ΠΟΥΛΧΕΡΙΑ ΠΡΑΣΑΚΑΚΗ (ΜΑΣΣΑΛΙΑ)

12 Νοεμβρίου 1828

Φιλόμουσε Κυρά,

Ἀσπάζομαι καὶ σὲ καὶ τὸν ἀγαπητόν σου σύζυγον. Τὰ γλυκύσματα ἔλαβα, καὶ σ\’ εὐχαριστῶ, ἂν τὰ κρίνω πληρωμὴν πολλ\’ ἀκριβὴν διὰ τὰ ΑΤΑΚΤΑ. Συγχώρεσέ με ὅπως νὰ σὲ εἴπω, ὅτι πολὺ παρὰ πλέον τὴν Ροδοσάχαρην μ\’ ἐγλύκανεν ἡ ἐπιστολή σου. Ἐξεύρεις διὰ τί; Ὅταν ἔλαβα τὴν εὐχαρίστησιν νὰ σὲ γνωρίσω, ἐπεθύμησα, ἀλλὰ δὲν ἐτόλμησα νὰ ἐρευνήσω περιεργότερον τὰς Ἑλληνικάς σου γνώσεις. Ἀλλὰ τώρα συμπεραίνω ἀπὸ τὴν ἀπ\’ ἀρχῆς μέχρι τέλους ὀρθογραφίαν τῆς ἐπιστολῆς, ὅτι ἐπροχώρησες εἰς τὴν κατάληψιν τῆς γλώσσης τόσον, ὥστε σοῦ ἔγινε πλέον εὔκολον, μὲ βοήθειαν καλοῦ Λεξικοῦ, νὰ προχωρήσῃς πολὺ μακρύτερα. Ἂν δὲν τὸ ἔχῃς ἤδη, φρόντισε ν\’ ἀπόκτησῃς τὸ εἰς Βιένναν ἐκδοθὲν ἀπὸ τὸν Κούμαν, εἰς δύο τόμους, Λεξικόν.

Διὰ νὰ ἐλευθερωθῶ ἀπὸ πᾶσαν ὑποψίαν κολακείας ἐπαινῶν τὴν ἐπιστολήν σου, ὑπόφερέ με κρίνοντα καὶ τὰς ἁμαρτίας της. Μίαν μόνην κατ\’ εὐτυχίαν, εὑρίσκω. Τὸ Προὐξενεῖτο. Οἱ Τσελεπίδες τῶν Ἀθηνῶν, θέλοντες νὰ φύγωσι τὴν χασμῳδίαν τοῦ Προεξενεῖτο, τὸ συνοίρεσαν εἰς τὸ Προὐξενεῖτο. Ἀλλ\’ ἡμεῖς τὴν ἀποφεύγωμεν μὲ τὸ Ἐπροξενεῖτο˙ καὶ καθὼς δὲν μᾶς συγχωρεῖται νὰ λέγωμεν Προὐλεγεν ἀντὶ τοῦ Ἐπρόλεγεν, ἐπίσης ἀσυγχώρητον πρέπει νὰ κρίνεται καὶ τὸ Προὐξενεῖτο.

Συγχώρησέ με τὴν κρίσιν ταύτην. Τὴν αὐτὴν συγχώρησιν ζητῶ κ\’ ἐλπίζω ἀπὸ τὴν καλογαθίαν σου, καὶ τὴν δυστυχῶς πεσοῦσαν μελάνην ἀπὸ τὴν τρέμουσάν μου, διὰ τὸ γῆρας χεῖρα. Ὅταν περάσῃ τὶς τὰ ὀγδοήκοντα ἐξεύρεις τί λέγει ὁ Δαυίδ. «Ἐν κόποις καὶ πόνοις». Τὰ εὔχομαι καὶ εἰς σὲ καὶ εἰς τὸν ἀγαπητόν σου σύζυγον, ἀλλὰ χωρὶς κόπους καὶ πόνους. Εὐδαιμονεῖτε!

Ὁ φίλος Κοραῆς