Στὶς μέρες μας, ἀκοῦμε συχνὰ ἀπὸ γονεῖς τὰ ἑξής λόγια: «Θέλουμε νὰ ἐξασφαλίσουμε τὴν ζωὴ τοῦ παιδιοῦ μας».

Γι’ αὐτὸ ἐργάζονται πολὺ σκληρά, γιὰ νὰ μαζέψουν -συχνὰ ἀδίκως- χρήματα ἢ νὰ μορφώσουν τὰ παιδιά τους πρὸς τὴν κατεύθυνση πού, ὅπως νομίζουν, φέρνει τὴ μεγαλύτερη δυνατὴ φυσικὴ ἀσφάλεια καὶ ὑλικὴ εὐμάρεια.

Αὐτὸ γίνεται ἀπὸ τοὺς λεγόμενους χριστιανούς! Ἐνεργοῦν ἔτσι, διότι ἡ ἀντίληψή τους γιὰ τὴν πραγματικὴ ζωὴ καὶ τὴν πραγματικὴ ἐξασφάλιση τῆς ζωῆς εἶναι ἐσφαλμένη.

Ἰδοὺ μὲ ποιόν τρόπο μιὰ ἀληθινὴ χριστιανὴ μητέρα προετοίμαζε τὸ γιό της, τὸν ἅγιο Κλήμεντα Ἀγκύρας:

«Κάνε μου τὴν τιμὴ, γιέ μου, νὰ σταθεῖς ἀνδρεῖος γιὰ τὸν Χριστό, νὰ Τὸν ὁμολογήσεις ἄφοβα καὶ χωρὶς δισταγμό!

Ἐλπίζω μέσα στὴν καρδιά μου, ὅτι σύντομα θὰ ἀνθίσει ἐπάνω σου τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου· πρὸς τιμήν μου καὶ πρὸς σωτηρία πολλῶν. Μὴν φοβηθεῖς τὶς ἀπειλὲς ἢ τὰ ξίφη ἢ τοὺς πόνους ἢ τὶς πληγὲς ἢ τὴν πυρά.

Τίποτα νὰ μὴ σὲ χωρίσει ἀπὸ τὸ Χριστό, ἀλλὰ νὰ κοιτάξεις πρὸς τὸν οὐρανό – ἀπὸ ἐκεῖ μπορεῖς νὰ περιμένεις τὴ μεγάλη, αἰώνια καὶ πλούσια ἀνταμοιβή σου ἀπὸ τὸν Θεό.

Νὰ φοβᾶσαι τὸ μεγαλεῖο τοῦ Θεοῦ· νὰ φοβᾶσαι τὴν φρικτὴ κρίση Του· νὰ φοβᾶσαι τὸν Παντεπόπτη Θεό – διότι ὅλοι ἐκεῖνοι ποὺ Τὸν ἀρνοῦνται, θὰ λάβουν μισθαποδοσία φοβερὴ· τὸ πῦρ τὸ ἄσβεστο καὶ τὸν αἰωνίως ἀκοίμητο σκώληκα.

Ἂς εἶναι ἡ ἀνταμοιβή μου ἀπὸ ἐσένα, γλυκύτατο παιδί μου, γιὰ τοὺς πόνους μὲ τοὺς ὁποίους σὲ ἀνέθρεψα καὶ σὲ μόρφωσα, αὐτή: νὰ κληθῶ μητέρα ἑνὸς μάρτυρος.

Μὴ λυπηθεῖς νὰ χύσεις τὸ αἷμα σου, αὐτὸ τὸ αἷμα ποὺ δέχθηκες ἀπὸ μένα, γιατί ἀπὸ ἐκεῖ θὰ λάβω καὶ ἐγὼ τιμή. Ὑπόταξε τὸ σῶμα σου στὰ βασανιστήρια καὶ τότε θὰ συνευφραίνομαι ἐνώπιον τοῦ Κυρίου μας – σὰν νὰ ὑπέφερα κι ἐγὼ γι’ Αὐτόν».