Ταίρι νιόνυμφο προβαίνει

ὁ Ἀπρίλης κι ἡ Αὐγή,

νὰ τοῦ στρώσει τὸ προσμένει

νυφικὸ κρεβὰτ’ ἡ Γῆ.

Χίλια δῶρα ἑτοιμάζει

γιὰ τὸ ταίρι π’ ἀγαπᾶ,

τὰ ξεθάφτει, σὰ χαλάζι

πλούτη ἀτίμητα σκορπᾶ.

Εἰς τοὺς κήπους ἄνθη χύνει

καὶ πουλιὰ στὶς λαγκαδιές,

Στὰ πουλιὰ τραγούδια δίνει,

καὶ στὰ ἄνθη εὐωδιές.

Τὴ δροσιὰ κάνει νὰ λάμπει

σὰ διαμάντι στὰ κλαριά,

ἄνθος φτερωτὸ τὴν κάμπη

ἀεράκι τὸ βοριᾶ.

Καὶ τὰ δέντρα φουντωμένα,

πράσινα, βαθιά, ἀνοιχτά,

μόλις βγῆκαν νιοβαμμένα

ἀπ’ τὰ χέρια της κι αὐτά.

Ἐἶν’ ἡ λίμνη πιὸ γαλάζια,

πιὸ καθάρια ἡ ρεματιά,

πιὸ πολλὰ ἐχ’ ἡ κόρη νάζια

κι ὁ ἔρωτας ψευτιά.

Ταίρι νιόνυμφο προβαίνει

ὁ Ἀπρίλης κι ἡ Αὐγή,

νὰ τοῦ στρώσει τὸ προσμένει

νυφικὸ κρεβὰτ’ ἡ Γῆ.