(Ὁ Γαζῆς, ἀπὸ τοὺς ἀρχηγοὺς τῆς Φιλικῆς Ἑταιρείας, παρακινεῖ τοὺς ἀδελφοὺς Κουντουριώτη. Καὶ στὸ γράμμα του αὐτό, ὅπως καὶ στὸ ἄλλο ποὺ δημοσιεύεται ἐδῶ, ἀριθ. 160, γίνεται φανερὴ ἡ πεποίθησή του ὅτι ὁ σκοπὸς ἁγιάζει τὰ μέσα: ἡ ἀρχὴ ἀπὸ μεγάλον μ έ ρ o ς, ἡ σύλληψη τοῦ Ὀμὲρ Βριώνη, εἶναι μυθεύματα, ὅπως γνωρίζουμε σήμερα. Τὸ γράμμα τοῦτο εἶναι ἀποκρυπτογραφημένο).

ΑΝΘΙΜΟΣ ΓΑΖΗΣ (ΜΗΛΙΕΣ)

Πρός
ΛΑΖΑΡΟ ΚΑΙ ΓΕΩΡΓΙΟ ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗ (ΥΔΡΑ)
22 Φεβρουαρίου 1821

Περιπόθητοί μου φίλοι καὶ ἀδελφοὶ ἀσπάζομαι ὑμᾶς ἀμφοτέρους ἀδελφικῶς ἐκ ψυχῆς.
Ἀφοῦ ἦλθεν ἐδῶ ὁ καπετὰν Νικόλαος διὰ τοῦ ὁποίου σᾶς εἰδοποίησα τὰ τρέχοντα, δὲν ἔλαβον πλέον ἔκτοτε καμίαν εἴδησιν ἀπὸ τὴν εὐγενείαν σας, διὰ νὰ ἠξεύρω ποῖον μέρος ἐλάβετε. Τὸ πρᾶγμα ἀδελφοί, ἔλαβε κίνησιν μεγάλην, καὶ νὰ σταθῇ πλέον εἶναι ἀδύνατον· εἶναι πρᾶγμα ἀληθινόν, εἶναι βέβαιον, ἔχει τὴν ἀρχήν του ἀπὸ μεγάλον μέρος ἔχει καὶ μεγάλα μέσα. Λοιπὸν δὲν εἶναι πλέον ἀμφιβολία μήτε δισταγμός. Ἡ ἡμέρα ἐκείνη τὴν ὁποίαν ἐπιθυμοῦσαν οἱ πατέρες μας νὰ ἰδοῦν ἔφθασε, καὶ ὁ νυμφίος ἔρχεται, καὶ μακάριος ὁ δοῦλος ὃν εὑρήσει γρηγοροῦντα. Ἔφθασεν ὁ καιρὸς διὰ νὰ λάμψῃ πάλιν ὁ σταυρὸς καὶ νὰ λάβῃ πάλιν ἡ Ἑλλάς, ἡ δυστυχὴς πατρίς μας τὴν ἐλευθερίαν της. Δὲν σᾶς λέγω πλέον περισσότερα. Ὁ καιρὸς ἦλθεν, καὶ πρέπει νὰ ἀνάψετε τὴν λαμπάδα τοῦ πατριωτισμοῦ διὰ νὰ δεχθῶμεν τὸν νυμφίον διὰ νὰ φανοῦμεν καὶ ἡμεῖς ἔθνος εἰς τὸν κόσμον, καὶ ἀπόγονοι τῶν Ἑλλήνων. Σᾶς παρακαλεῖ ἡ πατρίς, φίλοι, ἑτοιμασθῆτε! Ἑτοιμασθῆτε! Ὁ Θεὸς καὶ ὁ μέγας αὐτοκράτωρ εἶναι μὲ ἡμᾶς. Ἂν κάμνῃ χρεία νὰ ἔλθω αὐτοῦ καὶ νὰ εἶμαι μὲ ἐσᾶς, εἶμαι πρόθυμος νὰ ἔλθω, ἔρχομαι εὐθύς, φθάνει μόνον νὰ μοῦ στείλετε τὸ ὀγληγορώτερον εἴδησιν, ἢ κανένα καϊκάκι, καὶ εὐθὺς προφθάνω. Ἐδῶ οἱ ἐδικοί μας εἶναι ἕτοιμοι καὶ προσμένουν τὸν νυμφίον μὲ ἀνυπομονησίαν. Ὁ Ἀλῆς εἰς τὰ Ἰωάννινα ἔβαλε τέσσαρους σταυροὺς ἐπάνω εἰς τὸ κάστρον του. Τοῦτο εἶναι ἀληθέστατον. Ἡ Σάλπιγξ φωνάζει, δεῦτε ἂς δράμωμεν. Ἡ κρίσις ἀπεφασίσθη! Σᾶς εὔχομαι ὑγείαν καὶ καλὴν ἀντάμωσιν καθὼς ἐπιθυμοῦμεν.