ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Ὁ πολιτισμός κατάντησε καινούργια μορφή ἀθεΐας


Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
 
Οἱ ἄνθρωποι περιμένουν πολλά καλά ἀπό τούς μεγάλους εὐεργέτες καί φιλάνθρωπη συμπεριφορά ἀπό τούς πλουσίους. Ποιός εἶναι ὁ μεγαλύτερος εὐεργέτης, καί ποιός εἶναι ὁ πλουσιότερος ἀπό ὅλους; Χωρίς ἀμφισβήτηση ὁ Θεός. Τί ζητᾶμε ἐμεῖς σάν Χριστιανοί καί σάν χριστιανικός λαός ἀπό τό Θεό μας;

Οἱ ἄνθρωποι περιμένουν πολλά καλά ἀπό τούς μεγάλους εὐεργέτες καί φιλάνθρωπη συμπεριφορά ἀπό τούς πλουσίους. Ποιός εἶναι ὁ μεγαλύτερος εὐεργέτης, καί ποιός εἶναι ὁ πλουσιότερος ἀπό ὅλους; Χωρίς ἀμφισβήτηση ὁ Θεός. Τί ζητᾶμε ἐμεῖς σάν Χριστιανοί καί σάν χριστιανικός λαός ἀπό τό Θεό μας;

Ἄς δοῦμε τήν προσευχή τοῦ Κυρίου, τό «Πάτερ ἠμῶν». Μέ τήν προσευχή αὐτή ζητᾶμε νά ἁγιαστεῖ τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ, νά ἁγιαστεῖ καί ὄχι νά διασυρθεῖ τό ὄνομά Του. Στή συνέχεια προσευχόμαστε νά ἔλθει ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἡ βασιλεία τοῦ Πατρός, καί ὄχι ἡ βασιλεία τοῦ τυράννου, τοῦ θηρίου. Ἄς γίνει τό θέλημά Σου ὅπως στόν οὐρανό, ἔτσι καί ἐδῶ στή γῆ, ὅπως ἀνάμεσα στούς ἀγγέλους, ἔτσι ἀνάμεσα καί στούς ἀνθρώπους.

Μέ τήν προσευχή ζητᾶμε ὁ Οὐράνιος Πατέρας νά μᾶς δώσει τό ἀπαραίτητο ψωμί, δηλαδή τά ἀναγκαία ὑλικά ἀγαθά. Ζητᾶμε νά συγχωρέσει τίς ἁμαρτίες μας καί ἐμεῖς νά συγχωροῦμε τούς ἄλλους. Προσευχόμαστε νά μήν ἐπιτρέπει νά πέφτουμε σέ πειρασμούς, πού προέρχονται ἀπό σωματικές ἐπιθυμίες καί ἀπό διαβολικές παγίδες.

Προσευχόμαστε νά μᾶς γλιτώσει ἀπό τόν πονηρό, ὁ ὁποῖος θέλει νά μᾶς δηλητηριάσει καί νά μᾶς τραβήξει στή δική του φωλιά. Ὅπως τό βλέπετε, ἀδέλφια μου, πουθενά δέν ζητᾶμε ἀπό τό Θεό νά μᾶς δίνει πολιτισμό.

Ἄς δοῦμε καί μία ἄλλη προσευχή, τήν ὁποία ὁ ἱερέας διαβάζει στήν ἐκκλησία καί ἐμεῖς, σάν λαός ἀπαντᾶμε: Παρασχου Κύριε! Τί νά παρέχεις σέ μᾶς Κύριε;

Ὁ ἱερέας προσεύχεται ὡς ἑξῆς: Ἄς ζητήσουμε ἀπό τόν Κύριο, νά μᾶς χαρίσει ἡμέρα, τέλεια, ἅγια εἰρηνική καί ἀναμάρτητη. Καί ἐμεῖς, σάν λαός, ἀπαντᾶμε: «Παρασχου Κύριε».

Στή συνέχεια ὁ ἱερέας προσεύχεται στόν Κύριο νά μᾶς στείλει Ἄγγελο εἰρήνης, φύλακα τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων μας. Καί ἐμεῖς ἀπαντᾶμε: «Παρασχου Κύριε». Ὁ ἱερέας ζητάει ἀπό τόν Κύριο νά μᾶς δώσει συγγνώμη καί νά συγχωρήσει τίς ἁμαρτίες μας. Καί ἐμεῖς ἀπαντᾶμε: «Παρασχου Κύριε». Ὁ ἱερέας ζητᾶ νά χαρίζει ὅτι εἶναι καλό καί συμφέρον γιά τήν ψυχή μας καί νά δίνει εἰρήνη σ\’ ὅλο τόν κόσμο! Στή συνέχεια ζητᾶ ἀπό τόν Κύριο, νά περάσουμε τήν ὑπόλοιπη ζωή μᾶς εἰρηνικά καί μέ μετάνοια! Καί, στό τέλος ὁ ἱερέας ζητᾶ ἀπό τόν Κύριο νά εἶναι οἱ τελευταῖες μας στιγμές χριστιανικές χωρίς πόνο, χωρίς ντροπή, εἰρηνικές καί νά δώσουμε καλή ἀπολογία στό φοβερό Του βῆμα! Καί ἐμεῖς ἀπαντᾶμε κάθε φορᾶ: «Παρασχου Κύριε!».

Σ\’ αὐτή λοιπόν τήν προσευχή, ἡ ὁποία διαβάζεται κάθε πρωί, κάθε ἀπόγευμα, καί σέ κάθε λειτουργία μπροστά σέ χιλιάδες ὀρθόδοξες Ἅγιες Τράπεζες, δέν προσευχόμαστε στό Δημιουργό μας νά μᾶς δίνει τόν πολιτισμό ἀλλά ἄλλα καλύτερα ἀγαθά: εἰρήνη, συγχώρηση, ἀγάπη, καλή ἀπολογία, τά ὁποία ἔχουμε ἀνάγκη. Ποτέ ὁ ἱερέας μας δέν ζήτησε ἀπό τόν Κύριο νά μᾶς δώσει πολιτισμό! Τό ἴδιο καί μέ τίς ἄλλες προσευχές. Στα ἐκκλησιαστικά βιβλία ὑπάρχουν προσευχές γιά τήν ὑγεία τῶν ἀνθρώπων, γιά τούς ἡγέτες τοῦ κράτους, γιά τήν ἀναπαραγωγή τῶν ζώων, γιά τά χωράφια, γιά τήν πρόοδο τῶν παιδιῶν, γιά τούς πρώτους καρπούς στή φύση, γιά τή δικαιοσύνη στόν κόσμο, γιά τήν μετάνοια τῶν ἁμαρτωλῶν, γιά τήν ἐπιτυχία τῶν ὑπερασπιστῶν τῆς θείας δικαιοσύνης, γιά τούς ταξιδιῶτες, γιά τούς θλιμμένους, γιά αὐτούς πού πενθοῦν, ἀλλά δεν ὑπάρχει προσευχή γιά τήν κοσμική μόρφωση καί γιά τόν πολιτισμό.

Ἀκόμη ὑπάρχουν προσευχές γιά προστασία ἀπό τά κακά πνεύματα, ἀπό τόν σατανᾶ, ἀπό τούς αἱρετικούς καί τούς εἰδωλολάτρες, ἀπό τούς βαρβάρους, ἀπό τά φίδια καί τίς ἀκρίδες, ἀπό τούς ἀνέμους καί τίς πλημμύρες. Σέ ὅλες τίς παραπάνω προσευχές δεν ὑπάρχει προσευχή στό Θεό ὑπέρ τοῦ πολιτισμοῦ! Ὄμως υπαρχει περίπτωση, ἐσεῖς πού εἶστε πιό νέοι νά ζήσετε τή στιγμή, πού ὁλόκληρος ὁ ὀρθόδοξος λαός στήν ἐκκλησία νά ἀπευθύνει στό Θεό προσευχή γιά προστασία ἀπό τήν κουλτούρα καί τόν πολιτισμό!

Δέν θά εἶναι καθόλου παράξενο: ἐάν ἡ ἐκκλησία γράψει μία προσευχή για προστασία ἀπό τόν πολιτισμό, μέ τήν ἔννοια ὅτι ὁ πολιτισμός χωρίς τό Θεό ἀποτελεῖ ἄθροισμα ὅλων τῶν κακιῶν. Τέτοια προσευχή ὄχι μόνο θά εἶναι ἀναγκαία ἀλλά νομίζω πώς καλό θά ἦταν νά ὁρίσουμε μία ἐπίσημη ἡμέρα ἀργίας κατά τήν ὁποία ὅλος ὁ λαός μαζί μέ τούς ἡγέτες του θά προσεύχεται στό Θεό νά τόν σώσει ἀπό τόν πολιτισμό χωρίς Θεό. Ἐπειδή ο πολιτισμός εἶναι ἡ καινούργια μορφή ἀθεΐας, ἡ καινούργια εἰδωλολατρία.

Ἔτσι οἱ λαοί θά μποροῦν προσευχόμενοι νά σωθοῦν ἀπό τήν καινούργια εἰδωλολατρία. Θά ἀρχίσουν ταπεινά νά προσεύχονται, στόν μοναδικό ἀληθινό Θεό, στήν Ἁγία Τριάδα, στόν Πατέρα, στόν Υἱό, καί στό Ἅγιο Πνεῦμα. Ἀμήν.

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ