«Μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης προσέλθετε..» Ἕνας ἄλλος γλυκὺς καὶ εἰρηνικὸς τρόπος κάθαρσης τοῦ νοῦ εἶναι ἡ συνεχὴς Θεία Κοινωνία.

Εἶναι αὐτὸ ποὺ λέγει ἕναν τροπάριο τῆς ἀκολουθίας τῆς Θείας Μεταλήψεως.

«Θεοῦ τὸ Σῶμα καὶ θεοῖ μὲ καὶ τρέφει, Θεοῖ τὸ πνεῦμα τὸν δὲ νοῦν τρέφει ξένως».

Αὐτὸς ὁ λόγος, «τρέφει ξένως», σημαίνει πὼς τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ ποὺ κοινωνοῦμε εἶναι ἡ τροφὴ ποὺ καθαρίζει τοὺς ἀκάθαρτους λογισμοὺς καὶ ἀλλοιώνει ἀγαθῶς τὰ φρονήματα πρὸς εὐσέβειαν. Ὁ λόγος αὐτὸς μᾶς λέγει ὅτι ἡ μετοχὴ στὰ Ἅγια Μυστήρια φέρει κατὰ μυστικὸ τρόπο τὴν ὑγεία τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος.

Ἡ συνεχὴς παρουσία τῆς Θείας Κοινωνίας προσδίδει μυστικὰ δύο εὐλογίες γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν λογισμῶν, τὸ ἕνα εἶναι ἡ δύναμη τῆς ἀντίστασης καὶ τὸ ἄλλο εἶναι ὁ θεῖος ἔρωτας.

Ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ μέσα μας μὲ τὴν συνεχῆ Θεία Κοινωνία ντύνει τὸν πιστὸ μὲ μιὰ ἀγγελικὴ πανοπλία γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ ἀντέχει στὰ δόλια βέλη τοῦ πονηροῦ…

Ὅλα αὐτὰ συμβαίνουν μέσα στὴν ὕπαρξη τοῦ χριστιανοῦ κατὰ μυστικὸ τρόπο , ὅπως τὸ λέγει ἡ προσευχὴ αὐτὴ τῆς Θείας Μεταλήψεως: «Εἶναι τὸ Σῶμα τοῦ Θεοῦ ποὺ τὸν θεώνει καὶ τὸν τρέφει, τοὺς θεώνει τὸ πνεῦμα καὶ τρέφει τὸ νοὺ μὲ θεϊκὸ τρόπο».

Ὁ νοὺς καὶ ἡ καρδιά του ἁγιάζονται καὶ δυναμώνουν καὶ ἀποκτοῦν τὴν δύναμη νὰ ἀντιστέκονται.

Καὶ λέγει ὁ Ἱερὸς Χρυστόστομος:

«Ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι ἕνας ποταμὸς πιὸ δυνατὸς καὶ πιὸ σφοδρὸς ἀπ’ τὴ φωτιά, ποὺ ὅμως δὲν κατακαῖει, ἀλλὰ περιλούει καὶ πυρπολεῖ ἀφλέκτως αὐτὸν ποὺ παίρνει αὐτὴ τὴν τροφὴ τῶν ἀγγέλων μέσα του. Νά! ὅπως παίρνεις τὸ χρυσὸ καὶ καθὼς λειώνει στὴ φωτιά, ἂν ἦταν δυνατὸν νὰ γίνει καὶ νὰ βουτοῦσες μέσα στὸ χέρι σου ἢ τὴ γλῶσσα σου σ’ αὐτόν ,τότε ἀμέσως θὰ γινόταν χρυσῆ , ἔτσι κι ἐδῶ κι ἀκόμη πιὸ πολὺ χρυσώνει τὴν ψυχή σου τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ».

Μὲ τὴ συνεχῆ θεία κοινωνία δυναμώνει ἡ θέληση τοῦ πιστοῦ καὶ στηρίζεται ἀπὸ τὸν Χριστὸ μὲ «πνεῦμα ἡγεμονικὸ» μπροστὰ στὴν ὀλισθηρότητα τῶν λογισμῶν. Ἀντιστέκεται στὸν πειρασμὸ μὲ μιὰ δύναμη ποὺ ξεπηδᾷ μόνη της ἀπὸ τὴν καρδιά του. Μᾶλλον πρέπει νὰ ποῦμε καλύτερα πὼς ὁ Χριστὸς εἶναι Αὐτὸς ποὺ πολεμᾷ καὶ κάνει τὸν ἀγῶνα καὶ σώζεται ὁ πιστὸς ἐφ’ ὅσον εἶναι ἐντός του. Ἀφήνει σ’ αὐτὸν νὰ πολεμᾶ καὶ νὰ ὑπερασπίζεται.

Στὴν πνευματικὴ πρακτικὴ διαπιστώνει κανεὶς ὅτι πολλὲς περιπτώσεις ἀνθρώπων μέσα ἀπὸ τὴν συνεχῆ Θεία Κοινωνία ἔχουν θεραπευθεῖ ἀπὸ διάφορα ψυχικὰ νοσήματα.

Πολὺ ὄμορφα καὶ πάλι ὁ ἴδιος ὁ Ἱερὸς Πατὴρ μιλᾷ γιὰ τὸ αἷμα τοῦ ἀμνοῦ ποὺ ἄλειψαν τὸ Πάσχα οἱ Ἑβραῖοι στὶς πόρτες τους καὶ σώθηκαν ἀπὸ τὸν ὀλοθρευτὴ ἄγγελο καὶ τὸ ἀντιπαραβάλλει μὲ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ποὺ κοινωνοῦμε στὴν Θεία Εὐχαριστία.

«Βλέπεις πὼς τὸ αἷμα ἐκεῖνο τὸ ἀναίσθητο, τὸ ἄψυχο, ἔσωσε τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν ψυχὲς ὄχι ἐπειδὴ ἦταν αἷμα, ἀλλὰ ἐπειδὴ συμβόλιζε καὶ προφήτευε τὴν θυσία καὶ τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ καὶ ὅταν εἶδε ὁ ὀλοθρευτὴς τὸ αἷμα ἐπιχρισμένο τίς πόρτες, δὲν τόλμησε νὰ μπεῖ μέσα. Ἔτσι λοιπὸν καὶ τώρα, ὅταν βλέπει ὁ διάβολος ὄχι πιὰ τὸ αἷμα ἐκεῖνο τὸ συμβολικὸ χρισμένο στὶς πόρτες, ἀλλὰ τὸ ἀληθινὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ χρισμένο στὸ στόμα τῶν πιστῶν , στὴν πόρτα τοῦ χριστοφόρου ναοῦ, δὲν θὰ διστάσει πολὺ περισσότερο; Διότι , ἂν ἄγγελος εἶδε τὸν συμβολικὸ αὐτὸν τύπο καὶ ντράπηκε, πολὺ περισσότερο ὁ διάβολος δὲν θὰ φύγει βλέποντας αὐτὸ τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ;».

Ὁ διάβολος φοβᾷται τὴν Θεία Κοινωνία. Εἶναι αὐτὸ ποὺ τὸν πονᾷ καὶ τὸν διαλύει καὶ ἀδυνατεῖ καὶ ὑποχωρεῖ, ὅταν βρίσκεται μπροστὰ στοὺς συνεχῶς κοινωνοῦντας τῶν Ἁγίων Μυστηρίων.

Εἶναι ὄντως τὸ μυστικὸ φάρμακο ποὺ θεραπεύει τὸν ποικίλο λογισμὸ ποὺ κολλάει σὰν πειρασμὸς μέσα στὴν σκέψη καὶ τὸν ἐμπαίζει.

Πολὺ πρακτικά μᾶς μιλάει γιὰ τὸ θέμα αὐτὸ ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων:

«Ἄν τὸ δηλητήριο τοῦ ἐγωισμοῦ σὲ κάνει νὰ ὑποφέρεις τρομερὰ ὅπως πάντα, λάβε τὸ μυστήριο καὶ ὁ ταπεινὸς ἄρτος θὰ σοῦ δώσει τὴ γαλήνη. Ἄν ἡ ζήλια μαραίνει μὲ τὸν καυτερό της ἄνεμο τὴν καρδιά σου , λάβε τὸν ἄρτο τῶν ἀγγέλων καὶ ἡ πραγματικὴ ἀγάπη θὰ φουντώσει μέσα σου.

Ἄν ἡ τεμπελιὰ σ’ ἔχει κυριεύσει καὶ νοιώθεις πὼς δὲν ἔχεις κέφι γιὰ προσευχὴ καὶ γιὰ ἄσκηση τῆς ἀγάπης στὸ διπλανό σου, δυναμώσου μὲ τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Ἀσφαλῶς ἡ καρδιά σου θὰ γεμίσει ἀπὸ ἀγάπη.

Ἐπιτέλους ἂν νιώθεις νὰ σὲ πιέζει ὁ πειρασμὸς γιὰ νὰ κάνεις μιὰ ἀνήθικη πράξη, ὦ! τότε, προπαντὸς τότε! λάβε τὸ μεγαλύτερο ἀπὸ τὰ μυστήρια, καὶ τὸ πανάγιο σῶμα τοῦ Χριστοῦ θὰ σὲ κάνει κ’ ἐσένα ἁγνὸ καὶ ὁλόλευκο σὰν κρίνο».

Μὲ τὴ συνεχῆ παρουσία Τοῦ Κυρίου μαραίνει τὸν πειρασμὸ καὶ εἰρηνεύει τὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι προτιμότερο πάνω στὸν πειρασμό , ἀντὶ νὰ ξεριζώνει κάποιος μὲ τὰ χέρια του τὸ δένδρο αὐτὸ καὶ νὰ πονᾷ χωρὶς ἀποτέλεσμα, καλύτερα νὰ τὸν μαραίνει μὲ τὴν ἀγάπη στὸν Χριστὸ καὶ τὴν διαρκῆ παρουσία Του.

Ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ νικᾷ τὴν ἀγάπη τοῦ κόσμου, «ἔρως ἔρωτι νικᾷται».

Χριστιανὸς εἶναι αὐτὸς ποὺ τὴν ζωή του τὴν συμπλέκει σὲ ἕναν μεγάλο ἔρωτα μὲ τὸν Θεὸ καὶ ὄχι σὲ ἕναν φόβο καὶ ἄγχος γιὰ τὴν ἁμαρτία καὶ τὴν ἐνοχικότητα. Δὲν παλεύει τόσο μὲ τοὺς πειρασμοὺς καὶ τὸν διάβολο, γιατί τοὺς περιφρονεῖ καὶ ἀδιαφορεῖ γιὰ τὸν πόλεμο τούς, ἀλλὰ παλεύει μὲ ἕναν σκοπό, νὰ ἀγαπήσει πιὸ πολὺ τὸν Χριστό.

Αὐτὸς ὁ θεῖος ἔρωτας ἔρχεται κατὰ κύριο λόγο μὲ τὴ συνεχῆ Θεία Κοινωνία τοῦ τιμίου Σώματος καὶ Αἵματος τοῦ Κυρίου. Αὐτὸς ὁ Χριστός , ἐντὸς ἡμῶν, ἔχει μόνο τὴν δύναμη νὰ μαράνει ἐξ ὁλοκλήρου τοὺς πειρασμούς.

Οἱ Ἑβραῖοι , κάθε φορὰ ποὺ ἀτένιζαν τὸ πρόσωπο τοῦ Μωϋσὴ ὅταν κατέβαινε ἀπ’ τὸ Σινᾶ, θαμπώνονταν καὶ δὲν μποροῦσαν νὰ τὸν ἀντικρύσουν , διότι ἔλαμπε σὰν ἥλιος. Ἔτσι ἀκριβῶς , λέει ὁ Ι. Χρυσόστομος, «καὶ οἱ δαίμονες ἐκθαμβοῦνται, τρέμουν καὶ ἀποφεύγουν νὰ βλέπουν τὸ πρόσωπο ἑνὸς ποὺ μεταλαμβάνει, διότι ἐκείνη τὴν ὥρα μία θεϊκὴ φωτιὰ ξεπετάγεται ἀπὸ τὸ στόμα, θέμα θαυμαστὸ στοὺς ἀγγέλους , φοβερὸ στὸν διάβολο».

Ἡ συνεχὴς Θεία Κοινωνία μὲ τὰ χρόνια ποὺ περνοῦν γίνεται τὸ οὐράνιο φάρμακο τῆς ψυχικῆς ἠρεμίας καὶ τῆς ἀγγελικῆς ἀλλαγῆς τοῦ ἀνθρώπου. Ἐγκαθίσταται μέσα στὴν καρδιά του ὁ θεῖος ἔρωτας. Τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ γίνεται τὸ ἐμβόλιο τῆς ψυχῆς του.

Καὶ ὅπως ἕνα ἄγριο δένδρο δὲν μπορεῖ νὰ ἀλλάξει ὅσο καὶ νὰ τὸ σκαλίζουμε, ὅσο καὶ νὰ τὸ ποτίζουμε, παρὰ μονάχα ἐὰν τὸ ἐμβολιάσουμε, ἔτσι καὶ ὁ ἄνθρωπος, ἄγριο δένδρο μὲ πάθη καὶ ἀδυναμίες, ἐμβολιάζεται καὶ μεταμορφώνεται μὲ τὸ οὐράνιο μπόλι, τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ.

Γίνεται ἀπὸ «ἀγριαέλαιος» «καλιέλαιος».

Ἡ καλλιέργεια τῆς ψυχῆς καὶ ἡ εἰρήνευσή της ἀπὸ τοὺς πειρασμοὺς τοῦ νοῦ καὶ τῆς καρδίας γίνεται μὲ μυστικὸ τρόπο καὶ μέσα στὸν χρόνο ἀπὸ τὸν γεωργὸ Χριστό. Ἔλεγε: «Αὐτομάτη γὰρ ἡ γῆ καρποφορεῖ».

Ἡ συνεχὴς Θείας Κοινωνία φέρει τὸν ἀληθινὸ ἁγιασμὸ καὶ τὴν ἀπάθεια στοὺς πειρασμούς.

Ἐξάλλου, χριστιανὸς εἶναι μόνο ἐκεῖνος ποὺ ζεῖ συνεχῶς ἐν μετανοίᾳ καὶ ἐγκεντρισμένος στὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ μὲ τὴν συνεχῆ Θεία Κοινωνία. Ὅμως ἡ συνεχὴς Θεία Κοινωνία δὲν μπορεῖ νὰ ἐφαρμοστεῖ μὲ ὠφελιμιστικὸ τρόπο, οὔτε καὶ μὲ καταναγκαστικό, διότι δὲν πρόκειται ποτὲ νὰ ὠφελήσει.

Ἡ Θεία Κοινωνία δὲν εἶναι ἕνα ἀντικαταθλιπτικὸ φάρμακο, ποὺ τὸ παίρνει κανεὶς δι’ ἐπιβολῆς καὶ ἐξ ἀνάγκης στὴν δυσκολία, περιμένοντας μαγικὰ τὸ θαῦμα, ἀλλὰ εἶναι ἡ ἐξ ὅλης καρδίας ἕνωση μας μὲ τὸν ἴδιο τὸν Θεό, ποὺ ζεῖ μέσα μας καὶ ἐμεῖς ἐγκεντρισμένοι στὸ Σῶμα Του.

Ὁ πιστὸς ποὺ ζεῖ στὴν Ἐκκλησία μὲ τὴν συνεχῆ Θεία Κοινωνία εἶναι Θεοφόρος καὶ Χριστοφόρος, ὅμαιμος καὶ σύναιμος τοῦ Χριστοῦ, κι αὐτὸ μέσα στὸν χρόνο φέρει τὸν καρπό του, τὴν κάθαρση τοῦ νοῦ καὶ τῆς καρδιᾶς.

Ὅπου κατοικεῖ ὁ Χριστὸς βασιλεύει ἡ πηγαία χαρὰ καὶ εἰρήνη. Ἡ συμμετοχὴ στὸ Ἱερὸ Μυστήριο μὲ τὴν προετοιμασία τῶν εὐχῶν τῆς Θείας Μεταλήψεως ὁδηγοῦν σὲ μία συναίσθηση τῶν ἁμαρτιῶν καὶ σὲ ἕναν θεῖο ἔρωτα καὶ ἐκζήτηση τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ. Ὁ φόβος Θεοῦ καὶ ὁ πόθος Θεοῦ εἶναι ὁ ἄριστος τῆς καρδιᾶς τρόπος προετοιμασίας γιὰ τὴν Κοινωνία τοῦ Θεοῦ.

Καὶ ἐδῶ ὅταν λέμε φόβο Θεοῦ δὲν σημαίνει τὸν τρόμο τοῦ ἀνθρώπου σὰν νὰ βρίσκεται ἐνώπιον ἑνὸς ἀδυσώπητου ἄρχοντος ποὺ πρόκειται νὰ τὸν τιμωρήσει καὶ νὰ τὸν κατακόψει καὶ ὡς καταναγκασμένος δοῦλος τὸν φοβᾷται, ἀλλὰ σημαίνει την ἐν μετανοίᾳ καὶ μετὰ δακρύων συναίσθηση των ἁμαρτιῶν του, καθὼς καὶ τὴν γλυκεῖα ἀγάπη καὶ συγχώρηση τοῦ Θεοῦ.

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος μέσα στὴν καρδιὰ του διεργάζεται τὸ μυστήριο τῆς μετανοίας καθὼς καὶ τὸ μυστήριο τοῦ θείου πόθου καὶ ἔρωτος, τότε…

Τὰ ἄχραντα Μυστήρια καὶ ὁ Ἄρτος τῆς Ζωῆς εἶναι καθαρτικὸς τοῦ νοῦ τρόπος.