Ἄστοχα πράγματα καὶ κινδυνώδη.
Οἱ ἔπαινοι γιὰ τῶν Ἑλλήνων τὰ ἰδεώδη.
Ἡ θεουργίες κ’ ἡ ἐπισκέψεις στοὺς ναοὺς
τῶν ἐθνικῶν. Οἱ ἐνθουσιασμοὶ γιὰ τοὺς ἀρχαίους θεούς.
Μὲ τὸν Χρυσάνθιον ἡ συχνὲς συνομιλίες.
Τοῦ φιλοσόφου — τοῦ ἄλλωστε δεινοῦ — Μαξίμου ἡ θεωρίες.
Καὶ νὰ τὸ ἀποτέλεσμα. Ὁ Γάλλος δείχνει ἀνησυχία
μεγάλην. Ὁ Κωνστάντιος ἔχει κάποιαν ὑποψία.
Ἆ οἱ συμβουλεύσαντες δὲν ἦσαν διόλου συνετοί.
Παρέγινε — λέγει ὁ Μαρδόνιος — ἡ ἱστορία αὐτή,
καὶ πρέπει ἐξ ἅπαντος νὰ παύσει ὁ θόρυβός της.—
Ὁ Ἰουλιανὸς πηγαίνει πάλιν ἀναγνώστης
στὴν ἐκκλησία τῆς Νικομηδείας,
ὅπου μεγαλοφώνως καὶ μετ’ εὐλαβείας
πολλῆς τὲς ἱερὲς Γραφὲς διαβάζει,
καὶ τὴν χριστιανική του εὐσέβεια ὁ λαὸς θαυμάζει.
………………………..
Σημ.