Στή σάρκα τῆς δημοκρατίας ἀσέλγησα κι ἐγώ

\”Ἀνάθεμα καί κατάρα στούς κλέφτες τοῦ δημόσιου βίου…κρεμάλα στούς πολιτικούς…. νά πᾶνε φυλακή τά λαμόγια…κάθαρση τώρα…εἶναι μερικές ἀπ’ τίς κραυγές τῶν ἀγανακτισμένων ἑλλήνων γιά τήν κρίση. Κρίση πού δείχνει ἀξεπέραστη ὅσα δίς εὐρὼ καί νά μᾶς δανείσουν. Κρίση πού δέν εἶναι μόνο λογιστική,κρίση πού δέν ἀποτυπώνεται μόνο σέ οἰκονομικά μεγέθη,ἀλλά εἶναι κρίση βαθύτατη καί ριζωμένη πιά στίς ζωές ὅλων μας.Εἶναι κρίση ἀξιῶν, νοοτροπίας καί ἤθους.

Εἶμαι ἕνας πολίτης πού ζῶ καί ἐργάζομαι στή χώρα αὐτή καί θεωρῶ τόν ἑαυτό μου μοναδικό καί ἀναντικατάστατο, σπάνιο εἶδος τῆς ἀνθρώπινης ἁλυσίδας πού ὅλοι πρέπει νά φροντίζουν γιά μένα γιατί …ἔχουμε δημοκρατία. Γείτονα, συμπολίτη, συνάνθρωπε μπορεῖ νά μήν καταχράστηκα δημόσιο χρῆμα μπορεῖ νά μήν ἔγινα πολιτικός μπορεῖ νά μήν ἔχτισα βίλες μπορεῖ νά μήν ἔκανα χλιδάτους γάμους στό ἐξωτερικό μπορεῖ νά μή μπῆκα σέ κότερο ποτέ μου ἀλλά σέ ἔκλεψα καί ἐγώ,καί θά σέ κλέβω συνέχεια καί καθημερινά γιατί εἶμαι συμφεροντολόγος, ἀτομιστής, νάρκισσος ἀσυνεπής, πού δέν ξέρω τί θά πεῖ αὐτοκριτική καί πάντα μου φταῖνε οἱ ἄλλοι.

Σοῦ ἔκλεψα τήν ἡσυχία σου ὅταν γιά νά ἐπιδειχτῶ στή γειτονιά πέρασα ἀπ’ τό σπίτι σου μέ διαπασῶν τή μουσική καί τήν ἐξάτμιση νά μουγκρίζει.

Σοῦ ἔκλεψα τήν γαλήνη σου ὅταν προσπάθησες νά περάσεις τή διάβαση πεζῶν καί ἐγὼ ἔστεκα ἀγέρωχος μέ τό 36 ἄτοκες δόσεις αὐτοκίνητό μου πάνω της.

Σοῦ ἔκλεψα τή θέση παρκινγκ βάζοντας ὁριζόντια τή μηχανή μου γιατί στή γειτονιά ὑπάρχω μόνο ἐγὼ καί ἡ γυναίκα μου πρέπει νά παρκάρει χωρίς νά δυσκολευτεῖ ὅταν ἔρθει ἀπ’ τή δουλειά.

Σοῦ ἔκλεψα τή οὐρά στό σοῦπερ μαρκετ, γιατί βιαζόμουν.

Σοῦ ζήτησα 120 εὐρώ γιά νά σοῦ βάλω ἕνα αἴρ κοντίσιον χωρίς νά σοῦ κόψω ἀπόδειξη.

Σοῦ πῆρα 100 εὐρώ τήν ἡμέρα γιά ἕνα δωμάτιο τό χειμώνα σέ χωριὸ τῆς ἑλληνικῆς ὑπαίθρου γιατί μιὰ καντηλήθρα στήν παρουσίασα γιά τζάκι.

Μοῦ πλήρωσες 4 εὐρώ τόν καφέ καί 6 εὐρώ τή χωριάτικη καί 10 εὐρώ τό ποτό γιατί ὅλοι τόσο τά ἔχουν.

Ἐκμεταλλεύτηκα τήν πετρελαϊκὴ κρίση καί χωρίς καθυστέρηση σοῦ ἀνέβασα τήν τιμή στά καύσιμα αἰσχροκερδαίνοντας εἰς βάρος σου ἐνῶ ξέχασα νά τίς κατεβάσω ὅταν πέρασε ἡ κρίση.

Σοῦ στέρησα τά δελτία κοινωνικοῦ τουρισμοῦ γιατί μπορῶ νά ἀποκρύπτω εἰσοδήματα καί νά ἐμφανίζομαι σάν δικαιοῦχος.

Πῆρα ἐπιδόματα καί ἐπιδοτήσεις μέ πλασματικά στοιχεῖα καί τώρα φωνάζω νά φέρουν πίσω τά κλεμενα

Σήκωσα κομματικὲς σημαῖες, ἔνιωθα δέος ὅταν μέ κέρναγε καί μέ χαιρετοῦσε ὁ βουλευτής στό καφενεῖο, ψήφιζα γιά ἰδιοτελεῖς σκοπούς, ξερογλυφόμουν στά πολιτικά γραφεῖα γιά νά ἔχω ἕναν ἄνθρωπο γιά τίς δουλεῖες μου καί τώρα ἀπαιτῶ νά πάει φυλακή.

Ἔδωσα φακελάκι σέ γιατρό γιά νά σέ παρακάμψω στή λίστα καί νά σωθῶ εἰς βάρος σου.

Λάδωσα τό μηχανικό τῆς πολεοδομίας νά κάνει τά στραβά ματιά μέχρι νά σηκώσω τό αὐθαίρετο σέ δασική ἔκταση καί μετά πῆγα στό σύνταγμα σέ καντηλοφορία νά κλάψω γιά τά δάση πού κάηκαν.

Ἔψαξα καί βρῆκα γνωστό στήν ἐφορία νά γλιτώσω τό πρόστιμο πού μοῦ ἐπιβλήθηκε γιά φορολογικές παραβάσεις καί μετά παραπονέθηκα γιά τή διαπλοκή.

Προειδοποίησα μέ φωτεινό σινιάλο παραβάτες ὁδηγούς γιά ὕπαρξη τροχονομικοῦ μπλόκου καί μετά διαμαρτηρήθηκα γιατί ἡ τροχαία δέν τούς γράφει.

Πέταξα τό ἄδειο πακέτο τσιγάρων ἀπ’ τό αὐτοκίνητο καί μετά θύμωσα μέ τήν ἀμέλεια τῶν ἀρχῶν νά καθαρίσουν τά φρεάτια καί νά πλημυρίσει ἡ γειτονιά μου.

Σέ ἐμπόδισα νά περπατήσεις ἐλεύθερα στό πεζοδρόμιο γιατί ἄφησα τό αὐτοκίνητο, μιᾶς καί πετάχτηκα γιά δύο λεπτά σέ μιὰ δουλειά.

Τά ἔβαλα μέ τούς ἀλλοδαπούς πού μολύνουν τήν χώρα μου ἐνῶ τούς ἐκμεταλλεύτηκα γιά φτηνή καί ἀνασφάλιστη ἐργασία

Ἔβγαλα τό σκύλο βόλτα δηλώνοντας τή ζωωοφιλία μου ἀλλά ξεχνάω νά μαζέψω τά περιττώματά του ὑπονομεύοντας τήν ὑγεία σου.

Ἐμπιστεύτηκα τούς δημοσιογράφους, τούς θεώρησα αὐθεντίες, τούς ἄφησα νά μέ καθοδηγήσουν……μέ μπέρδεψαν μέ ἀλλοτρίωσαν.

Μοῦ εἴπανε πώς οἱ γερμανοί συντάκτες τοῦ Spiegel εἶναι ἀνθέλληνες ἐνῶ εἶδα τήν ἴδια μέρα ὀπαδούς τῶν δύο μεγάλων ὁμαδων νά μή σέβονται τήν ἀνάκρουση τοῦ ἐθνικοῦ ὕμνου.

Μοῦ εἴπανε πώς ξένοι ἑτοιμάζονται νά ἀγοράσουν νησιά μας καί εἶδα ἕλληνες νά καταπατοῦν τήν ἀκτογραμμὴ φτιάχοντας ἰδιωτικά λιμάνια καί νά μοῦ ζητοῦν χρήματα ὥστε νά μοῦ ἐπιτρέψουν τό μπάνιο.

Μοῦ εἴπανε πώς τά στάδια τῶν ὀλυμπιακῶν ἀγώνων φτιάχτηκαν γιά μένα καί θά μείνουν σέ μένα καί εἶδα νά δίνονται στήν οἰκονομική ἐλίτ καί στίς ἀθλητικές ἐταιρεῖες.

Μοῦ εἴπανε πώς ὁ διαγωνισμός τραγουδιοῦ τῆς eurovision εἶναι ἐθνική ὑπόθεση ἐνῶ εἶδα πώς εἶναι ἕνας θίασος πού τρέφει τό life style μέ χρήματα φορολογούμενων.

Μοῦ εἴπανε πώς ἡ ἐπένδυση τοῦ χρηματιστηρίου ἔχει ἐγγυημένες ἀποδόσεις καί οἱ προβλέψεις εἶναι αἰσιόδοξες καί εἶδα μιὰ καλοστημένη κομπίνα μέ τήν ὁμηρία χιλιάδων μικροεπενδυτῶν.

Μοῦ εἴπανε πώς μετά τίς κραυγές τῶν ζωντανῶν συνδέσεων ὕστερα ἀπό μεγάλες τραγωδίες καί καταστροφές τό μαχαίρι θά φτάσει στό κόκαλο καί ὅτι θά παρακολουθοῦν τήν ὑπόθεση καί εἶδα νὰ τὴν συγκαλύπτουν καί νά τήν ξεχνοῦν. (Σάμινα, σεισμοί, πυρκαγιές, χρηματιστήριο).

Μοῦ εἴπανε πώς οἱ δημοσιογράφοι εἶναι οἱ ἐλεγκτές τῆς ἐξουσίας καί προστάτες τῶν ἀδυνάτων καί εἶδα νά γίνονται ἐκδότες, κομιστές καί διαπλεκόμενοι μέ τό κεφάλαιο καί τήν ἐξουσία.

Μπερδεύομαι ρέ γαμῶτο. Δυσκολεύομαι νά καταλάβω. Ἡ σύγχυση μεγάλη…!

Ἐνῶ ἤξερα πώς τά τάνκς πού κατέβηκαν στούς δρόμους καί κατέλυσαν τήν δημοκρατία αὐτό ζημίωσε τή χώρα μου, εἶδα πώς οἱ ἀγρότες μποροῦν νά κλείνουν τούς δρόμους, οἱ λιμενεργάτες τά λιμάνια γιατί τά αἰτήματα τῶν συντεχνιῶν εἶναι πιό πάνω ἀπ’ τά δικά μου δικαιώματα.

Ἐνῶ ἤξερα πώς ἡ ἀριστερά εἶναι προοδευτικό κίνημα εἶδα ὅτι ἀποτέλει τροχοπέδη σέ κάθε μεταρύθμιση.

Ἐνῶ ἤξερα πώς ἡ δεξιά εἶναι πατριωτικό κόμμα εἶδα νά σαμποτάρει τούς θεσμούς καί νά διαβρώνει τίς ἄξιες καί τό νόμιμο νά γίνεται ἠθικό

Ἐνῶ ἤξερα πώς σοσιαλισμός εἶναι ἀναδιανομή εἰσοδήματος καί κοινωνική δικαιοσύνη, εἶδα πλουτισμό ἡμετέρων, σκάνδαλα,καί κοινωνική ἀνισότητα.

Ἐνῶ ἤξερα πώς ὁ ἐθνικιστής θεωρεῖ τήν πατρίδα του ὑπεράνω ὅλων, εἶδα νά φορᾶ τή ναζιστική μπότα καί τόν ἀγκυλωτό σταυρό πού τό ‘41 εἰσέβαλε στή πατρίδα του καί σκότωσε ἕλληνες.

Ἐνῶ ἤξερα πώς ὁ ἀναρχικός εἶναι φορέας ἐπαναστατικῶν ἰδεῶν καί ἐναντιώνεται στό σύστημα, εἶδα νά πηγαίνει στίς καταλήψεις μέ ταξί, νά ντύνεται μέ γνωστές φίρμες πολυεθνικῶν καί νά ἐπικαλεῖται τό ἴδιο τό σύστημα πού θέλει νά ἀνατρέψει.

Ἐνῶ ἤξερα πώς ὁ συνδικαλιστής εἶναι προαγωγός τόν δικαιωμάτων τῶν ἐργαζομένων καί ἄκαμπτος ὑπεράσπιστης, εἶδα νά γίνεται βουλευτής καί νά διαπλέκεται στά γρανάζια τῆς ἐργοδοσίας.

Ἐνῶ ἤξερα πώς τά κοματα εἶναι στυλοβάτες τῆς δημοκρατίας εἶδα νά αὐθαιρετοῦν, νά ἐμφανίζονται σάν συμμορίες καί νά καπηλεύονται τούς θεσμούς.

Καί τότε ἔχασα τελείως τόν ἔλεγχο..

Ἐνῶ ἤξερα πῶς εἶναι νά φέρεσαι σάν πολίτης καί σάν ἄνθρωπος ἔχοντας ὑποχρεώσεις καί δικαιώματα, προτίμησα νά φερθῶ σάν καταναλωτής καί χουλιγκάνος.

Ἐνῶ οἱ καλύτεροί μου φίλοι εἶναι παναθηναικοὶ πῆγα στό Καραισκάκη νά τούς βρίσω τή μάνα καί νά τούς πετάξω φωτοβολίδες γιατί ἡ χαρά τῆς νίκης εἶναι μόνο δικό μου προνόμιο.

Ἐνῶ ἔλεγα πώς οἱ πολιτικοί εἶναι ἐντολοδόχοι ξένων συμφερόντων καί ὑπηρετοῦν οἰκονομικούς παράγοντες, μέ φανατισμό τούς ὑποστήριζα στίς ἐκλογές δίνοντάς τους μία ἀκόμη εὐκαιρία…καί κάπως ἔτσι ἔφτασα νά ζῶ τό ψέμα μου συμπολίτες…

Ἐπιδόθηκα σέ ἀσταμάτητη κατανάλωση προκείμενου νά βρῶ ταυτότητα

Ὑποτίμησα τή σημασία τῆς παιδείας καί τῶν ἀξιῶν καί προτίμησα νά μιμηθῶ τό life style τῆς τηλεόρασης.

Ταύτισα τήν εὐτυχία μέ τό τριήμερο στήν Ἀράχωβα καί τό 4Χ4 τζίπ.

Ἡ αὐταπάτη τῆς παντοδυναμίας μου ἐνισχύθηκε μέ τήν πιστωτική κάρτα.. μποροῦσα νά ἀποκτήσω περισσότερα ἀπό ὅσα δικαιοῦμαι.

Χωρίς ἐγκράτεια ζήτησα νά δανειστῶ γιά νά ἀπολαύσω ἀγαθά πού ἔβλεπα νά ἀπολαμβάνουν οἱ πλούσιοι καί ἤθελα νά τούς μοιάσω.

Ἐγκατέλειψα τό χωριό μου γιά νά γίνω ὑπάλληλος τῶν 700 εὐρώ.

Ἄφησα τήν ποιότητα ζωῆς στήν ὕπαιθρο γιά νά ζήσω σέ ἕνα δυαράκι στή Κυψέλη.

Περιφρόνησα τά πανηγύρια στήν ἐπαρχία γιατί στά μπουζούκια πιά γίνεται ἡ ἐπίδειξη καί τό νυφοπάζαρο.

Ἔνιωθα σπουδαῖος ἄν τή Δεύτερα τό πρωί μιλοῦσα στή δουλειὰ γιά τό διήμερο πού πέρασα στά χιόνια ἤ τή κρεπάλη στά μπουζούκια.

Χρεοκόπησα νεοέλληνα…γιατί πιά δέν ξέρω τί εἶναι σωστό καί τί λαθος, τι εἶναι δίκαιο καί τί ἄδικο. ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΜΩΣ ΚΑΤΙ…..δέ θά λυτρωθῶ ἀπ’ τά spreads οὔτε ἀπ’ τούς οἴκους ἀξιολόγησης..

Γιά νά σηκωθῶ ξανά χρειάζεται περισυλλογή συγκέντρωση καί αὐτοκριτική. Χρειάζεται ἐσωτερική ἐπανάσταση.

Ἦρθε ὁ καιρός νά ἀλλάξω, γιατί ἄν δέ τό κάνω ἡ νέα γενιά ἀπό λαμόγια παραμονεύει νά πάρει τή θέση τῶν ἀπερχομένων καί τό νέο κῦμα σκανδάλων πού θά παράξει ξανά τό σύστημα θά μέ βρεῖ πάλι νά σκούζω σὰ βικτωριανὴ παρθένα.. ’’κλεῖστε τους ὅλους φυλακή΄΄!!

Ἀναγνώστης

Πηγή: http://troktiko.blogspot.com/