Στὸ ἀμφιθέατρο ἑνὸς ἀμερικανικοῦ πανεπιστημίου, κάνει διάλεξη ἕνας φιλόλογος σὲ ἀκροατήριο φοιτητῶν, καὶ μεταξὺ ἄλλων λέει τὰ ἑξῆς:

– Σὲ πολλὲς γλῶσσες, δύο ἀρνήσεις μᾶς κάνουν μία κατάφαση. Σὲ ἄλλες γλῶσσες, δύο ἀρνήσεις δίνουν ἄρνηση. Δὲν ὑπάρχει ὅμως σὲ καμιά, μὰ καμιὰ γλώσσα, ἡ περίπτωση ποὺ δύο καταφάσεις νὰ δίνουν ἄρνηση.

Ὁπότε ἀκούγεται ἀπὸ τὸ ἀκροατήριο ἡ φωνὴ τοῦ Ἕλληνα φοιτητῆ:

– Ναί, καλά.