Τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ ποὺ διέδωσαν οἱ Ἀπόστολοι καὶ κηρύττει μέχρι σήμερα ἡ Ἐκκλησία στὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης δὲν εἶναι ἔργο ἀνθρώπινο ἀλλὰ θεϊκὸ στὸ ὁποῖο κάθε «κεκλημένος» Ἀπόστολος, ὁμολογητής, εὐαγγελιστής, κήρυκας, ἱεραπόστολος καὶ ἁπλὸς πιστὸς εἶναι «μέσο» τῆς Χάρης τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἕνα ὄργανο τῆς Θείας Πρόνοιας μέσα στὸ σχέδιο τῆς Θείας Οἰκονομίας. Γι’ αὐτὸ ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ «μυστηριωδῶς καὶ πολυτρόπως» ἑλκύει τοὺς ἀνθρώπους καὶ καρποφορεῖ μυστικὰ στὶς ψυχές τους.
Ὅλοι πρέπει νὰ ἔχουμε βαθιὰ συνείδηση ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι «ὁ ἐν ἠμῖν ἐνεργῶν» μέσα ἀπὸ τὴν δική μας ἀνθρώπινη ἀδυναμία τῶν λόγων καὶ τῶν ἔργων μας. Ἄλλωστε καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς λέει «τὰ ἀσθενῆ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἶνα κατασχύνει τὰ ἰσχυρὰ» φανερώνοντας μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο ὅτι, μέσα ἀπὸ τὴν δική μας ἀδυναμία καὶ μικρότητα τὸ μεγαλεῖο καὶ τὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ εἶναι σταθερὰ δεδομένα. Αὐτὴ ἡ δύναμη ἔκανε τοὺς ψαράδες νὰ ἀφήσουν τὰ πάντα καὶ νὰ ἀκολουθήσουν τὸ Χριστό.«Αὕτη ἐστὶν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τὸν κόσμο ἡ πἰστις ἡμῶν».
Σήμερα γινόμαστε γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ μάρτυρες τῆς συγκλονιστικῆς αὐτῆς ἀλήθειας. Λαοὶ καὶ πολιτισμοὶ ἦρθαν καὶ πέρασαν. Πολιτικές ἰδεολογίες καὶ οἰκονομικοκοινωνικὰ συστήματα κατέρρευσαν σὰν χάρτινοι πύργοι. Ἰσχυροὶ τῆς γῆς καὶ κράτη ἔσβησαν καὶ ἐξαφανίσθηκαν ἀπὸ τὸν παγκόσμιο χάρτη, ἐνῷ ἐκεῖνο ποὺ παραμένει δύο χιλιάδες χρόνια τώρα εἶναι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ γιατί «πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς». Μέσα στὰ σκοτάδια, τὴν ἀκαταστασία καὶ τὴν χαώδη σύγχυση τῶν ταραγμένων καιρῶν μας, ἡ Ἐκκλησία ὡς μυστήριο τῆς σωτηρίας μας, δηλαδή τῆς παρουσίας καὶ τῆς ἐνέργειας τοῦ Χριστοῦ μαζί μας μέσα στοὺς αἰῶνες, ποτισμένη μὲ τὸ αἷμα τῶν μαρτύρων καὶ διακηρυγμένη μὲ τὴν διδασκαλία τῶν Ἀποστόλων θὰ εἶναι πάντοτε ἀπόδειξη τῆς σοφίας καὶ τῆς δύναμης τοῦ Θεοῦ, καρπὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μιὰ ἀλήθεια τὴν ὁποία δυστυχῶς οἱ ἄδιάφοροι ἀγνοοῦν, ἀλλὰ καὶ ἐμεῖς πολλὲς φορὲς ξεχνᾶμε, ὅταν κάθε φορά ἀπὸ ὀλιγοπιστία καὶ φόβο ἀγωνιζόμαστε καὶ ἀγωνιοῦμε μήπως χαθεῖ ἡ Ἐκκλησία. Μήπως διαλυθεῖ εἴτε ἀπὸ τὰ σφάλματα καὶ τὶς παραλείψεις μας εἴτε ἀπὸ τὶς ὀργανωμένες ἐπιθέσεις ἐναντίον Της ἀπὸ τὶς ἀντίθετες δυνάμεις τοῦ «σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου».
Ὁ ὁλονύκτιος καὶ ἐξαντλητικὸς ἀλλὰ δυστυχῶς μάταιος καὶ ἄκαρπος ἀγῶνας τῶν ψαράδων τῆς λίμνης τῆς Γεννησαρὲτ ἀποκαλύπτει τὴν κραυγαλέα ἀδυναμία νὰ σωθεῖ ὁ κόσμος αὐτὸς μόνος του, στηριζόμενος στὰ δικὰ του ἀνθρώπινα μέσα. Ἀλλὰ καὶ ἡ προτίμηση τοῦ Χριστοῦ στοὺς ἁλιεῖς δηλαδὴ σὲ ἁπλοὺς ἀνθρώπους νὰ συνεργασθεῖ μαζί τους σ ἕνα τέτοιο ἱερὸ ἔργο ἀποδεικνύει τὴν δύναμη τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ ἀφοῦ οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ δὲν μποροῦν νὰ χρεωθοῦν τὸ μέγεθος τοῦ ἔργου ποὺ ἔγινε καθὼς οἱ ἴδιοι δὲν μετροῦσαν κοινωνικά.
Μόνο μὲ τὴν θαυμαστὴ ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ μέσα στὴν ἱστορία καὶ τὴν προσωπική μας ζωὴ μπορεῖ νὰ σωθεῖ ὁ ἄνθρωπος καὶ νὰ μεταμορφωθεῖ ὁ κόσμος, μιὰ πραγματικότητα ποὺ ζοῦμε στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ καὶ στὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας γιατί μακριὰ καὶ ἔξω ἀπὸ τὸν χαρισματικὸ χῶρο της κάθε ἐλπίδα γιὰ ἀληθινὴ ἀλλαγὴ καὶ εὐτυχία παραμένει μιὰ οὐτοπία καὶ ἀπάτη. «Ἀπὸ τοῦ νῦν ἔση ζωγρῶν» εἶναι ἡ ἀπόδειξη ὅτι ἡ ἐπιτυχία τῆς ἀποστολῆς τῆς Ἐκκλησίας εἶναι καρπὸς τῆς χάρης τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ καλεῖ ὅλους ἐμᾶς γιὰ νὰ μᾶς κάνει Σῶμα Χριστοῦ και κληρονόμους τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ἀμήν.