«Καγώ ἐὰν ὑψωθῶ ἐκ τῆς γῆς, πάντας
ἑλκύσω πρὸς ἐμαυτόν».
ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ
Δὲν ὠφελεῖ στενοὶ οἱ καιροὶ νὰ λέμε
καὶ νὰ πλέμε
ἀπὸ τῆς γνώσης τὰ θολὰ ἀκρωτήρια
πρὸς νέα ἀκρογιάλια κι ἄγνωρα ὁλοένα·
νὰ ξαναχτίζουμε οὔτε καὶ νὰ καῖμε
πίσω μας ὅλα τὰ γιοφύρια
πρὸς τὰ παλιὰ καὶ πρὸς τὰ πεθαμένα.
Τί ἐμπρὸς δὲν ἔχει μήτε πίσω πιὰ
γιὰ τὴ δική μας τὴ γενιὰ ἐδῶ κάτου.
Ἕνας μονάχα δρόμος ἀπομένει
μία σωτηρία,
ἀπὸ τὴ νύχτα τοῦ χαμοῦ καὶ τοῦ θανάτου:
νὰ πάρουμε ὅλοι ζωντανοὶ καὶ πεθαμένοι,
νὰ πάρουμε ὅλοι πρὸς τ’ ἀπάνω τὴν πορεία
πρὸς τὴν Ἀλήθεια τὴν Ἐσταυρωμένη.
