Ὁ γιὸς σας ἔπεσε μὲ τὸ ἀεροπλάνο καὶ σκοτώθηκε. Γράφετε, πώς τώρα σκέπτεστε ἕνα μόνο πρᾶγμα: «Ὁ γιὸς μου ζεῖ;». Ὑπάρχει ζωὴ μετὰ τὸν θάνατο, καὶ ποιός μπορεῖ νὰ μᾶς βεβαιώσει γι’ αὐτό;

Μεταφέρομαι στὴν ψυχή σας καὶ συμπάσχω ἐντελῶς μὲ τὸν πόνο σας. Ἀλλὰ καὶ πάλι μὲ ξαφνιάζει ἡ ἐρώτηση σας, πόσο δὲ μᾶλλον περισσότερο ἐπειδὴ ὅλα τὰ λόγια σας ἀποπνέουν πίστη καὶ εὐλάβεια.

Ἐὰν κάποιος ἀμφιβάλλει γιὰ τὴν αἰώνια ζωή, ἐγὼ δὲν ξέρω πῶς αὐτὸς μπορεῖ νὰ θεωρηθεῖ ἀκόλουθος τοῦ Χριστοῦ. Ἡ κύρια ἀποκάλυψη τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ ἀποκάλυψη μιᾶς νέας ζωῆς, ἑνὸς νέου κόσμου, ἑνὸς νέου βασιλείου, ἐντελῶς νέου γιὰ τοὺς ἀνθρώπους.

Τούτη εἶναι ἡ μέγιστη ἀποκάλυψη στοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τότε πού ὑπάρχουν, καὶ ἡ πλέον χαρούμενη ἀπ’ ὅλες τὶς ἀποκαλύψεις. Τὸ νὰ ἀρνηθεῖς τούτη τὴν ἀποκάλυψη σημαίνει νὰ ἀρνηθεῖς καὶ τὸν Χριστὸ καὶ τὸ ὅλο νόημα τῆς ζωῆς μας στὴ γῆ.

Ἀλλὰ τὸ νὰ δεχθεῖς τούτη τὴν ἀποκάλυψη τοῦ Χριστοῦ σημαίνει νὰ δεχθεῖς τὴν ἀλήθεια περὶ Θεοῦ ὡς Γονέα, περὶ τῶν ἀγγέλων ὡς πνευμάτων, περὶ τῆς προορατικῆς πρόνοιας τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο, περὶ τῆς Δίκης τοῦ Θεοῦ, περὶ τῆς ἀθανασίας τῆς ψυχῆς μὲ τὸν θάνατο τοῦ σώματος, περὶ τοῦ χαρούμενου νοήματος τοῦ νὰ ζοῦμε ἔνσαρκοι στὴ γῆ.

Ὅλες αὐτὲς τὶς ἀλήθειες ἀποκάλυψε ὁ Κύριος μὲ ὅλα τὰ λόγια καὶ τὰ ἔργα Του καὶ τὶς μαρτύρησε αὐτοπροσώπως, μὲ τὸν ἑκούσιο θάνατό Του μὲ τὴν ἀνάσταση καὶ τὴν ἀνάληψη.

«Πορεύομαι ἑτοιμάσαι τόπον ὑμῖν», εἶπε ἐν ὄψει τοῦ θανάτου Του στοὺς μαθητές. «Καὶ ἐὰν πορευθῶ καὶ ἑτοιμάσω ὑμῖν τόπον, πάλιν ἔρχομαι καὶ παραλείψομε ὑμᾶς πρὸς ἐμαυτόν, ἵνα ὅπου εἰμὶ ἐγώ, καὶ ὑμεῖς ἧτε» (Ιωάν. 14,2-3).

Δὲν πηγαίνει βέβαια στὸν τάφο, γιὰ νὰ τοὺς προετοιμάσει τὴ θέση! Ὄντως, αὐτὸ δὲν θὰ ἦταν καμιὰ παρηγοριὰ νὰ προετοιμάζεις για κάποιον τὴ θέση στὸν αἰώνιο θάνατο!

Ὄχι, ἀλλὰ Αὐτὸς πηγαίνει σ’ ἐκεῖνον τὸν ἄλλο κόσμο καὶ στὴν πραγματικὴ ζωή. Τὴν ὕπαρξη ἐκείνου τοῦ ἄλλου κόσμου καὶ τῆς αἰώνιας ζωῆς μαρτύρησαν καὶ οἱ πολυάριθμοι ἅγιοι, ἄνδρες καὶ γυναῖκες.

«Ποιός παρουσιάστηκε ἀπὸ κεῖ, γιὰ νὰ μᾶς μαρτυρήσει;», ρωτᾶτε ἐσεῖς, ἐπαναλαμβάνοντας ἔτσι τὴν ἐρώτηση ἐκείνων ποῦ εἶναι χωρὶς πίστη. Ἐὰν δὲν ἤσασταν στὴ λύπη, θὰ ἀξίζατε ἐλαφρὰ μομφὴ γιὰ τέτοια ἐρώτηση. Πεῖτε μου, ποιός ἀπὸ τοὺς Ἁγίους δὲν τὸ ἀνήγγειλε;

Ἢ μήπως δὲν γνωρίζετε ὅτι ἡ ‘Ἐκκλησία δὲν καταγράφει κάποιον στὸ ἁγιολόγιο της, ἂν δὲν ἔχει μὲ τὸν ἕνα ἢ τὸν ἄλλο τρόπο παρουσιαστεῖ ἀπ’ ἐκεῖνον τὸν κόσμο;

Πρόσφατα διάβαζα, πώς μιὰ νεαρὴ Γαλλίδα πέρασε στὴν Ὀρθοδοξία μόνο γι’ αὐτὸ τὸν λόγο -ὅπως ἐκείνη ἢ ἴδια δημοσίευσε- ἐπειδὴ ξεκάθαρα τῆς παρουσιάστηκε ὁ ἅγιος Σεραφεὶμ τοῦ Σαρώφ, ἕνας μεγάλος Ρῶσος ἅγιος.

Ἔτσι λοιπόν, δὲν ἔχετε κανένα λόγο νὰ ἀμφιβάλετε, ἐνῷ ἔχετε ὅλους τοὺς λόγους γιὰ πίστη στὴν οὐράνια ζωή, στὴν ὁποία πέρασε ὁ γιός σας, λίγο νωρίτερα ἀπὸ σᾶς.

Εἰρήνη σὲ σᾶς καὶ παρηγοριὰ ἀπὸ τὸν Χριστό.