Ο π. Ευστάθιος από τη Νέα Σκήτη
Στη νέα σειρά εκπομπών Καρδιακού Λόγου με τίτλο Αγιασμένων Μορφών Νοσταλγία, ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Λεμεσού κ. Αθανάσιος, συζητά με τον Νίκο Γκουράρο, εμπειρίες που είχε κατά την διάρκεια της ζωής του με αγιασμένες μορφές, κληρικούς και λαϊκούς.

ΤΙΤΛΟΣ 30ΗΣ ΕΚΠΟΜΠΗΣ
Ο π. Ευστάθιος από τη Νέα Σκήτη

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Γνωριμία με τον π. Ευστάθιο στο Σταυροβούνι σε ηλικία 16 χρονών. Ήταν γνωστός και φίλος με τον π. Ελπίδιο που ζούσε στον Ευαγγελισμό στην Νέα Σκήτη. Στην εκλογή του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου του Α’ και η παράκληση στην Παναγία για να πάρει ευλογία από τον Αρχιεπίσκοπο να πάει στο Άγιον Όρος. Η ζωή στην Σκήτη τότε ήταν πολύ σκληρή. Έμεινε εκεί αγωνιζόμενος πολύ στην νοερά προσευχή. Η ευωδία στο κελί του. Υπετάγη στον π Ελπίδιο και στον π Εμμανουήλ σαν να είναι ο τελευταίος μοναχός της Σκήτης παρότι στην Αρχιεπισκοπή της Κύπρου ήταν ένας άνθρωπος εξουσίας. Ήταν πολύ στενός συνεργάτης του Μακαρίου. Στην Σκήτη κουβαλούσε κοπριές. Το πορτοκάλι που έφαγε από ξένο κήπο. Η κλειδωμένη πόρτα και η παράκληση στην Παναγία την Γλυκοφιλούσα. Το τέλος του ήταν μακάριο. Είχε φήμη Αγίου και εναρέτου ανθρώπου. Ενδιαφερόταν πάρα πολύ για την νοερά προσευχή. Δεν άνοιγε ποτέ κουβέντες για κοσμικά ζητήματα. Στην ανακομιδή των λειψάνων του έβγαινε μια λεπτή ευωδία. Πως συμβίωναν οι νεότεροι με τους παλαιότερους εκείνη την εποχή στο Άγιον Όρος; Οι άνθρωποι του Θεού γίνονται γλυκύτατοι, απλοί άνθρωποι.