Αὐτὸ ποὺ λέμε ὄνειρο δὲν εἶν᾿ ὄνειρο

ποὺ ἡ πλατιὰ πραγματικότητα δὲν εἶναι πραγματική.

Κάπου γελιέμαι μὰ ἐκεῖ κιόλας ὑπάρχω ἀπόλυτα,

σὰν τὸ σύννεφο ποὺ ἀλλάζει στὰ νωθρὰ δευτερόλεπτα

ὄντας μονάχα ἡ ἀκάλεστη μεταμόρφωση.

Κανένα λιοντάρι δὲν παραγνώρισε τὸ θήραμα

καὶ ἡ πάπια δὲν ἔπαψε νὰ πιπιλίζει τὴ λάσπη·

τὸ χταπόδι βγαίνει ἀπ᾿ τὸ ρηχὸ θαλάμι του μὲ γαλαζόπετρα

στὰ ξέφωτα ἡ τίγρη λησμονιέται ἀνεπίληπτα.

Νυχτώνει καὶ σήμερα. Ἡ ἀγωνία

λέει πάλι: θὰ βοσκήσω τὸ μαῦρο.