Ἀρχὴ ἑνὸς ἀκόμη ἔτους στὴν ἀτέρμονη διαδρομὴ τοῦ χρόνου. Ἀρχὴ ποὺ ἡ Ἐκκλησία μας ἀντιμετωπίζει ὡς ἀφορμὴ αὐτοκριτικῆς, ἀποφάσεων, ἀλλὰ καὶ εὐγvώμovης ἀξιολόγησης τῶν δωρεῶν τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας. Καὶ γιὰ νὰ μᾶς βοηθήσει στὴ διαχείριση αὐτοῦ τοῦ χρόνου, προσφέρει τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα, μὲ τὸ ὁποῖο παρουσιάζεται ἕνα παράδειγμα καὶ μία πρόσκληση. Τὸ παράδειγμα εἶναι ὁ τρόπoς μὲ τὸν ὁποῖο ἔζησε ὁ ἀπόστολος Παῦλος, κοπιάζοντας γιὰ τὴ βέβαιη ἐλπίδα τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ μας, καὶ ἡ πρόσκληση εἶναι ἡ παρότρυνση πρὸς τὸν Τιμόθεο, πιστό του μαθητὴ καὶ ἀκόλουθο, νὰ ζήσει μὲ τὸν ἴδιο τρόπο. Τὸν τρόπο «τῶν ἠγαπηκότων τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ».

Στὴν προηγούμενη ἑορτή, τῶν Χριστουγέννων, ψηλαφᾶται ἡ σαρκωμένη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Προσλαμβάνει τὴν ἀνθρώπινη φύση καὶ τὴν ἀναμορφώνει στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ γιὰ νὰ τῆς χαρίσει, ὄχι μόνο τὴ σωτηρία ἀπὸ τὴν κυριαρχία τῶν παθῶν, τῆς φθoρᾶς, τοῦ θανάτου, τῆς ἁμαρτίας, ἀλλὰ καὶ τὸ μεγάλο δῶρο τοῦ Ἁγιασμοῦ καὶ τῆς θεώσεως. Καὶ καθὼς πορευόμαστε στὰ Θεοφάνεια, στὸν «φωτισμὸν ἡμῶν», ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νὰ κατανοήσουμε τὸ μέγεθος τῆς δωρεᾶς αὐτῆς καὶ νὰ σταθοῦμε ἀντάξιοί της μὲ τὸν τρόπο τῆς ζωῆς μας γιὰ νὰ ἀπολαύσουμε ὄχι μόνο ἐμεῖς, ἀλλὰ καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι τὰ ἀποτελέσματά της.

Γιατί μᾶς δόθηκε ὁ χρόνος τῆς ζωῆς μας;

Οὐσιαστικὰ ἡ Ἐκκλησία μας, στὴν ἀρχὴ τοῦ χρόνου, προβάλλει τὸ γιατί μᾶς δόθηκε ὁ χρόνος τῆς ζωῆς μας. Δὲν μᾶς δόθηκε γιὰ νὰ βασανιζόμαστε ἀπὸ τὶς συγκυρίες τῆς ζωῆς ἢ νὰ καλοπερνᾶμε ἀδιαφορώντας γιὰ τὰ ὅσα συμβαίνουν γύρω μας. Δὲν μᾶς δόθηκε γιὰ νὰ δουλεύουμε διαρκῶς ἢ νὰ ἀγωνιοῦμε ἀνέλπιδα γιὰ τὸ αὔριο. Δὲν μᾶς δόθηκε γιὰ νὰ κυνηγᾶμε ὄνειρα ποὺ δὲν πραγματοποιοῦνται ποτὲ ἢ νὰ ἀντιμαχόμαστε τοὺς πάντες καὶ τὰ πάντα στὸ ὄνομα οὐτοπικῶν ἰδεολογιῶν ποὺ δυναστεύουν τὴν ψυχή μας. Μᾶς δόθηκε γιὰ νὰ προσπαθοῦμε τὸν Ἁγιασμὸ καὶ νὰ φθάσουμε στὴ θέωση. Θεωρητικὴ ἡ διατύπωση, γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος τὴν κάνει πρακτική.

«Νῆφε», λέει πρῶτα ἀπ’ ὅλα στὸν Τιμόθεο. Δηλαδὴ νὰ ἐπαγρυπνεῖς ὥστε νὰ προλαμβάνεις τυχὸν ἀστοχίες στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ καὶ ὅ,τι κάνεις νὰ εἶναι ἀποτέλεσμα σωφροσύνης καὶ σύνεσης. Δὲν περισσεύει καιρὸς γιὰ ἐπιπολαιότητες, πολὺ δὲ περισσότερο γιὰ ἐμπρόθετα λάθη. Ὁ χρόνος τῆς ζωῆς μας εἶναι φοβερὰ πολύτιμος γιὰ νὰ τὸν κατασπαταλᾶτε ὄχι μόνο σὲ ὅ,τι δὲν μᾶς συμφέρει, ἄλλα καὶ σὲ ὅ,τι ἁπλῶς δὲν μᾶς ὠφέλει.

«Κακοπάθησον», λέει μετά. Δίνει τὸ κριτήριο ὥστε νὰ πορευόμαστε στὰ διλήμματα τῆς ζωῆς. Ὅταν δὲν γνωρίζουμε ποιὰ ὁδὸ νὰ ἐπιλέξουμε, ἔχει ἀποδειχθεῖ ὅτι ὁ δρόμος τῆς θυσίας, αὐτὸς ποὺ μᾶς δυσκολεύει περισσότερο, εἶναι καὶ ὁ πιὸ σωστός, ὁ πιὸ ἀποδοτικὸς καὶ ἄξιος νὰ βαδίσουμε. Αὐτὸ τὸ δίδαξε πρῶτος ὁ Χριστὸς μας ἐπιλέγοντας ἑκουσίως τὸν δρόμο πρὸς τὸν Γολγοθά.

«Ἔργον ποίησον εὐαγγελιστού». ’Ἀγωνίσου ν’ ἀλλάξεις τὸν κόσμο ἀλλάζοντας τὸν ἑαυτό σου, διαποτίζοντάς τον μὲ τὰ νάματα τοῦ Εὐαγγελίου. Καὶ αὐτὸ τὸ μήνυμα, τὸ Εὐαγγελικό, ὑποστασιοποίησέ το στὴν καθημερινότητά σου μὲ τὸν τρόπο τῆς πνευματικῆς ζωῆς, ὥστε νὰ παίρνουν παράδειγμα καὶ οἱ ὑπόλοιποι.

«Τὴν διακονίαν σου πληροφόρησον». Αὐτὸ πού σοῦ ἔχει ἀνατεθεῖ, κατάστησέ το πλῆρες, ὁλοκλήρωσέ το. Ὄχι μισὲς δουλειές, ἰδίως στὰ πνευματικά. Αὐτὸ τὸ ὁποῖο σοῦ ἔχει ἀναθέσει ὁ Θεός, μὴν τὸ ἀφήνεις στὴ μέση. Ἄν σοῦ ἔχει δώσει ἀγώνα ὑπομονῆς, κάνε ὑπομονὴ ἕως τέλoυς. Ἄν σοῦ ἔχει δώσει οἰκογένεια, ἀναδέξου τὰ βάρη της μετὰ χαρᾶς. Ἂν ἔχει ἐπιτρέψει ἀσθένεια, μὴ δειλιάσεις, μὴ γογγύσεις, ζῆσε τὴ χαρὰ τῆς ζωῆς μὲ ἐλπίδα στὸν Ζωοδότη. Ἂν ἔχει ἐπιτρέψει τὸ ὁτιδήποτε, ἀντιμετώπισέ το ὡς ἐξετάσεις ποὺ δίνεις γιὰ νὰ ἀποδειxθεῖς ἄξιος τῆς θείας ἀγάπης. Πάντως, μὴν τὸ ἐγκαταλείπεις, ὁλοκλήρωσέ το!

Ἡ αἴσθηση τῆς πληρότητας καὶ ἡ βίωση τῆς ἁγιότητας

Κι ἂν γίνουν ὅλα τὰ παραπάνω, τότε τί συμβαίνει; Ὁ χρόνος τῆς ζωῆς κυλᾶ γιὰ τὸν κάθε ἄνθρωπο. Ἂν ὅμως, κυλίσει σὲ πνευματικὲς διαστάσεις, τότε ὑπάρχει ἡ βαθιὰ ἱκανοποίηση, ἂν ὄχι τῆς ἐπίτευξης τοῦ ἀποτελέσματος, ὁπωσδήποτε τῆς προσπάθειας. Ὑπάρχει ἡ ἀνάπαυση τῆς συνείδησης, ἡ ἐμπειρία τῆς πορείας στὴν ὁδὸ ποὺ εἶναι ὁ Χριστός, ἡ ἀσφάλεια τῆς ἀλήθειας τῆς πίστης, ἡ χαρὰ ὅτι ὁ ἀγώνας δόθηκε. Σὲ κάθε περίπτωση ὑπάρχει ἡ αἴσθηση τῆς πληρότητας, ἂν ὄχι καὶ ἡ βίωση τῆς ἁγιότητας.

Τὸ κυριότερο, ὑπάρχει ἡ βέβαιη ἐλπίδα τῆς ἀνταπόδοσης ἀπὸ τὸν δίκαιο Κριτή! Δὲν πλαστήκαμε γιὰ νὰ εἴμαστε μόνιμοι στὴ ζωὴ αὐτὴ τῶν κόπων καὶ τοῦ πόνου, ἀλλὰ γιὰ νὰ ζοῦμε στὴν ἀτελεύτητη αἰωνιότητα τῆς θείας ἀγάπης καὶ παρουσίας. Καὶ αὐτὸ εἶναι τόσο πολύτιμο καὶ ὑψηλό, ὥστε οἱ ἀνθρώπινες δυνάμεις νὰ μὴν ἐπαρκοῦν γιὰ νὰ κατακτηθεῖ, γι’ αὐτὸ καὶ εἶναι «δώρημα τέλειον ἄνωθεν καταβαῖνον». Συνάμα ὅμως, εἶναι τόσο ἀπαραίτητο γιὰ τὸν ἄνθρωπο, ὥστε νὰ μὴν μπορεῖ παρὰ ν’ ἀγωνιστεῖ γι’ αὐτὸ πείθοντας τὸν Θεὸ νὰ τοῦ τὸ χαρίσει.

Στὴν καινούργια χρονιά, ἂς εἶναι ὁ πόθος μας θεοφιλὴς καὶ ἡ ζωή μας ὄντως κατὰ Χριστόν, ὥστε νὰ ἑλκύουμε τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἐξ ὕψους δύναμη σὲ ὅ,τι καὶ ἂν κάνουμε. Ἀμήν.