Οἱ «ἀλήθειες τῶν ἄλλων» καί ἡ μαντίλα τῆς Ἐλενας
Οἱ ἐμπειρίες μίας Ἑλληνίδας φοιτήτριας μετά τήν ἀπόφασή της νά ἀσπαστεῖ τό Ἰσλάμ
Τῆς Λίνας Γιάνναρου
«Μήπως νά μή γράψω τό ὄνομά σου;» «Ὄχι, γράψτο». «Καί οἱ γονεῖς σου;» «Κάποια στιγμή θά τό μάθουν καί οἱ γονεῖς μου. Δέν ἔπεσα δά καί στά ναρκωτικά!».
Ἡ Ἐλενα Πουλιάση, στά 23 τῆς σήμερα, εἶναι μία νέα καί ὄμορφη κοπέλα -αὐτό μπορεῖς νά τό διακρίνεις ἀκόμα καί κάτω ἀπό τή μαντίλα πού φορᾶ. Ἔχει περάσει λιγότερο ἀπό ἕνας χρόνος ἀπό τότε πού ἔλαβε τήν ἀπόφαση νά ἀσπαστεῖ τό Ἰσλάμ, ἀπόφαση πού τῆς στοίχισε ἀρκετούς φίλους καί πού ἐγκυμονεῖ τόν κίνδυνο ρήξης μέ τήν οἰκογένειά της. «Αὐτή εἶναι ὅμως ἡ ἀλήθειά μου», λέει στήν «Κ».
Τά τελευταία τρία χρόνια, ἡ Ἐλενα βρίσκεται στήν Ἀγγλία γιά σπουδές. Στή γειτονιά καί τό πανεπιστήμιό της, οἱ μουσουλμάνοι ὑπερτεροῦν σέ ἀριθμό. «Ὅπως κι οἱ περισσότεροι Ἕλληνες, ἔτσι κι ἐγώ εἶχα μεγαλώσει μέ τή νοοτροπία ὅτι οἱ μουσουλμάνοι εἶναι αὐστηρός λαός, καταπιεσμένος. Ἔβλεπα γυναῖκες μέ μαντίλα καί σκεφτόμουν ὅτι δέν ἔχουν ζωή. Οἱ ἄνθρωποι πού γνώρισα ὅμως ἐκεῖ ἦταν τελείως διαφορετικοί». Οἱ δύο καλύτερές της φίλες στό Λονδίνο ἦταν ἀπό τή Σαουδική Ἀραβία -τίς περιγράφει «ἀπίστευτα ἔξυπνες καί ταλαντοῦχες». Φοροῦσαν φυσικά μαντίλα. Ἡ Ἐλενα δέν μποροῦσε νά τό καταλάβει κι οὔτε ἤθελε νά τίς προσβάλει γιά τή θρησκεία τους. Ἡ ἴδια ἀπό μικρή πίστευε στό Θεό. «Ξεκίνησα νά διαβάζω γιά τό Ἰσλάμ, γιά νά τίς πείσω, νά τούς ἀποδείξω ὅτι στό θέμα τῆς θρησκείας τούς εἶναι παραπλανημένες».
Ξεκίνησε νά διαβάζει τό Κοράνι στήν ἑλληνική του μετάφραση. «Ἄρχισα νά συνειδητοποιῶ ὅτι ἐγώ τά εἶχα μάθει… ἀλλιῶς. Εἶδα, γιά παράδειγμα, ἀγάπη καί σεβασμό γιά τή γυναίκα καί τή μητέρα. Σχεδόν ἀσυναίσθητα σταμάτησα νά πίνω καί νά τρώω χοιρινό. Δέν ἤξερα ποιά εἶναι ἡ ἀλήθεια καί μέχρι νά τή βρῶ, ἀποφάσισα νά παραμείνω ἀνοικτή σέ ὅλα». Ἡ διαδικασία αὐτή διήρκεσε περίπου 8 μῆνες. «Ζοῦσα σάν μουσουλμάνα. Προσεχα ποῦ ἔβγαινα, προσεχα τά ροῦχα πού φόραγα, σταμάτησα νά βρίζω, ἔγινα πιό εὐγενική».
Στίς 15 Μαΐου ἔγινε καί ἐπίσημα μουσουλμάνα. Τό θέμα τῆς μαντίλας τήν ἀπασχόλησε. Στήν ἀρχή, τή φόραγε ἔξω, ἀλλά τήν ἔβγαζε ὅταν ἔμπαινε στό γραφεῖο (σ.σ. παράλληλα μέ τίς σπουδές της στίς Διεθνεῖς Ἐπιχειρήσεις, διατηρεῖ καί ἕνα μεταφραστικό γραφεῖο). «Δέν ἤθελα νά ἀλλάξει ἡ συμπεριφορά τῶν συναδέλφων μου ἀπέναντί μου. Τώρα πιά ὅμως, τή φοράω πάντα. Γιατί; Γιατί μέ κάνει νά νιώθω καλύτερα. Νιώθω πιό ἀσφαλής».
Προσωπικό κόστος
Ἡ ἀπόφασή της δέν ἦρθε χωρίς προσωπικό κόστος. «Ἦταν κάτι πού ἐπηρέασε πολύ τήν οἰκογένειά μου. Μπορεῖ νά μήν τούς τό ἔχω ἀνακοινώσει ἀκόμα, ἀλλά ἡ μητέρα μου καταλαβαίνει ὅτι ἔχω ἀλλάξει. Ἔχασα καί ἀρκετούς φίλους. Τό μόνο πού μέ παρηγορεῖ εἶναι ὅτι δέν ἦταν πραγματικοί φίλοι, γιατί ἀλλιῶς θά ἤθελαν νά εἶναι μέ τήν Ἐλενα ὅπως πραγματικά εἶναι καί ὄχι μόνο μέ τήν Ἐλενα πού μπορεῖ νά βγαίνει τά βράδια Παρασκευῆς καί νά γίνεται λιῶμα». Δέν εἶναι ὅτι δέν τούς καταλαβαίνει. «Ὁ περισσότερος κόσμος ἔχει μία τάση νά πιστεύει ὅτι γιά νά γίνει κανείς μουσουλμάνος πρέπει νά τοῦ ἔχουν κάνει πλύση ἐγκεφάλου. Κανείς ὅμως ἐμένα δέν μοῦ ἔβαλε τό Κοράνι στό χέρι. Μοῦ λένε "μά γεννήθηκες Ἑλληνίδα!". Τούς λέω, "μά εἶμαι Ἑλληνίδα". Τό ὅτι ἔγινα μουσουλμάνα δέν σημαίνει πώς τελείωσε ἡ ζωή μου καί πώς πρέπει νά ἀφοσιωθῶ στό νά διαβάζω τό Κοράνι, νά κάνω παιδιά καί νά γίνω φανατική. Ἀντίθετα, θυμώνω μέ τούς μουσουλμάνους πού φανατίζονται». Πρίν κλείσουμε, ἐπισημαίνει: «Θά σέ ρωτήσουν σίγουρα, ἄν ἔγινα μουσουλμάνα ἐπειδή ἐρωτεύτηκα. Ἀπάντησέ τους πώς ὄχι. Οἱ περισσότερες γυναῖκες γίνονται μουσουλμάνες πρίν βροῦν τόν πρίγκιπά τους».
Πολλοί βαπτίζονται χριστιανοί ὀρθόδοξοι
Στό www.greeksrethink.com, τήν παγκόσμια online κοινότητα τῶν Ἑλλήνων μουσουλμάνων, βρίσκεις ἀρκετές μαρτυρίες ἑλληνορθόδοξων πού κάποια στιγμή ἔκαναν τή συνειδητή ἐπιλογή νά «ἐξισλαμιστοῦν». Οἱ περισσότεροι εἶναι Ἕλληνες τοῦ ἐξωτερικοῦ καί, στίς διηγήσεις τους, περιγράφουν μᾶλλον μέ μελανά χρώματα τόν τρόπο πού ἀντιμετωπίστηκαν ἀπό τούς οἰκείους τους. «Πρόκειται γιά μία βιωματική, σκληρή πορεία ἡ ἀλλαγή τῆς πίστης καί ἡ ὁποία, σέ κάθε περίπτωση, πρέπει νά ἀντιμετωπίζεται μέ σεβασμό», σχολιάζει στήν «Κ» ὁ καθηγητής Συγκρητικῆς Φιλοσοφίας τῆς Θρησκείας στό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν κ. Μάριος Μπέγζος. «Στήν Ἑλλάδα ὅμως, εἴμαστε μόνο στά λόγια ἀνοικτοί, ἀντίθετα ὑπάρχει μεγάλη δυσκολία στήν ἀφομοίωση τοῦ Ἀλλοῦ. Εἰδικά οἱ μουσουλμάνοι εἶναι στή συνείδησή μας ταυτισμένοι μέ τούς Τούρκους, ὑπάρχουν ἀρνητικές ἐγγραφές δηλαδή στό ὑποσυνείδητό μας».
Οἱ διαδρομές φυσικά μεταξύ τῶν δύο θρησκειῶν ἔχουν δύο κατευθύνσεις. Πολλοί εἶναι καί οἱ μουσουλμάνοι πού κάθε χρόνο βαφτίζονται χριστιανοί ὀρθόδοξοι σέ κάποια ἐκκλησία τῆς χώρας μας, ἄν καί ὅπως τονίζει στήν «Κ» ὁ πρόεδρος τοῦ Δ.Σ. τῆς Κίνησης Πολιτῶν «Συνύπαρξη καί Ἐπικοινωνία στό Αἰγαῖο» κ. Στρατής Πόθας, στίς περισσότερες περιπτώσεις ἡ αἰτία εἶναι ὁ γάμος. «Γιά τούς μουσουλμάνους μάλιστα, αὐτό εἶναι κάτι πού δέν τό ἀποκαλύπτουν εὔκολα στούς δικούς τους.
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΑΣ
Εἶναι κάτι μοναδικὸ τὸ νά βλέπεις τό γεγονὸς τῆς πίστης νὰ θερμαίνει τὴν ψυχὴ ἑνὸς ἀνθρώπου. Νὰ ἀλλοιώνει τὴν ἐσωτερικὴ πραγματικότητα, νὰ ἀνοίγει δρόμους στὸ ἀπέραντο τοπίο τῆς σιωπῆς τοῦ Θεοῦ.
Αὐτὴ ἡ πίστη νὰ συντροφεύει τὸν ἄνθρωπο στὴν ἐρημία καὶ τὴν προσμονὴ τῆς παρουσίας Του, τῆς ἀπάντησής Του στὸ ἄνοιγμα καὶ στὴν ἀγωνία μιᾶς ψυχῆς ποὺ δέχθηκε νὰ τανυσθεῖ πάνω ἀπὸ τὶς αἰσθήσεις, τίς συγκινήσεις καὶ τά συναισθήματα.
Νὰ ἀποζητήσει ἀπάντηση στὰ μεγάλα ἐρωτήματα, νὰ λυτρωθεῖ ἀπὸ τὴν βασανιστικὴ ἀπορία, νὰ γλυκάνει τὴν πικρία τῶν ἀδιεξόδων ποὺ λέγονται θάνατος, τέλος, μηδέν.
Ὅταν λοιπὸν βλέπει κανεὶς τέτοιες ψυχὲς ποὺ ξεφεύγουν ἀπό τὰ δόκανα τῆς ψυχολογίας, τῆς ἀποζήτησης μιᾶς κάποιας ταυτότητας γιὰ νὰ ἀνοίκουν κάπου, καὶ χτυπιοῦνται μὲ τὰ μεγάλα, τότε τοὺς ἀνοίκει ὁ σεβασμὸς μας καὶ ἡ ἀγάπη μας.
Τὸ δυστύχημα εἶναι πὼς ἡ πίστη εἶναι σπάνιο μετάλλευμα. Πρέπει νά κατεβάσεις τόνους χῶμα γιὰ νὰ βρεῖς ἕναν σβῶλο πίστης. Κι αὐτὸς ὁ σβῶλος εἶναι ἱκανὸς νά μετακινεῖ βουνά, κατὰ τὸν Κύριό μας.
Ἄν ὑπάρχει μέσα σ’ αὐτὴν τὴν νέα αὐτὸς ὁ σβῶλος, τότε σίγουρα θα μπορέσει νὰ μετακινήσει βουνὰ. Κυρίως βουνὰ ἄγνοιας, παρεξηγήσεων, παρερμηνειῶν.
Θἄταν ἐνδιαφέρον νὰ δεῖ κανεὶς τὴν ἐξέλιξη τῆς περιπέτειας τῆς ψυχῆς αὐτοῦ τοῦ νέου ἀνθρώπου μέσα στοὺς δύσκολους δρόμους τῆς πίστης. Καὶ ὄχι μὲ δημοσιογραφικοὺς ὅρους· ἀπὸ μακριά. Ἀλλὰ ἀπό κοντὰ. Ἀπὸ μέσα. Ἀλλὰ τέτοια δυνατότητα δὲν μᾶς ἔχει δοθεῖ.
Ὁμάδα σύνταξης www.agiazoni.gr
Στεῖλτε τό δικά σας σχόλια στήν παρακάτω φόρμα
