγχο. Η υπερβολική θλίψη για όλα αυτά είναι του πειρασμού. Μία είναι η αληθινή θλίψη. Αυτή που δημιουργείται, όταν γνωρίσουμε καλά την άθλια κατάσταση της ψυχής μας. Όλες οι άλλες θλίψεις δεν έχουν καμιά σχέση με τη χάρη του Θεού. (Άγιος Νεκτάριος επίσκοπος Πενταπόλεως)
Ο διάβολος κατόρθωσε με την κακία του, με την πονηρία του, με την πίεση, με την τέχνη του να επικράτηση στην σκέψη και στην επιθυμία των ανθρώπων.
(Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης)
Δεν καταστρέφει ο πλούτος, ούτε η φτώχεια, αλλά η κακή προαίρεση που δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει, όπως πρέπει, το κάθε ένα από αυτά. Η προθυμία φέρνει προθυμία και όπως ακριβώς η φωτιά, με όσα περισσότερα ξύλα τροφοδοτείται, τόσο περισσότερο δυναμώνει, έτσι και η προθυμία. Η κακία και η αρετή δεν είναι αποτέλεσμα της φύσεως, αλλά της προαιρέσεως.
Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος
Όταν σας έρχονται λογισμοί, μη προσπαθείτε να τους διώξετε ανοίγοντας ένα λογικό διάλογο μαζί τους. Χτυπάτε τους πάνω στην Πέτρα. Πέτρα είναι ο Χριστός. Το όνομά Του. Η προσευχή του Ιησού. Δεν είναι στο χέρι σας, να μη τους δεχθείτε. Τους λογισμούς τους διώχνει μόνο το όνομα του Ιησού.
(Στάρετς Βαρσανούφιος)
Η πίστη είναι ένα πνευματικό στόμα. Όσο πιο ελεύθερα ανοίγει, τόσο μεγαλύτερο είναι το ποτάμι απ’ όπου εισέρχονται σ’ αυτό θα θεία νάματα. Άσε το στόμα αυτό ανοιχτό. Μην αφήνεις την αμφιβολία και την απιστία να σφραγίσουν ερμητικά τα χείλη σου, γιατί τότε ο θησαυρός των ευλογιών του Θεού θα είναι απρόσιτος σε σένα.
(Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
Οι άνθρωποι όμως, αφότου έβγαλαν από τη γη το χρυσάφι, το ασήμι και τα πολύτιμα πετράδια και αφότου έφτιαξαν ρούχα μαλακά και περιττά και αφότου απέκτησαν άλλα παρόμοια πράγματα, που αποτελούν αιτίες πολέμων και επαναστάσεων και τυραννικών καθεστώτων, κυριεύθηκαν από παράλογη υπεροψία. Έτσι, δεν δείχνουν ευσπλαχνία στους δυστυχισμένους συνανθρώπους τους και δεν θέλουν ούτε με τα περίσσια τους να δώσουν στους άλλους τα αναγκαία. Τι βαναυσότητα! Τι σκληρότητα! Δεν σκέφτονται, αν όχι τίποτ’ άλλο πως η φτώχεια και ο πλούτος, η ελευθερία και η δουλεία και τ’ άλλα παρόμοια εμφανίστηκαν στο ανθρώπινο γένος μετά την πτώση των πρωτοπλάστων, σαν αρρώστιες που εκδηλώνονται μαζί με την κακία και που είναι δικές της επινοήσεις.
( Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
Να εξομολογείσαι τακτικά και καλά, γιατί και Πατριάρχης να είσαι, αν δεν εξομολογείσαι δεν σώζεσαι.
(Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης)
Ο κενόδοξος δείχνει ότι είναι πιστός, ενώ είναι ειδωλολάτρης. Φαινομενικά μεν σέβεται τον Θεό, αλλά στην πραγματικότητα επιζητεί να αρέσει στους ανθρώπους και όχι στον Θεό. Κενόδοξος είναι κάθε επιδεικτικός άνθρωπος. Του κενόδοξου η νηστεία είναι χωρίς μισθό και η προσευχή άκαιρη και άστοχη. Διότι και τα δύο τα κάνει για τον ανθρώπινο έπαινο.
(Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
| Παλαιά Διαθήκη | |||
|
ΓΕΝΕΣΙΣ
ΕΞΟΔΟΣ
ΛΕΥΙΤΙΚΟΝ
ΑΡΙΘΜΟΙ
ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΝ
ΙΗΣΟΥΣ ΤΟΥ ΝΑΥΗ
ΚΡΙΤΑΙ
ΡΟΥΘ
ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Α΄
ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ B΄
ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Γ΄
ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Δ΄
ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΩΝ Α΄
|
ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΩΝ Β΄
ΕΣΔΡΑΣ Α΄
ΕΣΔΡΑΣ Β΄
ΝΕΕΜΙΑΣ
ΤΩΒΙΤ
ΙΟΥΔΙΘ
ΕΣΘΗΡ
ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ Α΄
ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ Β΄
ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ Γ΄
ΨΑΛΜΟΙ
ΙΩΒ
ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ
|
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΣ
ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ
ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ
ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ
ΩΣΗΕ
ΑΜΩΣ
ΜΙΧΑΙΑΣ
ΙΩΗΛ
ΟΒΔΙΟΥ
ΙΩΝΑΣ
ΝΑΟΥΜ
ΑΒΒΑΚΟΥΜ
ΣΟΦΟΝΙΑΣ
|
ΑΓΓΑΙΟΣ
ΖΑΧΑΡΙΑΣ
ΜΑΛΑΧΙΑΣ
ΗΣΑΪΑΣ
ΙΕΡΕΜΙΑΣ
ΒΑΡΟΥΧ
ΘΡΗΝΟΙ ΙΕΡΕΜΙΟΥ
ΕΠΙΣΤΟΛΗ
ΙΕΡΕΜΙΟΥ
ΙΕΖΕΚΙΗΛ
ΔΑΝΙΗΛ - ΒΗΛ ΚΑΙ ΔΡΑΚΩΝ
ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ Δ΄
|
| Καινή Διαθήκη | |
|
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ
ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ
ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ
ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ
ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ
ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ
ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α΄
ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β΄
ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ
ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ
ΠΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ
ΠΡΟΣ ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ
ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Α΄
|
ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Β΄
ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Α΄
ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Β΄
ΠΡΟΣ ΤΙΤΟΝ
ΠΡΟΣ ΦΙΛΗΜΟΝΑ
ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΑΚΩΒΟΥ
Α΄ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΤΡΟΥ
Β΄ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΤΡΟΥ
Α΄ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΩΑΝΝΟΥ
Β΄ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΩΑΝΝΟΥ
Γ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΩΑΝΝΟΥ
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΟΥΔΑ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
|
