Ἄντον Τσέχωφ: Οἱ καλλιεργημένοι ἄνθρωποι…

(Ἀπόσπασμα ἀπό ἕνα γράμμα του στόν ἀδερφό του Νικολάϊ)

«Οἱ καλλιεργημένοι ἄνθρωποι σέβονται τήν ἀνθρώπινη ἀτομικότητα καί γι\’ αὐτό εἶναι πάντοτε συγκαταβατικοί, γελαστοί, εὐγενικοί, ὑποχρεωτικοί.

Δέν χαλοῦν τόν κόσμο γιά τό σφυρί ἤ γιά τή γομολάστιχα πού χάθηκαν. Δέν ἀγανακτοῦν γιά τούς θορύβους ἤ τό κρύο. Δέχονται μέ καλοσύνη τά χωρατά καί τήν παρουσία ξένων ἀνθρώπων στό σπιτικό τους. Δέν συμπονοῦν μονάχα τούς κατώτερους, τούς ἀδύναμους καί τίς γάτες. Πονάει ἡ ψυχή τους καί γιά κεῖνο πού δέν φαίνεται μέ γυμνό μάτι.

Εἶναι ντόμπροι καί φοβοῦνται τό ψέμμα σάν τή φωτιά. Δέν λένε ψέμματα ἀκόμα καί γιά τιποτένια πράγματα. Τό ψέμμα προσβάλλει ἐκείνους πού τό ἀκοῦνε καί ταπεινώνει στά μάτια τους ἐκείνους πού τό λένε. Δέν παίρνουν ποτέ πόζα, στό δρόμο εἶναι ὅπως καί στό σπίτι τους, δέν ρίχνουν στάχτη στά μάτια τοῦ κατωτέρου τους.

Δέν εἶναι φλύαροι καί δέν ἀναγκάζουν τόν ἄλλο νά ἀκούει τίς ἐκμυστηρεύσεις τους ὅταν δέν τούς ρωτάει. Δέν ταπεινώνονται γιά νά κεντήσουν τή συμπόνια τοῦ διπλανοῦ. Δέν παίζουν μέ τίς εὐαίσθητες χορδές τῆς ψυχῆς τῶν ἄλλων γιά νά κερδίζουν σάν ἀντάλλαγμα ἀναστεναγμούς καί χάδια.

Δέν λένε «ἐμένα κανείς δέν μέ καταλαβαίνει», οὔτε «πουλήθηκα γιά πέντε δεκάρες», γιατί αὐτά δείχνουν πώς ἀποζητᾶν τίς φτηνές ἐντυπώσεις. Εἶναι πρόστυχα τερτίπια, ξεθωριασμένα, ψεύτικα. Δέν εἶναι ματαιόδοξοι. Δέν τούς ἀπασχολοῦν τέτοια ψεύτικα διαμάντια ὅπως οἱ γνωριμίες μέ ἐξοχότητες.

Ὅταν κάνουν δουλειά πού δέν ἀξίζει ἕνα καπίκι, δέν γυρίζουν μέ χαρτοφύλακα τῶν ἑκατό ρουβλίων καί δέν καμαρώνουν πώς τάχα τούς ἄφησαν νά μποῦν ἐκεῖ πού δέν ἐπιτρέπουν στούς ἄλλους. Κι ὁ Κριλώφ ἀκόμα λέει πώς τό ἄδειο βαρέλι ἀκούγεται πιό πολύ ἀπό τό γεμάτο.

Ἄν ἔχουν ταλέντο, τό σέβονται. Θυσιάζουν γι\’ αὐτό τήν ἡσυχία τους, τίς γυναῖκες, τό κρασί, τήν κοσμική ματαιότητα. Εἶναι περήφανοι γιά τήν ἀξία τους καί ἔχουν συνείδηση τῆς ἀποστολῆς τους. Ἀηδιάζουν ἀπό τήν ἀσχήμια καί καλλιεργοῦν μέσα τους τήν ὀμορφιά.

Δέν μποροῦν νά κοιμηθοῦν μέ τά ροῦχα, δέν μποροῦν νά βλέπουν στό τοῖχο κοριούς, νά πατοῦν σέ φτυσιές. Δαμάζουν ὅσα μποροῦν καί ἐξευγενίζουν τό ἐρωτικό ἔνστικτο. Δέν κατεβάζουν βότκα ὅπου βρεθοῦν. Πίνουν μονάχα ὅταν εἶναι ἐλεύθεροι καί τούς δίνεται εὐκαιρία. Γιατί τούς χρειάζεται «γερό μυαλό σέ γερό κορμί».

Πηγή: Ἡ τάξη μας!