Ἀρνήθηκα τή δόξα σήμερα;

Ἀμφιβάλλω. Μᾶλλον ὄχι.

Ὥρα 9.00 τό πρωί, καί νά, βρίσκομαι στό πεζοδρόμιο, ἀπέναντι στό γραφεῖο μου. Πρέπει νά βιαστῶ. Καθυστέρησα.

Ὅμως ἀπέναντι, ἕνα παράξενο θέαμα μέ καθηλώνει. Πλῆθος νέες, περιμένει μπροστά στήν εἴσοδο τοῦ διπλανοῦ μας στούντιο, σέ μιά οὐρά τουλάχιστον 200 μέτρα. Κάποιες εἶναι ἐκεῖ, ἀπό τίς 4.00 τά ξημερώματα.

Θυμήθηκα. Ἦρθαν νά συμμετάσχουν στό διαγωνισμό γιά τήν ἀνάδειξη τῆς «Νέας στάρ τοῦ τραγουδιοῦ».

Οἱ διοργανωτές εἶχαν ἀποφανθεῖ: «Πρέπει νά ἔχετε φωνή καί ταλέντο. Νά ἐκλέξετε προσεκτικά τό τραγούδι πού θά πεῖτε. Νά τό ἐπαναλάβετε πολλές φορές. Νά φροντίσετε σχολαστικά τήν ἐμφάνισή σας. Νά ἀναπαυθεῖτε τήν παραμονή. Νά κάνετε ἕνα πίκ-νίκ».
 

***
 

«Σοβαρές» ἀσχολίες!

Μπῆκα στόν πειρασμό νά βρίσω αὐτές τίς ἐλαφρόμυαλες. Ἀλλά συγκρατήθηκα.

Τί ματαιότητα σ’ αὐτή τήν ἀγορά τῆς ἐφήμερης δόξας, τοῦ εὔκολου πλουτισμοῦ, τῆς ψεύτικης χαρᾶς.

Μά τό Εὐαγγέλιο δέν μᾶς προτείνει δρόμο ἐντελῶς διαφορετικό, γιά τήν ἀληθινή εὐτυχία;

Μακάριοι οἱ ἀληθινά ταπεινοί. Οἱ πτωχοί τῷ πνεύματι…

Δέ μπορεῖτε νά δουλεύετε συγχρόνως στό Θεό καί στόν ὅποιο μαμωνᾶ.
 

***
 

Ξεκίνησα γιά ἀπέναντι.

Ὅμως στή μέση τῆς λεωφόρου σταμάτησα. Σκέφτηκα ὅτι δέν βρίσκομαι οὔτε στή μιά πλευρά οὔτε στήν ἄλλη.

Ὄχι τόσο στό δρόμο, ὅσο στήν τοποθέτησή μου ἀπέναντι στό Θεό καί στά ἐπίγεια.

Τό χρῆμα… Ναί, δίνω βέβαια κάποια εὐρώ στό φιλόπτωχο, ἀλλά ὄχι κάτι τό οὐσιαστικό. Καί μέ τί ἐνδιαφέρον σκέπτομαι τό μισθό μου καί τίς καταθέσεις μου.

Φαίνεται νά συγγενεύω λίγο μέ τόν… «πλούσιο νεανίσκο» πού ὅταν τοῦ ζητήθηκε νά ἀφήσει τόν πλοῦτο του, ἀρνήθηκε τήν κλήση τοῦ Χριστοῦ. Ἦταν βλέπετε τόσο σκληρό!

Ἡ δόξα… Ἀναμφίβολα τό βρίσκω γελοῖο νά μέ παρουσιάζει σάν στάρ ἡ τηλεόραση. Ἀλλά τί χαρά, τί καμάρι ὅταν παίρνω ἐπαινετικές ἐπιστολές γιά κάποια ἄρθρα μου.

Καί ἄν κανείς τολμήσει νά μέ κριτικάρει, ἔ, τότε θά περάσουν κάποιες ἑβδομάδες, γιά νά σπάσουν τά παγόβουνα.
 

***
 

Αὐτό τό πρωινό, μπῆκα καί ἐγώ στόν πειρασμό, νά γίνω πλούσια καί διάσημη. Δέν πῆρα βέβαια μέρος στό «διαγωνισμό τῆς ματαιοδοξίας». Ὅμως αὐτό πού μέ ἐμπόδισε, δέν ἦταν κάτι τό βαθύτερο. Κάτι τό πνευματικό. Κάτι τό μόνιμο.

Ἁπλᾶ ἔτυχε. Γιατί δέν εἶχα προλάβει νά διαλέξω τό τραγούδι μου. Νά πάω ἔγκαιρα στό κομμωτήριο. Νά προγραμματίσω τό πίκ-νίκ…