Μήν ὠρύεστε: Αὐτός πού ὑψώνει τή φωνή, οὐρλιάζει ἤ στριγκλίζει «πέφτει» στά μάτια τῶν παιδιῶν καί χάνει τό κῦρος του. Ἕνας πιό μετριοπαθής καί οὐσιαστικός τόνος πείθει περισσότερο. Ἀκόμα καί τά παιδιά.

Ἐπικεντρωθεῖτε στό συγκεκριμένο: Ὅταν μαλώνουμε τά παιδιά, καλό εἶναι νά περιοριζόμαστε στό συγκεκριμένο καί νά μήν ἀναμοχλεύουμε τό παρελθόν.

Μήν τά προσβάλλετε! Μήν ξεχνᾶτε ποτέ τήν παλιά συμβουλή πού μᾶς προτρέπει νά μήν κριτικάρουμε τό πρόσωπο ἀλλά τήν πράξη.

Ὄχι μεγάλες κατσάδες: Μέ τίς συνεχεῖς κατσάδες δέν καταφέρνετε τίποτα. Γι’ αὐτό, μήν γίνεστε ἐπίμονοι. Ὅσο πιό μικρῆς διάρκειας εἶναι ἡ κατσάδα, τόσο πιό γρήγορα ἀποτελέσματα ἔχει. Ὅσο ἡ κατσάδα διαρκεῖ σέ χρόνο, ὑπάρχει ὁ κίνδυνος νά μετατραποῦμε σέ κλόουν πού δέν τόν παίρνει κανείς στά σοβαρά.

Οἱ σωματικές τιμωρίες ἀφήνουν συχνά ἰσόβια ψυχικά τραύματα στά παιδιά.

Οἱ σωματικές τιμωρίες κάνουν τά παιδιά συνεσταλμένα (μερικά, μάλιστα, καταρρέουν ψυχολογικά).

Οἱ σωματικές τιμωρίες ἀπομακρύνουν συναισθηματικά τά παιδιά ἀπό τούς γονεῖς τους.

Οἱ σωματικές τιμωρίες κάνουν τά παιδιά ἀτίθασα καί ἐπιθετικά.

Στά παιδιά, οἱ τιμωρίες λειτουργοῦν ὅπως τά φάρμακα: συχνά βοηθοῦν, δημιουργοῦν ὅμως καί παρενέργειες…