Στο κείμενο ο πλούσιος εμφανίζεται χωρίς όνομα αλλά ο πτωχός ως Λάζαρος. Τι θέλει να μας πει ο Χριστός μιλώντας αόριστα για τον πλούσιο αλλά ονομαστικά για τον πτωχό Λάζαρο;
Στην περίπτωση του πλουσίου ο Χριστός εννοεί έναν άνθρωπο με πολλά υλικά αγαθά;
Γιατί ο άνθρωπος όταν υποτάσσεται σε θεσμούς και συστήματα πχ κοινωνικά, οικονομικά, ιδεολογικά, κρατικά χάνει την προσωπική του ταυτότητα;
Τι πρέπει να κάνει και από ανώνυμη μάζα να γίνει αληθινή ανθρώπινη προσωπικότητα;
Στο συγκεκριμένο κείμενο του Ευαγγελίου για τον Χριστό η φτώχεια είναι κοινωνική κατάσταση η και κάτι άλλο;
Ο φτωχός κερδίζει την εύνοια του Θεού επειδή ήταν υλικά φτωχός;
Και από την άλλη ο πλούσιος καταδικάζεται επειδή δεν του έλειπε τίποτε;
Αυτό που παρουσιάζει ο Χριστός στην περικοπή το βλέπουμε σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας. Από την μία πλούτος και καλοπέραση και από την άλλη φτώχια και εξαθλίωση. Πως μας βοηθάει ο Λόγος του Θεού να ανακαλύψουμε μέσα σε αυτές τις αντιθέσεις την αληθινή και αιώνια αξία του ανθρώπου;
Ποια είναι η μεγάλη αλήθεια με την οποία προβάλουν την αξία του ανθρώπου τα λόγια του Χριστού;
Ποιον τύπο ανθρώπου αναπαριστά για εμάς ο Λάζαρος σήμερα;
Έχουμε όλοι μέσα μας ένα πλούσιο και έναν Λάζαρο;
Άρα πρέπει να διαλέξουμε ποιον θέλουμε από τους δύο αλλά ανθρωπίνως μπορούμε να επιλέξουμε τον Λάζαρο; Η να το πω αλλιώς πως θα φθάσουμε να καταλάβουμε ότι μας συμφέρει ο Λάζαρος;
Βλέπουμε κάποιον τύπο σαν τον Λάζαρο σήμερα και τον λυπόμαστε μεν αλλά μας κάνει και εντύπωση δεν μας καλαρέσει που δεν είναι παραπονιάρης και δεν διαμαρτύρεται. Γιατί βάζουμε και πονηρό λογισμό;
Συνηθίζεται παγκοσμίως εμείς οι άνθρωποι να συμμετέχουμε σε πορείες διαμαρτυρίας για την φτώχια. Έχει νόημα να παλεύουμε εναντίον των άλλων για την αδικία και την φτώχια τελικά η «αέρα δέρουμε»;
Σε τι οφείλεται ο κίνδυνος της πεποίθησης ότι η ευημερία είναι ατελείωτη;
Υπάρχει ουσιαστική ευημερία χωρίς τον Θεό;
Οι περισσότεροι άνθρωποι λέμε “πάνω από όλα υγεία” και ας είναι κάτι που ξέρουμε πολύ καλά ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να καταρρεύσει. Γιατί δεν λέμε “πάνω απ’ όλα ο Θεός” που είναι ότι πιο ασφαλές υπάρχει;
Είναι αυτό το “πάνω από όλα υγεία” προϊόν και της ανθρώπινης ανασφάλειας;
Τυραννιόμαστε πάρα πολύ οι άνθρωποι από ανασφάλεια και πολλές φορές δεν το καταλαβαίνουμε ότι αυτό φταίει για πολλά που τραβάμε. Τι πρέπει να κάνουμε καταρχήν για να “δούμε” την κατάσταση μας και τι για να βελτιωθούμε;
Ο πλούσιος της περικοπής βασανιζόταν στην κόλαση και από το γεγονός ότι έβλεπε τον Λάζαρο να καλοπερνάει ενώ εκείνος τσουρουφλιζόταν. Ένας άνθρωπος που πάει στην κόλαση κρατάει και τα καλά στοιχεία του χαρακτήρα του; Θα μπορούσε πχ να χαρεί για την κατάσταση που βρισκόταν ο Λάζαρος;
Εφόσον στην μεταθάνατον κατάσταση δεν μπας με το ανθρώπινο σώμα σου για να καίγεσαι και να διψάς. Είσαι μόνο ψυχή. Τι συμβολίζει η οδύνη της φωτιάς και η δίψα πραγματικά;
Ο πλούσιος ζητά βοήθεια από τον Πατέρα Αβραάμ να στείλει τον Λάζαρο να τον δροσίσει. Μας έχετε πει αυτό το πάρα πολύ σημαντικό ότι ο άνθρωπος στην μεταθανάτιον κατάσταση κρατάει την προσωπικότητα του. Δεν ταπεινώθηκε ο πλούσιος που ζήτησε από έναν τίποτε Λάζαρο να τον δροσίσει; Για ένα τίποτε τον είχε στον κόσμο;
Ο Αβραάμ ο Θεός δηλαδή απαντά «παιδί μου τα χάρηκες όλα τα στην ζωής σου με το παραπάνω και τώρα βασανίζεσαι για την φιλαυτία σου και την σκληρή σου καρδιά ενώ ο Λάζαρος είχε μεγάλη υπομονή στην φτώχεια και στις ασθένειες του». Καταρχήν το ότι τον αποκαλεί «παιδί μου» σημαίνει κάτι;
Γιατί ο Θεός δεν βοηθά τον κολασμένο πλούσιο; Δεν τον λυπάται που υποφέρει; Δεν είναι Αγάπη ο Θεός για όλους; Και για τους αμαρτωλούς και κολασμένους;
Πως συνδέεται αυτό με την Θεία Κοινωνία;
Τι θέλει να μας πει ο Χριστός αναφέροντας το μεγάλο χάσμα μεταξύ των δύο καταστάσεων που βρίσκονται ο πλούσιος και ο Λάζαρος;
Γιατί δεν υπάρχει η δυνατότητα μετάνοιας και μετά θάνατον;
Σύμφωνα με το ευαγγελικό κείμενο φαίνεται ότι επιτρέπεται σε κάποιον στην κόλαση να μιλήσει στον Θεό. Μα μόνο αυτό δεν είναι παρηγοριά για τον κολασμένο δηλ να μπορεί να μιλήσει στον Θεό;
Από την άλλη όμως είχα ακούσει από το γερ Μωυσή ότι ο Θεός προσφέρει απλόχερα δυνατότητα βελτίωσης στις ψυχές που είναι στον παράδεισο. «από χάρην είς χάριν και από δόξαν είς δόξαν» κλπ. Πως γίνεται αυτό;
Επίσης στην περικοπή δεν φαίνεται ο Λάζαρος να στεναχωριέται για τον πλούσιο δεν βλέπει την κόλαση ενό ο πλούσιος βλέπει την δόξα του Παραδείσου. Γιατί όσοι είναι στον Παράδεισο δεν μπορούν να δούν τους άλλους που είναι στην κόλαση;
Ο πλούσιος αφού του αρνήθηκε ο Θεός το πρώτο αίτημα να δροσιστεί, επιμένει και του λέει τουλάχιστον στείλε τον Λάζαρο να πάει στα αδέλφια μου για να τους κάνει να πιστέψουν. Τι θέλει να μας πει ο Θεός με το ότι ο πλούσιος επιμένει και ζητάει και κάτι άλλο;
Το γεγονός ότι ο πλούσιος ενδιαφέρεται για την οικογένεια του δεν δείχνει καλοσύνη, μια συμπάθεια για το καλό των δικών του έστω και από την κόλαση που βρίσκεται;