Χάθηκε ἡ αἰσιοδοξία σήμερα; Δὲν ὑπάρχει πιὰ διέξοδος; Ἡ ἀπόγνωση τελικὰ θὰ κυριαρχήσει; Ἡ ἀπαισιοδοξία ἐπικρατεῖ; Τὸ κακὸ ὑπερίσχυσε;
Ὁ Θεὸς παρατηρεῖ ἀπὸ μακρυά; Γιατί τελοσπάντων δὲν ἐπεμβαίνει; Ἡ τηλεόραση πολεμᾶ τὴν ἐλπίδα; Ὁ φόβος σκεπάζει τὰ πάντα; Ἡ Ἑλλάδα χάνεται;
Ἡ κρίση θὰ παραμείνει; Ἡ ἀνασφάλεια θὰ αὐξηθεῖ; Ἡ μελαγχολία ἁπλώνεται; Ἡ μοναξιὰ μεγαλώνει; Ἡ ἀσθένεια τῆς ἀπελπισίας μεταδίδεται; Ἡ αἰσιοδοξία ἀζήτητη, ἄγνωστη καὶ κρυμμένη;
Ἀπουσιάζει ἡ ἐνεργή, ἀνιδιοτελὴς καὶ θυσιαστικὴ ἀγάπη. Εἶναι ἀνάγκη σύντομα νὰ αὐξηθεῖ ἡ φιλανθρωπία.
Θὰ πρέπει νὰ μοιρασθεῖ φῶς. Νὰ βρεθεῖ ὁ κύριος σκοπὸς ὑπάρξεως, ὁ στόχος τῆς ζωῆς. Ἡ ἰδιοτέλεια, ἡ καλοπέραση, ὁ ἀτομισμός, κάνουν τοὺς ἄλλους νὰ δυστυχοῦν.
Ὅποιος αἰσθανθεῖ τὴν πλούσια ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δὲν φοβᾶται, δὲν ἀνησυχεῖ, δὲν ἀγωνιᾶ καὶ δὲν τρομοκρατεῖται.
Ὅσο θ’ ἀφηνόμαστε στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Θεοῦ τόσο θὰ εὐφραινόμεθα καὶ θὰ αἰσιοδοξοῦμε.
Ἡ θεοποίηση καὶ ἡ προσκύνηση τοῦ χρήματος ὁδήγησε στὴν τωρινὴ ἄθλια κατάσταση.
Ἡ ἀρνησιχριστία ὁδηγεῖ κατὰ μαθηματικὴ ἀκρίβεια στὴν ἀπαισιοδοξία, ἀκόμη καὶ στὴν αὐτοχειρία. Χρειάζεται πλήρη ἀποδοκιμασία ἡ ἀπαισιοδοξία.
Πρόκειται γιὰ σοβαρὴ καὶ ἀνεξέλεγκτη ἀσθένεια.
Γράφει ἕνας ποὺ δυστύχησε, πόνεσε πολὺ καὶ ἀπέτυχε, ἀλλὰ δὲν λύγισε καὶ ἀπόκαμε, γιατί εἶχε παρέα καὶ κουβέντα μ’ Ἐκεῖνον.
Ἡ ἀγωγὴ ἀπὸ νωρὶς διαμορφώνει χαρακτῆρες ποὺ δὲν βοηθοῦν στὴν αἰσιοδοξία. Ἡ ἀπαισιοδοξία εἶναι κίνδυνος καὶ τραγικὴ συμφορά.
Ἡ αἰσιοδοξία δὲν σὲ ἀφήνει νὰ πέσεις, νὰ παρασυρθεῖς, νὰ λυγίσεις καὶ νὰ ἀποθαρρυνθεῖς. Ἡ ἀπαισιοδοξία εἶναι παραλυσία καὶ ὁδηγεῖ στὸ θάνατο.
Οἱ γονεῖς φταῖνε γιατί μαθαίνουν μὲ τοὺς τρόπους τοὺς τὴ δυστυχία τῆς ἀπαισιοδοξίας καὶ τῆς ἀποτυχίας στὴ ζωή τους. Εἶναι πολὺ γενναῖο σήμερα νὰ διατηρεῖται τὸ φιλότιμο, τὸ χαμόγελο, τὸ χάδι.
Ὑπάρχει ἕνα κλίμα σκληρότητος, συννεφιᾶς, συντριβῆς καὶ στενοχώριας. Πολλοὶ κλείστηκαν στὸν ἑαυτό τους, διασκεδάζουν ἐπιπόλαια.
Ὁ σπουδαῖος ἅγιος Νικόλαος Ἀχρίδος λέει πὼς ἡ ἀπαισιοδοξία, ἡ μελαγχολία καὶ ἡ θλίψη ἔφεραν μία ἀνίατη παραλυσία.
Ἔτσι οἱ παράλυτοι δὲν εἶναι αἰσιόδοξοι. Ὁ αἰσιόδοξος εἶναι εὐτυχισμένος. Μεγάλη δυστυχία δὲν εἶναι τόσο ἡ ἀσθένεια, ἡ ἀδικία καὶ ἡ φτώχεια ὅσο ἡ ἀπαισιοδοξία.
Δυσκολευόμαστε νὰ δοῦμε μακρυὰ καὶ μᾶς ἀπογοητεύει τὸ σήμερα. Ὁ λόγος τοὺς Θεοῦ εἶναι πάντοτε αἰσιόδοξος.
Οἱ κυνηγημένοι ἅγιοι κατάντησαν ἔνδοξοι. Ὁ κάθε χριστιανὸς εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ εἶναι αἰσιόδοξος.
Ὁ χριστιανισμὸς ἀποτελεῖ πύργο ἀσάλευτό της αἰσιοδοξίας. Ὅποιος δὲν εἶναι αἰσιόδοξος δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι χριστιανός.
Ἡ αἰσιοδοξία σώζει ἀπὸ τὰ γρανάζια τῆς ἀπελπισίας, τῆς μοναξιᾶς, τῆς κακίας καὶ τῆς φθορᾶς. Ὁ αἰσιόδοξος εἶναι ἐλπιδοφόρος, νικηφόρος, φωτομορφος καὶ προσηνής.
Λύπες, καημοί, στενοχώριες, προβλήματα, βάσανα, πόνοι καὶ ζημιὲς ἂς μὴ μᾶς καθηλώνουν στὴν πολυθρόνα τῆς ἀπαίσιας ἀπόγνωσης.
Μὲ τὴν αἰσιόδοξη ὑπομονὴ θὰ μᾶς ὁδηγήσουν σὲ ἀπρόσμενη, φωτεινὴ εὐρυχωρία.
Πλησίασα στὴ ζωή μου τὸν θάνατο, αἰσθάνθηκα τὸ χνῶτο του, ὅμως δὲν ἀποθαρρύνθηκα μὰ δυνάμωσα. Γερνῶ, γερνῶ καὶ δὲν φοβᾶμαι. Ἡ πίστη μὲ θερμαίνει, μὲ παρηγορεῖ καὶ μὲ αἰσιοδοξεῖ.
Στὴν παροῦσα κρίση ἂς ξεδιαλύνουμε τὸ βάθος τῶν αἰσθημάτων μας, τὴν εἰλικρίνεια τῶν λόγων μας, τὴν καθαρότητα τῶν σκέψεών μας, τὴ γνησιότητα τῶν κινήσεών μας καὶ τὴν ποιότητα τοῦ ἤθους τῆς ψυχῆς μας. Τὸ ταπεινό μου ράσο ἂς μιλήσει στὴν καρδιά σου.
Νὰ ἔχεις ἡρωικὴ ψυχή, ἐλεήμονα καρδιὰ καὶ δίκαιη σκέψη. Κερδίζει ὅποιος ὑπομένει φιλότιμα, ἐπιμένει γενναία καὶ ἀγαπᾶ θυσιαστικά.
Τότε ἡ ζωὴ ἔχει βαθὺ νόημα καὶ πλούσια χαρά. Τὸ πεῖσμα τοῦ ἀπαισιόδοξου εἶναι σίγουρα ἀνόητο, τοῦ προσφέρει μόνο θλίψη, κατήφεια καὶ στενοχώρια.
Ἐντούτοις συνεχίζει νὰ τὴν περιθάλπει., σὰν νὰ μὴν μπορεῖ νὰ ζήσει δίχως αὐτή. Πεσιμιστὲς φιλόσοφοι παρέσυραν ἀρκετοὺς νέους στὶς νοσηρὲς ἰδέες τους.
Οἱ αἰσιόδοξοι γνωρίζουν νὰ ἀγαποῦν καὶ νὰ θυσιάζονται χάρη τῶν φίλων τους. Φτωχοὶ καὶ ἄρρωστοι ὑπῆρξαν ἀληθινὰ αἰσιόδοξοι καὶ δημιούργησαν πολιτισμό.
Ἡ ἐργατικότητα καὶ φιλοπονία διώχνει μακριὰ τὴ φοβερὴ ἀπαισιοδοξία.
Δὲν δικαιολογεῖται ἡ ἀπαισιοδοξία γιὰ τοὺς πιστούς. Ἡ ἀπαισιοδοξία βαλτώνει, θολώνει καὶ δηλητηριάζει τὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου.
Δὲν πλασθήκαμε γιὰ νὰ κλαῖμε μοιρολατρικά, νὰ παραπονιόμαστε στὰ ἀνόητα παιδιά, νὰ φοβόμαστε σὰν κυνηγημένα πουλιὰ καὶ νὰ κρυβόμαστε φοβισμένα. Εἶναι καιρὸς γιὰ δράση, ἀλληλεγγύη, ἔξοδο ἀπὸ τὴν ἀπομόνωση καὶ τὴν ἰδιοτέλεια. Τὰ δάκρυα καθαρίζουν κι ἐνδυναμώνουν ὑπέροχα.
Ἦλθε ἡ ὥρα γιὰ μία οὐσιαστική, ἐκ βαθέων καὶ δυνατὴ μετάνοια. Ἡ ἀναγέννηση, ὁ ἐξαγνισμός, ἡ ἀνανέωση καὶ ἡ μεταμόρφωση προέρχονται μέσα ἀπὸ τὸ βαθὺ πόνο, τὶς μεγάλες ἀποφάσεις, τὴν αἴσθηση τῆς παρουσίας τοῦ ζῶντος Θεοῦ.
Τὰ δάκρυα θὰ φέρουν χαρά, τὸ φεγγάρι ἥλιο, ὁ πόνος ἴαση, ἡ ἀδυναμία δύναμη, ἡ ἁμαρτία μετάνοια, ἡ δίψα ξεδίψασμα, ἡ πείνα χορτασμό, ἡ φτώχεια πλοῦτο ἀναφαίρετο, ἡ ὕλη πνεῦμα ζωοποιό…
