Ἐννόημα
    Ἐννόημα
  • !

    Ἔτσι ἐρέμβαζε στὴν πενιχρή του κατοικία—/μετὰ μιὰ ἀνάγνωσι τοῦ Φιλοστράτου/«Τὰ ἐς τὸν Τυανέα Ἀπολλώνιον»—/ἕνας ἀπὸ τοὺς λίγους ἐθνικούς,/τοὺς πολὺ λίγους ποὺ εἶχαν μείνει. Ἄλλωστε —ἀσήμαντος/ἄνθρωπος καὶ δειλός— στὸ φανερὸν/ἔκανε τὸν Χριστιανὸ κι αὐτὸς κι ἐκκλησιάζονταν.

Εἴγε ἐτελεύτα

«Ποῦ ἀπεσύρθηκε, ποῦ ἐχάθηκε ὁ Σοφός;

Ἒπειτ’ ἀπὸ τὰ θαύματά του τὰ πολλά,

τὴν φήμη τῆς διδασκαλίας του

ποὺ διεδόθηκεν εἰς τόσα ἔθνη

ἐκρύφθηκ\’ αἴφνης καὶ δὲν ἔμαθε κανεὶς

μὲ θετικότητα τί ἔγινε

(οὐδὲ κανεὶς ποτὲ εἶδε τάφον του).

Ἔβγαλαν μερικοὶ πὼς πέθανε στὴν Ἔφεσο.

Δὲν τὄγραψεν ὁ Δάμις ὅμως· τίποτε

γιὰ θάνατο τοῦ Ἀπολλωνίου δὲν ἔγραψεν ὁ Δάμις.

Ἄλλοι εἴπανε πὼς ἔγινε ἄφαντος στὴν Λίνδο.

Ἢ μήπως εἶν’ ἐκείν’ ἡ ἱστορία

ἀληθινή, ποὺ ἀνελήφθηκε στὴν Κρήτη,

στὸ ἀρχαῖο τῆς Δικτύννης ἱερόν.—

Ἀλλ’ ὅμως ἔχουμε τὴν θαυμασία,

τὴν ὑπερφυσικὴν ἐμφάνισί του

εἰς ἕναν νέον σπουδαστὴ στὰ Τύανα.—

Ἴσως δὲν ἦλθεν ὁ καιρὸς γιὰ νὰ ἐπιστρέψει,

γιὰ νὰ φανερωθεῖ στὸν κόσμο πάλι·

ἢ μεταμορφωμένος, ἴσως, μεταξύ μας

γυρίζει ἀγνώριστος.— Μὰ θὰ ξαναφανερωθεῖ

ὡς ἤτανε, διδάσκοντας τὰ ὀρθά· καὶ τότε βέβαια

θὰ ἐπαναφέρει τὴν λατρεία τῶν θεῶν μας,

καὶ τὲς καλαίσθητες ἑλληνικές μας τελετές.»

Ἔτσι ἐρέμβαζε στὴν πενιχρή του κατοικία—

μετὰ μιὰ ἀνάγνωσι τοῦ Φιλοστράτου

«Τὰ ἐς τὸν Τυανέα Ἀπολλώνιον»—

ἕνας ἀπὸ τοὺς λίγους ἐθνικούς,

τοὺς πολὺ λίγους ποὺ εἶχαν μείνει. Ἄλλωστε —ἀσήμαντος

ἄνθρωπος καὶ δειλός— στὸ φανερὸν

ἔκανε τὸν Χριστιανὸ κι αὐτὸς κι ἐκκλησιάζονταν.

Ἦταν ἡ ἐποχὴ καθ’ ἥν βασίλευεν,

ἐν ἄκρᾳ εὐλαβείᾳ, ὁ γέρων Ἰουστῖνος,

κ’ ἡ Ἀλεξάνδρεια, πόλις θεοσεβής,

ἀθλίους εἰδωλολάτρας ἀποστρέφονταν.