Πρώτα ήταν η αποτυχία της Μέρκελ και της γερμανικής προεδρίας απέναντι στην Τουρκία και στον Ερντογάν.
Ακολούθησε ο προβληματικός χειρισμός των εμβολίων από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Και το κερασάκι ήλθε με την ντροπιαστικά αποτυχημένη επίσκεψη του Μπορέλ στη Ρωσία.
Είναι προφανές νομίζω ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση χάνει στροφές. Σχεδόν εξήντα πέντε χρόνια μετά τη δημιουργία της δεν έχει καταφέρει να οικοδομήσει μια ενιαία διεθνή προσωπικότητα, η οποία να επιβάλλεται και στον Ερντογάν και στον Πούτιν και στις πολυεθνικές φαρμακοβιομηχανίες.
Για την ακρίβεια, η Ευρώπη δεν τρομάζει κανέναν. Η λογική του κατευνασμού έχει τόσο πολύ διαποτίσει το πολιτικό λογισμικό της που έχει γίνει δεύτερη φύση. Δεν φαίνεται να διαθέτει άλλη λογική.
Υποθέτω πως οι νέες απειλές Μπορέλ για κυρώσεις στη Ρωσία θα έγιναν δεκτές στο Κρεμλίνο με ομοβροντίες τρανταχτού γέλιου. Αλλωστε και εκείνες οι άλλες κυρώσεις που θα έφερναν τη δημοκρατία στη Λευκορωσία τι έχουν γίνει εν τω μεταξύ;
Αποτέλεσμα; Σε έναν πλανήτη όπου ακόμη και η Βραζιλία ή η Ινδονησία υποδύονται τις μεγάλες δυνάμεις, η Ευρώπη παρακολουθεί κρυπτόμενη και ασθμαίνοντας.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι απλό αλλά νομίζω καίριο. Τι συμβαίνει;
Διανύει η Ευρωπαϊκή Ενωση μια κακή περίοδο επειδή έτυχε να βρεθεί στα χέρια μιας μετριότατης πολιτικής ηγεσίας;
Ή μήπως το «μοντέλο της Ρώμης» που τη γέννησε και τη συντρόφευσε έως τώρα έχει εξαντλήσει τα όριά του;
Προσωπικά δεν θα απέκλεια και μια τρίτη εξήγηση.
Οτι η λογική του κατευνασμού, του αργόσυρτου παζαριού και της νεφελώδους διαπραγμάτευσης δεν αποτελεί απλώς μέθοδο λειτουργίας αλλά έχει εξελιχθεί κυριολεκτικά σε δόγμα άσκησης πολιτικής.
Το βέβαιο είναι ότι δρόμος της Ευρωπαϊκής Ενωσης γίνεται όλο και πιο δύσβατος.
Για πολλούς λόγους αλλά και για έναν εξαιρετικά απλό.
Οπως έλεγε κι ο Μπίσμαρκ για τα συστήματα διεθνών συμμαχιών, σε ένα σύστημα ή θα είσαι ένα από τα κέντρα του ή δεν είσαι τίποτα.
Πηγή: www.tovima.gr
