Καί αὐτήν τήν ἀπόφαση, τῆς ἰσόβιας προσευχητικῆς ἄσκησης ὡς ἀπόδειξη τοῦ πόθου τῆς μετανοίας πού εἶχε ἀνάψει στήν καρδιά της, τήν ἔλαβε μέ πολύ χαρακτηριστικό τρόπο. Προσερχόμενη, ὄχι μέ εὐλάβεια, ἀλλά ἀδιάφορα, ἐπειδή «ἔτσι ἔκαναν ὅλοι» καί μέ βεβαρυμένη ἀπό τή σαρκικότητα ψυχή, νά προσκυνήσει τόν Τίμιο Σταυρό πού ἐκεῖνες τίς ἡμέρες ὑψωνόταν θριαμβευτικά στά Ἱεροσόλυμα μετά τήν ἐπανάκτησή του ἀπό τούς Περσες, ἔνιωσε μιά ἀόρατη δύναμη νά τήν ἐμποδίζει. Κι ἐνῶ ὅλοι οἱ ἄλλοι μποροῦσαν καί προχωροῦσαν καί ἔμπαιναν στόν χῶρο ὅπου βρισκόταν τό Τίμιο Ξύλο, ἡ Μαρία ἔμενε καρφωμένη, ἐμποδισμένη ἀπό τή δύναμη τοῦ Σταυροῦ. Κατανοώντας τό γιατί, ὕψωσε ἱκετευτικά τά μάτια σέ εἰκόνα τῆς Κυρίας Θεοτόκου, ζήτησε τή μεσιτεία της, ἀντιδώρισε τήν ἀπόφαση ν’ ἀλλάξει ριζικά τρόπο ζωῆς καί μόνον τότε τῆς ἐπετράπει νά προχωρήσει καί νά προσκυνήσει τόν Τίμιο Σταυρό, γιά νά φύγει μετά στήν ἔρημο καί νά ζήσει ὀσιακά.
«Ἡ ἄγνοια»
Τό σημερινό Εὐαγγέλιο συνεχίζει τήν περιγραφή τῆς πορείας τοῦ Χριστοῦ μας πρός τά Ἱεροσόλυμα, ὅπου «ἐν ἐπιγνώσει» μετέβαινε γιά νά σταυρωθεῖ ἑκουσίως. Σήμερα μάλιστα, περιγράφεται ἡ τρίτη φορά πού προειδοποιεῖ τούς μαθητές του γιά τό τί ἀκριβῶς θά πάθει στά Ἱεροσόλυμα. Κι ὅταν τελειώνει τά λόγια του, κινούμενοι σέ τελείως ἄλλο πνεῦμα, ὁ Ἰάκωβος καί Ἰωάννης, οἱ υἱοί τοῦ Ζεβεδαίου, τόν πλησιάζουν γιά νά Τοῦ ζητήσουν μιά χάρη. Κι αὐτό πού ζητοῦν ἀποκαλύπτει ὅτι δέν κατάλαβαν τί μόλις τούς εἶπε ὁ Διδάσκαλος! Διότι ἐνῶ Ἐκεῖνος μιλοῦσε γιά τό ζωοποιό Πάθος, τήν Ταφή καί τήν Ἀνάσταση, οἱ μαθητές ὄχι μόνον οἱ δύο, ἀλλά ὅλοι, ἐπηρεασμένοι ἀπό τή διεστραμμένη ἑρμηνεία περί τοῦ Μεσσία πού εἶχε καλλιεργηθεῖ στόν Ἰσραήλ, πίστευαν ὅτι πορεύονται πρός ἐπίγεια δόξα καί διεκδικοῦσαν ἡγεμονικά πρωτεῖα καί μερίδιο ἐξουσίας…
Μή σπεύσουμε νά κατηγορήσουμε τούς μαθητές. Ὄχι γιατί οἱ Πατέρες ἑρμηνεύοντας τό συγκεκριμένο ἀπόσπασμα τούς δικαιολογοῦν καί ἐπικεντρώνονται στό ὅτι δέν εἶχαν λάβει ἀκόμη τή ἐπίπνοια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία ἔπνευσε τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς καί τούς φώτισε «εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν». Ἀλλά καί γιατί αὐτό τό χαρακτηριστικό τῶν μαθητῶν, τό νά μήν μποροῦν νά κατανοήσουν, τό λάθος πίστευμα, ἡ ἔλλειψη προσοχῆς, εἶναι κάτι πού χαρακτηρίζει ἀκόμη καί τούς περισσότερους ἀπό ἐμᾶς, τούς χριστιανούς τοῦ 21ου αἰώνα. Γιατί, πόσοι ἀπό ἐμᾶς μπαίνουν ἐνσυνείδητα «μετά Πίστεως, εὐλάβειας καί φόβου Θεοῦ» στόν ναό; Πόσοι ἀπό ἐμᾶς προσευχόμαστε μέ ἐπίγνωσή τοῦ σέ ποιόν ἀναφέρουμε τήν προσευχή μας καί τί τοῦ ζητᾶμε; Πόσοι ἀπό ἐμᾶς διεκδικοῦμε τήν προσωνυμία τοῦ χριστιανοῦ, ἐνῶ δέν κάνουμε τίποτε γιά νά τήν ἀξίζουμε; Πόσοι ἀπό ἐμᾶς ἀντιμετωπίζουμε συνειδητά τά θέματα τῆς πίστης καί τῆς πνευματικῆς ζωῆς καί ὄχι ρηχά, ἐπιπόλαια, μέ αἴσθηση ὅτι «τά ξέρουμε αὐτά»; Ἤ πάλι, σάν τήν ὁσία Μαρία τήν Αἰγυπτία, πόσοι δέν τηροῦμε κάποιους ἐξωτερικούς τύπους ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, ἐπειδή «ἔτσι κάνουν ὅλοι» καί μέ δεδομένη τήν παχυλή σαρκικότητα ὡς περίβλημα ψυχῆς!
«Οὔχ οὕτω ἔσται ἐν ὑμῖν»
Ὁ Χριστός ὅμως, στό σημερινό Εὐαγγέλιο εἶναι ξεκάθαρος. Αὐτά δέν ἔχουν θέση μεταξύ σας. Ἡ ἄγνοια, ἤ καλύτερα ἡ ἀμέλεια γιά τή γνώση σέ θέματα πίστης, ὀρθόδοξου ἤθους, ἐκκλησιαστικοῦ τρόπου ζωῆς, ἡ συνήθεια, οἱ ἀλλότριοι τοῦ Εὐαγγελίου σκοποί, τά λάθος κίνητρα στό πλησίασμα τοῦ Χριστοῦ, δέν ἔχουν θέση στήν καρδιά ὅποιου θέλει νά λέγεται χριστιανός. Δέν μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ νά πορεύεται πρός τόν οὐρανό καί συνάμα νά σέρνεται στίς λάσπες τῆς γῆς. Ἡ καλύτερα, εἶναι σημάδι πνευματικῆς ἀσθένειας καί ἀδυναμίας τό να μην μπορεῖ νά εἶναι ξεκάθαρος στό φρόνημα, τόν πόθο καί τίς ἀποφάσεις του.
Εἶναι ἡ ὑπογράμμιση ὅτι δέν μπορεῖ νά συνυπάρχουν ἁγιότητα καί κοσμικότητα, οὐράνιες καί ἐπίγειες διεκδικήσεις, πνευματικός τρόπος ζωῆς καί γήινη ἐνασχόληση. Κι αὐτό καθίσταται λίγο πρίν τήν ὁλοκλήρωση τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ὡς προσπάθεια ὑπόμνησης στούς χριστιανούς καθώς ἐγγίζει ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα, ὅτι θά βιώσουν μεγάλα καί σπουδαῖα, ἅγια καί σωτήρια, ἱερά καί ὅσια, τά ὁποῖα δέν ἐπιτρέπεται νά συναναμείξουν μέ τίς ἰδιοτέλειες, τίς σκοπιμότητες, τίς συνήθειες, τίς ἀγκυλώσεις, τά πλανημένα πιστεύματα «τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου».
Ἀδελφοί, Αὐτός πού ἦλθε νά μᾶς διακονήσει καί νά δώσει τή ζωή του ὡς λύτρο γιά νά ἐξαγορασθοῦν καί ἐλευθερωθοῦν ἀπό τήν ἁμαρτία καί τόν θάνατο πολλοί, ἔχει τό δικαίωμα νά διεκδικεῖ νά εἴμαστε ξεκάθαροι καί συνειδητοί στή σχέση μας μαζί του!
