Όταν η σάρκα μας υποφέρει από διάφορες αρρώστιες, εξασθενεί και νιώθει καταπονημένη και αδύνατη. Όταν αντίθετα είναι υγιής και απολαμβάνει τις σαρκικές απολαύσεις, χαίρεται, αγάλλεται, ξεπερνάει τον εαυτό της. Δεν πρέπει όμως να δίνουμε σημασία στις απατηλές αισθήσεις της σάρκας. (Ιωάννης της Κροστάνδης)

Εἶναι εὐκολότερο νὰ ἀναστήσεις ἕναν νεκρό, παρὰ νὰ συμφιλιώσεις δύο γυναῖκες ποὺ ζηλεύει ἡ μιὰ τὴν ἄλλη. (Γέρων Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ)

Τι σκότος, τι παράκρουση, τι αδυναμία και τι φοβερή νεκρική δύναμη είναι η αμαρτία. Φταίει το γεγονός ότι ο άλλος έχει διαφορετικό χαρακτήρα από το δικό μας που τον μισούμε, το ότι δεν συμφωνεί μαζί μας, ή το ότι δεν ικανοποιεί τον εγωισμό μας και δεν κολακεύει τα πάθη μας; Δεν έχει ο καθένας μας τη δική του ελεύθερη βούληση, τη δική του ιδιοσυγκρασία, το ταμπεραμέντο, τις συνήθειες και τους τρόπους του; Πρέπει να είμαστε επιεικείς με όλους και να σεβόμαστε την ελευθερία του άλλου, που δεν την παραβιάζει ούτε ο ίδιος ο Θεός.

(Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)

Η γαλήνη και η ησυχία μας δεν έγκειται στην άρση κάθε εξωτερικού εμποδίου, αλλά στην συμφωνία μας με το θέλημα του Θεού, στην ειρηνική και αγαθή συνείδησή μας, στην εσωτερική εν Χριστώ ζωή μας.

(Γέροντας Εφραίμ Βατοπαιδινός)

Επειδή πρακτικά αμαρτήσαμε, πρακτικά αρνηθήκαμε τον Ιησού μας, πρακτικά τον προσβάλαμε και τον προδώσαμε, πρακτικά τώρα να επιστρέψουμε πίσω και ν’ αποδείξουμε ότι πλέον δεν θα ξανακάμψουμε τα γόνατα μας μπροστά σε κάθε είδωλο της αμαρτίας.

(Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός)

Όπως κάθε αρετή, έτσι και η αγάπη πρέπει να ζει στην καρδιά. Όταν δεν ζει στην καρδιά, τότε δεν υπάρχει ούτε στην πράξη. Γιατί ο Θεός δεν το είπε για τ΄αυτιά μας, “αγάπα”, “ταπεινώσου”, “σπλαχνίσου”, “προσευχήσου” κ.λ.π., αλλά για την καρδιά μας. Πρέπει λοιπόν να έχουμε αγάπη, ταπείνωση, ευσπλαχνία, προσευχή και όλες τις άλλες αρετές μέσα στην καρδιά μας. Και όταν υπάρχουν στην καρδιά τότε οπωσδήποτε θα εκδηλώνονται και εξωτερικά, όπως ξεχύνεται από τη φωτιά η θερμότητα και από το μύρο η ευωδία.

(Άγιος Τύχων του Ζαντόνσκ)

Χαρακτηριστική ιδιότητα του άστρου είναι το φως του. Και χαρακτηριστική ιδιότητα εκείνου που σέβεται και φοβάται τον Θεό είναι η αίσθηση της μηδαμινότητάς του κι η ταπείνωση.

(Όσιος Ησύχιος ο Πρεσβύτερος)

Εμπιστευτείτε στο Θεό τον Αγαθό, τον Ισχυρό, τον Ζώντα, και Αυτός θα σάς οδηγήσει στην ανάπαυση. Μετά τις δοκιμασίες ακολουθεί η πνευματική χαρά. Ο Κύριος παρακολουθεί όσους υπομένουν τις δοκιμασίες και τις θλίψεις για τη δική Του αγάπη. Μη λιποψυχείτε λοιπόν και μη δειλιάζετε. (Άγιος Νεκτάριος επίσκοπος Πενταπόλεως)

Ο πιστός, έχοντας καταλύσει τα δεσμά του εγωισμού, τα οποία περιορίζουν ασφυκτικά την αγάπη του και δεν του επιτρέπουν να ενεργεί και να βλέπει πέρα από ένα μικρό ορίζοντα γύρω από τον εαυτό του, τινάχτηκε μακριά και ελευθερώθηκε από τον τυραννικό ζυγό της δουλείας του εγωισμού, καταργώντας την άθλια λατρεία του εαυτού του. (Άγιος Νεκτάριος επίσκοπος Πενταπόλεως)

Ο Θεός έδωσε στον νου του ανθρώπου ως έργο, την αδιάλειπτη προσευχή. Η αδιάλειπτη προσευχή δεν είναι τίποτε άλλο πάρα η συνεχής θεωρία του Θεού. Και όμως με την πτώση σταμάτησε αυτό το έργο και ο νους στράφηκε στην ύλη, στράφηκε στον κόσμο, στην κτίση και λάτρευσε την κτίση αντί τον Κτίστη. Και έτσι έχουμε τα γεννήματα της ειδωλολατρίας, η οποία βέβαια δεν ήταν μόνον προ Χριστού, αλλά συνεχίζει μέχρι σήμερα με διαφορετικές φάσεις και με διαφορετικά ενδύματα.

(Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος)

Ο χώρος (το Μοναστήρι) που αγωνίζονται οι μοναχοί είναι χώρος μορφώσεως και μεταμορφώσεως του ανθρώπου. Ο λόγος του Κυρίου: «Γνώσεσθε την αλήθειαν», δεν αναφέρεται σε κάποιο είδος ακαδημαϊκής ή επιστημονικής γνώσεως ή κάποιο άλλο είδος γνωσιολογικής κατάρτισης, αλλά είναι εμπειρία Θεού, το ζην μετά του Θεού. Ο άνθρωπος που φτάνει στο σημείο να γεύεται τον Θεό, δεν ξεχνά ποτέ τον συνάνθρωπο.

(Γέροντας Εφραίμ Βατοπαιδινός)

Εάν το πρωί προσευχηθείτε, όπως πρέπει, όλη η μέρα σας θα ευλογηθεί. Μην απελπίζεσθε για τις προσπάθειες που σας φαίνονται άκαρπες. Θυμηθείτε πώς μάθατε να πλέκετε ή να διαβάζετε ή να γράφετε. Πόσους κόπους καταβάλλατε τότε… Τώρα όμως τα κάνετε όλα άνετα. Το ίδιο θα συμβεί και με την ψυχική σας καλλιέργεια. Προς το παρόν φαίνεται δύσκολο να νικήσει κανείς τους λογισμούς. Αργότερα όμως θα τους διώχνει ευκολότερα.

(Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Όταν κάνουμε κάποια καλή σκέψη, σημαίνει πως μέσα μας υπάρχει μια αγαθή και υπέρτατη αρχική αιτία, που οδηγεί τη ψυχή μας στην αγιότητα. Απ’ αυτό φαίνεται καθαρά πως κάθε καλό είναι κατά κάποιο τρόπο κρυμμένο μέσα μας, και πως μάταια προσπαθούμε να βάλουμε στην καρδιά μας εκείνο που ήδη υπάρχει εκεί.

(Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)

Η ακηδία, η ισχυρογνωμοσύνη ή όποιο άλλο πάθος, ακολουθείται πάντα από ανάλογη τιμωρία. Όταν η εσωτερική μου διάθεση δεν είναι καλή για τον Θεό, για την αγιότητά Του, τότε νιώθω την τιμωρία αυτή μέσα μου, στην καρδιά μου, σαν μια φωτιά που καίει. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)

«Ο θάνατος του σώματος είναι άραγε η προϋπόθεση για την είσοδο στη Βασιλεία του Χριστού; Πως μπορούμε να αναπτύξουμε την ικανότητά μας να ζούμε σύμφωνα με τις εντολές του Χριστού, σύμφωνα με το Αγιο Πνεύμα; Ενα μόνο έχει σημασία: να φυλάξουμε την ένταση της προσευχής και της μετάνοιας. Τότε ο θάνατος δε θα είναι ρήξη, αλλά μετάβαση στη Βασιλεία, για την οποία θα έχουμε ετοιμασθεί με την κοινωνία του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, με την προσευχή και την επίκληση του Ονόματός Του: «Κύριε, Ιησού Χριστέ, ο θεός ημών, ελέησον ημάς και τον κόσμον Σου».»

(Γεροντικό)

Κανένας άνθρωπος δεν τελειοποιήθηκε στην προσευχή. Ο Θεός βλέπει τη διάθεση με την οποία προσευχόμαστε και όχι τόσο τα λόγια που λέμε στην προσευχή μας και τους μεγάλους μας σταυρούς.

(Δημήτριος Παναγόπουλος, ιεροκήρυκας)

Φαίνεται σὲ πολλοὺς ὅτι οἱ Ἅγιοι εἶναι μακριά μας. Ἀλλὰ δὲν εἶναι μακριὰ ἀπὸ ἐκείνους ποὺ τηροῦν τὶς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ καὶ ἔχουν τὴν χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. ( Ἅγιος Σιλουανός )

Η πονηριά είναι μητέρα κάθε κακού· είναι ζωή δαιμονική. Η πονηριά απομακρύνει τον άνθρωπο από τον Θεό και τον παραδίδει στον πονηρό δαίμονα, κάνοντάς τον σύντροφο και σύμμαχό του. Όσοι κυριεύονται απ’ αυτήν εξολοθρεύονται. Εργάζεται το κακό ενώ πολεμά το αγαθό και επιθυμεί ό,τι δεν αρέσει στον Θεό.

(Άγιος Νεκτάριος επίσκοπος Πενταπόλεως)

Μην περιμένετε αγάπη από τους άλλους. Πρώτα δείξε εσύ αγάπη στο συνάνθρωπό σου, και ας είναι κακός, δεν πειράζει.

(Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης)

Μόνη χαρά ας υπάρχει αυτή που προέρχεται από την κούραση και τις θλίψεις για την απόκτηση της αιώνιας ζωής. Αλλά και αυτοί που πράττουν δίκαια, γεμίζουν αληθινή χαρά, όταν προχωρούν με το έργο τους προς τον σκοπό τους, ενώ η ψυχή τους μένει ατάραχη και γαλήνη απλώνεται σ’ αυτήν. (Θεοδωρήτου Επισκόπου Κύρου)

Ο Θεός επιτρέπει, σύμφωνα με το σχέδιό του, να δοκιμαστεί ο καθένας με διάφορες θλίψεις, για να φανερωθούν εκείνοι που Τον αγαπούν.

(Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)

Όταν ένας άνθρωπος είναι δύσπιστος, αλλά καλοπροαίρετος, ο Θεός συγκαταβαίνει και βοηθάει τον άνθρωπο αυτό στην πίστη του, για να μην πάρει λάθος δρόμο.

(Δημήτριος Παναγόπουλος, ιεροκήρυκας)

Ὁ ἀγαθὸς ἄνθρωπος πρέπει νὰ τὰ κάνει ὅλα γιὰ τὸ κοινὸ ὄφελος καὶ τὴν ἐπιτυχία τῆς ζωῆς τῶν ἄλλων.( Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος)

Και τα όρη και τα βουνά και τα δέντρα και η θάλασσα και τα ψάρια, όλα υμνολογούν τον Θεό. Αλλά εμείς, επειδή έχουμε αμαυρώσει, δηλαδή, το νοερόν της ψυχής μας, λίγο το καταλαβαίνουμε, λίγο.

(Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης)

Να είμαστε αχόρταγοι για τη θεία Χάρη. Να μη χορταίνουμε. (Γέροντας Ευσέβιος Γιαννακάκης)

Ο Θεός είναι αγάπη. Και από αγάπη κινούμενος, θέλοντας να μεταδώσει τον πλούτο της πολλής Του αγάπης, τα πάντα δημιούργησε.

(Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)

Με το διάβασμα-ανάγνωση, τη μελέτη της Αγίας Γραφής, των βίων των Αγίων και των Πατερικών κειμένων τα μάτια της ψυχής ανοίγουν.

(Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης)

Αν κρατούμε συνεχώς το συμπαθή τρόπο της ελεημοσύνης, πώς είναι δυνατό να περιπέσουμε στην πλάνη της αδικίας, της αποστροφής, της εκδικήσεως ή της εκμεταλλεύσεως του πλησίον;

(Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός)

Άλλο η μνήμη θανάτου που κάνομε ημείς, με διάφορες σκέψεις και θεωρίες (κι αυτή πολύ καλή και χρησιμότατη είναι), και άλλη αυτή, που δίδει o Θεός εν αισθήσει.

(Γέροντας Χαράλαμπος Διονυσιάτης)

Η ταπεινωμένη καρδιά, που πληγώθηκε πρώτα από τα βέλη του πονηρού, και μετά τη μετάνοιά της από την πατρική αγάπη του Σωτήρα, δεν έχει άλλο μέσο για να εκφρασθεί παρά τα δάκρυα. Είναι αφελές να νομίζει κάποιος ότι μπορεί να βαδίσει στα ίχνη του Χριστού, χωρίς τα δάκρυα.

(Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός)