( Ἡ Ἐπιστολὴ γράφηκε τὸ φθινόπωρο τοῦ 375 πρὸς τοὺς ὀρθόδοξους προεστοὺς καὶ ἄρχοντες τῆς Κολωνίας τῆς Μικρῆς Ἀρμενίας. Αἰτία ἦταν ἡ διαμαρτυρία τῶν ἀρχόντων αὐτῶν γιὰ τὴ μετάθεση τοῦ ἐπισκόπου τους Εὐφρονίου στὴ μητρόπολη τῆς Νικοπόλεως. Αὐτὸ εἶχε γίνει ἀπὸ τοὺς ἐπισκόπους γιὰ νὰ προληφθεῖ γενικὴ ἐπικράτηση τῶν ἀρειανῶν καὶ στὴ Νικόπολη. Προσωρινὰ ὁ Εὐφρόνιος ποίμαινε, φρόντιζε καὶ τὴν παλαιά του ἐπισκοπὴ τῆς Κολωνίας. )
Ἔλαβα τὸ γράμμα τῆς ἐξοχότητός σας κι εὐχαρίστησα τὸν πανάγιο Θεὸ πού, ἐνῶ δὲν παίρνετε ἀνάσα ἀπὸ τὴ μέριμνα γιὰ τὶς δημόσιες ὑποθέσεις, δὲν βάνετε στὸ περιθώριο τὰ ζητήματα τῆς Ἐκκλησίας. Μὰ ὁ καθένας, σὰν προσωπικό του θέμα, ταυτισμένο μὲ τὴν ἴδια του τὴ ζωή, μερίμνησε γι’ αὐτὰ καὶ μᾶς γράψατε στενοχωρημένοι ποὺ σᾶς ἀποχωρίσθηκε ὁ θεοφιλέστατος ἐπίσκοπός σας Εὐφρόνιος. (Πρόκειται γιὰ τὸν ἐπίσκοπο Εὐφρόνιο ποὺ εἶχε μετατεθεῖ στὴ Μητρόπολη Νικοπόλεως, στὴν ὁποία ὑπαγόταν ἡ Ἐπισκοπὴ Κολωνίας.)
Ἐξ ἄλλου, δὲν σᾶς τὸν ἀφαίρεσε ἡ Νικόπολη κι ἡ ἀπολογία της θὰ ἦταν πὼς ἀπόλαψε τὸ δικό της ἐπίσκοπο. Ἀλλὰ θὰ σᾶς περιβάλει μὲ φροντίδα καὶ θὰ σᾶς πεῖ μὲ φωνὴ ταιριαστὴ σὲ φιλόστοργη μητέρα, πὼς κοινὸ θὰ ἔχει μαζί σας τὸν πατέρα, ποὺ τὴ χάρη του θὰ μοιράσει καὶ στοὺς μὲν καὶ στοὺς δέ. Οὔτε ἐκείνους θ’ ἀφήσει νὰ πάθουν κάτι ἀπὸ τὴν ἐπιδρομὴ τῶν ἀντιπάλων, ἀλλὰ οὔτε καὶ σᾶς θ’ ἀποστερήσει τὴ συνηθισμένη τοῦ κηδεμονία.
Συλλογισθεῖτε λοιπὸν τὶς δυσκολίες τῶν καιρῶν. Παραδεχθεῖτε, μὲ φρόνιμη διάθεση, τὴν ἀνάγκη τῆς διευθέτησης ποὺ ἔγινε. Ἔτσι, δεῖξτε κατανόηση στοὺς ἐπισκόπους γι’ αὐτὸν τὸν τρόπο ποὺ διάλεξαν ν’ ἀποκαταστήσουν τὴν τάξη στὶς Ἐκκλησίες τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ συμβουλέψτε τοὺς ἑαυτοὺς σας ὅ,τι ἁρμόζει σὲ ἄνδρες ποὺ ἔχουν ὁλοκληρωμένη σκέψη καὶ ξέρουν ἀκόμα νὰ ἐνστερνίζονται τὶς ὑποθῆκες αὐτῶν ποὺ τοὺς ἀγαποῦν.
Καὶ σεῖς μὲν εἶναι φυσικὸ ν’ ἀγνοεῖτε πολλὰ ἀπὸ τὴν κίνηση ποὺ γίνεται, μιὰ κι εἶστε τοποθετημένοι στὴν ἄκρη τῆς Ἀρμενίας. Ἐμεῖς ὅμως, ὄντας στὴν καρδιὰ τῶν πραγμάτων κι ἀπὸ παντοῦ, κάθε μέρα, ἀκούοντας τὰ σχετικὰ μὲ τὴν καταστροφὴ τῶν Ἐκκλησιῶν, εἴμαστε σὲ μεγάλη ἀγωνία. Φοβόμαστε μήπως ὁ κοινὸς ἐχθρός, φθονώντας τὴ μακρὰ εἰρήνη τῆς ζωῆς μας, μπορέσει νὰ σπείρει καὶ πάνω στοὺς δικούς σας τόπους τὰ ζιζάνια του καὶ καταφαγωθεῖ ἡ.περιοχὴ τῶν Ἀρμενίων ἀπὸ τοὺς ἀντιπάλους. Ἀλλὰ τώρα ἠρεμεῖστε, σὰν ἄνθρωποι ποὺ δεχθήκατε νὰ ἔχετε κοινὴ μὲ τοὺς γείτονές σας τὴ χρήση σκεύους καλοῦ. Κι ὕστερα ἀπὸ λίγο, ἂν ὁ Κύριος μᾶς ἀξιώσει νὰ ἔλθουμε σὲ σᾶς, θὰ πάρετε περισσότερη παρηγορία γιὰ ὅσα συνέβηκαν, ἀρκεῖ αὐτὸ νὰ σᾶς φανεῖ ἀναγκαῖο.
