«Καὶ τώρα ἀπευθύνομαι σὲ σᾶς, ἀδελφοὶ μου ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, κρατούμενοι ὅλων τῶν Καταστημάτων Κράτησης τῆς πατρίδος μας. Σὲ σᾶς ὁ λόγος καὶ στοὺς κρατουμένους τῶν Φυλακῶν τῶν χωρῶν ποῦ ἐπισκέφθηκα σὲ ὅλη τὴν γῆ, μέχρι καὶ στὸν Εἰρηνικό Ὠκεανό.
Σὲ σᾶς, λοιπόν, ὁ τελευταῖος μου γραπτὸς πλέον λόγος ἀγάπης, τὴν ὁποία ἐνέπνευσε ὁ Σωτῆρας τοῦ κόσμου καὶ Σωτῆρας τοῦ καθενός μας στὴν ταπεινότητά μου.
Μιὰ ἀγάπη, ποὺ μοῦ ἔδωσε φτερὰ νὰ πετῶ ἀπὸ Κατάστημα Κράτησης σὲ Κατάστημα Κράτησης, ἀπὸ τὸ 1978 μέχρι σήμερα, καὶ νὰ σᾶς ὁμιλῶ μὲ ὅλη μου τὴν καρδιά, γιὰ νὰ ἁπαλύνω τὸν πόνο ποὺ δοκιμάζετε γιὰ χρόνια, στὸν περιορισμένο χῶρο τῆς φυλακῆς ὅπου ζεῖτε.
Κι αὐτὴ ἡ ἀγάπη, ποὺ σᾶς κήρυττα ἐπὶ 40 χρόνια, δὲν εἶχε καμιὰ σχέση μὲ τὴν ἀγάπη τοῦ κόσμου αὐτοῦ. Μὲ τὴν κοσμικὴ ἀγάπη. Αὐτὴ ἡ ἀγάπη δὲν ἔχει διάρκεια. Μειώνεται καὶ σβήνει ἐντελῶς καὶ, μάλιστα, μερικές φορὲς γίνεται καὶ ἐκδίκηση.
Βαθὺ μῖσος, ποὺ ὄχι σπάνια ὁδηγεῖ στὸν φόνο…
Ἡ 40ετὴς πορεία μου σὲ ὅλες τὶς Φυλακὲς ἐδῶ, στὴν Ἑλλάδα μας, καὶ σὲ ἄλλες χῶρες τῆς γῆς αὐτὸ τὸ σκοπὸ εἶχε. Νὰ βρῶ κάποιον ἁμαρτωλὸ καὶ νὰ τὸν καλέσω σὲ μετάνοια. Καὶ ἔχω παραδείγματα ἀρκετῶν μετανοούντων κρατουμένων, ποὺ γεμίζουν τὴν ζωή μου μὲ πολλὴ χαρά.
Ὑπάρχουν ὅμως κι ἄλλοι, ποὺ δὲν τοὺς γνωρίζω. Αὐτοὺς θὰ τοὺς γνωρίσω τὴν ἡμέρα τῆς παγκόσμιας κρίσης, «ὅταν ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δὸξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἄγγελοι μετ’ αὐτοῦ καὶ καθὶσῃ ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ…» (Μάτθ. 25, 1-46).
Μιὰ πορεία κοπιαστικὴ ἦταν ἡ ζωή μου, νὰ βρίσκω ἀπολωλότα λογικὰ πρόβατα, δηλαδὴ ἁμαρτωλοὺς ἄνδρες καὶ γυναῖκες, καὶ νὰ τοὺς ὁδηγῶ μὲ μετάνοια στὴ Μάνδρα τοῦ Χριστοῦ, δηλαδὴ στὴν Ἁγία μας Ἐκκλησία…
Σαράντα χρόνια σταθήκαμε πλάι σας, μὲ ὅλη τὴν ἀγάπη ποὺ μᾶς ἐνέπνεε ἡ σαρκωμένη ἀγάπη, ὁ Ἰησοῦς, ὁ Σωτῆρας τοῦ κόσμου καὶ δικός μας προσωπικὸς Σωτῆρας. Κι αὐτὴν τὴν ἄσκηση ἀγάπης σὲ σᾶς θὰ τὴν συνεχίσουν οἱ διάδοχοί μου, ὅσο μποροῦν καὶ πάντοτε στὰ πλαίσια τῶν δυνατοτήτων τους.
Μὴ τυχὸν κανεὶς σκεφθεῖ, ὅτι εἴμαστε πλούσιοι μὲ ἀστείρευτη πηγὴ χρημάτων. Ἡ μετριότητά μου κατάγομαι ἀπὸ ἕνα μικρὸ χωριὸ τῶν Γρεβενῶν καὶ σπούδασα ἐργαζόμενος ὁ ἴδιος καὶ πάντα μὲ πολλὲς στερήσεις.
Τὸ ἴδιο καὶ οἱ συνεργάτες μου. Ὅλὲς τὶς δαπάνες μας γιὰ σᾶς καὶ τὶς οἰκογένειές σας τὶς κάλυπταν οἱ προαιρετικὲς προσφορὲς φιλάνθρωπων Ἑλλήνων, ὀρθοδόξων χριστιανῶν, χιλιάδες τὸν ἀριθμὸ καὶ σ’ αὐτὰ ἀκόμη τὰ χρόνια τῆς κρίσης στὴν πατρίδα μας. Μνησθείη Κύριος ὁ Θεὸς τῆς αὐθορμήτου ἀγάπης τους…
Ἀγαπημένοι μου ἀδελφοὶ κρατούμενοι, ὅλὰ τὰ πράγματα ἔχουν ἡμερομηνία λήξης. Καὶ ὁ κάθε ἄνθρωπος τὸ ἴδιο, ἔχει κι αὐτὸς ἡμερομηνία λήξης. Ἔτσι, θὰ ἔρθει καὶ ἡ δική μου ἡμερομηνία λήξης.
Ἀλλὰ ἡ ζωὴ συνεχίζεται καὶ μετὰ τὸν θάνατο τοῦ σώματος, ἀφοῦ ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι τὸ σῶμα, ἀλλὰ ἡ ψυχή του, ποὺ δὲν πεθαίνει ποτέ. Ὁ φιλόσοφος Σωκράτης ἔλεγε στοὺς μαθητές του, ὅταν οἱ δικαστὲς τῶν Ἀθηνῶν τὸν καταδίκασαν σὲ θάνατο μὲ κώνειο:
«Μὰ γιατί κλαῖτε; Ὁ Σωκράτης δὲν εἶναι τὸ σῶμα, ποὺ σὲ λίγο θὰ θάψετε στήν Ἀττικὴ γῆ. Ὁ Σωκράτης εἶναι ἡ ψυχή του, ποὺ δὲν θὰ πεθάνει ποτέ».
Ἔτσι καὶ ἡ δική μου ψυχὴ δὲν θὰ πεθάνει. Θὰ πορευθεῖ σὲ Κεῖνον ποῦ πίστεψε καὶ ἀγάπησε πολύ. Στὴν δική Του ἀνέσπερη οὐράνια βασιλεία. Ἂν βρῶ παρρησία σ’ Αὐτόν, τὸν Μεγάλο Ἀγαπημένο μου, θὰ σᾶς σκέπτομαι πάντα. Ὅλὰ τὰ χρόνια ποὺ θὰ ἐκτίετε τὴν ποινή σας στὴν Φυλακή, ὅπως καὶ τὶς οἰκογένειές σας. Καὶ θὰ προσεύχομαι πολὺ γιὰ σᾶς. Νὰ σᾶς δίνει ὁ Θεὸς τὴν ἀνάλογη ὑπομονὴ καὶ τὸ κουράγιο. Καὶ τὸ βασικό: τὴ μετάνοιά σας γιὰ τὰ λάθη καὶ τὰ ἁμαρτήματα τῆς περασμένης ζωῆς σας.
Ὅπως αὐτὸ ἔκανε καὶ λίγο πρὶν τὸν θάνατό του πάνω στὸν Σταυρὸ ὁ ληστής. Θυμᾶστε τὴ μετάνοια καὶ τὴν δέησή του. Τὴν ξαναγράφω: «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλεῖᾳ σου». Καὶ ὁ Κύριος τὸν βεβαίωσε: «Ἀμὴν λέγω σοι, σήμερον μετ’ ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ παραδεὶσῳ» (Λούκ. 23, 41-42).
Μὲ αὐτὰ τὰ λόγια, σὲ σᾶς ποῦ ἀγάπησα πολύ-πολύ, εὔχομαι, ὅταν σημάνει καὶ ἡ δική σας ἡμερομηνία λήξης τῆς ζωῆς σας ἐδῶ στὴ γῆ, νὰ συναντηθοῦμε ὅλοι στὸν παράδεισο τοῦ Χριστοῦ μας, στὴν οὐράνια βασιλεία του, στὴν δική του χαρὰ καὶ εὐφροσύνη.
Ἀγαπημένοι μοῦ ἀδελφοὶ κρατούμενοι, Σὲ σᾶς, ποῦ γνωρισθήκαμε ἀπὸ τὸ 1978 μέχρι καὶ τὴν ἡμέρα τῆς κοίμησής μου, καὶ ὅσοι καὶ σήμερα καὶ μετέπειτα θὰ εἶσθε κρατούμενοι στὴ μιὰ καὶ στὴν ἄλλη Φυλακὴ τῆς Ἑλλάδος καὶ σὲ ὅλες τὶς χῶρες τοῦ κόσμου, εὔχομαι μὲ ὅλη μου τὴν καρδιά:
Καλὴ ἀντάμωση στὴν οὐράνια βασιλεία τοῦ Χριστοῦ μας, «ὅπου ὅλα εἶναι ὄμορφα, ὅλος ὁ κόσμος εἶναι καλός, ὅπου εἶναι Ἄγγελοι, Ἀρχάγγελοι…, Σεραφεὶμ καὶ ὅλες οἱ καλὲς ψυχὲς τῆς γῆς».
Ἀμήν.
Ἔγραψα στὸ γενέθλιο χωριό μου «Αἰμιλιανός-Γρεβενῶν», Αὔγουστος 2016
Ἀρχίμ. Γερβάσιος Ἰωάν. Ραπτόπουλος
Διάκονος τῶν Κρατουμένων