Σύναξις τῶν ἐν Πάτμω Ἁγίων
Ἡ ἑορτὴ τῆς Σύναξης τῶν ἐν Πάτμω Ἁγίων θεσπίστηκε ἀπὸ τὸ Οἰκοιυμενικὸ Πατριαρχεῖο νὰ ἑορτάζεται τὴν Κυριακὴ μετὰ τὴν ἑορτὴ τῶν Ἁγίων Πάντων.
Ὁ Ὅσιος Ἱλαρίων ὁ νέος, ἡγούμενος Μονῆς Δαλματῶν
Ἡ καταγωγή του ἦταν ἀπὸ τὴν Καππαδοκία καὶ ἔζησε τὸν 9ο αἰῶνα μ.Χ. (γεννήθηκε περὶ τὸ 775). Ἡ μητέρα του ὀνομαζόταν Θεοδοσία, ὁ δὲ πατέρας του Πέτρος, καὶ ἦταν προμηθευτὴς ἄρτου τῶν ἀνακτόρων. Εὐσεβεῖς γονεῖς καθὼς ἦταν, ἀνάλογα ἀνέθρεψαν καὶ τὸ γιό τους.
Ὅταν ὁ Ἱλαρίων ἐνηλικιώθηκε, μὲ τὴν φλόγα τῆς πίστεως στὴν καρδιά του, πῆγε στὸ μοναστήρι τοῦ Ξηρονησίου στὴν Κωνσταντινούπολη. Ἐκεῖ ἀφοσιώθηκε στὴν μελέτη καὶ τὴν πνευματικὴ ἄσκηση. Κατόπιν πῆγε στὴ Μονὴ Δαλματῶν, ὅπου ἔγινε μεγαλόσχημος καί, γιὰ μία δεκαετία ποὺ πέρασε ἐκεῖ, ὑπῆρξε παράδειγμα ταπεινοφροσύνης καὶ μεγαλοψυχίας. Μάλιστα, μὲ κοινὴ ψῆφο τὸν ἀνέδειξαν ἡγούμενο τῆς Μονῆς.
Ἀλλὰ μεγάλη καταιγίδα ξέσπασε στὴν Ἐκκλησία μὲ τοὺς εἰκονομάχους, καὶ ὁ Λέων ὁ Ἀρμένιος μὲ τὸν Πατριάρχη Θεόδοτο τὸ Μελισσηνὸ προσπάθησαν νὰ κάμψουν τὸ φρόνημα τοῦ Ἱλαρίωνα. Ἀλλὰ αὐτός, μὲ χαρακτηριστικὸ θάῤῥος, στάθηκε στὸ ὕψος τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματός του.Τότε ἄρχισε ὁ διωγμὸς τοῦ Ἁγίου με περιορισμοὺς σὲ μοναστήρια, φυλακίσεις, ξυλοδαρμοὺς καὶ ἐξορίες, ὅπου πέρασε ὀκτὼ ὁλόκληρα χρόνια. Τελικά, σὲ ὅλες αὐτὲς τὶς δοκιμασίες ἄντεξε, ἐμπνεόμενος ἀπὸ τὰ λόγια τοῦ θεοκίνητου Ἀποστόλου Παύλου: «Σὺ οὖν κακοπάθησον ὡς καλὸς στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ… ἐὰν δὲ καὶ ἀθλῇ τις, οὐ στεφανοῦται, ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ». Σύ, λοιπόν, κακοπάθησε σὰν καλὸς στρατιώτης τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἔπειτα, ὅταν παίρνει κανεὶς μέρος σὲ ἀθλητικοὺς ἀγῶνες, δὲ στεφανώνεται, ἂν δὲν ἀγωνιστεῖ σύμφωνα μὲ τοὺς ἀθλητικοὺς κανόνες. Ὁ Ἱλαρίων μετὰ τὸν θρίαμβο τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐπανῆλθε στὴ Μονή του.Ἔζησε ἄλλα τρία χρόνια καὶ πέθανε εἰρηνικὰ σὲ ἡλικία 70 χρονῶν (τὸ 845).
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.
Τῶν λόγων τοῦ Κυρίου τὴν χάριν γεωργήσας, ἤνθησας καθάπερ ἔλαια, παμμάκαρ Ἰλαρίων, ἐλαίω τῶν θείων ἀρετῶν, καὶ τῆς ὁμολογίας σου σοφέ, ἰλαρύνων τᾶς καρδίας καὶ τᾶς ψυχᾶς, τῶν πίστει σοὶ ἐκβοώντων δόξα τῷ δεδωκότι σοὶ ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντη, δόξα τῷ ἐνεργούντι διά σου, πάσιν ἰάματα.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ δ’.
Ἐν σοὶ Πάτερ ἀκριβῶς διεσώθη τὸ κατ᾽ εἰκόνα· λαβὼν γὰρ τὸν σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ, καὶ πράττων ἐδίδασκες, ὑπερορᾷν μὲν σαρκός, παρέρχεται γάρ· ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτoυ· διὸ καὶ μετὰ Ἀγγέλων συναγάλλεται, Ὅσιε Ἰλαρίων τὸ πνεῦμά σου.
Κοντάκιον
Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτὴρ.
Πυρὶ προσομιλῶν, οὐδαμῶς κατεφλέχθης, Ἰλάριε σοφέ, ἀθλητὰ γενναιόφρον, τὴν δρόσον γὰρ ἐκέκτησο, τοῦ Θεοῦ ἀναψύχουσαν, ὅθεν ἤνυσας, τοὺς ὑπὲρ φύσιν ἀγώνας, ἀγαλλόμενος, μετὰ Ὁσίων θεόφρον, μεθ᾽ ὧν ἡμῶν μνήσθητι.
Μεγαλυνάριον
Ἴθυνας πρὸς χλόην τῶν ἀρετῶν, Πάτερ Ἱλαρίων, βακτηρίᾳ τῇ λογικῇ, τὴν Μονὴν Δαλμάτων, ὡς ταύτης ποιμενάρχης· διὸ σὺν τοῖς Ὁσίοις, λαμπρῶς δεδόξασαι.
Ὁ Ὅσιος Ἄτταλος ὁ Θαυματουργός
Ἔλαμψε στὶς μοναχικὲς τάξεις, καὶ φρόντισε νὰ γνωρίσει τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ τὸν φυλάξει μὲ κάθε προσοχὴ καὶ ἀκρίβεια. Καὶ ἤξερε νὰ λατρεύει ἐν ἀληθείᾳ καὶ νὰ προσεύχεται ἐν πνεύματι.Ἦταν ὑπερβολικὰ ἐλεήμων καὶ ἐγκρατής. Ποτὲ δὲν ἔτρωγε δυὸ φορὲς τὴν ἡμέρα, μάλιστα εὐχαρίστησή του ἦταν νὰ τρώει μία φορὰ στὶς δυὸ μέρες. Στὸν ὕπνο του ἦταν ἀκόμα πιὸ ἐγκρατής. Τὸ κρεβάτι, ἔλεγε, εἶναι ἕνα εἶδος φερέτρου, γι᾿ αὐτὸ περισσότερες ὧρες ὕπνου εἶναι περισσότερες ὧρες νεκρότητος.
Καὶ ἐνῷ εἶχε τόσο σκληρὴ ἀσκητικὴ ζωὴ καὶ μορφή, μέσα του φώλευε ψυχὴ πολὺ τρυφερή. Κάθε πρωὶ τὰ πουλιά, ἐρχόταν ἄφοβα κοντά του καὶ μαζὶ ἔστελναν ὀρθρινὴ δοξολογία στὸν πλάστη Θεό.Ὁ Θεὸς χάρισε στὸν Ἄτταλο καὶ τὴν δύναμη νὰ θαυματουργεῖ. Ἡ προσευχή του θεράπευε ἀσθένειες σωμάτων καὶ πνευμάτων. Ὅταν προαισθάνθηκε τὸ θάνατό του ζήτησε ζωντανὸς ἀκόμα, τὸν τελευταῖο ἀσπασμὸ ἀπὸ τοὺς συμμοναστές του. Ὁ θάνατος τὸν βρῆκε μέσα σὲ πνευματικὸ φῶς.
Οἱ Ἅγιες πέντε Παρθένες, Μάρθα, Μαρία, Κυρία (ἢ Κυρά), Βαρερία (ἢ Βαλερία) καὶ Μαρκία
Ὅλες καταγόταν ἀπὸ τὴν Καισάρεια τῆς Παλαιστίνης. Ἀφοῦ διδάχτηκαν τὴν χριστιανικὴ πίστη ἀπὸ ἕναν εὐσεβὴ χριστιανό, κατόπιν δέχτηκαν τὸ Ἅγιο Βάπτισμα.Ἀπὸ τότε κάθονταν ὅλες μαζὶ σ᾿ ἕνα σπίτι καὶ περνοῦσαν τὴν ζωή τους μὲ νηστεία, ἀγρυπνία καὶ προσευχή, γιὰ νὰ λάμψει ἡ πίστη τῶν Χριστιανῶν σ᾿ ὅλη τὴν οἰκουμένη.Κάποιοι ὅμως τὶς πρόδωσαν στὸν ἄρχοντα τῆς Καισαρείας καὶ ἐπειδὴ δὲν δέχτηκαν νὰ θυσιάσουν στὰ εἴδωλα, βασανίστηκαν τόσο σκληρά, ὥστε ἡ μία μετὰ τὴν ἄλλη, παρέδωσαν τὴν ἁγία τους ψυχὴ στὸν στεφανοδότη Χριστό.
Ὁ Ἅγιος Γελάσιος
Ὁ Ἅγιος αὐτός, ὅταν ἄρχισε ὁ διωγμὸς κατὰ τῶν χριστιανῶν, μοίρασε ὅλα του τὰ ὑπάρχοντα στοὺς φτωχούς, φόρεσε λευκὸ ῥοῦχο καὶ πήγαινε στοὺς Μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ. Βλέποντας τὰ φρικτά τους βασανιστήρια, φιλοῦσε τὶς πληγές τους, ζητοῦσε τὶς εὐχές τους καὶ τοὺς παρακινοῦσε νὰ σταθοῦν ἀνδρεῖοι στὸ μαρτύριο.
Ὁπότε τὸν συνέλαβαν οἱ εἰδωλολάτρες καὶ τὸν ὁδήγησαν στὸν ἄρχοντα. Ἐκεῖ ὁμολόγησε μὲ θάῤῥος τὸν Χριστὸ καὶ κήρυξε τὴν πλάνη τῶν εἰδώλων. Στὴν ἀρχὴ ὁ ἄρχοντας τὸν περιφρόνησε, ἀλλὰ κατόπιν πρόσταξε καὶ τὸν ἔδειραν καὶ στὴ συνέχεια τὸν ἀποκεφάλισαν.
Ὁ Ὅσιος Ἀνοὺβ ὁ σημειοφόρος
Ἀπὸ τοὺς διάσημους ἀσκητὲς τῆς ἐρήμου, τοῦ ὁποίου σοφὰ ἀποφθέγματα βρίσκονται στὸ Λαυσαϊκὸ καὶ στὸν Εὐεργετινό. Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.
Ὁ Ὅσιος Φωτᾶς
Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.
Ὁ Ὅσιος Ἰωνᾶς ἐπίσκοπος Ῥῶσος (+ 1470)
Ὁ Ἅγιος Gudwall (Οὐαλλός)
Λεπτομέρειες γιὰ τὴν ζωὴ αὐτοῦ τοῦ ἁγίου τῆς ὀρθοδοξίας, μπορεῖ νὰ βρεῖ ὁ ἀναγνώστης στὸ βιβλίο «Οἱ Ἅγιοι τῶν Βρεττανικῶν Νήσων», τοῦ Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, ἐπισκόπου Τελμησσοῦ, Ἀθῆναι 1985.
Ὁ Ὅσιος Παΐσιος τοῦ Οὔγκλιχ
Ὁ Ὅσιος Παΐσιος τοῦ Οὔγκλιχ γεννήθηκε στὴν περιοχὴ Τβὲρ τῆς Ρωσίας κοντὰ στὴν πόλη Καζίν, καὶ ἦταν ἀνεψιὸς τοῦ Ὁσίου Μακαρίου (Καλυαζίν, † 17 Μαρτίου). Μετὰ ἀπὸ τὸν θάνατο τῶν γονέων του, ὅταν ἦταν ἕνδεκα ἐτῶν, ἐπῆγε στὸ μοναστήρι τοῦ θείου του, ὅπου ἔγινε μοναχός. Ὑπὸ τὴν πνευματικὴ καθοδήγηση τοῦ Ὁσίου Μακαρίου, ὁ Παΐσιος ἐδιδάχθηκε τὰ τῆς μοναχικῆς πολιτείας, τὴν ὑπακοή, τὴ νηστεία καὶ τὴν προσευχή, καὶ ἀσχολήθηκε μὲ τὴν ἀντιγραφὴ πνευματικῶν βιβλίων καὶ συγγραμμάτων τῶν Πατέρων. Ἔτσι προόδευσε πολὺ στὴν πνευματικὴ ζωή.Γιὰ τὸ λόγο αὐτό, τὸ 1464, μετὰ ἀπὸ ἐπιθυμία καὶ παράκληση τοῦ πρίγκιπος Ἀνδρέου, ἴδρυσε μία κοινοβιακὴ μονὴ κοντὰ στὸ Οὔγκλιχ, καὶ τὸ 1489 τὴ μονὴ τοῦ Ἁγίου Νικολάου.Μετὰ ἀπὸ θεοφιλὴ ἄσκηση, ὁ Ὅσιος Παΐσιος κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη, τὸ 1504, καὶ ὁ Θεὸς τὸν ἀξίωσε τοῦ χαρίσματος τῶν θαυμάτων.
Ὁ Ὅσιος Ἰωνᾶς τοῦ Κλιμέζσκ
Ὁ Ὅσιος Ἰωνᾶς (κατὰ κόσμον Ἰωάννης) ἀπὸ τὴν παιδική του ἡλικία ἀγάπησε τὸ μοναχικὸ βίο καὶ ἀφιερώθηκε στὸν Θεὸ γενόμενος μοναχός. Ὡς ἐκπλήρωση ἑνὸς τάματός του ἵδρυσε τὴ μονὴ τῆς Ἁγίας Τριάδος τοῦ Κλιμέζσκ στὴ Ρωσία.Ὅταν, τὸ 1490, ξέσπασε θύελλα καὶ ἐκεῖνος εὑρισκόταν ταξιδεύοντας μέσα στὰ νερὰ τῆς λίμνης Ὀμέγκα, τὴν ὥρα ποὺ κινδύνευε ἡ ζωή του, παρεκάλεσε τὸν Θεὸ νὰ τὸν σώσει καὶ ὑποσχέθηκε νὰ ζήσει τὸ ὑπόλοιπο τοῦ βίου του μὲ μετάνοια καὶ προσευχή. Ὁ Θεὸς εἰσάκουσε τὴν προσευχή του καὶ ἡ βάρκα ὁδηγήθηκε μὲ ἀσφάλεια στὶς ὄχθες τῆς λίμνης.Ἐκεῖ ὁ Ὅσιος βρῆκε μὲ θαυματουργικὸ τρόπο καὶ μία ἱερὴ εἰκόνα. Ἔτσι ἵδρυσε τὴ μονὴ αὐτὴ στὴν ὁποία ἀνήγειρε δύο ἐκκλησίες, τὴν μία ἀφιερωμένη στὴν Ἁγία Τριάδα καὶ τὴν ἄλλη στὸν Ἅγιο Νικόλαο, Ἀρχιεπίσκοπο Μύρων τῆς Λυκίας.
Ὁ Ὅσιος Ἰωνᾶς, ἀφοῦ ἀσκήτεψε θεοφιλῶς, κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη, τὸ 1534. Τὰ ἱερὰ λείψανά του μετεκομίσθησαν στὸ ναὸ τῶν Ἁγίων Ζαχαρίου καὶ Ἐλισάβετ.
Ὁ Ἅγιος Ζαρλάθιος Ἐπίσκοπος Τούαμ Ἰρλανδίας
Ὁ Ἅγιος Ζαρλάθιος γεννήθηκε τὸ 445 μ.Χ. στὴν Ἰρλανδία καὶ θεωρεῖται ἱδρυτὴς καὶ προστάτης τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Τούαμ τῆς χώρας αὐτῆς. Καταγόταν ἀπὸ τὴν οἰκογένεια Κονμάϊσνε, ποὺ ἦταν ἡ ἰσχυρότερη τῆς περιοχῆς τοῦ Γκάλγουεϊ κατὰ τὴν περίοδο ἐκείνη.
Ἔμαθε τὰ ἱερὰ γράμματα ἀπὸ ἕναν ὅσιο γέροντα καὶ ἀργότερα ἵδρυσε μονὴ σὲ σχολεῖο κοντὰ στὸ Τούαμ. Μεταξὺ τῶν μαθητῶν του συγκαταλέγονται ὁ Ὅσιος Βρενδανὸς ὁ Ἀναχωρητὴς († 16 Μαΐου) καὶ ὁ Ὅσιος Κολμάνος († 24 Νοεμβρίου).Ὁ Ἅγιος ἐξελέγη Ἐπίσκοπος τοῦ Τούαμ καὶ ὁ Θεὸς τὸν εὐλόγησε, ἀπὸ τὴν μεγάλη ἄσκηση καὶ τὴν ἀδιάλειπτη προσευχή, μὲ τὸ χάρισμα τῆς προφητείας. Kοιμήθηκε μὲ εἰρήνη περὶ τὸ 550 μ.Χ. (στὶς 26 Δεκεμβρίου ἢ στὶς 2 Φεβρουαρίου τοῦ ἑπομένου ἔτους). Ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει τὴ μνήμη του κατὰ τὴν ἡμέρα αὐτή, διότι κατ’ αὐτὴ ἔγινε ἡ μετακομιδὴ τῶν ἱερῶν λειψάνων αὐτοῦ στὸ ναὸ ποὺ κτίσθηκε πρὸς τιμήν του στὸ Τούαμ.
Ὁ Ἅγιος Κουδβάλιος Ἐπίσκοπος Ἄλεθ Οὐαλίας
Ὁ Ἅγιος Κουδβάλιος γεννήθηκε τὸν 6ο αἰώνα μ.Χ. στὴν Οὐαλία καὶ ἀπὸ τὴν παιδική του ἡλικία ἀφιερώθηκε στὸν Θεό.Ἔγινε ἡγούμενος μεγάλου μοναστηριοῦ ἐπὶ τῆς βραχώδου νήσου Πλέκιτ, ὅπου συγκέντρωσε 188 μοναχούς. Κατόπιν ἀποσύρθηκε σὲ ἔρημο τόπο τῆς Κορνουάλης, ἀλλὰ καὶ πάλι ἡ φήμη τῆς ἁγιότητός του προσείλκυσε πλῆθος μοναχῶν, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἱδρυθεῖ ἐκεῖ μία ἐξ ἴσου μεγάλη μονή.
Ποθώντας ὁ Ἅγιος τὴν ἡσυχία ἀποσύρθηκε στὴ Βρετάνη, ὅπου ἐπιδόθηκε σὲ σκληροὺς πνευματικοὺς ἀγῶνες προσφέροντας τὸν ἑαυτό του θυσία εὐάρεστη στὸν Θεό. Χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος τῆς πόλεως Ἄλεθ καὶ ὡς λύχνος φαεινὸς κατηύγασε τὶς ψυχὲς τοῦ ποιμνίου του.
Ὅταν, λόγῳ γήρατος, δὲν μποροῦσε νὰ ἐκτελέσει τὰ ἐπισκοπικὰ καθήκοντά του, παραιτήθηκε καὶ ἀποσύρθηκε σὲ ἐρημητήριο μαζὶ μὲ λίγους μαθητές του.Ὁ Ἅγιος Κουδβάλιος κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη περὶ τὸ τέλος τοῦ 6ου ἢ τὶς ἀρχὲς τοῦ 7ου μ.Χ. αἰῶνος.
