Εἶπα στόν ἑαυτό μου νά μήν ἀσχοληθῶ ξανά μέ τό θέμα τῆς οἰκονομικῆς κρίσης. Ἐπειδή ὅμως ἡ κατάσταση χειροτερεύει συνεχῶς καί τά δικαιολογημένα παράπονα θεριεύουν, θέλησα νά μήν τηρήσω τόν λόγο μου. Δέν θά μεταφέρω γνωστά πικρά γεγονότα, οὔτε θά γίνω ἐκτιμητής τους. Καθημερινά ἀναθεωροῦνται πρόσφατες ἀποφάσεις, μεγαλώνουν τά προβλήματα καί μεγαλώνει ἡ κρίση. Ἄφωτα ἀδιέξοδα, τραγικά δράματα, εἰκόνες θλίψης, ντροπῆς καί κατάντιας. Ἀνησυχία, ἀγωνία, χρεοκοπία, ἀνεργία, ἀβεβαιότητα καί καχυποψία ἐπικρατοῦν. Προκειται ὁπωσδήποτε γιά ἐλεεινό καί ἀξιοδάκρυτο κατάντημα.
Ξαναχρειάζεται νά εἰπωθεῖ τό σύνθημα περί ἀλλαγῆς δυνατά. Εἶναι μία εὐκαιρία τώρα, πού διαφορετικά δέν θά δινόταν, νά ὁμολογήσουμε τήν ἥττα μας, τήν ἀδυναμία, τήν ἁμαρτία μας. Μέ γενναιότητα νά ὁδηγηθοῦμε στήν ἀπαραίτητη μετάνοια. Τώρα ἀμέσως, δέν ὑπάρχει χρόνος γιά ἀπώλεια. Νά παραδεχθοῦμε τούς παρασυρμούς μας, ὅτι πήραμε τή ζωή μᾶς λάθος, δέν θέσαμε ὑψηλούς στόχους, συμφωνήσαμε μέ τήν ἀδικία. Δυστυχῶς ἡ ἀναλήθεια, ἡ ἀδιαφάνεια, ἡ ἀνεντιμότητα, ἡ ἀδιαφορία, ἡ ἀσέβεια ἔλαβαν κυρίαρχη θέση στή ζωή μας. Εἶναι καιρός νά σκύψουμε καλά μέσα μας, νά παρατηρήσουμε αὐστηρά τόν ἑαυτό μας, νά μεταποιήσουμε τά πάθη μας. Εἶναι ὕστατη ὥρα, δέν ὑπάρχουν περιθώρια γιά ἀναβολές καί καθυστερήσεις. Εἴμεθα ὑπεύθυνοι γιά τούς ἑαυτούς μας. Ἄς ἀφήσουμε τώρα τούς ἄλλους, ἄς δοῦμε πιό προσεκτικά τους ὄχι καί τόσο γνωστούς ἑαυτούς μας.
Ἤμασταν ἀρκετά συγκρατημένοι στή φιλανθρωπία μας, στή φιλαδελφία καί τή φιλοθεία μας. Δέν ἀγκαλιάσαμε σφιχτά τόν φτωχό, δέν πονέσαμε ἐκ βαθέων τόν πονεμένο, δέν συντρέξαμε τόσο πρόθυμα στήν ἀνάγκη τοῦ πλησίον. Δέν θέλουμε νά δημιουργήσουμε ἐνοχές καί νά κατασκευάσουμε ἐνόχους. Θά πρέπει νά παραδεχθοῦμε ὅλοι ὅτι μπορούσαμε ἀρκετά περισσότερα, πού ὅμως γιά διάφορους λόγους δέν πράξαμε. Ἡ παροῦσα κρίση ἴσως εἶναι μία καλή εὐκαιρία νά ξεμαρασκευτοῦμε, νά γίνουμε πιό γνήσιοι, πιό εἰλικρινεῖς, νά μήν κοροϊδεύουμε τόν ἑαυτό μας. Νά ἀφήσουμε λίγο τή βαθιά πολυθρόνα, νά ἀνάψουμε ἔστω τό κερί μας, νά παρηγορήσουμε γιά νά παρηγορηθοῦμε. Ἄς ἀφήσουμε τήν τηλεόραση λίγο, τήν ὀκνηρία καί τό βόλεμα. Ἄς σοβαρευτοῦμε. Λογικευτοῦμε, ἀνανήψουμε, ἀνασηκωθοῦμε καί ἀρνηθοῦμε τή ρηχότητα.
Ἡ εὐημερία ὑποχωρεῖ. Ἡ Ἑλλάδα συννεφιάζει. Ἡ ἀπόγνωση περιπαλεύει ἀπό σπίτι σέ σπίτι. Σέ λίγο θά ἔχουμε διακοπές ρεύματος. Ἡ χώρα θά βυθιστεῖ στό σκοτάδι. Θά πουλοῦν καί στούς δρόμους κεριά. Καλό εἶναι τό συμφέρον, ἀλλά ἡ ἀξιοπρέπεια τοῦ Νεοέλληνα εἶναι πιό ζηλευτή. Ἡ Εὐρώπη θέλει νά μᾶς πνίξει; Ἡ Ἑλλάδα χάνεται; Δέν θά ἀφήσουμε νά χαθεῖ πνιγμένη. Θά ἐπαναφέρουμε τήν ἑλληνορθόδοξη παράδοσή μας, τή γνώση τῆς ἱστορίας μας, σύνεση καί σεμνότητα. Ἦταν ἰατροφιλόσοφοι ἄρτιοι, οἱ κληρικοί λόγιοι παπαδάσκαλοι, οἱ εὐεργέτες ἀρχοντικοί.
Ἡ σημερινή κρίση ξεθεμελιώνει τή νεοπλουτίστικη νοοτροπία, ἐπαναφέρει ἀναγκαστικά τήν ὀλιγάρκεια, τή λιτότητα, τή γενναιότητα καί τήν ἐπιείκεια. Ἡ ἐθνική ὑπερηφάνεια δέν εἶναι ἁμάρτημα, ἡ οἰκουμενικότητα τῆς ὀρθοδοξίας εἶναι πολύτιμο κόσμημα. Τόν Ἕλληνα τόν θίγει ὁ διασυρμός, ἡ ἀναλήθεια, ἡ ἀπάτη, ὁ ὑποβιβασμός καί τό ξεγέλασμα. Περιφρονήθηκε, εἰρωνεύτηκε καί ἐξοβελίστηκε ἡ ἠθική καί ἰδού τά ἀποτελέσματα. Ἡ αἰδώς ἀπορρίφθηκε στόν κάλαθο τῶν ἀχρήστων. Ἡ ὅποια εὐφυία, ἡ ἐναπομείνασα εὐγένεια, ἡ πατροπαράδοτη ἀρχοντιά χρησιμοποιήθηκαν γιά δόλιους σκοπούς. Ἰδιαίτερα γιά τό ἴδιον συμφέρον. Ἡ μεταστροφή ἦταν βίαιη, ἀγαπητή καί σύντομη. Ἡ παιδεία ποδοπατήθηκε. Οἱ ἀρχές, τά ἰδανικά καί οἱ θεσμοί χλευάστηκαν ἐπανειλημμένα καί ἐπιμελημένα. Κάποιοι λίγοι ἀντέδρασαν, ὄχι τόσο ἰσχυρά, φοβούμενοι τόν ἀντίλογο.
Ἐπαναλαμβάνουμε πώς δέν ὑπάρχει ἄλλη λύση ἀπό τή δημόσια παραδοχή, μέ κάθε εἰλικρίνεια, τόλμη καί ταπείνωση τῶν πολλῶν λαθῶν μας. Ὄχι γιά νά περάσει ἡ μπόρα, ἀλλά γιά ἐπάνοδο σέ ἕνα τρόπο ζωῆς δίχως ἄγχος, φόβο, ἀνασφάλεια καί νοσηρότητα. Ἡ γνησιότητα εἶναι πλέον ἀπαραίτητη. Κουραστήκαμε στίς ὑποσχέσεις, τίς ἀναλήθειες, τούς εὐτελισμούς. Ὁ παρανοϊκός ἀμετανόητος θέλει νά συνεχίσει νά ἐξουσιάζει γιά νά κερδίζει τούς καρπούς τῆς παραζάλης του. Ἡ ἀνατροπή τῆς διαφθορᾶς ἄμεσα θά συντείνει σίγουρα στή θεραπεία τῆς κυβερνητικῆς μηχανῆς. Ἡ ἀγάπηση τῆς ἀρετῆς θά ὁπλίσει δυναμικά τόν Νεοέλληνα γιά τήν ἔξοδο ἀπό τή σοβαρή οἰκονομικά καί ὅλη κρίση. Ἔτσι πιστεύουμε, φρονοῦμε, ἐλπίζουμε καί εὐχόμαστε.
μοναχός Μωυσῆς, Ἁγιορείτης
