Τί θὰ ἔκανες ἐσύ;

Σὲ ἕνα δεῖπνο, γιὰ φιλανθρωπικὸ σκοπό, ἑνὸς σχολείου γιὰ παιδιὰ μὲ εἰδικὲς ἀνάγκες, ὁ πατέρας ἑνὸς αὐτιστικοῦ παιδιοῦ διηγήθηκε τὴν παρακάτω ἱστορία, ποὺ δὲν θὰ τὴν ξεχάσει κανεὶς ἀπὸ ὅσους τὴν ἄκουσαν ἐκείνη τὴ μέρα.

Μετὰ τὴν τελετή, ἔκανε μία ἐρώτηση. «Ὅταν ἡ φύση δὲν παρεμποδίζεται ἀπὸ ἐξωτερικὲς ἐπιρροές, ὅλα γίνονται τέλεια. Ἀκόμα ὁ γιός μου, ὁ Shay, δὲν μπορεῖ νὰ μάθει τὰ πράγματα ὅπως τὰ ἄλλα παιδιά. Δὲν μπορεῖ νὰ καταλάβει τὰ πράγματα ὅπως τὰ ἄλλα παιδιά. Ποῦ εἶναι ἡ φυσικὴ τάξη τῶν πραγμάτων στὸ γιό μου;»

Ὅλοι στὴν αἴθουσα ἀναρωτιόνταν σιωπηλὰ καὶ γεμάτοι ἀπορία. Ὁ πατέρας συνέχισε.

«Ὅταν ἕνα παιδὶ σὰν τὸν Shay ποὺ εἶναι πνευματικὰ ἀνάπηρο, ἔρχεται στὴ ζωή, ἡ εὐκαιρία νὰ καταλάβεις τὴν ἀληθινὴ ἀνθρώπινη φύση εἶναι, τὸ πῶς οἱ ὑπόλοιποι ἄνθρωποι θὰ συμπεριφερθοῦν σ\’ αὐτὸ τὸ παιδί.» Καὶ ἀφηγήθηκε τὴν παρακάτω ἱστορία, ποὺ θὰ σᾶς παρακαλέσω θερμὰ νὰ διαβάσετε μέχρι τὸ τέλος της.

Ὁ Shay κι ἐγώ, περάσαμε ἔξω ἀπὸ ἕνα πάρκο, ὅπου κάποια ἀγόρια ποὺ γνώριζαν τὸν Shay, ἔπαιζαν μπέιζμπολ. Ὁ Shay μὲ ρώτησε, \”μπαμπά, νομίζεις ὅτι θὰ μ\’ ἀφήσουν νὰ παίξω μαζί τους;\”

Ἐγὼ ἤξερα ὅτι τὰ περισσότερα ἀγόρια, δὲν θὰ ἤθελαν κάποιον σὰν τὸν Shay στὴν ὁμάδα τους. Μὰ ἤξερα, καὶ καταλάβαινα σὰν πατέρας, ὅτι ἂν τοῦ δινόταν ἡ εὐκαιρία νὰ παίξει, θὰ τοῦ ἔδινε πολὺ μεγάλη χαρὰ καὶ ἐπίσης ἕνα ἀναγκαῖο αἴσθημα ἔνταξης, μαζὶ μὲ κάποια ἐμπιστοσύνη ποὺ θὰ γινόταν ἀποδεκτὸς ἀπὸ τὰ ἄλλα παιδιά, παρὰ τὴν ἀναπηρία του.

Πλησίασα λοιπὸν ἕνα ἀπὸ τὰ παιδιά, καὶ τὸ ρώτησα χωρὶς βέβαια νὰ περιμένω καὶ πολλά, ἂν ὁ Shay θὰ μποροῦσε νὰ παίξει μαζί τους. Τὸ ἀγόρι κοίταξε γύρω του σὰν νὰ ζητοῦσε κάποια ὑποστήριξη, μὰ στὸ τέλος ἀπάντησε, «χάνουμε ἕξι γύρους, καὶ τὸ παιχνίδι εἶναι στὸν ὄγδοο γύρο. Γιατί ὄχι, μπορεῖ νὰ παίξει στὴν δική μας ὁμάδα, καὶ θὰ προσπαθήσουμε νὰ τὸν βάλουμε νὰ παίξει στὸν ἑπόμενο γύρο, νὰ ἀποκρούσει τὶς βολὲς ἂν τὸ θέλει.»

Ὁ Shay πῆγε μὲ δυσκολία μέχρι τὸν πάγκο τῆς ὁμάδας, γιὰ νὰ φορέσει τὴν μπλούζα τῆς ὁμάδος. Τὸν παρακολουθοῦσα μὲ μάτια δακρυσμένα καὶ μιὰ θέρμη στὴν καρδιά μου.

Τὰ ἀγόρια τῆς ὁμάδας, εἶδαν τὴν χαρά μου, ποὺ τὸν ἀποδέχτηκαν στὴν ὁμάδα τους.

Στὸ τέλος τοῦ ὄγδοου γύρου, ἡ ὁμάδα τοῦ Shay νικοῦσε μερικοὺς πόντους, ἀλλὰ ἦταν ἀκόμη πίσω τρεῖς πόντους γιὰ νὰ κερδίσουν τὸν γύρο.

Στὴν ἀρχὴ τοῦ ἔνατου γύρου, ὁ Shay ἔβαλε τὸ γάντι καὶ ἔπαιξε δεξιὰ στὸ γήπεδο. Ἂν καὶ οἱ μπαλιὲς δὲν ἦρθαν πρὸς τὴν κατεύθυνσή του, ἔδειχνε ἐνθουσιασμένος, δείχνοντας τὴν χαρά του, καὶ μόνο ποὺ βρισκόταν ἐκεῖ, χτυπώντας ὅλο χαρὰ τὰ χεράκια του. Τὸ χαμόγελό του ἦταν ἀπὸ τὸ ἕνα αὐτὶ στὸ ἄλλο, ὅταν μὲ κοίταζε ποὺ τὸν χαιρετοῦσα ἀπὸ τὴν ἐξέδρα.

Πρὸς τὸ τέλος τοῦ ἔνατου γύρου, ἡ ὁμάδα τοῦ Shay πῆρε κι ἄλλους πόντους. Μὲ δύο παῖκτες ἔξω, καὶ τρεῖς ἔξω ἀπὸ τὴν βάση, οἱ πιθανότητες νὰ κερδίσει γύρους, ἦταν κοντὰ στὴν βάση, καὶ ὁ Shay καθορίστηκε σὰν ὁ ἑπόμενος γιὰ νὰ ἀποκρούσει τὶς βολές.

Σ\’ αὐτὸ τὸ κρίσιμο σημεῖο, ἀναρωτήθηκα ἂν θὰ ἀφήσουν τὸν Shay νὰ δοκιμάσει νὰ ἀποκρούσει, καὶ νὰ χάσουν τὶς πιθανότητες νὰ κερδίσουν τὸ παιχνίδι. Γιὰ μεγάλη μου ἔκπληξη, ..τὸν ἄφησαν!

Ὅλοι γνωρίζανε ὅτι ἦταν ἀδύνατον νὰ χτυπήσει ὁ Shay τὴν μπάλα, τὴ στιγμὴ ποὺ δὲν ξέρει κἄν, πῶς νὰ κρατήσει κατάλληλα τὸ ρόπαλο, πόσο μᾶλλον νὰ στοχεύσει τὴν μπάλα.

Ἐντούτοις, ὁ Shay πῆρε θέση. Ὁ ἀντίπαλος παίχτης, ποὺ πετάει τὴν μπάλα, ἀναγνώρισε ὅτι ἡ ὁμάδα τοῦ Shay ἔβαλε τὴν νίκη τοῦ παιχνιδιοῦ σὲ δεύτερη μοίρα, γιὰ νὰ δώσουν τὴν εὐκαιρία στὸ παιδὶ αὐτό, νὰ χαρεῖ αὐτὴν τὴ στιγμή, γι’ αὐτὸ καὶ ἦρθε πιὸ κοντά, προσπαθώντας νὰ τὸν βοηθήσει νὰ τὰ καταφέρει ρίχνοντας τὴν μπάλα ἁπαλὰ στὸν Shay.

Στὴν πρώτη προσπάθεια, ὁ Shay κούνησε ἀδέξια τὸ ρόπαλο καὶ ἀστόχησε. Ὁ ἀντίπαλος παίκτης, ἦρθε ἀκόμη πιὸ κοντὰ του λίγα βήματα, γιὰ νὰ τοῦ πετάξει ἀκόμη πιὸ ἁπαλὰ τὴν μπάλα. Ὁ Shay κούνησε πάλι ἀδέξια τὸ ρόπαλο, μὰ αὐτὴ τὴ φορὰ βρῆκε τυχαία τὴν μπάλα, στέλνοντάς την πολὺ κοντά, καὶ μάλιστα σὲ ἕναν ἀντίπαλο.

Τὸ παιχνίδι τώρα, κανονικὰ θὰ εἶχε τελειώσει. Ὁ ἀντίπαλος ὅμως, σήκωσε τὴν μπάλα, καί, ἐνῶ θὰ μποροῦσε νὰ τὴν πετάξει στὴν πρώτη βάση, βγάζοντας τὸν Shay ἔξω ἀπὸ τὸ παιχνίδι, πέταξε ἐπίτηδες τὴν μπάλα πολὺ ψηλά, πάνω ἀπὸ τὸ κεφάλι τοῦ συμπαίκτη του, καὶ μακρυὰ κι ἀπὸ τοὺς ἄλλους συμπαῖκτες του.

Ὅλοι στὶς ἐξέδρες, καὶ ἀπὸ τὶς δύο ὁμάδες, ἄρχισαν νὰ φωνάζουν, \”Shay, τρέξε στὴν πρώτη βάση, τρέξε, τρέξε…\”

Ποτὲ στὴ ζωὴ του ὁ Shay δὲν ἔτρεξε τόσο μακρυά, μὰ ἔφτασε στὴν πρώτη βάση γεμάτος ἐνθουσιασμὸ καὶ μὲ ὀρθάνοιχτα ἀπὸ χαρὰ μάτια, κοιτώντας γύρω του ἀπορημένα καὶ σαστισμένα, νὰ καταλάβει τί ἄλλο πρέπει τώρα νὰ κάνει…

Ἡ ἐξέδρα συνέχισε τότε, \”Shay, τρέξε στὴ δεύτερη βάση, Shay
τρέξε..τρέξε..\”

Μὲ τὴν ἀνάσα κομμένη καὶ ἄτσαλα, ἔτρεξε πρὸς τὴ δεύτερη βάση. Μέχρι ὅμως νὰ φτάσει ὁ Shay στὴ δεύτερη βάση, ὁ δεξιὸς ἀντίπαλος εἶχε ἤδη πιάσει τὴν μπάλα.

Ἦταν ὁ μικρότερος τῆς ἀντίπαλης ὁμάδας, καὶ εἶχε πλέον ὅλη τὴν
εὐκαιρία, νὰ γίνει ὁ ἥρωας τῆς ὁμάδας του. Θὰ μποροῦσε νὰ πετάξει τὴν μπάλα στὸν συμπαίκτη τῆς δεύτερης βάσης, ὅπου θὰ ἔβγαζε ἔξω τὸν Shay, μὰ κατάλαβε τὶς προθέσεις τοῦ συμπαίκτη του ποὺ ἔριχνε τὶς βολές, καὶ τὴν ἔριξε ψηλά, πρὸς τὸν συμπαίκτη τῆς
τρίτης βάσης.

Ὁ Shay ἔτρεξε πρὸς τὴν τρίτη βάση σὰν ξετρελαμένος, καθὼς οἱ παῖκτες τῆς ὁμάδας του ἔτρεξαν κι ἐκεῖνοι πρὸς τὴ βάση.

Ὅλοι φωνάζαμε, \”Shay, Shay, Shay!!!\”

Ὁ Shay ἔφτασε στὴν τρίτη βάση, ἀλλὰ μὲ τὴν κρυφὴ βοήθεια τοῦ ἀντίπαλου παίχτη τῆς τρίτης βάσης, ὁ ὁποῖος σταμάτησε νὰ τρέχει νὰ προλάβει τὴν μπάλα, γιὰ νὰ δείξει στὸν Shay τὴν σωστὴ κατεύθυνση, τὸ ποῦ ἦταν ἡ τρίτη βάση, λέγοντάς του \”ἀπὸ δῶ, ἀπὸ δῶ Shay..\”

Καθὼς ὁ Shay πέρασε ἀπὸ τὴν τρίτη, τὰ ἀγόρια καὶ τῶν δύο ὁμάδων καὶ οἱ θεατὲς στὶς ἐξέδρες, ξεσηκώθηκαν φωνάζοντας \”Shay, τρέξε στὴ βάση ἕνα τώρα, τρέξε στὴ βάση ἕνα..\”

Ὁ Shay ἔφτασε στὴ βάση, πάτησε στὸν βατήρα, κερδίζοντας τὸ παιχνίδι, καὶ ὅλοι τὸν ζητωκραύγασαν σὰν τὸν ἥρωα, ποὺ βοήθησε νὰ νικήσει ἡ ὁμάδα.

Ἐκείνη τὴν ἡμέρα, συνέχισε μὲ δάκρυα ὁ πατέρας, τὰ ἀγόρια καὶ ἀπὸ τὶς δύο ὁμάδες, καὶ ὁ κόσμος στὶς ἐξέδρες, βοήθησαν νὰ φέρουν ἕνα κομμάτι ἀληθινῆς ἀγάπης καὶ ἀνθρωπιᾶς σ\’ αὐτὸν τὸν κόσμο, νὰ δώσουν χαρὰ σὲ μία ψυχούλα, ποὺ τόσο τὴν λαχταροῦσε καὶ ποὺ τόσο τὴν εἶχε ἀνάγκη.

Ὁ Shay δὲν τὰ κατάφερε μέχρι τὸ ἑπόμενο καλοκαίρι, πέθανε ἐκεῖνο τὸν χειμώνα, χωρὶς ὅμως νὰ ξεχάσει ποτέ πὼς ἦταν ὁ \”ἥρωας\” ποὺ μὲ ἔκανε τόσο χαρούμενο ἐκείνη τὴν ἡμέρα, καὶ τὴν χαρὰ ποὺ ἔδωσε στὴν μητέρα του, καὶ ποὺ μὲ δάκρυα ἀγκάλιασε τὸν μικρό της ἥρωα σὰν πήγαμε σπίτι.

Καὶ τώρα, ..κυρίες, …κύριοι, …ὁ ἐπίλογος..

Ὑπάρχουν χιλιάδες ἀνέκδοτα ποὺ στέλνονται διὰ μέσου internet, χωρὶς δεύτερη σκέψη. Μὰ ὅταν πρόκειται γιὰ ἱστορίες ποὺ ἔχουν νὰ κάνουν μὲ ἐπιλογὲς ζωῆς, οἱ ἄνθρωποι διστάζουν. Τὸ ἀκατέργαστο, τὸ χυδαῖο, καὶ συχνὰ ἄσεμνο, περνάει ἐλεύθερα μέσω τοῦ κυβερνοχώρου, ἀλλὰ ἡ δημόσια συζήτηση γιὰ τὴν εὐπρέπεια, πάρα πολὺ συχνὰ καταστέλλεται, ἀκόμη καὶ στὰ σχολεῖα ἤ καὶ τοὺς ἐργασιακοὺς χώρους μας.

Ἐὰν σκέφτεσαι νὰ προωθήσεις αὐτὸ τὸ κείμενο, πιθανότατα θὰ κάνεις ἴσως ἐπιλογή, στὰ ἄτομα στὰ ὁποῖα θὰ τὸ στείλεις.
Θεωρῶ προσωπικὰ πὼς ἀνήκω στὰ ἄτομα, ποὺ πιστεύουν πὼς μποροῦν νὰ κάνουν τὴ διαφορά. Ὅλοι ἔχουμε χιλιάδες εὐκαιρίες στὴν καθημερινή μας ζωή, νὰ καταλάβουμε τὴν φυσικὴ τάξη τῶν πραγμάτων. Τόσες πολλές, φαινομενικὰ τετριμμένες ἀλληλεπιδράσεις μεταξὺ δύο ἀνθρώπων, μᾶς δίνουν μία ἐπιλογή:
Περνᾶμε κατὰ μῆκος ἑνὸς μικροῦ σπινθήρα ἀγάπης καὶ ἀνθρωπιᾶς;
ἢ παραβλέπουμε κάθε εὐκαιρία, ἀφήνοντας αὐτὸν τὸν κόσμο ἀκόμη πιὸ κρύο;

Ἕνας σοφὸς εἶπε κάποτε, \”κάθε κοινωνία κρίνεται, ἀπὸ τὸ πῶς
μεταχειρίζεται τοὺς πιὸ ἀδύναμους ἀνάμεσά της\”

Τώρα ἔχεις δύο ἐπιλογὲς γιὰ τὸ κείμενο ποὺ διάβασες..

Διαγραφή, δηλαδὴ δὲν τοῦ δίνεις σημασία, ἤ..

Προώθηση, δηλαδή, ἀναδημοσίευσέ το…

Νὰ ἔχεις μία χαρούμενη ἡμέρα, νὰ ἔχεις μία \”Shay day!\”

Κᾶνε τὸ σωστό, προώθησέ το, δῶσε μία ἀκόμη μικρὴ ἐλπίδα στὸ νὰ
καλυτερέψει ὁ κόσμος μας, νὰ γίνει πιὸ ἀνθρώπινος, πιὸ συμπονετικός, πιὸ ἁγνός..

…καί, χαμογέλα!!! …μᾶς παρακολουθοῦν παιδιά.