Συζητώντας με τον Πανιερώτατο Μητροπολίτη Λεμεσού κ. Αθανάσιο, με βάση την Ευαγγελική Περικοπή κάθε Κυριακής, εξερευνούμε δρόμους προς την πνευματική “βαθιά” καρδιά, τον εσωτερικό άνθρωπο, το κέντρο της προσωπικότητός του, τα ίχνη της παρουσίας του Κυρίου μέσα μας. Συντονίζει ο Νικόλαος Γκουράρος.
Γιατί επιτελούσε θαύματα ο Κύριος;
Τι κάνει ο Θεός όταν εμείς παρεξηγούμε τα θαύματα και τα θεωρούμε προέκταση του δικού μας κόσμου θέλοντας ο θεός να διακοσμεί την ζωή μας και δεν κάνουμε προσπάθεια να αλλάξουμε;
Μιλήστε μας για την περικοπή αυτή γέροντα.
Ο ίδιος ο Κύριος προσευχήθηκε κατά την ώρα της φουρτούνας για να βοηθήσει τους μαθητές. Εμείς σε στιγμής φουρτούνας δεν βάζουμε προτεραιότητα στην προσευχή. Λέμε και το φοβερό ότι τόσο σημαντικά προβλήματα που έχω δεν λύνονται με ευχολόγια! Τι πρέπει να κάνουμε για να νιώσουμε ως πρωταρχική προτεραιότητα την προσευχή στην συνείδηση μας;
Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης μας λέει ότι ο Χριστός περπάτησε περί τα 30 στάδια δηλαδή 5 χιλιόμετρα μέχρι να φθάσει στο πλοίο! Ο Κύριος τους είπε έχετε θάρρος μην φοβάστε εγώ είμαι. Άλλη μια φορά που δίνει θάρρος και μας λέει μην φοβάστε. Οι άγιοι φοβόντουσαν ανθρωπίνως όταν είχαν δυσκολίες στην ζωή τους;
Πως θα σταματήσουμε εμείς να αποθαρρυνόμαστε, όταν μας συμβαίνει κάτι που μας τρομάζει στην ζωή μας.
Πολλές φορές εμείς οι ίδιοι έχουμε το κουσούρι να αποθαρρύνουμε τα ίδια μας τα παιδιά, η τον συνάνθρωπο μας. Αντί να δίνουμε θάρρος. Που οφείλεται αυτό;
Μπορείτε να μας μιλήσετε για αυτό το ΕΓΩ ΕΙΜΙ που είπε ο Κύριος για να ενθαρρύνει τους μαθητές. Τι ήθελα να πει πραγματικά;
Όλο αυτό το θαρσείτε, εγώ ειμί· μη φοβείσθε θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι μια προσωπική υπόσχεση που μας έδωσε ο Χριστός. Πότε χάνουμε εμείς ως μέλη της Εκκλησίας την πίστη και την εμπιστοσύνη στον Αρχηγό της;
Δεν καταλαβαίνουμε ότι ο Θεός ποτέ δεν αθετεί την υπόσχεση Του;
Τι συνέπειες πάνω μας έχει αυτή έλλειψη πίστης και εμπιστοσύνης στον Θεό;
Ο Πέτρος λέει στον Κύριο «φώναξε με να έρθω και εγώ κοντά σου περπατώντας πάνω στα νερά». Και ο Κύριος απλά του λέει ΕΛΑ! Γιατί του είπε φώναξε με κάλεσε με; (Προφανώς επειδή ήταν σκοτάδι και φουρτούνα δεν τον έβλεπε αλλά ήθελε να τον αναγνωρίσει από την φωνή του). Η κάτι άλλο θέλει να μας πει εδώ το Ευαγγέλιο;
Τι χαρακτηρίζει την ζωή του Πέτρου στο συγκεκριμένο περιστατικό;
Πόσο εύκολα περνάμε εμείς από τον κόσμο της πίστεως στον κόσμο της απιστίας;
Στην πίστη τελικά χωράνε πειραματισμοί και δοκιμές; Η το θέμα είναι η πιστεύεις η δεν πιστεύεις; Τελεία! Εδώ με το που λάκισε ο Πέτρος παραλίγο να φθάσει στον πάτο της θάλασσας.
Με το που κατάλαβε ότι αρχίζει να βουλιάζει φώναξε Κύριε Σώσον με. Αυτό ήταν κίνηση της καρδιάς η της λογικής; Η και τα δύο;
Μπορείτε να μας συσχετίσετε όλη αυτήν την σκηνή με κάτι από την προσωπική μας σχέση με τον Κύριο στην καθημερινότητα μας;
Πως θα βγούμε από τα λογικά και αισθητά όταν πολλές φορές μας συνεπαίρνει η στιγμή και βουλιάζουμε, έτσι ώστε ο Θεός να μας οδηγήσει στην δική του λογική;
Ποιος είναι ο βασικός δισταγμός του ανθρώπου σήμερα;
Πότε πραγματικά αφηνόμαστε στην πίστη;
Πως θα γίνουν μέσα συνειδητά τα σημάδια της πίστης; Ποια στοιχεία πρέπει να καλλιεργήσουμε;
Ο Πέτρος από την μία περπάτησε στα κύματα διότι είχε την ελπίδα στον Κύριο και από την άλλη θα μπορούσαμε να πούμε ότι απελπίστηκε από τα κύματα και άρχισε να βουλιάζει.
Ας αρχίσουμε από το δεύτερο
Αρχίζει περίοδος νηστείας και με πιάνει απελπισία. Αμάρτησα, απελπίστηκα από την συμπεριφορά μου, χάνομαι μου πέφτουν τα μούτρα. Έχασα την δουλειά μου, καταστροφή. Έχασα το παιδί μου και θέλω να αυτοκτονήσω. Μιλήστε περί της απελπισίας.
Το να έχουμε μόνιμη ελπίδα στον Θεό και να μην απελπιζόμαστε είναι ενάντια της λογικής;
Ακούμε στην Εκκλησία. ΜΝΗΣΘΗΤΙ ΜΟΥ ΚΥΡΙΕ ΟΤΑΝ ΕΛΘΕΙΣ ΕΝ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΣΟΥ – ΣΤΗΝ ΔΟΞΑ ΣΟΥ. Είμαστε πάντοτε στην μνήμη του Θεού;
Γιατί ο Κύριος όταν θέλει να δώσει σε κάποιον άφθονη χάρη τον εκπαιδεύει προηγουμένως με πειρασμούς;
Πως όλο αυτό συνδέεται με την προπόνηση κατά της απελπισίας που μιλήσαμε προηγουμένως;
Μας λέτε οι πνευματικοί ότι υπάρχουν δύο ειδών πειρασμοί. Αυτοί που έχουν να κάνουν με την πίστη μας και μας κάνουν να ολιγοπιστούμε απέναντι στον Θεό, αρνούμαστε τα ιερά μυστήρια, μας φέρνουν λογισμούς βλασθημίας κλπ, Και οι υπόλοιποι όλοι πχ της συκοφαντίας, της καταφρόνησης από συνανθρώπους μας, της στέρησης αγαθών, των ασθενειών, της ταλαιπωρίας κλπ
Μας ωφελούν όλοι οι πειρασμοί ανεξαιρέτως;
Ασκητές έλεγαν ότι νιώθω πολύ χαρά όταν έρχεται μεγάλος πειρασμός; Είναι δυνατόν εμείς στον κόσμο να νιώθουμε και χαρά όταν μας κοπανάει ένας πειρασμός;
