Ἱερομάρτυρα (+1938)
Τί μεγάλη ἑορτή! Τί πανηγύρι! Τί γλυκό ξημέρωμα. Τί ἐλευθερία!
Ὄχι σάν τήν κοσμική, πού ποτέ δέν πάει καλά, ἀλλά θεϊκή, ὁλόφωτη!…
* * *
Ὅλος ὁ κόσμος μάχεται. Ὅλος ὁ κόσμος ἀγωνίζεται γιά λευτεριά. Πέφτουν θρόνοι. Γίνονται βασιλεῖες σκόνη. Καί ξεπροβάλλουν ἄλλα κράτη· καινούργια· διαφορετικά. Καί ὅλο ὁ κόσμος ἀλλάζει ἀφεντικά.
Μά πάνω ἀπό ὅλα αὐτά στέκει ἕνας καί μοναδικός ἐξουσιαστής καί κύριος· πού δουλεύει μέσα σ᾿ ὅλα αὐτά σιωπηλά· καί ὅλοι τρέχουν «κοντά του»: ὁ θάνατος.
Καί ἄν ὅλα τά σφίγγει στήν γροθιά του ὁ θάνατος, τί ρόλο παίζει ὁ δικός μας ἀγώνας, καί γιά τί εἴδους ἐλευθερία παλαίβουμε ἐμεῖς;
Ἀληθινή ἐλευθερία εἶναι μία: αὐτή πού κήρυξε στήν Ναζαρέτ ὁ ἄγγελος Γαβριήλ, ὅτι ἐπῆγε καί χαιρέτισε τήν παρθένο καί τῆς εἶπε: Χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετά Σοῦ. καί λέγοντας τά λόγια αὐτά γεννήθηκε μέσα της ὁ «Ἐλευθερωτής τῶν ψυχῶν μας», ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ.
* * *
Αὐτή εἶναι ἡ πιό χαρμόσυνη στόν κόσμο εἴδηση· τό γνήσιο ἄγγελμα χαρᾶς· τό ἀληθινό εὐαγγέλιο. Καί γιά αὐτή τήν ἐλευθερία πανηγυρίζουμε σήμερα (25 τοῦ Μάρτη). Καί πῶς νά μή πανηγυρίζουμε, ἀφοῦ σήμερα ὁ νικητής Χριστός ἔκαμε σκόνη τοῦ διαβόλου τό κράτος;
Πότε ἐμεῖς θά τό καταλάβουμε, πότε θά τό μάθουμε, πότε θά τό «ἀκούσουμε»; ὅτι ἦρθε ἡ λευτεριά μας ἀπό τήν παγερή ἀνάσα τοῦ θανάτου;
Πότε θά ἀρχίσουμε νά μεγαλύνουμε καί νά δοξάζουμε ἀληθινά, τήν μητέρα ἐκείνη τῆς μεγάλης λευτεριᾶς, τήν ἁγία Μητέρα τοῦ Σωτήρα μας.
Ἔτσι δίκαια, ἡ ἁγία Μαρία, ἡ μητέρα τοῦ ἐλευθερωτή μπῆκε στήν κάθε λεπτομέρεια τῆς ζωῆς μας, πού ἡ κάθε μιά παίζει τόν ρόλο της στήν αἴσθηση λευτεριᾶς καί ὀμορφιᾶς στήν ζωή.
* * *
Πόσο βαθειά τό αἰσθάνεται αὐτό ὁ λαός μας!
Καί πόσο αἰσθάνεσαι κοντά Του τήν λευτεριά καί τόν ἐλευθερωτή του!
Καί πόσο ἡ ἁγία μητέρα Του φωτίζει καί σκέπει, καί τήν ζωή μας καί τήν ἐλευθερία μας!
Καί γι᾿ αὐτό ἐμεῖς τήν ἔχουμε χαρά μας, τιμή μας ὑπερμάχο στρατηγό μας.
Καί τί μεγάλη εὐλογία Θεοῦ γιά τό λαό μας νά συμπέφτει ἡ ἀρχή τῆς ἐλευθερίας του τῆς ἐθνικῆς μέ τήν ἀρχή τῆς ἐλευθερίας τῆς πνευματικῆς. Τό κρατοῦμε τό μήνυμά της; Τό ἀξιοποιοῦμε; Προβληματιζόμαστε, μή καί τήν εὐλογία ἐμεῖς τήν μεταβάλλουμε σέ κρῖμα;
Μετ.: + ὁ Ν. Μ.
