Αὕτη ἡ ἡμέρα ἥν ἐποίησεν ὁ Κύριος ἀγγαλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ!

Ἀδελφοί μου,

Ἔφθασε καὶ πάλι ἡ μεγάλη καὶ Ἁγία ἡμέρα, ἡ μία τῶν σαββάτων, ἡ βασιλὶς καὶ Κυρία. Ἑορτὴ πιὸ μεγάλη ἀπὸ ὅλες τὶς ἑορτές. Πανηγύρι πιὸ μεγάλο ἀπὸ ὅλα τὰ πανηγύρια. Καὶ τοῦτο γιατί αὐτὴ τὴν ἡμέρα ἑορτάζουμε τὴν νέκρωση τοῦ θανάτου, πράγμα πρωτοφανὲς καὶ παράδοξο.

Ἑορτάζουμε τὴν καθαίρεση τοῦ Ἅδη, τὴν ἀρχὴ καὶ τὸ ξεκίνημα μιᾶς ἄλλης ζωῆς ποὺ δὲν ἔχει πιὰ τέλος.

Μπορεῖ ὁ τάφος νὰ σφραγίσθηκε μὲ τὸν μεγάλο λίθο. Μπορεῖ ἡ κουστωδία τῶν στρατιωτῶν νὰ φυλᾶνε τὸ ἄχραντο Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Χριστὸς ὅμως Ἀνέστη καὶ πρόσφερε τὴ δική Του τὴν ἀναστημένη ζωὴ δῶρο σὲ ὅλους τους ἀνθρώπους.

Ὁ λίθος τοῦ μνήματος φάνηκε νὰ σφραγίζη μαζὶ μὲ τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν ἐλπίδα τῶν ἀνθρώπων. Κατεβαίνοντας ὅμως ὁ Χριστὸς στὸν θάνατο νεκρώνει τὸν Ἅδη μὲ τὴν ἀστραπὴ τῆς Θεότητός Του.

Τέτρωται Ἅδης ἐν τῇ καρδίᾳ, δεξάμενος ὡς ὑπνοῦντα τὸν Δημιουργόν. Εὐφραίνονται λοιπὸν τὰ οὐράνια, ἀγάλλονται τὰ ἐπίγεια, ὁ Κύριος ἐπάτησε «τῷ θανάτῳ τὸν θάνατον», γίνεται πρωτότοκος τῶν νεκρῶν, μᾶς ἐλευθερώνει ἀπὸ τὰ δεσμὰ τοῦ Ἅδη καὶ προσφέρει στὸν κόσμο τὴν σωτηρία.

Οἱ μαθήτριες τοῦ Χριστοῦ πηγαίνοντας νὰ μυρίσουν μὲ μύρα τὸ νεκρὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, παραλαμβάνουν ἀπὸ τὸν Ἄγγελο τὸ φαιδρὸ μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως καὶ τρέχουν νὰ ἀναγγείλουν στοὺς ἀποστόλους ὅτι σκυλεύθηκε ὁ θάνατος καὶ ἀνέστη ὁ Κύριος. Μὲ τὸ Σταυρὸ σὰν ὅπλο νίκησε τὸν θάνατο καὶ συνέτριψε τὸ κράτος του, ἄνοιξε τὸν Παράδεισο στὸ ληστή, τὸν θρῆνο τῶν Μυροφόρων τὸν μετέβαλε σὲ πανηγύρι καὶ στοὺς ἀποστόλους Του χάρισε τὴν εἰρήνη.

Αὐτός, λοιπόν, ποὺ Θεὸς ὤν ἔκλεινε τοὺς οὐρανοὺς καὶ κατέβηκε στὴ γῆ, Αὐτὸς ποὺ καταδέχεται τριήμερη ταφή, τώρα μᾶς ἐλευθερώνει ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσία καὶ δουλεία τῶν παθῶν μας καὶ γίνεται ἡ ζωὴ καὶ ἡ ἐλευθερία καὶ ἡ ἀνάσταση τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Ὁ προαιώνιος ἐχθρός τοῦ ἀνθρώπου ὁ θάνατος, ὁ μεγάλος σαρκαστὴς τῆς ἐλευθερίας μας νικήθηκε.

Τὰ δεινά τοῦ ἀνθρώπου παίρνουν ἐπὶ τέλους τέλος. Ὁ Θεὸς ἔστειλε κάποιο δικό Του, τὸν Μονογενῆ Υἱὸ καὶ Λόγο Του, ὁ Ὁποῖος ἐνῶ ὡς Θεὸς εἶναι ἀθάνατος, καταδέχεται γιὰ μᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ δική μας σωτηρία νὰ σαρκωθεῖ ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου καὶ νὰ ἐνανθρωπήσει χωρὶς νὰ ἀλλοιωθεῖ εἰς τὸ ἐλάχιστον ἡ Θεότητά Του.

Τοὺς καρποὺς αὐτῆς τῆς ἐλευθερίας ἀπολαμβάνουσα ἡ Ἐκκλησία μὲ τὸ λόγο τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου θὰ φωνάξει: «Ποῦ σου θάνατε τὸ κέντρον, ποῦ σου Ἅδη τὸ νίκος! Ἀνέστη Χριστὸς καὶ σὺ καταβέβλησαι!» Ποῦ εἶναι θάνατε τὸ κεντρί σου μὲ τὸ ὁποῖο παλιὰ κέντριζες καὶ θανάτωνες τοὺς ἀνθρώπους; Ποῦ εἶναι Ἅδη ἡ παλιά σου ἐξουσία μὲ τὴν ὁποία ἐξουσίαζες τοὺς ἀνθρώπους. Ὁ Θεάνθρωπος Χριστὸς Ἀνέστη καὶ σεῖς συντριβήκατε.

Ἀπὸ τὴν ἐποχὴ ποὺ ὁ Ἀδὰμ ἐπεχείρησε τὴν αὐτοθέωσή του μέχρι καὶ σήμερα ὁ ἄνθρωπος τραγικὰ βιώνει ὡς καρποὺς τῆς «αὐτοθεώσεώς του», τραγικοὺς καρποὺς τῆς ἀποτυχίας του, τὸν πόνο, τὴν φθορά, τὴν ἀρρώστια, τὸ θάνατο, τὴν ἀποτυχία καὶ τὴν συντριβή. Εἶναι μία ἀλήθεια αὐτὴ ποὺ ἐπανειλημμένα βιώθηκε μέσα στὴν ἱστορία μέχρι καὶ σήμερα.

Ἑορτάζουμε τὸ Πάσχα ἐφέτος σὲ ἕνα περιβάλλον πνιγηρό, μέσα στὰ πλαίσια μιᾶς δεινῆς οἰκονομικῆς κρίσης ἡ ὁποία μᾶς τρομάζει. Βλέπουμε τὴ ζωή μας νὰ ἀρχίσει νὰ δυσκολεύει πολύ. Ἕνα σημαντικὸ μέρος τοῦ λαοῦ μας, ποὺ φαίνεται ὅτι θὰ γίνεται μὲ τὴν πάροδο τῶν ἡμερῶν ὅλο καὶ μεγαλύτερο, ζεῖ κάτω ἀπὸ τὰ ὅρια τῆς φτώχειας.

Ψάχνουν ἐναγώνια οἱ ἁρμόδιοι τρόπους ἀντιμετώπισης καὶ ὅλη αὐτὴ ἡ ἀγωνία δὲν δείχνει μόνο τὸ οἰκονομικὸ χάος, ἀλλὰ πρὸ παντὸς τὸ πνευματικὸ σκοτάδι στὸ ὁποῖο ἄρχοντες καὶ ἀρχόμενοι ζοῦμε, πορευόμαστε καὶ παραπατᾶμε.

Ἡ παροῦσα κρίση εἶναι πρωτευόντως πνευματικὴ καὶ δευτερευόντως οἰκονομικὴ καὶ εἶναι καρπὸς τοῦ σκοτασμοῦ τοὺς νοός μας ποὺ ἀδυνατεῖ νὰ ἐπισημάνει τὰ οὐσιώδη καὶ τὰ ἐπουσιώδη μέσα στὴ ζωή. Ἀθετήσαμε τὴ δύναμη τῆς ψυχῆς μας καὶ στηριχθήκαμε στὴ δύναμη τῆς ὕλης γι’ αὐτὸ καὶ παγιδευθήκαμε στὴν ἀπόλαυση καὶ γίναμε δοῦλοι τῆς κατανάλωσης.

Πέσαμε ἔτσι στὰ νύχια τῶν κερδοσκόπων, γίναμε προμηθευτὲς ὅσων μᾶς ἐμπορεύονται καὶ δαγκώνοντας τὸ δόλωμα νὰ πάρουμε δάνειο γιὰ νὰ κάνουμε καλὲς διακοπές, χάσαμε στὸ τέλος τὰ σπίτια μας καὶ μείνανε στὸ δρόμο τὰ παιδιά μας.

Μᾶς παραμυθιάζουν οἱ ἔμποροί μας, τοὺς δίνουμε τὴ δύναμη τῆς ἐξουσίας καὶ ἀντὶ νὰ μᾶς ὑπηρετοῦν μᾶς ληστεύουν. Χάσαμε τὴν ἐμπιστοσύνη μας ὁ ἕνας στὸν ἄλλο. Ὁ λαὸς στοὺς ἄρχοντες, οἱ ἄρχοντες στὸ λαό. Ἡ μόνη διέξοδος ἀπὸ αὐτὴ τὴν κρίση εἶναι ἡ ἀνάσταση. Ἡ ἀνάσταση τῆς ψυχῆς μας.

Ὁ Χριστὸς μὲ τὴν ἀνάστασή Του μᾶς κατεδίκασε νὰ εἴμαστε ἀθάνατοι. Πολίτες ὄχι τῆς μένουσας πόλης, ἀλλὰ τῆς μέλλουσας.

Οἱ ἀναστημένοι ἄνθρωποι δὲν γίνονται δοῦλοι τῶν ἀνθρώπων. Τὸ πολίτευμά τους ὑπάρχει στὸν οὐρανὸ καὶ μὲ τὸ φῶς τοῦ οὐρανοῦ ἀντιμετωπίζουν τὰ πράγματα τῆς γῆς. Δὲν χάνουν τὰ μέλλοντα γιὰ τὰ παρόντα. Ἀντιμετωπίζουν τὰ παρόντα, ἀλλὰ δὲν ἐγκλωβίζονται σ’ αὐτά.

Ἂς ἀντιμετωπίσουμε λοιπὸν τὴν παροῦσα δεινὴ κατάσταση κάτω ἀπὸ τὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεως. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἂς γίνει πηγὴ μίας ἀκατάβλητης δύναμής μας γιὰ νὰ σταθοῦμε ὄρθιοι καὶ δυνατοί. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἂς γίνει πηγὴ μιᾶς ἀκατάβλητης δύναμης γιὰ νὰ ἀντισταθοῦμε στὴ βαρβαρότητα, στὴν ἀσχήμια, στὸ χυδαῖο, σὲ ὅ,τι μᾶς εὐτελίζει.

Ἂς γίνει ἡ παροῦσα κατάσταση ἀφορμὴ γιὰ νὰ ἀπελευθερώσουμε τὴ ζωή μας ἀπὸ τὸ περιττὸ καὶ τὸ ἀνούσιο. Νὰ ἀπελευθερώσουμε τὴ ζωή μας ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσία τῆς ψεύτικης ἀνάγκης καὶ τὴ δουλεία τῆς κατανάλωσης. «Ἔχοντες τροφὰς καὶ σκεπάσματα τούτοις ἀρκεσθησώμεθα».

Τὸ νόημα βρίσκεται ἀλλοῦ. Στὴ δυνατότητα τῆς θεώσεώς μας, στὴν ὀμορφιὰ τῆς ἀγάπης, στὴν μακαριότητα τῆς προσφορᾶς, στὴν καλλιέργεια τῆς ψυχῆς μας.

Πολλοὶ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ πολεμοῦν τὴν ἐλπίδα μας. Εἶναι ὅσοι μάχονται τὴν Ἐκκλησία, ὅσοι μάχονται τὴν πίστη, εἶναι αὐτοὶ ποὺ θέλουν νὰ μᾶς κρατήσουν στὸ πνευματικὸ σκοτάδι καὶ στὴν ἐξάρτηση.

Αὐτοὶ ἔχουν στόχο τὸν ἄνθρωπο καὶ πασχίζουν γιὰ τὴν ὑποταγὴ καὶ τὸν ἐξανδραποδισμό μας.

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ μοναδικὴ καὶ οὐσιαστικὴ ἐπανάσταση. Ὁ μόνος δρόμος τῆς ὄντως ἐλευθερίας. Ὁ μοναδικὸς φόβος τῶν τυράννων καὶ τυραννίσκων. Οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας εἶναι οἱ κατ’ ἐξοχὴν ἀναρχικοί, ἀφοῦ «δικαίοις, νόμος οὐ κεῖται».

Οἱ ἀναστημένοι ἄνθρωποι ἀχρηστεύουν τὸ νόμο γιατί τὸν ὑπερβαίνουν. Εἶναι οἱ ὄντως πέραν πάσης ἀρχῆς, οἱ ἀληθινὰ ἐλεύθεροι καὶ ὄχι σὰν καὶ ἐκείνους ποὺ χρησιμοποιοῦν τὴν ἐλευθερία σὰν ἐπικάλυμμα τῆς κακίας τους.

Σᾶς εὔχομαι, πατρικά, μία τέτοια Ἀνάσταση νὰ γιορτάσετε, μία τέτοια ἐπανάσταση νὰ κάνετε στὴ ζωή σας.

Χριστὸς Ἀνέστη!

Ὁ Σισανίου καὶ Σιατίστης Παῦλος