Η ατομική και συλλογική προσευχή – κ. Γεώργιος Φίλιας
Στην πνευματική ζωή του ανθρώπου, η προσευχή κατέχει κεντρική θέση. Η ατομική προσευχή είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του Χριστιανού. Μπορεί να γίνει οποτεδήποτε, οπουδήποτε, και με οποιεσδήποτε λέξεις ή και χωρίς λέξεις. Όσο προσπαθούμε να ζούμε πνευματικά και έχουμε την σκέψη μας και την κατεύθυνσή μας στον Χριστό είναι σαν να προσευχόμαστε διαρκώς.

Ωστόσο, η λατρεία είναι κατ’ εξοχήν συλλογική πράξη και δεν μπορεί να συμβεί ποτέ ατομικά. Η εκκλησιαστική παράδοση διδάσκει ότι η λατρεία αγιάζει το σύνολο της κοινότητας. Η Θεία Λειτουργία, δεν μπορεί να τελεστεί με τον ιερέα μόνο του, αλλά απαιτείται και η παρουσία ενός τουλάχιστον πιστού. Αυτή η συλλογική διάσταση υπογραμμίζει τη σημασία της κοινότητας στη χριστιανική πίστη.

Παρά τις αιρέσεις που επιχείρησαν να εξισώσουν τη συλλογική λατρεία με την ατομική προσευχή, η Ορθόδοξη Εκκλησία επιμένει στη σημασία της κοινότητας. Σώζομαι μέσω της σχέσης που αναπτύσσω με τους άλλους, όχι ατομικά.

Με τον κ. Γεώργιο Φίλια