Με τα δάκρυα της μετανοίας έρχεται στη ψυχή και η βαθειά ταπείνωση. Από την παρουσία της ταπεινώσεως καταλαβαίνουμε και τη γνησιότητα της μετανοίας. (Όσιος Νικήτας ο Στηθάτος)

Εκείνο πρέπει να γνωρίζουμε ότι, όταν ο νους μας περιπλανιέται σε μάταια πράγματα, δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε καμία εντολή.

( Μέγας Βασίλειος)

Η πνευματική εργασία, που κάνετε στα βάθη της ψυχής σας, να γίνεται μυστικά, να μη γίνεται αντιληπτή όχι μόνο απ’ τους άλλους, αλλά ούτε κι από σας τους ίδιους. Ό,τι κάνει ο καλός εαυτός σας, να μην το παίρνει είδηση ο κακός.

(Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης)

Οτιδήποτε δίδεται για τον Θεό μας επιστρέφεται από Αυτόν εκατό φορές παραπάνω, και για αυτό αποφάσισα ν’ αφοσιωθώ στην εξυπηρέτηση των πτωχών. (Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων)

Όσο μπορούμε το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» από τα χείλη και την καρδιά να μη λείπει. Όταν συνηθίσεις να λες συνέχεια το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», τόσο γλυκαίνεσαι, τόσο σε τραβά να λες συνέχεια αυτήν τη μικρή ευχούλα, ώστε ούτε πεινάς, ούτε να μιλήσεις θέλεις, ούτε να λες οτιδήποτε άλλο.

(Γέροντας Χαράλαμπος Διονυσιάτης)

Η Χάρις του Θεού σιγά-σιγά απομακρύνεται από τον άνθρωπο και τον αφήνει να πέφτει στους πειρασμούς για να μάθει την ταπείνωση.

(Όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής)

Μερικοί μοχθούν όλη τη ζωή τους για να μάθουν τι υπάρχει στον ήλιο ή στη σελήνη ή κάτι παρόμοιο, αλλ\’ αυτά δεν ωφελούν την ψυχή. Αν όμως προσπαθούσαμε να γνωρίσουμε τι υπάρχει μέσα στην ανθρώπινη καρδιά, τότε θα βλέπαμε στην ψυχή του αγίου την Βασιλεία των ουρανών και στην ψυχή του αμαρτωλού σκοτάδι και κόλαση. Κι είναι ωφέλιμο να το ξέρουμε, γιατί θα είμαστε αιώνια είτε στη Βασιλεία είτε στην κόλαση.

(Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης)

Οι ισχυρογνώμονες, οι φιλόνικοι, οι φιλέριδες, είναι μάταιοι και κενοί. Αγωνίζονται με τους άλλους μέχρι εξάντλησης, και ενώ μπορεί να κατακουραστούν, δεν ενδίδουν. Δεν υπολογίζουν τον εαυτό τους και παραφέρονται σαν να καταλαμβάνονται από μανία. Σ’ αυτούς σημασία δεν έχει η αλήθεια, αλλά η υπεροχή της γνώμης του άλλου κάνει να σταματά το λογικό τους, επιδιώκοντας με τις κραυγές τη νίκη. (Άγιος Νεκτάριος επίσκοπος Πενταπόλεως ο θαυματουργός

Ο άνθρωπος είναι δυνάμει πρόσωπο. Η ολοκλήρωσή του ως προσώπου, που αποτελεί τον σκοπό της υπάρξεώς του, πραγματοποιείται με την ανύψωσή του στο άκτιστο αρχέτυπο. Την ανύψωση αυτήν του ανθρώπου προσφέρει ως δωρεά με την ενανθρώπησή Του ο Θεός Λόγος. Στο πρόσωπο του Χριστού αποκαλύπτεται ο αυθεντικός άνθρωπος.

(Γέροντας Εφραίμ Βατοπαιδινός)

Ἂν ὁ ἄνθρωπος ἔχει τὴν ταπείνωση καὶ τὴν ἀκτημοσύνη καὶ τὸ νὰ μὴν κρίνει τοὺς ἄλλους, θα ᾿ρθεῖ ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ σ᾿ αὐτόν.

Η Αγία Γραφή αναζωογονεί και δροσίζει τις ψυχές που από τις θλίψεις και τις στενοχώριες βρίσκονται σε απελπισία και αδημονία.

(Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

Θα προσκυνήσεις και τις εικόνες των αγίων, επειδή αυτοί συσταυρώθηκαν με τον Κύριο, κάνοντας στο πρόσωπό σου το σημείο του σταυρού και φέρνοντας στο νου σου τη συμμετοχή τους στα παθήματα του Χριστού. Θα προσκυνήσεις, επίσης, και τα άγια σκηνώματά τους και κάθε λείψανο των οστών τους, γιατί δεν χωρίστηκε απ’ αυτά η χάρη του Θεού, όπως ακριβώς δεν χωρίστηκε η θεότητα από το προσκυνητό σώμα του Χριστού κατά τον ζωοποιό Του θάνατο.

(Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)

Η ζωή του ανθρώπου είναι θλίψη γιατί βρίσκεται στην εξορία. Μη ζητάς τέλεια ανάπαυση. Ο Χριστός μας σήκωσε το Σταυρό, και εμείς πρέπει να τον σηκώσουμε.

(Όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής)

Η γνωριμία και συμφιλίωσή μας με τον Θεό δεν μπορεί να είναι αποκομμένη από αυτή του εαυτού μας και των αδελφών μας. Αυτά πάνε πάντα αντάμα. Ο φίλος του Θεού είναι φίλος καλός του εαυτού του και των άλλων, δίχως σε αυτές τις σχέσεις να υπάρχει έπαρση, απομονωτισμός, ή ηδονή της αυτολατρείας, η φιλοθεΐα να γίνει φαρισαϊκή και η φιλανθρωπία καθηκοντολογία.

(Γέροντας Μωυσής Αγιορείτης)

Στους γονείς που ρωτούσαν τι κάνουν τα παιδιά τους όταν δεν ακούνε, προσευχή θα κάνετε με πίστη θα τα νουθετήσετε και όσο μπορείτε με την αγάπη και με τον καλό τον τρόπο. Όχι με αυστηρότητα. (Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης)

Διά του πένθους και της συνεχούς εξομολογήσεως προς τον Θεό, ολοκληρώνεται η μετάνοια του ανθρώπου, οπότε η θεία Χάρις, η οποία έφυγε διά της αμαρτίας, επανέρχεται.

(Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός)

“Ένας γέροντας – διηγήθηκε ο αββάς Κασσιανός – πού ασκήτευε στην έρημο, παρακάλεσε το Θεό να του δώσει τούτο το χάρισμα: Όταν γίνεται πνευματική συζήτηση, να μη νυστάζει ποτέ, όταν όμως κανείς αργολογεί ή κατακρίνει, τότε να τον παίρνει ο ύπνος, για να μη μολύνονται τ΄ αυτιά του με τέτοιο δηλητήριο. Και πραγματικά, του έδωσε ο Θεός αυτό που ζητούσε.
Έλεγε λοιπόν αυτός ο γέροντας, πώς ο διάβολος είναι διασώστης της αργολογίας και αντίπαλος κάθε πνευματικής διδαχής. Επιβεβαίωνε μάλιστα το λόγο του με τούτο το παράδειγμα:
– Μια φορά, καθώς μιλούσα για ψυχωφελή ζητήματα σε κάποιους αδελφούς, τόσο πολύ νύσταξαν, πού δεν μπορούσαν ούτε τα βλέφαρά τους να κουνήσουν. Κι εγώ τότε, θέλοντας να φανερώσω πώς αυτό συμβαίνει από δαιμονική ενέργεια, άρχισα ν΄ αργολογώ. Στη στιγμή ξενύσταξαν κι έγιναν ολόχαροι! Αναστέναξα και τους είπα: «Δέστε, αδελφοί μου! Όσο μιλούσαμε για ουράνια πράγματα, τα μάτια όλων σας τα έκλεινε ο ύπνος. Μόλις όμως ακούστηκαν λόγια μάταια, όλοι ξενυστάξατε και ακούγατε πρόθυμα. Σας παρακαλώ λοιπόν, αδελφοί, να συναισθανθείτε την ενέργεια του πονηρού δαίμονα, κι έτσι να είστε προσεκτικοί και να φυλάγεστε από το νυσταγμό, κάθε φορά πού κάνετε ή ακούτε κάτι πνευματικό».” (Γεροντικό)

Θα δώσετε λόγο ενώπιον του Θεού για τα κακά παραδείγματα που δίνετε στα παιδιά σας, για τους καυγάδες που γίνονται μπροστά στα μάτια τους, για τις φλυαρίες που ακούνε να λέτε. Αν εσείς οι ίδιοι το κάνετε αυτό τότε τα παιδιά σας τι μπορούν να μάθουν από σας; (Άγιος Λουκας ο Ιατρος)

Το να μας προσφωνούν χριστιανούς κανένα όφελος δεν μας παρέχει αν δεν ακολουθούν τα ανάλογα έργα.

(Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας)

Να κατηγορείς τον εαυτό σου για τα σφάλματά σου και να μην περιμένεις τους ελέγχους των άλλων.

(Μέγας Βασίλειος)

Σκοπός της ζωής μας είναι η ένωσή μας με τον Θεό. Αυτό που εμποδίζει την ένωση αυτή είναι η αμαρτία. Γι’ αυτό φύγε μακριά από την αμαρτία όπως φεύγεις από ένα τρομερό εχθρό, τον καταστροφέα της ψυχής σου. Η ζωή χωρίς το Θεό είναι θάνατος, δεν είναι ζωή. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)

Η υπερηφάνεια είναι η ρίζα και αιτία όλων των αμαρτιών, όλων των κακών, όλων των αιρέσεων, των συμφορών και των θλίψεων, και περισσότερο από όλες τις συμφορές και δυστυχίες είναι η στέρηση της χάριτος του Θεού.

(Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος)

Αλίμονο και τρις αλίμονο στα μπρούντζα, που τα γυαλίζουν μερικοί άνθρωποι, και ξεγελάνε τον κόσμο ότι είναι χρυσάφι. (Σ\’ αυτήν την περίπτωση βρίσκομαι και εγώ, ο ταλαίπωρος Παΐσιος. Εύχεσθε). (Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)

Ετοίμασε κάθε μέρα το λυχνάρι σου, σαν φρόνιμος και πρόθυμος άνθρωπος· πρόσεξέ το κάθε ώρα, με δάκρυα και προσευχές. Όσο χρονικό διάστημα είσαι ελεύθερος, βιάσου. Διότι έρχεται ο καιρός, γεμάτος δειλία και φόβο και θόρυβο, ο οποίος εξαιτίας της σύγχυσής του δεν επιτρέπει να συλλογίζεσαι αυτά που είναι ανώτερα.

(Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)

Εκείνος που δεν αγαπά τον Θεό, όχι μόνον τον Θεό δεν αγαπά αλλά και οτιδήποτε είναι εκ του Θεού: ούτε την ομορφιά των άστρων αγαπά, ούτε την αρμονική τάξη των θαλασσών και των ορέων, ούτε τη ζώσα δύναμη που βρίσκεται μέσα στα ζώα και στα φυτά. Εκείνος που δεν αγαπά τον Θεό, αφαιρεί νοερά και απομακρύνει από τη φύση τον Θεό Δημιουργό. Τί απομένει τότε; Μόνο νεκρή σκόνη, άμορφη, σκοτεινή, μόνον θάνατος. Ακόμη και αυτή, η σκόνη, από τον Θεό έχει πλαστεί· και όποιος βλασφημεί κατά του Θεού, ακόμη και αυτός, πρέπει να επιστρέψει στον Θεό αυτήν τη σκόνη· και ό,τι απομείνει μπορεί να το αγαπήσει. Τί απομένει; Μόνον αυτό που δεν αγγίζει τον Θεό, δηλαδή ο θάνατος, η αμαρτία και ο διάβολος. Εκείνος, ο οποίος δεν αγαπά τον Θεό, ουσιαστικά αγαπά τον θάνατο, την αμαρτία και τον διάβολο. Καθένας ο οποίος βλασφημεί τον Θεό είναι παίγνιο του διαβόλου, καρπός της αμαρτίας και πιόνι του θανάτου. (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Η ελευθερία δεν κερδίζεται, αν δεν ελευθερώσουμε το εσωτερικό μας απ’ τα μπερδέματα και τα πάθη. Κι αυτό, βέβαια, μόνο συν Χριστώ γίνεται. Στον Χριστό είναι η χαρά.

(Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης)

Έχεις πονηρές σκέψεις; Μην τις προφέρεις με λόγια· άφησέ τις να ησυχάζουν μέσα σου και γρήγορα εξαφανίζονται. Είμαστε άνθρωποι και πολλές φορές κάνουμε πολλές πονηρές, απρεπείς και αισχρές σκέψεις. Αλλά ας μην αφήνουμε να γίνονται οι σκέψεις λόγια, ώστε, πιεζόμενες προς τα κάτω, να εξασθενίζουν και να χάνονται. Γιατί, όπως ακριβώς όταν ρίξει κανείς μέσα σε λάκκο διάφορα άγρια θηρία και τον φράξει από πάνω, τα πνίγει εύκολα, ενώ αν αφήσει κάποιο άνοιγμα, για να αναπνέουν λίγο, τα ανακουφίζει πολύ και δεν τα αφήνει να χαθούν, αλλ’ αντίθετα τα εξαγριώνει περισσότερο, έτσι γίνεται και με τις πονηρές σκέψεις. Όταν γεννηθούν μέσα μας, αν φράξουμε το δρόμο τους προς τα έξω, τις εξαφανίζουμε γρήγορα. Αν όμως τις εξωτερικεύσουμε με λόγια, και αυτές τις κάνουμε πιο δυνατές, αφού επιτρέψαμε να αναπνεύσουν με τη γλώσσα, και γρήγορα πέφτουμε από τη συνήθεια των αισχρών λόγων στα βάραθρα των παράλογων πράξεων. (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

Έχε υπομονή στις θλίψεις και τις ασθένειες σου και φώναζε τον Χριστό και τη γλυκιά του Μανούλα να σε σκεπάζει από κάθε κακό. Η προσευχή να μη λείπει από το στόμα σου.

(Όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής)

Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ἀγάπη. Καὶ ἡ ἀγάπη αὐτὴ πλημμυρίζει ὅλες τὶς ψυχὲς τῶν οὐρανοπολιτῶν ἁγίων. Καὶ τὸ ἴδιο Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι στὴ γῆ, στὶς ψυχὲς ὅσων ἀγαποῦν τὸν Θεό. ( Ἅγιος Σιλουανὸς ὁ Ἀθωνίτης )

Η αγιότητα ενός ανθρώπου δεν γίνεται αιτία να μεταμορφωθούν προς το καλύτερο και τελειότερο μόνον όσοι από τους ανθρώπους τον πλησιάζουν, αλλά γίνεται αιτία μεταμορφώσεως και αυτής της άλογης κτίσεως, δίνοντάς μας έτσι μία εικόνα της ζωής τού Παραδείσου. Αυτό δεν το συναντούμε μόνο στους βίους των παλαιών Αγίων, αλλά το παρατηρήσαμε και στις σύγχρονες αγιασμένες μορφές της Εκκλησίας μας -που ήδη απεχώρησαν από την ζωή αυτή- τον παπα Εφραίμ τον Κατουνακιώτη, τον Γέροντα Σωφρόνιο, τον Γέροντα Παΐσιο, τον Γέροντα Πορφύριο, τον Γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη. (Γέροντας Εφραίμ Βατοπαιδινός)