Ἡ μπούργκα καί ὁ Νικολά Σαρκοζί

Εὐλόγως θά ἀναρωτηθεῖ ὁ κοινός θνητός: μά πῶς εἶναι δυνατόν στή Γαλλία, τήν κυψέλη ἑνός ἀξιακοῦ συνθήματος τῆς Γαλλικῆς Ἐπανάστασης –«ἐλευθερία, ἰσότητα, ἀδελφοσύνη»– νά συζητᾶμε ἄν θά ἀπαγορευθεῖ στίς μουσουλμάνες νά φορᾶνε μπούργκα ἤ νικάμπ. Ὅπως ἐπίσης θά ἀναρωτηθεῖ κατά πόσον στή σημερινή οἰκονομική συγκυρία, μέ τίς ἀνισότητες καί τίς ρατσιστικές ἀντιδράσεις νά αὐξάνονται ἰλιγγιωδῶς ἀποτελεῖ ὑπέρβαση τῶν ὁρίων τῆς πολιτικῆς σωφροσύνης τό ἄνοιγμα ἑνός τόσο λεπτοῦ θέματος, λεπτοῦ μέ τήν ἔννοια ὅτι ἀγγίζει τήν ὑπέρτατη προσήλωση τῆς μουσουλμάνας στό Ἰσλάμ.
 

Εἰκονογράφηση www.agiazoni.gr ἀπό flickr

Δέν εἶναι καινούργιο ὅτι ἡ Γαλλία φλέγεται. Ἄν κάποιος ἐπισκεφθεῖ τήν ἀγορά τῆς Λυών θά βρεθεῖ μπροστά σ’ ἕνα μαῦρο κύμα μουσουλμάνων γυναικών πού συνεχῶς μεγαλώνει χωρίς τήν παραμικρή πιθανότητα νά σκάσει στόν πλησιέστερο βράχο. Στίς ἐφημερίδες δημοσιεύονται ἄρθρα, ἄρθρα μέ τάκτ, θά ἔλεγα, πού προσπαθοῦν νά ἰσορροπήσουν ἀνάμεσα στήν ἐπιθυμία νά ὑπάρξουν ρηξικέλευθες λύσεις καί στήν ἀνάγκη νά μήν καταγραφοῦν παραβιάσεις τῆς βούλησης τῶν μουσουλμάνων νά καλύπτονται μέ τή μπούργκα. Γιατί, ὅπως ἔγραψε στή «Φιγκαρό» ὁ ἰσλαμολόγος Μπ. Γκοντάρ «μπορεῖ ὁρισμένες μουσουλμάνες νά ὑποφέρουν κάτω ἀπ’ τή μπούργκα, ἡ συντριπτική πλειοψηφία ὡστόσο τήν φοράει οἰκειοθελῶς».

Τό θέμα τῆς μπούργκας ἐκτοξεύεται γιά μία ἀκόμη φορᾶ στήν κορυφή τῆς ἐπικαιρότητας. Πρό τετραετίας, στήν Ὀλλανδία ἐπιχειρήθηκε ἡ ἀπαγόρευσή της, ἀλλά ὅταν τό 2007 ἄλλαξε ἡ κυβέρνηση, τό θέμα ἀποσιωπήθηκε. Παρεμφερεῖς συζητήσεις ἔγιναν καί στή Δανία ὑπό τήν πίεση τοῦ ἀντιμουσουλμανικοῦ Λαϊκοῦ Κόμματος. Καί στίς δύο χῶρες τό ζήτημα εἶναι πολιτικό, δεδομένου ὅτι ἡ μπούργκα ἐξιτάρει τούς ἀκροδεξιούς καί συσπειρώνει τά δεξιά ἀντανακλαστικά τῶν ψηφοφόρων. Στή Γαλλία ὅμως;
Ὅλα ἄρχισαν ἐκ νέου μετά τή συμφιλιωτική ὁμιλία τοῦ προέδρου Ὀμπάμα στό Κάιρο, στίς 4 Ἰουνίου. Ὁ Ἀμερικανός πρόεδρος παρότρυνε τά δυτικά κράτη νά μήν παρακωλύουν τίς πρακτικές του Ἰσλάμ στό ἔδαφός τους. Ἀπαντώντας ὁ Νικολά Σαρκοζί ἀπό τίς Βερσαλλίες ἔθιξε εὐθέως τό θέμα τῆς μπούργκας, λέγοντας ὅτι «δέν ἀποτελεῖ θρησκευτικό σύμβολο, ἀλλά σύμβολο ὑποταγῆς καί ὑποτίμησης τῆς ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας… γι’ αὐτό καί στή χώρα μας δέν θά δεχτοῦμε γυναῖκες φυλακισμένες πίσω ἀπό ἕνα κάλυμμα, ἀποκομμένες ἀπό ὁποιαδήποτε κοινωνική ζωή, στερημένες ἀπό ταυτότητα».

Τελικά, τί θά συμβεῖ; Θά ἀπαγορευθεῖ ἡ μπούργκα στούς δρόμους τῆς Γαλλίας; Ἀμφιβάλλω. Ὁ Σαρκοζί μέ τήν ὁμιλία τοῦ στόχευσε σέ τρία πράγματα: πρῶτον νά διαβεβαιώσει τό κόμμα του ὅτι παραμένει πιστός στά ἰδανικά τῆς γαλλικῆς δημοκρατίας, δεύτερον νά ὑπονομεύσει τήν ἤδη ἀδύναμη Ἀριστερά καί τρίτον νά ἀπογυμνώσει ἀπό ἐπιχειρήματα τυχόν ἀφύπνιση τῆς γαλλικῆς Ἀκροδεξιᾶς.
Γύρω ἀπό τά ἀνθρώπινα δικαιώματα ἔχουν δημιουργηθεῖ ἀπίστευτοι μύθοι. Ἀναγκαῖοι, ἄν μή τί ἄλλο. Ἄν θέλουμε ὅμως νά εἴμαστε ἀκριβοδίκαιοι καί νά μήν παραμένουμε ἐγκλωβισμένοι σέ ξεπερασμένα δόγματα περί σταυροφοριῶν καί ἀποικιοκρατίας, ἄς φοροῦν οἱ μουσουλμάνες «οἰκειοθελῶς» τήν μπούργκα, ἀλλά ἄς ἐπιτραπεῖ καί στή γυναίκα τῆς Δύσης νά ἐπισκεφθεῖ ἀκάλυπτη τήν Ὑεμένη ἤ τή Σαουδική Ἀραβία!