Εἰς ὅλην τὴν Χριστιανοσύνη

μία εἶναι μόνη Παναγία ἁγνή,

κόρη παιδίσκη, Ἆσμα τῶν Ἀσμάτων,

χωρὶς Χριστόν, θεῖο παιδί, στὰ χέρια,

καὶ τρεφομένη μὲ ἀγγέλων ἄρτον!..

Ἐσὺ \’σαι ἡ μόνη Παναγία Κουνίστρα,

ποὺ ἐφανερώθης στῆς Σκιάθου τὸ νησί,

εἰς δένδρον πεύκου ἐπάνω καθημένη,

κ\’ αἰωρουμένη εἰς τερπνὴν αἰώραν,

ὅπως αἱ κορασίδες συνηθίζουν…

Ἐφανερώθης, κι ὅλος ὁ λαὸς

μετὰ θυμιαμάτων καὶ λαμπάδων

ἐν θείᾳ λιτανείᾳ σὲ προέπεμψε

κ\’ ἐσήκωσεν ὡραῖον λευκὸν ναόν,

ποὺ μὲ πιατάκια ἑλληνικά σοῦ στόλισε!..

Κι ὅλος ὁ ἥλιος ἔλαμπεν εἰς τὸν ναόν σου,

καὶ φῶς τὸν πλημμυροῦσε μαργαρῶδες,

ὅλα τ\’ ἀστέρια ἐφεγγοβολοῦσαν,

καὶ ἡ σελήνη ἐχάιδευε γλυκὰ

τὰ ἁπλᾶ τῆς ἐκκλησίας σου καντηλάκια!..

Κ\’ εἶδες, ἡ Κόρη, τοῦ λαοῦ τὴν πίστιν,

εἶδες καὶ τὴν πτωχείαν κ\’ εὐσπλαχνίσθης,

ὅπως, τὸ πάλαι, εἶχε σπλαχνισθῆ ὁ Υἱός σου

τοὺς προγόνους τοῦ ἴδιου τοῦ λαοῦ,

ὡς πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένα…

Κι ἄρχισες νὰ γιατρεύῃς τοὺς ἀρρώστους

καὶ νὰ γιατρεύης τοὺς δαιμονισμένους –

(ποὺ ἤρχετο ὥρα κ\’ εἰς τοὺς τοίχους ἐκτυπῶντο

μὲ φοβερὸν συγκλονισμὸν),

κι ἄρχισες, θεία, νὰ θαυματουργῇς!..

Κ\’ ἡ χάρη σου ξαπλώθηχε ὥς τὰ πέρατα

τοῦ εἰρηνικοῦ νησιοῦ τῆς Σκιάθου,

ὦ Παναγιά μου, Κόρη πάναγνη, καλή.

Κ\’ ἴσως νὰ φτάσῃ κι ὥς ἐμένα καὶ ν\’ ἁπλώσῃ

γαλήνη στὴν ψυχή μου, τὴν ἁμαρτωλή…

(1921)