Αληθινή ἀγάπη: «Εὐτυχισμένος ὁ ἄνθρωπος ποὺ τεμαχίζεται καὶ προσφέρεται στοὺς ἄλλους… Ἔχει καταλάβει ὅτι μέσα στὴν ἱερουργία τῆς ἀγάπης ὁ ἄνθρωπος κατὰ χάρη μελίζεται καὶ δὲν διαιρεῖται, ἐσθίεται καὶ οὐδέποτε δαπανᾶται. Ἔχει γίνει κατὰ χάρη Χριστὸς καὶ ἔτσι ἡ ζωὴ του τρέφει καὶ ποτίζει τὸν ἀδελφό.»
Τὸ πιὸ πάνω κείμενο εἶναι τοῦ ἀρχιμ. Βασιλείου Ἰβηρίτη ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ μητροπολίτου Ναυπάκτου Ἰεροθέου Βλάχου «Θεραπευτικὴ ἀγωγή». Εἶναι ἕνα μικρὸ κείμενο μὲ μεγάλη σημασία. Δίνει τὸ στίγμα τῆς εὐτυχίας ποὺ ἀναζητοῦμε ὅλοι.
Συνήθως θεωροῦμε τὴν εὐτυχία ὡς κατάσταση ποὺ ἔχει πηγὴ τὸ εἶναι μας, τὸν ἑαυτό μας. Ὅμως φαίνεται πὼς αὐτὸ εἶναι πλάνη. Ξεγελιόμαστε ἀπὸ τὸν πόθο της καὶ μπλεκόμαστε στὸν ἐγωκεντρισμό μας. Μάλιστα, εἶναι τέτοιο τὸ μπλέξιμο ποὺ ἀρκετὲς φορὲς θεωροῦμε τὸν ἐγωκεντρισμὸ ὡς ἀγάπη, γιατί κάνουμε πράγματα ποὺ ἐξωτερικὰ δείχνουν νὰ προσφερόμαστε στοὺς ἄλλους ἢ αἰσθανόμαστε ὡραῖα ψυχολογικά, ὅταν δείχνουμε ἐνδιαφέρον.
Ὡστόσο, ὁ π. Βασίλειος -ὁ σοφὸς αὐτὸς Ἁγιορείτης Γέροντας- ἀγγίζει τὸ θέμα στὴν οὐσία: Ἀγάπη σημαίνει θυσία τοῦ ἑαυτοῦ μας. Σημαίνει διάλυση τοῦ εἶναι, αὐτὸ τὸ «ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν». Τότε αὐτὴ ἡ θυσία, κατὰ τὸ μέτρο τῆς θυσίας τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας, γίνεται αἰτία ἀνασυγκρότησης τοῦ εἶναι μας, ἀνάσταση καὶ ὄντως Ζωή.
Πῶς γίνεται νὰ «τεμαχίζεσαι», νὰ «μελίζεσαι», νὰ «ἐσθίεσαι» ἀπὸ τοὺς ἄλλους, νὰ ἀφήνεσαι μὲ ἄλλα λόγια στοὺς «δημίους» σου καὶ συγχρόνως νὰ διατηρεῖς ἀναλλοίωτο τὸ πρόσωπό σου; Γίνεται! Τὸ γνωρίζουμε ἀπὸ τὸν Χριστό, τοὺς μάρτυρες, τοὺς ἁγίους ὅλων τῶν αἰώνων, τότε καὶ τώρα. Τὸ γνωρίζουμε ἀπὸ τὴν ἐμπειρία τους. Μποροῦμε νὰ τὸ γνωρίσουμε ἀπὸ τὴ δική μας ἐμπειρία. Ἂν ἀφήσουμε τὴν ἀγάπη καὶ τὴν προσκόλληση στὸν ἑαυτό μας, ἂν «κόψουμε τὸ θέλημά μας» -κι ἂς φαίνεται ἀνθρώπινο καὶ φυσικό- τότε μποροῦμε νὰ γνωρίζουμε στὴν πράξη τί εἶναι ἡ ἀγάπη. Καὶ γνωρίζοντας τὴν ἔρχεται ἡ εὐτυχία.
Ἡ ἐλευθερία τοῦ καθενός μας καθορίζει τὴν πορεία τῆς ζωῆς του. Ἡ ὅποια θυσία-προσφορά, γιὰ νὰ ἔχει ἀποτέλεσμα, χρειάζεται νὰ γίνεται χωρὶς πίεση ἐσωτερικὴ ἢ ἐξωτερική, ἀλλὰ μὲ βάση τὴν ἐπιθυμία νὰ ζήσουμε αὐτὸ τὸ «κάτι ἄλλο» τοῦ κόσμου τούτου.
Ὁ κόσμος λέει «ὁ θάνατός σου ἡ ζωή μου». Ὁ Χριστὸς λέει «ὁ θάνατός μου ἡ ζωή σου». Τὸ ἕνα ἡ κόλαση, τὸ ἄλλο ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἐπιλογὴ δική μας.
