Ὁ κῆπος τοῦ Ντομπινὶ

 

Βίνσεντ βὰν Γκὸγκ

Ὁ κῆπος τοῦ Ντομπινὶ (σπουδὴ) Ἰούνιος 1890

\"\"
Ἐλαιογραφία σὲ μουσαμὰ 50,7 χ 50,7 ἐκ.

 

Οἱ μέρες περνᾶνε μὲ ἐξαντλητικὴ ἐργασία, ἡ ἀρρώστια δὲν ἔχει ἀκόμη ἐκδηλωθεῖ, ὑποβόσκει. Σύμφωνα μὲ τὸν Γκασέ, οἱ κρίσεις τοῦ Βίνσεντ στὸ μέλλον θὰ ἐξαφανίζονταν. Ἔτσι θὰ γίνει, ἀλλὰ μὲ τί ἐπίλογο! Βρισκόμαστε ἀκόμα στὸν Ἰούνιο καὶ δὲν ἔχει φανερωθεῖ κανένα σημάδι τοῦ δράματος. Ἀπεναντίας ὁ Βᾶν Γκὸγκ εἶναι πολὺ ἀπασχολημένος μὲ ἕνα θέμα ποὺ ἀφορᾶ τὸ μέρος ὅπου ζεῖ τώρα, τὸ σπίτι ὅπου εἶχε κατοικήσει ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ ἀγαπημένους τοῦ ζωγράφους. Ἡ χήρα του Ντομπινὶ ἔμενε ἀκόμη στὸ ὄμορφο ἀστικὸ σπίτι μὲ τὸν μεγάλο ὁλάνθιστο κῆπο. Τὸ ἔργο ποὺ παρουσιάζεται ἐδῶ εἶναι μία δεύτερη σπουδὴ (ἡ πρώτη εἶχε γίνει πάνω σὲ μία πετσέτα φαγητοῦ μὲ μῆκος μισὸ μέτρο σὲ κάθε πλευρὰ)
καὶ φανερώνει μία ἄλλη καινοτομία, τὸ τετράγωνο σχὴ μὰ τοῦ τελάρου, θαυμάζοντας ἕναν μνημειακὸ πίνακα τοῦ Πιβὶ ντὲ Σαβᾶν, τὸ Inter artes et naturam, ποὺ προοριζόταν γιὰ τὸ κλιμακοστάσιο τοῦ Μουσείου Καλῶν Τεχνῶν τῆς Ρουέν, ὁ ζωγράφος ἀνακαλύπτει τὶς δυνατότητες τοῦ μεγάλου μεγέθους. Ἡ ἐπιστολὴ 651 πρὸς τὸν ἀδελφό του Τεὸ περιέχει τὸ ὀχέδιο τῆς τελικῆς σύνθεσης, ἡ ὁποία ἐμφανίζεται στοὺς δύο πίνακες ποὺ ζωγράφισε μὲ αὐτὸ τὸ θέμα τὶς ἑπόμενες ἑβδομάδες. Γιὰ τὸν Βίνσεντ εἶναι «σημαντικὴ» ἐργασία, «ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ μελετημένους μου πίνακες».

 

\"\"

Τὸ γρασίδι ἀποδίδεται μὲ κοντὲς κατακόρυφες πινελιές. Ἐδῶ κι ἐκεῖ ἐμφανίζεται κάποια πινελιὰ σὲ πιὸ σκοῦρο πράσινο γιὰ νὰ δείξει, γιὰ παράδειγμα, μία πιὸ πυκνὴ ζώνη χορταριοῦ.

 

\"\"

Τὰ λουλούδια σχεδιάζονται μὲ μὴ περιγραφικὲς μικρὲς πινελιὲς καὶ θυμίζουν τὴν ἰμπρεσιονιστικὴ τεχνοτροπία.

 

\"\"

Εἶναι ἡ τελευταία ἐπιστολὴ ποὺ στέλνει στὸν Τεό, ἔχει ὅμως ἀκόμη πλήρη διαύγεια: «Στὸ πρῶτο ἐπίπεδο φυτὰ σὲ πράσινο καὶ ρὸζ Στ\’ ἀριστερὰ ἕνας πράσινος καὶ λιλὰ θάμνος καὶ ἕνα φυτὸ μὲ φύλλα σχεδὸν ἄσπρα. Στὸ κέντρο μία τριανταφυλλιά, στὰ δεξιὰ μία περίφραξη, ἕνας τοῖχος καὶ πάνω στὸν τοῖχο μία καρυδιὰ μὲ μὸβ φυλλωσιά. Μετὰ ἕνας φράχτης μὲ πασχαλιές, μία σειρὰ ἀπὸ καμπυλόγραμμες κίτρινες φλαμουριές, τὸ σπίτι στὸ βάθος, ρὸζ μὲ στέγη γαλαζωπή. (…) Ὁ οὐρανὸς σὲ ὠχρὸ πράσινο».