… Ἡ ἡσυχία εἶναι ἀγαθὸ ποὺ ἀγοράζεται, ὅμως γιὰ πολλοὺς εἶναι καὶ μιά κατάσταση ποὺ δὲν ὑποφέρεται. Πολλοὶ δὲν ἀντέχουν νὰ βρίσκονται μόνοι σὲ ἕνα σπίτι ἤ ἕνα δωμάτιο, ὅπως καὶ δὲν ἀντέχουν τὴν κλειστὴ τηλεόραση.
Ὅταν ἕνας Ἰταλὸς συγγραφέας ρωτήθηκε γιατί ἐγκατέλειψε τὴν πατρίδα του καὶ ἐγκαταστάθηκε στὴ δυτικὴ ἀκτὴ τῆς Σκωτίας, ἀπάντησε: «Στὴν Ἰταλία ἡ σιωπὴ εἶναι πολὺ ἀκριβή, ἀλλὰ στὴ Σκωτὶα εἶναι πάμφθηνη».
Ὅταν ἕνας Ἰταλὸς συγγραφέας ρωτήθηκε γιατί ἐγκατέλειψε τὴν πατρίδα του καὶ ἐγκαταστάθηκε στὴ δυτικὴ ἀκτὴ τῆς Σκωτίας, ἀπάντησε: «Στὴν Ἰταλία ἡ σιωπὴ εἶναι πολὺ ἀκριβή, ἀλλὰ στὴ Σκωτὶα εἶναι πάμφθηνη».
Ἀπόψε ἡ τηλεόραση δὲν ἔχει τίποτα, λέμε συχνά, ἀφοῦ καμία ἐκπομπὴ δὲν μᾶς ἰκανοποιεῖ ἤ δὲν μᾶς ταιριάζει, ὅμως δὲν ἐννοοῦμε νὰ πατήσουμε τὸ πλῆκτρο τοῦ «off». Κάτι νὰ παίζει, κάτι νὰ ἀκούγεται, κάτι νὰ βλέπεται. Ἡ ἀναμμένη τηλεόραση εἶναι ἀνάλογη μὲ τὴν ἠχογραφημένη «μούζακ» (muzak).
Ἀρχικά, ὁ ὅρος αὐτὸς προσδιόριζε τὴ μουσικὴ ποὺ ἀκουγόταν στὰ ἀμερικανικὰ ἑστιατόρια σὰν ὑποκατάστατο τῆς ζωντανῆς ὀρχήστρας. Στὰ χρόνια τῆς Μεγάλης Ὕφεσης, ἕνας δαιμόνιος διαφημιστὴς καὶ ἐπιχειρηματίας ἀγόρασε τὴν ἑταιρεία Muzak καὶ κατάφερε νὰ πλασάρει αὐτὸ τὸ ἠχητικὸ προϊὸν σὲ τράπεζες, καταστήματα καὶ ἡμιδημόσιους χώρους χρησιμοποιώντας τὸ εὑρηματικὸ σύνθημα «ἡ μουσικὴ ποὺ δὲν τὴν ἀκοῦς» (music not to be listened to), αὐτὴ ποὺ δὲν τὴν προσέχεις, ποὺ ξεχνᾶς τὴν ὕπαρξή της καὶ σὲ διευκολύνει νὰ ζεῖς ἀδιαμαρτύρητα μιά ζωὴ μηχανικη καὶ κατακερματισμένη.
Ἡ τηλεόραση εἶναι ἕνας τρόπος γιὰ νὰ ξεχνᾶμε τὴ δική μας ὕπαρξη, τὴ δική μας κούραση, τὰ δικά μας προβλήματα. Ὁ ὀπτικός, ἠχητικὸς καὶ ἐννοιολογικὸς τηλεοπτικὸς ὀρυμαγδός μᾶς ἐμποδίζει νὰ σκεφτόμαστε, νὰ συνομιλοῦμε, νὰ αὐτοσχεδιάζουμε, νὰ ὀνειροπολοῦμε – χωρὶς αὐτὸ νὰ σημαίνει ὅτι ὁ τηλεθεατὴς εἶναι ἕνα ἀποχαυνωμένο ὂν ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ κρίνει ἂν αὐτὸ ποὺ βλέπει εἶναι ὡραῖο ἤ ἄσχημο, ἀσήμαντο ἤ γελοῖο.
Ἡ τηλεόραση, ὅπως μερικὲς φορὲς καὶ τὸ ραδιόφωνο, ὅπως καὶ ἡ δυνατὴ μουσικὴ σὲ κάποια μπὰρ ἤ ἡ ἐκκωφαντικὴ στὰ νυχτερινὰ διασκεδαστήρια, γίνεται ἀσπίδα πού μᾶς προφυλάσσει ἤ μᾶλλον μᾶς ἀπομονώνει ἀπὸ τὸν μέσα καὶ τὸν ἔξω κόσμο. Κι ἔτσι ζοῦμε ἐμεῖς καλὰ καὶ ἡ τηλεοπτική βιομηχανία, ποὺ συχνὰ διαπλέκεται μὲ τὴν πολιτικὴ καὶ τὴν ψυχαγωγική, ἀκόμα καλύτερα.
