Ἡ κρίση τῶν καιρῶν μας ὁδήγησε ἀρκετούς, ὑπεύθυνους, γνῶστες καί μή, σέ διαπιστώσεις θλιβερές καί ἀπαισιόδοξες. Μιλοῦν γιά ναυάγιο τῆς χώρας, γιά πτώχευση τοῦ κράτους, γιά νοσηλεία τῆς πατρίδος μας σέ ἐντατική μονάδα. Ὁ κόσμος δέν ξέρει ποιόν νά ἀκούσει καί νά πιστέψει. Τά ἔχει χαμένα καί ἔχει τήν αἴσθηση ὅτι κανείς δέν τοῦ λέει τήν ὅλη ἀλήθεια. Ἄν κάποιον ἐμπιστευθεῖ, σύντομα ἀπογοητεύεται. Ἡ κατάσταση εἶναι μᾶλλον τραγική. Στίς διαδηλώσεις θρηνοῦνται νεκροί, ἀθῶοι νέοι ἄνθρωποι.
Ὅλοι μά ὅλοι ψάχνουν νά μεταθέσουν τίς εὐθύνες ἀπό πάνω τους. Ὁ ἕνας βρίζει σκληρά τόν ἄλλο συνεχῶς. Βγάζει μέ περισσή χαρά τά ἄπλυτα τοῦ ἄλλου στή φόρα. Μά ἔτσι δέν λύνεται τίποτε. Χρειάζεται ὁπωσδήποτε καταμερισμός καί καταλογισμός τῶν εὐθυνῶν. Δέν φταῖνε ἀσφαλῶς ὅλοι τό ἴδιο. Ὅμως ὅλοι σέ κάτι φταῖμε. Ἄλλος γιά τόν ὑπερκαταναλωτισμό, ἄλλος γιά τή σπατάλη, ἄλλος γιά τή φοροδιαφυγή, ἄλλος γιά τό ψεῦδος, ἄλλος γιά τήν ἀποσιώπηση, ἄλλος γιά τήν ἀπάτη, ἄλλος γιά τήν ἀτιμία, ἄλλος γιά τήν ἀπόκρυψη, τή δωροδοκία, τή σιωπή, τόν φόβο, τή δειλία, τήν ὑποχώρηση, τόν παρασυρμό, τόν πλουτισμό, τό εὔκολο κέρδος, τά μασημένα λόγια, τό “πέρα βρέχει”, τήν ἀπερισκεψία, τό βόλεμα, τήν κοροϊδία, τόν ἀτομισμό, τόν ἐγωισμό, τήν ἀήθεια καί τήν ἀναίδεια…
Εἶναι ἀνάγκη νά μετρήσει κανείς εἰλικρινά καί αὐστηρά τό προσωπικό ποσοστό εὐθύνης του γιά τήν κατιούσα πορεία τῆς χώρας μας. Εἶναι ἀπαραίτητη ἡ ἔγκαιρη καί ἔγκυρη συνειδητοποίηση ὅτι ὁ δρόμος τῆς ζωῆς πού πάρθηκε ἦταν λάθος. Ποιές εἶναι οἱ βάσεις καί οἱ ἀρχές καί ποιός ὁ σκοπός τῆς ζωῆς; Χρειάζεται ἐπανατοποθέτηση κι ἐπαναπροσδιορισμός. Δέν μπορεῖ ὁ κύριος καί μόνος σκοπός τῆς ζωῆς τοῦ Νεοέλληνα νά εἶναι ἡ συλλογή ὅλο καί περισσότερου χρήματος. Καλούμεθα σέ μιὰ ἐκ βαθέων εἰλικρινῆ μετάνοια μέ ὅλη τή σημασία τῆς λέξεως. Ἀλλαγή νοῦ, ἀλλαγή φρονήματος, ἀλλαγή σκοποῦ. Ἄλλο εὐημερία καί ἄλλο εὐμάρεια, ἄλλο πρόοδος καί εὐτυχία καί ἄλλο πλουτοκρατία καί ὑποδούλωση στήν ὕλη, δουλειές τοῦ ποδαριοῦ, κάτω ἀπό τό τραπέζι, κρυφά, μυστικά ὕπουλα, φθονερά καί σκοτεινά…
Ἡ κατάρρευση δέν εἶναι οἰκονομική ἀλλά ἠθική. Ἡ κρίση εἶναι κύρια πνευματική. Ἡ ἐξαθλίωση ἦλθε ἀπό τή σήψη τῆς διαφθορᾶς. Ἀποτέλεσμα καί σύμπτωμα τῆς μεγάλης διαφθορᾶς εἶναι ἡ οἰκονομική κρίση. Ἀκόμη καί τώρα τήν κρίση πολλοί καί διάφοροι τήν ἐκμεταλλεύονται, γιά νά κερδίσουν δικούς τους πόντους. Δέν φαίνεται πάντως ἐπί τοῦ παρόντος ἡ κρίση νά μᾶς κρίνει, ἀφυπνίζει καί διδάσκει. Ἔχει εἰπωθεῖ πώς ἡ Ἑλλάδα μεγαλουργεῖ τίς στιγμές τῶν μεγάλων κρίσεων. Κάτι τέτοιο πάντως, τουλάχιστον πρός τό παρόν, δέν φαίνεται μᾶλλον καθόλου…
Εἶναι γεγονός πώς οἱ μισές ἀλήθειες ἀποτελοῦν παραπληροφόρηση τοῦ κοινοῦ. Δυστυχῶς, τόν τελευταῖο καιρό ἡ παραπληροφόρηση αὐτή εἶναι σέ ἔξαρση. Μπορεῖ νά ἔχουν φθαρεῖ μερικές λέξεις ἀπό τήν παράχρηση, ἀλλά χρειάζεται σύντομα ἡ ἐπαναφορά τους καί ἡ χρησιμοποίησή τους στό πρῶτο τους καί ἀκέραιο νόημα ὅπως ἦθος, ἀλήθεια. Τιμιότητα, ἀκεραιότητα καί ἑνότητα. Ὅμως ἡ κρίση διχάζει πιό πολύ πολλούς, ἀκόμη καί μέσα στά ἴδια τά κόμματα. Ὅπως εὔστοχα εἰπώθηκε, ὁ λαός σήμερα ἔχει μεγάλη ἀνάγκη μιᾶς ἡγεσίας μέ τιμιότητα, ἑνότητα, εἰλικρίνεια καί ἀνιδιοτέλεια…
Ὁ πολυυμνημένος καί πολυδιαφημισμένος πολυπολιτισμός, ἡ μὲ τέχνη ἐπιβληθεῖσα ὑπερκατανάλωση, ὁ ἄκρατος προσωπικός πλουτισμός δέν δημιουργεῖ πλέον ἐθνικούς εὐεργέτες, φιλάνθρωπους καί δωρητές, ἀλλά ἀποταμιευτές στό ἐξωτερικό. Φυσικά νά πληρώσουν πιό πολλά οἱ ἔχοντες καί κατέχοντες καί ὁπωσδήποτε ὅσοι δημιούργησαν τήν κρίση, ἀλλά πιστεύουμε ὅτι δέν εἶναι λίγοι ἐκεῖνοι πού καλλιεργοῦν τήν ἄνθηση τῆς παραοικονομίας μέ διάφορους, μικρούς ἤ μεγάλους, “ἔξυπνους” τρόπους. Ἄρα, εἶναι ἀρκετά πολλοί ὅσοι ἔχουν μερίδιο εὐθύνης. Αὐτοί πού ξέρουν, λένε δικαιολογημένα πώς τό αὐτί τῶν ἀχόρταγων δέν ἱδρώνει μέ τίποτε…
Μάταια ἀναζητοῦμε μιὰ Ἑλλάδα μέ φιλότιμο, ἡσυχία, εἰρήνη καί ἀλήθεια… Ἡ Ἑλλάδα κατάντησε νά παρακαλεῖ συνεχῶς γιά ρουσφέτια, εὔκολα κέρδη, πολλά κέρδη καί οἰκονομικά κόλπα. Μᾶς ἀξίζει μία καλύτερη τύχη. Ἡ ἀγωνία δέν παύει. Ἡ ἐλπίδα δέν πέθανε. Ἡ αἰσιοδοξία δέν ἀποκοιμήθηκε. Ἡ πίκρα ὅμως εἶναι μεγάλη καί ὁ πόνος πολύς. Ὁ θεῖος φωτισμός πού περιγελάστηκε ἀπό ἀρκετούς “σοφούς” εἶναι μεγάλη ἀνάγκη νά ἔλθει ἐπί ὅλων μας τίς κεφαλές μήπως ἀνανήψουμε καί μετανοήσουμε εἰλικρινά. Ἡ κρίση νά δώσει ἀνάκριση καί ἀνάταση ἀναψυχῆς…
