Γράφει ἡ ἁγία Γραφή στό ἱερό βιβλίο τῆς Ἀποκάλυψης (κεφ. 21, 1): «Εἶδον οὐρανόν καινόν καί γῆν καινήν».

Αὐτή ἡ γῆ πού ὑπάρχει τώρα, θά παύσει νά ὑπάρχει. Καί ὁ οὐρανός, θά παύσει νά ὑπάρχει! Καί μέσα στόν καινούργιο οὐρανό καί στήν καινούργια γῆ, θά δεσπόζει ἡ νέα Ἱερουσαλήμ· μιά καινούργια Ἱερουσαλήμ!

Ὅσο θά εὑρίσκεται στήν γῆ, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὅλο καί θά ἀντιμετωπίζει κινδύνους. Μετά τήν κρίση ἔρχεται ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ἀπό ᾿κεῖ καί πέρα δέν θά ὑπάρχει πιά: οὔτε πόνος, οὔτε λύπη, οὔτε στεναγμός.

 

* * *
 

Μέ μιά προϋπόθεση: ἄν ἔχωμε πιστεύσει στόν Χριστό. Γιά ὅποιον δέν πιστεύει στόν Χριστό, τό μέλλον εἶναι πιό μαῦρο καί πιό ζοφερό. Καί περισσότερο σκοτάδι.

Μιά εἶναι ἡ σοφία. Θεμελιῶστε τήν ζωή σας στό Χριστό. Ἀφῆστε Τον νά κυβερνήσει τήν ζωή σας. Μᾶς χρειάζεται θάρρος· πίστη· δύναμη.

Μά ὅλα αὐτά τά ἔφερε στόν κόσμο ὁ Κύριός μας τότε πού ἐκένωσε τόν Ἑαυτό του καί ἐπῆρε γιά χάρη μας δούλου μορφή (Φιλ. 2, 7-8), καί ἐταπείνωσεν Ἑαυτόν μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ.

 

* * *
 

Ἡ ἐλπίδα, ἔστω καί σέ ποσότητα μιᾶς ἀμυδρᾶς ἀχτίδας, στολίζει καί ὀμορφαίνει τόν δρόμο μας· καί ὅσο πιό πηχτό γίνεται τό σκοτάδι, τόσο πιό παρήγορη γίνεται ἡ ἔστω καί μία ἀχτίδα φωτός καί ἐλπίδας.

Ἐμεῖς εἴμαστε χριστιανοί;

Πόσο τήν αἰσθανόμαστε αὐτήν τήν ἀχτίδα;

Πόσο παίρνουμε ἀπό αὐτήν ἐλπίδα, χαρά καί δύναμη;