Εἷς Ἅγιος, εἷς Κύριος

Τό Πάνθεον τῆς Ρώμης ἦταν ἕνα μεγαλοπρεπές κυκλικό κτίριο, πού κτίσθηκε τό 27 π.Χ. Σκοπός τοῦ Πανθέου ἦταν, οἱ λαοί τῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας, νά λατρεύουν ὅλους τούς «θεούς» μαζί! Καί μέσα σ᾿ αὐτό, συγκέντρωσαν οἱ Ρωμαῖοι αὐτοκράτορες, ὅλα τά ἀγάλματα ὅλων τῶν θεῶν, πού λάτρευαν οἱ λαοί τῆς Ρωμαϊκῆς οἰκουμένης.
 

Καί ὅταν ἔγινε γνωστό, ὅτι ὑπῆρχε καί μιά ἄλλη, νέα θρησκεία, πρόσφεραν βάθρο καί στούς Χριστιανούς. Γιά νά τοποθετήσουν ἐκεῖ καί τό ἄγαλμα τοῦ Χριστοῦ! Ἀλλά οἱ Χρισιανοί δέν δέχθηκαν. Ἀπάντησαν:

«Ποτέ! Ἐμεῖς δέν μποροῦμε νά βάλουμε τόν Χριστό δίπλα στούς ψεύτικους Θεούς. Ἕνας εἶναι ὁ Θεός! Ὁ Ἰησοῦς Χριστός!» Ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς στάσεως ἦταν οἱ λυσσώδεις διωγμοί τῆς Ρωμαϊκῆς ἐξουσίας εἰς βάρος τῶν χριστιανῶν· πού ἔγιναν ἀφορμή ἑκατομμύρια χριστιανοί νά γίνουν μάρτυρες τῆς πίστεώς μας.

Οἱ αἰῶνες πέρασαν. Στίς ἀρχές τοῦ ἕβδομου αἰώνα μ.Χ., ἕνας βρεττανός περιηγητής ἐπισκέφθηκε τό Πάνθεον. Καί γράφει:

-Ὅλα τά μαρμάρινα βάθρα ἦταν ἄδεια. Ἐκτός ἀπό ἕνα. Καί ἐπάνω σ᾿ αὐτό στεκόταν τό ἄγαλμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τό Πάνθεο εἶχε γίνει χριστιανική Ἐκκλησία!

***
 

Τώρα πλέον, δέν ἔχουμε τέτοιους διωγμούς τῶν χριστιανῶν, τουλάχιστον στήν Ἑλλάδα! Ὅμως, ὁ ἀγώνας διεξάγεται πιά στήν καρδιά τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Παλεύομε ἀνάμεσα στά εἴδωλα-πάθη μας καί στόν Χριστό. Εὐτυχῶς ὑπάρχουν οἱ ἅγιοι, γιά νά παίρνουμε θάρρος καί δύναμη ἀπό τό παράδειγμά τους. Μιά τέτοια λαμπρή περίπτωση σωστῆς τοποθέτησης ἀπέναντι τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ μάρτυς τοῦ Χριστοῦ Κυράννα. Κυρίως γιατί ἐκπροσωπεῖ τόν «ἅγιο τῆς διπλανῆς πόρτας»!

Γεννημένη στή Θεσσαλονίκη, ἦταν μιά ἁπλή νεαρή καί ὄμορφη κοπέλλα μέ εὐσέβεια καί σεμνή ζωή. Εἶχε, ὅμως, τήν ἀτυχία νά τήν ἐρωτευθῆ ἕνας Τοῦρκος. Καί ἐπειδή ἡ νέα δέν ἐνέδωσε στήν πρότασή του νά τόν παντρευθῆ, τήν ἀπήγαγε καί τήν πῆγε στόν δικαστή. Ἐκεῖ μέ ἄλλους μουσουλμάνους ψευδομαρτύρησαν ὅτι ἡ κοπέλλα ὑποσχέθηκε πώς θά ἀλλάξει πίστη καί θά τόν παντρευθῆ. Ἡ Κυράννα τούς εἶπε:

-Ἐγώ εἶμαι χριστιανή. Καί εἶμαι ἕτοιμη νά χύσω τό αἷμα μου γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μου. Σ᾿ Αὐτόν ἀφιερώνω τήν ζωή μου. Ἄλλη κουβέντα μήν περιμένετε νά σᾶς πῶ.

Ἔσκυψε τό κεφάλι της καί σιώπησε! Ἀμέσως τήν φυλάκισαν. Γιά νά τῆς ἀλλάξουν τήν γνώμη, κάθε ἡμέρα πήγαινε στή φυλακή καί τήν βασάνιζε ὁ τοῦρκος πού τήν ἤθελε. Καί κάθε νύκτα τήν ἔδερνε ἀλύπητα ὁ δεσμοφύλακας. Ἐπί ἑπτά ἡμέρες. Τήν τελευταία νύκτα, μετά ἀπό ἄγριο ξυλοδαρμό, ξαφνικά ἔλλαμψε φῶς στήν φυλακή καί φώτισε σάν ἥλιος τό σῶμα τῆς ἁγίας. Τήν ἴδια στιγμή τελείωσε καί ἡ ζωή της. Ἀπερίγραπτη εὐωδία ἁπλώθηκε στήν φυλακή. Ἦταν 28 Φεβρουαρίου 1751.
 

Τί νά γίνει; Ἄν θέλουμε νά δοῦμε «Θεοῦ πρόσωπο», πρέπει νά κοπιάσουμε:

• Στήν προσευχή καί στή μελέτη τοῦ Εὐαγγελίου.

• Στήν νηστεία.

• Στήν ἀποκάλυψη-ἐξομολόγηση τῶν ἁμαρτιῶν μας στόν πνευματικό.

Ἡ ἀγάπη γιά τόν Σωτήρα μας Χριστό δέν ἀποκτᾶται μέ ἄλλο τρόπο. Καί χωρίς τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ποτέ δέν θά μπορέσουμε νά πετάξουμε ἔξω ἀπό τό «ναό» τῆς καρδιᾶς μας τά ἀγάλματα τῶν εἰδώλων-παθῶν μας!

Ἄν αὐτό τό καταφέρουμε (ἔστω καί σέ κάποιο βαθμό), θά γεμίσει ἡ καρδιά μας ἀπό τή χαρά καί τήν εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ, πού τόσο πολύ λείπουν ἀπό τόν σύγχρονο κόσμο. Τώρα, πού βαδίζουμε πρός τό Πάσχα, ἄς ἐντείνουμε τήν προσπάθειά μας γιά πιό πνευματική ζωή, ἀκολουθώντας τό ὑπέροχο ἅγιο φρόνημα τῆς μάρτυρος Κυράννας.

Ἀρχιμ. Νίκων Κουτσίδης
Περιοδικὸ Λυχνία, Ἱ. Μ. Νικοπόλεως καὶ Πρεβέζης