Ξέρω πώς εἶναι τίποτε ὅλ\’ αὐτά καί πώς ἡ γλώσσα
Ποὺ μιλῶ δέν ἔχει ἀλφάβητο

Ἀφοῦ καί ὁ ἥλιος καί τά κύματα εἶναι μιὰ γραφή συλ-
λαβική πού τήν ἀποκρυπτογραφεῖς μονάχα στούς και-
ροὺς τῆς λύπης καί τῆς ἐξορίας

Κι ἡ πατρίδα μιὰ τοιχογραφία μ\’ ἐπιστρώσεις διαδο-
χικές φράγκικες ἤ σλαβικές πού ἄν τύχει καί
βαλθεῖς γιά νά τήν ἀποκαταστήσεις πᾶς ἀμέσως φυλακή
καί δίνεις λόγο

Σ\’ ἕνα πλῆθος Ἐξουσίες ξένες μέσῳ τῆς δικῆς σου
πάντοτε

Ὅπως γίνεται γιά τίς συμφορές

Ὅμως ἄς φανταστοῦμε σ\’ ἕνα παλαιῶν καιρῶν ἁλώνι
Ποὺ μπορεῖ νά \’ναι καί σέ πολυκατοικία ὅτι παίζουνε
παιδιά καί ὅτι αὐτός πού χάνει

Πρέπει σύμφωνα μέ τούς κανονισμούς νά πεῖ στούς
ἄλλους καί νά δώσει μιὰν ἀλήθεια

Ὁπόταν βρίσκονται στό τέλος ὅλοι νά κρατοῦν στό χέρι
τους ἕνα μικρό

Δῶρο ἀσημένιο ποίημα.