Ἡ ἑλληνική νεολαία σήμερα μπορεῖ νά ἔχει διάφορα τρωτά. Νά φοβᾶται τόν πολύ μόχθο, νά ἀδιαφορεῖ γιά οὐσιαστικά θέματα, νά ἀπορρίπτει δίχως ἔρευνα σοβαρά νοήματα, νά παρασύρεται εὔκολα ἀπό ἐπιπόλαιες ἰδέες. Ἀπό τήν ἄλλη ὅμως διατηρεῖ μεγάλη δίψα γιά τήν ἀλήθεια, μία ἀναζήτηση γιά τή γνησιότητα, ἔχει καλές εὐαισθησίες, ἕναν ὡραῖο αὐθορμητισμό, εὐφυία, αὐταπάρνηση καί ἀνθρωπιά.
Ἔχει μία ἐπιφύλαξη γιά τήν ἐκκλησία, πού τή συνδυάζει μέ λάθη ἐκπροσώπων της. Τόν πατριωτισμό σάν νά τόν φοβᾶται ὕστερα ἀπό τά ἀντιρατσιστικά κηρύγματα κάποιων μοντέρνων ἀπάτριδων. Εἰρωνεύεται τούς πολιτικούς πού ἔδωσαν ἀρκετά ἐπιχειρήματα ἀναξιότητας καί φαυλότητας, ἀλλά δυστυχῶς καί τήν πολιτική. Δέν τήν ἐμπνέει τό ἱερό παρελθόν καί τή φοβίζει ἀρκετά τό μέλλον. Σέ πολλά εἶναι δικαιολογημένη ἡ στάση τῶν παιδιῶν μας, ἀφοῦ γνώρισαν τήν ὑποκρισία τῶν μεγάλων πού δέν τηροῦσαν αὐτά πού φώναζαν.
Δέν μέ δυσκολεύουν τά ὅποια ἐρωτήματα τῶν νέων, ἀλλά ἡ ἀπό ἀδιαφορία σιωπή τους. Θά μποροῦσα νά βοηθήσω, νά συνδράμω στήν ἔρευνα, στόν ἔλεγχο, στήν ἀποκάλυψη, στή διαφώτιση. Ὁ προβληματισμός δέν εἶναι κακός, ἡ ἀγωνία εἶναι καλή ὅταν κινεῖται ἀπό ἐνδιαφέρον γιά μάθηση καί λύση ἀποριῶν. Εἶναι συμπαθῆ τά νεανικά πρόσωπα μέ τά σπινθηροβόλα μάτια καί τίς καλοδιάθετες ἐνστάσεις ἀπό διάφορες δουλικές, φοβισμένες, ἄβουλες καί κακομοίρικες στάσεις. Ὁ καλοπροαίρετος μελετητής καί γνήσιος ἀναζητητής τῆς ἀλήθειας σίγουρα θά βρεῖ φῶς, διέξοδο, πληροφορία, ἀναψυχή καί ἀνάταση.
Μερικοί δέν θέλουν πολλά-πολλά, δέν ἔχουν ὑψηλά ἐνδιαφέροντα, μένουν στό χουζούρι, στό βόλεμα, στό νεσκαφέ, στό “πέρα βρέχει”, δέν θέλουν νά βγάλουν κανένα φίδι ἀπό τήν τρύπα. Αὐτό βέβαια δέν ἰσχύει μόνο γιά ὁρισμένους νέους μας. Δέν εἶναι λίγοι πού μαθαίνουν σέ ὅλη τους τή ζωή ἔτσι, κατηγορώντας μόνο τούς ἄλλους καί τή σκάρτη κοινωνία. Ψάχνουν συνεχῶς νά βροῦν προσχήματα καί ἄλλοθι γιά νά δικαιολογοῦν τήν ἀπρεπῆ κατάστασή τους.
Ἡ δυναμική ἐξανάσταση ἀπό τή φτήνια καί τή μιζέρια μίας ἀνούσιας καθημερινότητας, μίας ἀνέραστης χαμοζωῆς, μίας πολύχρονης, κουραστικῆς καί φθοροποιοῦ ρουτίνας, θέλει ἀποφασιστικότητα, ἀμεσότητα καί τολμηρότητα.
Ἐπανάσταση δέν εἶναι νά ρίχνεις μολότοφ, νά σπᾶς βιτρίνες καί νά καῖς αὐτοκίνητα, ἀλλά προσωπική ρήξη μέ τόν κακό καί ἐμπαθῆ ἑαυτό σου, συντριβή τοῦ προσωπείου σου, ἀπέκδυση τῆς μάσκας, ἀναλογισμοῦ εὐθύνης καί ὑποχρεώσεων.
Εὔκολο εἶναι νά εἶσαι ἄπιστος, ἄθεος, ἀνεξέλεγκτος. Δύσκολο ἀρκετά εἶναι νά εἶσαι ὑπεύθυνος Χριστιανός, ἀληθινός πιστός, γνήσιος ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ. Ὁ σπουδαῖος δανός φιλόσοφος Κίρκεγκαρντ λέγει χαρακτηριστικά: “Ὅπως τό βέλος τοῦ καλοῦ σκοπευτῆ, ὅταν φεύγει ἀπό τή φαρέτρα, δέν μπορεῖ νά ἡσυχάσει πρίν φθάσει στόν σκοπό του, ἔτσι καί ὁ ἄνθρωπος δημιουργήθηκε ἀπό τόν Θεό μέ μόνη κατεύθυνση πρός τόν Θεό καί δέν μπορεῖ νά ἡσυχάσει ἄν δέν βρεθεῖ κοντά τού”.
Ἕνας χριστιανός νέος ἔχει ἐμπνευσμένο ὅραμα, θεῖο σκοπό, ὑψηλό στόχο, νοηματισμένη ζωή. Δέν πτοεῖται καί δέν ἀπογοητεύεται εὔκολα. Δέν παρασύρεται ἀπό τήν παράλογη ἡδονή καί τή σκοτεινή διαφθορά. Ἀντιστέκεται στά ἀντίθετα καί δαιμονοκίνητα πάθη. Ἐπιθυμεῖ καί ἀγωνίζεται γιά τίς ἀρετές. Ἐμπνέεται ἀπό τήν τιμιότητα, τήν εἰλικρίνεια, τήν ἀξιοπρέπεια, τή σεμνότητα, τή σοβαρότητα καί τή μετριότητα. Ἔχει λιγότερα ὑλικά κέρδη, ἀλλά ἔχει εἰρηνική συνείδηση, καρδιακή χαρά καί ψυχική ἀγαλλίαση. Δέν πάσχει ἀπό ἐνοχές, ἐφιάλτες, μίση, ζήλιες, κακίες, ἔχθρες, διαβολές καί πονηρίες.
Τά ἔτη τῆς νεότητας, ἄν κυριευτοῦν ἀπό ψυχικά κενά, θά ταλαιπωρήσουν τήν κατοπινή ζωή. Ἔντονες ψυχολογικές διαταραχές δημιουργοῦν νέες φοβίες μειονεξίες, πλήξη, μοναξιά, ἀκόμη καί μελαγχολία. Μία ζωή δίχως ἦθος, ἠθική, φραγμό καί κανέναν περιορισμό θεωρεῖται ἐλεύθερη, ἀλλά τελικά σκλαβώνει, καί ἡ ἄφθονη ἡδονή χαρίζει περισσή ὀδύνη.
Τό πιό λυπηρό εἶναι μερικοί νά ἐπιβουλεύονται ἤ νά ἐκμεταλλεύονται τά ὄνειρα τῶν παιδιῶν μας. Στά περισσότερα παιδιά ὑπάρχει μέσα τους ἡ ἐπαναστατικότητα, ἡ τάση γιά ἀλλαγές, σημαντικές καθώς λέγουν. Ἡ ἀναθεώρηση καί ἡ μετατροπή πιστεύουν γιά κάτι καλύτερο. Αὐτό δέν εἶναι καθόλου κακό.
Οἱ μεγάλοι ὅμως θέλουν τά παιδιά τούς πιστή καί ἀκριβῆ συνέχειά τους, προέκταση τοῦ ἐγώ τους, πειθήνια καί ὑπάκουα ὄργανά τους. Γι’ αὐτό ὑπάρχει μία ὀργανωμένη προσπάθεια πρός ἀποχαύνωση τῆς νεολαίας. Τήν καθιστοῦν εὐάλωτη μέ τίς νέες ἰδέες, τά ναρκωτικά, τά ποτά, τόν τρόπο διασκεδάσεως, τά τραγικά ἐπεισόδια στά γήπεδα καί στίς συναυλίες.
Οἱ νέοι καλοῦνται νά ἀποκτήσουν ἀντιστασιακό πνεῦμα καί σταθερό φρόνημα πρός καθετί ἀνίερο, ἄσχημο, βρομερό, ψεύτικο, πρόστυχο καί σάπιο. Τά νιάτα εἶναι πλασμένα γιά τόν ἡρωισμό, ἔλεγε ὁ Κλοντέλ. Ἀξίζει στήν ἑλληνική νεολαία μία καλύτερη τύχη, μία γενναιότερη στάση, μία μεγαλύτερη ἀγωνιστικότητα. Μήν παρασυρθεῖ ἀπό ἐπιτήδειους, πού θά τήν ξεγελάσουν καί θά τήν ἀπογοητεύσουν. Οἱ συζητήσεις μου συχνά στό Ἅγιον Ὅρος μέ νέους μου δίνουν μία χαρά καί μία ἐλπίδα, πού μέ κάνει νά συγκινοῦμαι, ἀλήθεια, βαθύτατα.
