Θάρρος: ὁ οὐρανὸς αὐτὸς εἶναι

Καὶ τὰ πουλιὰ του ἐμεῖς

                                ὅσοι ἄλλου δε μοιάζουμε

Καταποντισμένη μέσα μας

Θάλασσα δημητριακή μὲ γαῖες καὶ ἀχανῆ βουστάσια

Μόνος ἀπ’ ὄξω ἀπόμεινε ὁ ἡλίανθος

Ἀλλά ποιὸς εἶναι αὐτὸς ποὺ περπατάει στὸν ἥλιο

Μαῦρος     ὅσο τὸ φῶς πιὸ δυνατὸ;

Θάρρος: ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς εἶναι

Ὁ Κύων ποὺ λένε ἀλλ’

                       ὁ παρ’ ὀλίγο Ἀ ρ χ α λ κ υ ώ ν

Ἅπλες ἀμάλαγες τοῦ Ἰουνίου νομάδες ἄνεμοι

Χαρακωμένα καστανὰ χώματα ποὺ ἀνεβήκαμε

Διψασμένοι γιὰ λίγη λάμψη ὄρους Θαβώρ

Ἀλλὰ τὶ νὰ ’ναι αὐτὸ ποὺ χαμηλὰ περνάει κι ἀνατριχιάζει

Σὰν ἄλλου κόσμου ποὺ ἔφτασε ἀεράκι;

Θάρρος: ὁ θάνατος αὐτὸς εἶναι

Στὴν παπαρούνα τὴν πλατιὰ

                                         καὶ στὸ λιανό-λιανὸ χαμομηλάκι.