Πρὸς μιὰ γερόντισσα γιὰ τὴν ἀνάσταση τῶν σωμάτων
Ἡ πίστη μας εἶναι ἐξολοκλήρου ἡ πίστη τῆς ἀνάστασης. Αὐτὴ ἀνασταίνει τίς ἀποθανοῦσες ψυχές, ποὺ εἶναι μεγαλύτερο θαῦμα κατὰ τὴν γνώμη μου· πῶς τότε νὰ μὴν μπορεῖ νὰ ἀνασταίνει καὶ τὰ σώματα; Ἐσύ, ὁμολογεῖς τὴν σταθερὴ πίστη σου στὸν παντοδύναμο Θεό, Δημιουργὸ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ἀλλὰ καὶ πάλι σὲ βασανίζει τὸ ἐρώτημα: «Πῶς ὁ Θεὸς θὰ ἀναστήσει γέρικα καὶ μαραμένα σώματα;». Πρόσεχε μὴν τυχὸν μοιάσεις μὲ τοὺς ἐχθροὺς τοῦ Χριστοῦ, τοὺς Σαδδουκαίους, οἱ ὁποῖοι τάχα πίστευαν στὸν Θεό, ἀλλὰ ἀπέρριπταν τὴν ἀνάσταση ἀπὸ τοὺς νεκρούς.
Νέα ἢ γέρικα σώματα δὲν εἶναι στὸν θάνατο ἴσα; Καὶ δὲν ἀποσυντίθενται καὶ τὰ μὲν καὶ τὰ δὲ σὲ σκόνη, ἀπὸ τὴν ὁποία πρωταρχικὰ καὶ ἔχουν κτιστεῖ; Ἀλλὰ καὶ τὰ μὲν καὶ τὰ δὲ, ἐξίσου εὔκολα, θὰ ἀναστηθοῦν τὴν τελευταία μέρα, τὴν Ἡμέρα τῆς Κρίσης, μὲ τὸν λόγο τοῦ Κτίστη. Οὔτε ἡ γέρικη ἀδυναμία τῶν ποδιῶν θὰ ἐπιβραδύνει οὔτε ἡ νεανικὴ εὐκινησία θὰ ἐπισπεύσει τόν σηκωμὸ τῶν νεκρῶν ἀπὸ τὴν σκόνη τοῦ τάφου. Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ τὰ πάντα μπορεῖ. Αὐτὸς ζωντανεύει καὶ θανατώνει, δημιουργεῖ καὶ καταστρέφει. «Πάντα γὰρ δυνατὰ ἐστί παρὰ τῷ Θεῷ» (Μάρκ. 10, 27).
Λές, μὲ ἀφέλεια, πὼς μὲ τίποτα δὲν θὰ ἤθελες νὰ εἶσαι στὸ Βασίλειο τοῦ Χριστοῦ μὲ τὸ τωρινό σου γέρικο καὶ κακόμοιρο σῶμα. Καὶ οὔτε θὰ εἶσαι, ἀδελφή, μὴν φοβᾶσαι! Ὅταν ἡ νεκρωμένη ψυχὴ ἑνὸς ἄθεου ἀναστηθεῖ καὶ ζωντανέψει μὲ τὴν πίστη, ἡ καινούργια του ψυχὴ μόλις ποὺ μοιάζει μὲ τὴν παλιὰ νεκρὴ ψυχή, ἀλλὰ ἡ προσωπικότητά του παραμένει συνειδητοποιημένη ὅσον ἀφορᾶ τὸν ἑαυτό της σὲ ὁλόκληρη τὴν γραμμὴ τῆς ζωῆς του. Κάτι παρόμοιο, ὅπως ὅταν κάποιος βγάλει τα πατσαβούρια καὶ ντυθεῖ μὲ μετάξι. Παρόμοια θὰ συμβοῦν καὶ μὲ τὰ σώματα. «Καὶ σώματα ἐπουράνια, καὶ σώματα ἐπίγεια» (Α΄ Κόρ. 15, 40), σώματα πνευματικά, ποὺ δὲν ἀποσυντίθενται, καὶ σώματα ἀπὸ σάρκα, γήινα, ποὺ ἀποσυντίθενται. Ὅπως καὶ νὰ εἶναι τὰ γήινα σώματα, νεανικὰ ἢ γέρικα, αὐτὰ εἶναι πραγματικὰ σιχαμερά, ὡς πρὸς τὰ οὐράνια σώματα. Ὁ ἅγιος μάρτυρας Ἱππόλυτος γράφει: «Ἐμεῖς πιστεύουμε, ὅτι τὰ σώματα θὰ ἀναστηθοῦν ὄχι ὅπως εἶναι τώρα ἀλλὰ καθαρὰ καὶ δὲν θὰ καταβάλλονται ἀπὸ τραύματα. Στὸ κάθε σῶμα θὰ ἐπιστραφεῖ ἡ δική του ψυχή».
Πόσο ἀπίστευτα διαφορετικὸ εἶναι τὸ λουλούδι ἑνὸς δένδρου ἀπὸ τὴν ρίζα του! Καὶ ὅμως, ὁλόκληρο καὶ ταυτόσημο τὸ δένδρο περιέχεται στὴν ρίζα καὶ, πάλι, ὁλόκληρο καὶ ταυτόσημο δένδρο περιέχεται στὸ λουλούδι. Καὶ ὅπως τὸ λουλούδι μὲ τὴν ὀμορφιά του ὑπερβαίνει τὴν ρίζα, ἔτσι τὰ ἀναστημένα σώματα μὲ τὴν ὀμορφιά τους θὰ ὑπερβοῦν τὰ γήινα σώματά μας.
Χαῖρε, λοιπόν, κόρη τοῦ ἀναστημένου Κυρίου! Καὶ μὲ χαρὰ νὰ μεταλαμβάνεις τὸ σῶμα καὶ τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Μὲ τοῦτο θὰ ἑτοιμάσεις στὸν ἑαυτό σου τὸ οὐράνιο σῶμα, παρόμοιο μὲ τὸ δικό Του σῶμα, τὸ ὁποῖο κατὰ τὴν δύναμη καὶ τὸ κάλλος ὑπερβαίνει ὁτιδήποτε σ’ αὐτὸ τὸν κόσμο, ποὺ μπορεῖ νὰ ἰδωθεῖ μὲ τὸ μάτι καὶ νὰ ὀνειρευθεῖ στὸν ὕπνο.
