Πέρα ὡς πέρα στὴ γῆ τῆς Ἰωνίας

δοξαστικὸ ἀχολόγησε τροπάρι!

ἀπ’ τὴν Κνωσσὸ ὡς τὴν Πέργαμο θεία χάρη

ὅπου Ἑλλάδα πηγὴ τῆς ἁρμονίας.

Καὶ ὦ Σμύρνη πάντα ἐσὺ μαργαριτάρι

στὰ μαλλιὰ τῆς νεράιδας Μικρασίας!

Ἡ Μίλητος δὲν εἶναι πιὰ καμάρι

τῆς Ἱστορίας, τῆς Δόξας Ἐφεσίας!,

οἱ καιροὶ σβῆσαν τὴ φεγγοβολιά.

Σμύρνη, ξανὰ γεννῆτρες εἶναι οἱ Μοῖρες

(χτυπῆστε Ὁμήρων ἰωνικῶν οἱ λύρες)

μὲσ’ στὴ ζεστὴ τῆς μάνας σου ἀγκαλιά

ποὺ ἀνοίγεται ὅλα γιὰ νὰ τ’ ἀγκαλιάσει

καὶ τὰ σκόρπια τὰ σπλάχνα της, μιὰ πλάση.