Δράμα καὶ θάμα τοῦ Ἀπριλιοῦ γιορτὴ καὶ τοῦ Κυρίου,

Λαμπρή,

μυστικὸ ρόδο ποὺ οἱ σκληροὶ γεννοῦν τοῦ μαρτυρίου

Σταυροί.

Χαρὰ τῶν ἄδολων καρδιῶν καὶ τῶν ὀλόασπρων κρίνων,

Λαμπρή,

βόηθα, τὴ δόξα του ξανὰ τὸ Γένος τῶν Ἑλλήνων

νὰ βρεῖ.

Γίνε Ἐλεοῦσα Παναγιὰ ἢ μὲ τὸ δόρυ ἡ Κόρη,

Λαμπρή,

μεσουρανὶς κάμε νὰ πάνε ὡς πρῶτα οἱ δαφνοφόροι

καιροί.

Στὸ στόμα ὡς ἔχουν τὸ φιλὶ τοῦ Πάσχα ὅλοι, μεγάλοι,

μικροί,

δεῖξε φιλὶ ἀναστάσιμο καὶ τὴν Ἑλλάδα πάλι,

Λαμπρή.

Πρόσταξε τοῦ ὄκνου οἱ δαίμονες νὰ πέσουν καὶ τοῦ μίσους

νεκροί.

Στῆσε μας τῆς θυσίας βωμοὺς καὶ τῆς ἀγάπης Κροίσους,

Λαμπρή.

Ἀπὸ λατρεῖες παλιὲς καὶ νέες ἄναψε Ὑμέναιον ἕνα,

Λαμπρή,

για μιὰν ἀπίστευτη στὸ θάμα τῶν Ἑλλήνων γέννα,

μπορεῖ.