Στό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

Ἡ μνήμη τῆς Παναγίας καί ὅλων τῶν Ἁγίων πού γιορτάζουμε σήμερα, ἐκείνων πού μᾶς εἶναι γνωστοί, ἐπειδή ὁ Θεός τούς ἀποκάλυψε, καί ἐπειδή τούς ἔχουμε καταλάβει καί ἀναγνωρίσει, εἴτε ἀπό τούς συγχρόνους τους, εἴτε μετά ἀπό χρόνια καί κατά καιρούς – αἰῶνες ἀργότερα, ὅλοι οἱ Ἅγιοι, εἶναι ἡ ἀπάντηση τῆς γῆς στό κάλεσμα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.

Καί τούτη τήν ἀνταπόκριση δέν τή δίνουν μοναχά στό ὄνομά τους, ἀλλά στό ὄνομα ὁλόκληρης τῆς φύσεως καί στό δικό μας· ἐπειδή ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς ἔχει τό προνόμιο νά φέρει ἕνα ὄνομα, τό Χριστιανικό του ὄνομα, τό ὄνομα ἑνός ἀπό αὐτούς τούς Ἁγίους. Καί οἱ Ἅγιοι τῶν ὁποίων φέρομε τά ὀνόματα, στέκονται ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, καί προσεύχονται τό ὄνομά τους νά τιμηθεῖ στά μάτια τοῦ Θεοῦ. Οἱ Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ ἀγκαλιάζουν ὁλόκληρη τήν κτίση μέσα ἀπό τήν ἀγάπη τους, τήν μεσολάβηση, τήν προσευχή τους, τήν ἀληθινή καί συνεχῆ παρουσία τους.

Πόσο ὑπέροχο εἶναι νά ἀνήκουμε καί ἐμεῖς σ’ αὐτήν τήν μεγάλη οἰκογένεια ἀνδρῶν, γυναικῶν καί παιδιῶν πού κατανόησαν τί ἤθελε νά μᾶς πεῖ ὁ Κύριος μέ τόν ἐρχομό, τή ζωή, τή διδασκαλία Του καί τόν θάνατο πού ὑπέμεινε γιά ἐμᾶς. Ἀνταποκρίθηκαν μ’ ὅλη τους τήν καρδιά , κατανόησαν καί ἀποδέχτηκαν τό μήνυμά Του μέ τήν ἀποφασιστικότητα νά ξεπεράσουν, προσφέροντας τόν ἑαυτό τους, ὅλα αὐτά πού ἦταν ἡ αἰτία τῆς σταυρώσεως· ἐπειδή καί ἄν μόνο ἕνας ἄνθρωπος στή γῆ εἶχε ἀπομακρυνθεῖ, καί ἐγκαταλείψει τόν Θεό, ὁ Χριστός θά ἐρχόταν πάλι νά τόν σώσει μέ τίμημα τήν δική Του ζωή. Αὐτή εἶναι καί ἡ μαρτυρία του σ’ ἕναν ἅγιο τῶν πρώτων αἰώνων ὁ ὁποῖος προσευχόταν γιά τήν τιμωρία τῶν ἁμαρτωλῶν, καί ὁ Κύριος πού τοῦ φανερώθηκε, τοῦ εἶπε, «Ποτέ νά μήν προσεύχεσαι μέ αὐτόν τόν τρόπο! Ἀκόμα καί ἕνας μοναχά ἁμαρτωλός νά ὑπῆρχε στή γῆ, θά θυσιαζόμουνα γι’ αὐτόν.»

Οἱ Ἅγιοι εἶναι ἄνθρωποι πού ἀνταποκρίθηκαν στήν ἀγάπη μέ ἀγάπη, ἄνθρωποι πού συνειδητοποίησαν ὅτι ἐάν κάποιος μπορεῖ νά πεθάνει γιά χάρη τους, ὁ μοναδικός τρόπος νά ἀνταποδώσουν τήν εὐγνωμοσύνη τους, εἶναι νά εἶναι τέτοια ἡ ζωή τους, ὥστε νά μήν ἦταν μάταιος ὁ θάνατός του. Σηκώνουμε τόν σταυρό μας, σημαίνει αὐτό ἀκριβῶς: ἀποστρεφόμαστε ὀ,τιδήποτε σταυρώνει καί θανατώνει μέσα μας τόν Χριστό, τό μίσος καί τήν σκληρότητα πού συντρόφευσε τή ζωή Του. Εἴμαστε ὅλοι ἐλεύθεροι νά τό κάνουμε πράξη, περισσότερο ἀπό τούς ἀνθρώπους πού ἔζησαν στά χρόνια Του, ἐπειδή ἦταν δυνατόν ἐκεῖνες τίς μέρες νά λαθέψουν ἀπέναντί Του· ἀλλά στήν ἐποχή μας, μετά ἀπό δύο χιλιάδες χρόνια, καθώς μποροῦμε νά διαβάζουμε τά Εὐαγγέλια, καί βλέπουμε τό Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, νά ἀναδύεται μέσα ἀπό τήν ἱστορία, ὅταν ἔχουμε χιλιάδες μαρτυρίες πού μαρτυροῦν ὅτι ἔδωσε στ’ ἀλήθεια τή ζωή Του γιά ἐμᾶς, καί ὅτι ἡ μόνη ἀπάντηση ποὺ μποροῦμε νά δώσουμε εἶναι νά προσφέρουμε ὁ ἕνας στόν ἄλλον τή ζωή μας στό ὄνομά Του,– πῶς νά μήν μποροῦμε νά ἀνταποκριθοῦμε σ’αὐτό τό κάλεσμα;

Ὡς ἐκ τούτου, ἄς πάρουμε τούτη τήν ἡμέρα μία νέα ἀπόφαση: νά ἀκοῦμε προσεχτικά κατά πῶς ἔκαναν ἐκεῖνοι, βάζοντας ὅλη τήν καρδιά, τό νοῦ, τή θέληση, τό εἶναι τους, γιά νά δοῦμε τί συνέβη, νά ἀκούσουμε τί εἶπε, νά ἀνταποκριθοῦμε μέ εὐγνωμοσύνη καί ἀποφασιστικότητα. Καί τότε ἐάν προσφέρουμε αὐτήν τήν ἐλάχιστη προσφορά στόν Θεό – τήν εὐγνωμοσύνη μας καί τήν καλή μας θέληση – τό σθένος, καί τήν δύναμη νά ὡριμάσουμε πνευματικά στό βαθμό πού ὁ Θεός ὀνειρεύτηκε καί θέλησε γιά μᾶς, – ἡ δύναμη πού θά ἀποκτήσουμε, θά εἶναι ἡ δική Του· ὅπως εἶχε πεῖ ὅτι «ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου· ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται. Καὶ ὁ Παῦλος πού τό γνώριζε, προσθέτει σέ ἄλλο χωρίο ὅτι «πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί με Χριστῷ». Δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία: μποροῦμε, μοναχά ἐάν ἀφήσουμε τόν Θεό νά μᾶς σώσει, καί νά μᾶς μεταφέρει ἀπό τήν γῆ στόν οὐρανό.

Ἄς κάνουμε μία καινούργια ἀρχή, οὕτως ὥστε οἱ Ἅγιοι τῶν ὁποίων φέρουμε τά ὀνόματα, ἡ μητέρα τοῦ Θεοῦ πού θυσίασε τόν Υἱό της νά χαίρουν γιά μᾶς πού μποροῦμε νά ἀνταποκριθοῦμε, νά καταλάβουμε, νά σωθοῦμε, καί ὁ Χριστός θά μποροῦσε νά δεῖ ὅτι δέν ἔζησε, δέν δίδαξε καί δέν πέθανε μάταια. Ἄς εἴμαστε ἡ δόξα Του, ἕνα φῶς, ἴσως ἀδύναμο φῶς, ὅπως τό φῶς ἑνός κεριοῦ, ἴσως ἕνα φωτεινό καί λαμπερό κερί, ὅπως ἑνός μεγάλου Ἁγίου – ἀλλά ἄς γίνουμε ἕνα φῶς πού θά φωτίζει τόν κόσμο καί θά τόν κάνει λιγότερο σκοτεινό! Ἄς γίνουμε οἱ ἴδιοι χαρά, οὕτως ὥστε οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι νά μπορέσουν νά χαροῦν στήν χαρά τοῦ Κυρίου. Ἀμήν.

Ἀπόδοση κειμένου στὰ Ἑλληνικὰ www.agiazoni.gr